Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-1036/15/MR
z 12 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2015 r. (data wpływu 20 października 2015 r.), uzupełnionym w dniu 7 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu w związku z udostępnieniem aparatu Iphone 6 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów m.in. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu w związku z udostępnieniem aparatu Iphone 6.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwany dalej stroną lub podatnikiem jest osobą prowadzącą samodzielną działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności strony jest między innymi wykonywanie na zamówienie instalacji elektrycznych. Wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie w ramach umowy z dnia 3 listopada 2014 r., zwanej dalej umową na udostępnienie aparatu Iphone, zawartej ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność, zwaną dalej Spółką, aparat Iphone 6 16 GB z zainstalowaną aplikacją. Przedmiotowy aparat Iphone strona użytkuje wyłącznie przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej, natomiast opłaty za doładowanie konta abonenckiego w celu korzystania z usług telekomunikacyjnych i Internetu są w całości ponoszone przez Spółkę. Celem w jakim podatnik i Spółka podpisali przedmiotową umowę było podwyższenie obrotów handlowych pomiędzy stronami. W par. 1 pkt 5 umowy z dnia 3 listopada 2014 r. strony ustaliły iż koszty doładowań abonenckich w celu korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz Internetu będzie ponosić Wnioskodawca. Umowa z dnia 3 listopada 2014 r. została zawarta na czas określony, tj. na okres 24 miesięcy licząc od daty zawarcia umowy. Podatnik w roku 2014 oraz w roku 2015 jest zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 20013r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 poz. 1037), dalej rozporządzenie w sprawie pkpr. Strona przewiduje, iż w następnych latach podatkowych będzie zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych w rozporządzeniu w sprawie pkpr. Do dochodu uzyskanego z działalności strona podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca na zasadach ogólnych. Zaliczki na podatek na podatek dochodowy od osób fizycznych podatnik opłaca od dnia 1 stycznia 2015 r. w formie uproszczonej. Na dzień zawarcia umowy wartość rynkowa otrzymanego urządzenia Iphone 6 16 Gb wynosiła 2.500 zł (dwa tysiące pięćset złotych).

W uzupełnieniu wniosku podano, że umowa z dnia 3 listopada 2014 r. została zawarta w ramach współpracy handlowej między Wnioskodawcą a Spółką. Podstawą prawną opisanej we wniosku umowy są stosowne przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), dalej w skrócie kodeks cywilny lub k.c, między innymi przepisy z działu II Kodeksu cywilnego, a mianowicie art. 70 k.c. i art. 72 k.c. Zgodnie z zawartą z dniu 3 listopada 2014 r. umową koszty opłat doładowania abonenckiego i koszty internetu zobowiązany jest ponosić Wnioskodawca. W trakcie jednakże użytkowania aparatu Iphone 6 zdarza się, że powyżej opisane wydatki ponosi Spółka, która po dokonaniu ww. wydatku na rzecz operatora zawiadamia podatnika, iż powyższe wydatki zostały opłacone w całości ze środków finansowych Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż użytkuje przy prowadzeniu działalności urządzenie Iphone będące własnością Spółki spoczywa obowiązek ujęcia oraz zewidencjonowania na podstawie dowodu wewnętrznego w podatkowej księdze przychodów w roku podatkowym w roku 2014 i w latach podatkowych następnych przychodu z tytułu użytkowania na podstawie umowy z dnia 3 listopada 2014 r., który to przychód winien zostać obliczony przez stronę zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy na podatniku z uwagi na fakt zawarcia w dniu 3 listopada 2014 r. umowy ze Spółką, na podstawie której to umowy strona użytkuje aparat Iphone 6 przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej, spoczywa obowiązek złożenia w terminie ustawowym zeznania w zakresie podatku od spadków i darowizn?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od spadków i darowizn (pytanie nr 2) w dniu 17 grudnia 2015 r. została wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacja indywidualna znak IBPB-2-1/4515-164/15/AD.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – co do zasady za przychody z działalności gospodarczej stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się także wartość otrzymanych świadczeń w naturze, które to świadczenia stosownie do par. 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pkpr winny być zaewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Wnioskodawcę. Z uwagi na fakt, iż strona użytkuje przy prowadzeniu działalności aparat Iphone 6 reasumując powyższe należy uznać że na Wnioskodawcy od roku 2014 do dnia zakończenia umowy lub jej wygaśnięcia spoczywa obowiązek ujęcia oraz zewidencjonowania na podstawie dowodu wewnętrznego w podatkowej księdze przychodów w roku podatkowym w roku 2014 i w latach podatkowych następnych przychodu obliczonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem strony przy wyliczaniu kwoty przychodu z ww. tytułu nie powinny być brane pod uwagę wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu nabywania kart abonenckich, co stanowi, iż miesięczna wysokość przychodu z tego tytułu ewidencjonowana z tego tytułu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie powinna być wyższa od miesięcznego kosztu wynajęcia przez podatnika urządzenia Iphone 6 od operatora telekomunikacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W tym miejscu wskazać należy, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 17 grudnia 2015 r. znak IBPB-2-1/4515-164/15/AD stwierdził, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nieodpłatne użyczenie aparatu Iphone 6 – nie będzie podlegało podatkowi od spadków i darowizn w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 215 r., poz. 86 ze zm.).

W konsekwencji należy rozważyć zastosowanie odpowiednich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 tej ustawy wymienione zostały przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez użyte w cytowanym przepisie pojęcie nieodpłatnego świadczenia. Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposobu i kryteriów ustalania ich wartości.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód – co wynika z literalnego brzmienia art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy – jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia poprzez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie. Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymuje, bez obowiązku świadczenia wzajemnego, rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych). Każdą więc sytuację i każde tego rodzaju zdarzenie gospodarcze należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1963 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) określa, że na podstawie art. 710, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Dla celów podatkowych nie ma znaczenia nazwanie umowy nieodpłatną, lecz jej charakter, tzn. czy rzeczywiście dotyczy otrzymania przez podatnika nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika bowiem z przywołanego przepisu Kodeksu cywilnego, w ramach umowy użyczenia, u otrzymującego rzecz nie powstaje obowiązek dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz dającego. Art. 713 Kodeksu stanowi, że biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.

Cechą charakterystyczną użyczenia jest więc nieodpłatność oraz motyw bezinteresowności. Skutkiem realizacji takiego zobowiązania na gruncie podatku dochodowego jest uzyskanie nieodpłatnego świadczenia przez biorącego.

Pamiętać należy jednak, że w każdym konkretnym przypadku należy badać, czy dane świadczenie jest jednostronne. Nie zawsze uznać można, że strony zawarły umowę użyczenia, mimo że została ona tak nazwana przez strony. Istotne jest bowiem ustalenie, czy druga strona (świadczeniobiorca) ponosi, np. pewne świadczenia na rzecz świadczeniodawcy, bądź umowa nie nakłada na świadczeniobiorcę określonych obciążeń. Z powyższego wynika, że jeżeli strony ponoszą nawzajem jakiekolwiek świadczenia, to nie występuje w tym przypadku nieodpłatne świadczenie, a więc nie zaistnieje stosunek prawny użyczenia.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie w ramach umowy z dnia 3 listopada 2014 r., zwanej dalej umową na udostępnienie aparatu Iphone, zawartej ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność, zwaną dalej Spółką, aparat Iphone 6 16 GB z zainstalowaną aplikacją. Przedmiotowy aparat Iphone strona użytkuje wyłącznie przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej, natomiast opłaty za doładowanie konta abonenckiego w celu korzystania z usług telekomunikacyjnych i Internetu są w całości ponoszone przez Spółkę. Celem w jakim podatnik i Spółka podpisali przedmiotową umowę było podwyższenie obrotów handlowych pomiędzy stronami. W par. 1 pkt 5 umowy z dnia 3 listopada 2014 r. strony ustaliły iż koszty doładowań abonenckich w celu korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz Internetu będzie ponosić Wnioskodawca. Umowa z dnia 3 listopada 2014 r. została zawarta w ramach współpracy handlowej między Wnioskodawcą a Spółką. Podstawą prawną opisanej we wniosku umowy są stosowne przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny, dalej w skrócie kodeks cywilny lub k.c, między innymi przepisy z działu II Kodeksu cywilnego, a mianowicie art. 70 k.c. i art. 72 k.c. Zgodnie z zawartą z dniu 3 listopada 2014 r. umową koszty opłat doładowania abonenckiego i koszty internetu zobowiązany jest ponosić Wnioskodawca. W trakcie jednakże użytkowania aparatu Iphone 6 zdarza się, że powyżej opisane wydatki ponosi Spółka, która po dokonaniu ww. wydatku na rzecz operatora zawiadamia podatnika, iż powyższe wydatki zostały opłacone w całości ze środków finansowych Spółki.

Z powyższego opisu wynika, że w związku z możliwością użytkowania telefonu, Wnioskodawca był zobowiązany do poniesienia wydatków z tytułu opłat doładowania abonenckiego i korzystania z internetu, które to koszty wykraczają poza zwykłe koszty utrzymania aparatu telefonicznego. Ponoszenie tych wydatków należy traktować jako świadczenie na rzecz dającego, które wykluczają uznanie zawartej umowy za nieodpłatną. Poza tym Wnioskodawca otrzymując możliwość korzystania z ww. telefonu, jednocześnie był zobowiązany do wykonywania określonych w umowie czynności w ramach współpracy handlowej, w wyniku których nastąpić miało podwyższenie obrotów handlowych pomiędzy nim a spółką z o.o. – użyczającym (a więc zobowiązany był do wykonania świadczenia wzajemnego). Stąd też Wnioskodawcy nie można uznać za osobę korzystającą z cudzego mienia nieodpłatnie.

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca z tyt. używania wskazanego powyżej telefonu na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nie uzyska nieodpłatnego świadczenia, a tym samym na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Skoro przychód z tego tytułu nie powstanie, bezprzedmiotowe jest rozstrzygnięcie kwestii sposobu jego ustalania.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Badanie rzeczywistej treści przedmiotowej umowy oraz skutków podatkowych, jakie umowa ta wywołuje jest bowiem możliwe wyłącznie w postępowaniu prowadzonym przez organy podatkowe.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.