INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12.05.2009r. (data wpływu 18.05.2009r.) uzupełnionym pismem z dnia 14.07.2009r. (data wpływu 20.07.2009r.), pismem z dnia 22 lipca 2009r. (data wpływu 27.07.2009r.) oraz pismem z dnia 02.09.2009r. (data wpływu 07.09.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 08.03.2006 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył na podstawie umowy zamiany dwie działki gruntu – nr 620 o powierzchni 0,5 ha i nr 621 o powierzchni 0,5 ha, położone w M. Nieruchomości te mają status gruntów rolnych. W dniu 05.09.2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną wydzierżawili od Państwa Sz. działki gruntu o nr: 214 o pow. 0,08 ha, 291 o pow. 0,15 ha, 315 o pow. 0,29 ha,323 o pow. 0,29 ha, 394/1 o pow. 0,21 ha, 412/1 o pow. 0,36 ha, 420/1 o pow. 0,32 ha – łączna powierzchnia 1,70 ha, położone w M.

Nieruchomości nabyte w 2006 r. i nieruchomości wydzierżawione w 2007 r. stanowią składniki gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 2,7 ha. Poza tym państwo Ch. są posiadaczami innych nieruchomości rolnych o powierzchni 6,69 ha. Wnioskodawca prowadzi od 1990 r. działalność gospodarczą, której przedmiotem była bądź jest m.in. produkcja wyrobów gumowych, produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych, obróbka mechaniczna elementów metalowych, handel detaliczny prowadzony poza siecią sklepową, budownictwo, wynajem nieruchomości na własny rachunek. Do dnia 13 grudnia 2004 r. rodzajem przeważającej działalności wg PKD była produkcja pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych, a od wskazanej daty jest to wynajem nieruchomości na własny rachunek. W dniu 01.12.2008 r. Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie na działkach nr 620 i 621 jednorodzinnego budynku mieszkalnego i budynku gospodarczo-magazynowego w ramach zabudowy siedliskowej z niezbędną infrastrukturą techniczną. Następnie Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę. Budowa jeszcze się nie rozpoczęła. Obecnie Wnioskodawca i jego żona zamierzają sprzedać grunty nabyte na podstawie umowy zamiany (działki nr 620 i 621 o łącznej powierzchni 1 ha), w związku ze sprzedażą przedmiotowe działki gruntu nie stracą charakteru rolnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż stanowiących jego własność działek rolnych nie podlega obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku VAT. Należy podkreślić, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicję podatnika zawierają z kolei przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z których wynika, że podatnikiem jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podatników pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy; działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (I FPS 3/07, ONSAIWSA 2008/1/8) stwierdził, że przepisy art. 15 ust, 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dz. u. nr 54, poz. 535 ze zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że zarówno nabycie, jak i zbycie przedmiotowych działek, nie było i nie jest związane z prowadzoną przez wnioskodawcę działalnością gospodarczą, w/w transakcja sprzedaży nie powinna podlegać podatkowi VAT.

W uzupełnieniach Wnioskodawca wskazał, że umowa zamiany z dnia 08.03.2006r. polegała na zamianie nieruchomości należącej do Wnioskodawcy i jego żony, stanowiącej działkę budowlaną, na nieruchomości w postaci dwóch działek rolnych (nr 620 i 621). Celem zamiany było powiększenie obszaru ziemi rolnej. Celem i zamiarem nabycia działek rolnych było prowadzenie gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca, wraz z żoną i córką prowadzi gospodarstwo rolne (żona i córka posiadają zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym, wydane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, płaci podatek rolny o otrzymuje dopłaty obszarowe. Grunty przeznaczone do sprzedaży służą działalności rolniczej.

Przedmiotowe grunty nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Po sprzedaży zostaną podjęte działania zmierzające do utrzymania decyzji o warunkach zabudowy dla w/w nieruchomości (podkreślenia wymaga fakt, iż ma to być zabudowa siedliskowa). Budynek mieszkalny oraz budynek gospodarczo-magazynowy mają służyć do celów własnych, nie będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Charakterystyka budynku magazynowo-gospodarczego:

• zasadnicze wymiary rzutu 9,58x18,88 m, wysokość 8,39m, pow. zabudowy 180 m²

• zapotrzebowanie wody Q śr. dob. 1,93 m3/d.
  
  

Wnioskodawca nie wykonywał żadnych prac związanych z uzbrojeniem terenu, oprócz złożenia wniosku o przydział energii elektrycznej (otrzymał zapewnienie, że energia zostanie doprowadzona w grudniu 2010r.)

W chwili sprzedaży działka będzie niezabudowana, całkowicie pozbawiona jakichkolwiek mediów. Przyczyną sprzedaży przedmiotowych nieruchomości jest konieczność pozyskania środków finansowych na zakup nowych nieruchomości rolnych, nieco dalej położonych, ale znacznie tańszych i o lepszej klasie ziemi. Przedmiotowe nieruchomości w związku ze sprzedażą nie utracą charakteru rolnego, co będzie wynikać z oświadczenia kupującego. Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać innych nieruchomości rolnych, wręcz przeciwnie, zamierza rozwijać działalność rolniczą. We wcześniejszym okresie Wnioskodawca sprzedawał inne nieruchomości.

Dla terenu, na którym znajdują się działki nr 620 i 621, nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonym uchwalą Rady Gminy z 30 czerwca 1992 r. oraz zmianą planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzoną uchwałą z 29 marca 1994 r., obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2003 r., powyższe działki znajdowały się na terenie oznaczonym i określonym w planie w sposób następujący:

• symbol terenu – B – 5 – R;

• przeznaczenie terenu – teren rolny częściowo w W. Obszarze Chronionego Krajobrazu.
  
  

Ponadto, w oparciu o Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzone uchwałą Rady Gminy z 9 lipca 1999 r., informuję, iż w/w działki znajdują się na terenach oznaczonych i określonych w Studium w sposób następujący: obszary o dominującej funkcji rekreacyjnej, częściowo w W. Obszarze Chronionego Krajobrazu.

W dniu 11 września 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-551/09-8/PW, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że przedmiotem dostawy będzie sprzedaż działek dla których wydana została decyzja o warunkach zabudowy budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i gospodarczo-magazynowym (która w tej sytuacji zastępuje plan zagospodarowania przestrzennego) – sprzedaż gruntu przeznaczonego pod zabudowę. W odniesieniu do gruntów zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT), zatem transakcje sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę nie będą korzystać z powyższego zwolnienia, a w konsekwencji ich dostawa podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu 2 października 2009 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-551/09-9/PW z dnia 29 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 1 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 grudnia 2009 r.) Strona wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 11 września 2009 r. znak IPPP2/443-551/09-8/PW.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 19 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2714/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna, a istota sporu sprowadza się do wykładni przepisów art. 15 u.p.t.u., a dokładnie do odpowiedzi na pytanie, czy sprzedaż przez rolnika działek wydzielonych z jego gospodarstwa rolnego podlega podatkowi VAT, a w konsekwencji, czy w odniesieniu do czynności tego rodzaju jest on podatnikiem tego podatku.

W punkcie wyjścia wskazać trzeba, że zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.t.u, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kierunek prawidłowej wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. wskazał NSA w wyroku I FPS 3/07 z dnia 29 października 2007r., w którym wskazał, że przepisy te powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Stąd też, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W każdym przypadku konieczne jest ustalenie, w jakim charakterze występuje podmiot dokonujący określonej czynności, w tym wypadku sprzedaży działek rolnych, w stosunku do których wydano decyzję o warunkach zabudowy. Zatem, aby uznać, że działa on w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, czy sprzedaż w/w działek została dokonana w ramach wykonywania jednego z rodzajów działalności wymienionych w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

W rozpatrywanej sprawie przede wszystkim należy zgodzić się ze stanowiskiem strony skarżącej, że planowana przez Skarżącego sprzedaż działek nie nastąpi w ramach prowadzonej przez niego działalności rolniczej, a więc, że Skarżący w chwili dokonania tej sprzedaży, działać będzie jako rolnik, wyzbywając się w ten sposób gruntów, które wcześniej wykorzystywał do tej działalności.

Zdaniem Sądu nieuprawnione jest wywodzenie obowiązku podatkowego, tak jak to przyjmuje Minister Finansów w rozpoznanej sprawie z faktu, iż Skarżący prowadzi rolniczą działalność gospodarczą. Przede wszystkim prowadzenie gospodarstwa rolnego nie może być utożsamiane z handlem nieruchomościami. Sprzedaż gruntów wykracza bowiem poza zakres rolniczej działalności gospodarczej, co wynika wprost z postanowień art. 2 pkt 15 u.p.t.u.

Należy podkreślić, że działalność rolnicza - w przeciwieństwie do innych rodzajów działalności wymienionych w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. - została ściśle zdefiniowana w tej ustawie. I tak, stosownie do art. 2 pkt 15 działalnością rolniczą jest tylko produkcja roślinna i zwierzęca oraz świadczenie usług rolniczych. Nie mieści się w niej sprzedaż działek budowlanych, zatem sprzedaży tej nie można uznać za czynność, która jest działalnością rolnika (podatnika VAT), o której mowa w omawianym art. 15 ust. 2 ustawy. Tak więc, działalność rolnicza i handlowa są to różne rodzaje działalności gospodarczej. Nie wystarczy też wykazać zamiar powtarzania (częstotliwość) sprzedaży działek, ponieważ jest to jedna z przesłanek określonych w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., kwalifikujących daną działalność jako gospodarczą. Zgodnie z tym przepisem konieczne jest jednoczesne wykazanie, iż dana osoba dokonuje sprzedaży jako handlowiec.

Ponadto w związku z podniesionym na rozprawie zarzutem strony skarżącej, iż nietrafne jest stanowisko organu, że Skarżący zamierza sprzedać teren pod zabudowę należy zaznaczyć, że ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. wprowadza zwolnienie od podatku VAT w przypadku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Tak wiec z mocy prawa zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym lub działek rekreacyjnych.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniowano pojęcia terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę. Tym samym istotnym jest rozstrzygniecie kwestii jaki towar sprzedaje wnioskodawca. Czy teren o charakterze rolnym, zgodnie z wpisem do ewidencji gruntów czy do zabudowy zgodny z wydaną decyzją ustalająca dla przedmiotowych działek warunki zabudowy. W celu rozpatrzenia kwestii terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę należy odwołać się zatem do rozwiązań zawartych w dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347). Przepis art. 12 ust. 3 powołanej dyrektywy stanowi, że do celów dostawy terenu budowlanego - „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przy ustalaniu, czy przy dostawie towarów - terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę istotne znaczenie może mieć plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w stosunku do dwóch działek Skarżącego będących gruntami rolnymi, a mających być przedmiotem sprzedaży właściwy organ samorządowy wydał decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie jednorodzinnego budynku mieszkalnego i budynku gospodarczo-magazynowego w ramach zabudowy siedliskowej z niezbędną infrastrukturą techniczną. Skarżący uzyskał również pozwolenie na budowę. Ponadto Skarżący stwierdził, że również po sprzedaży zostaną podjęte działania zmierzające do utrzymania decyzji o warunkach zabudowy.

Należy zgodzić się ze stroną Skarżącą, iż Minister Finansów wadliwie zastosował w niniejszej sprawie definicję działki budowlanej określonej w art. 2 pkt 12 u.p.z .p. bowiem sprzedawane grunty nie mają statusu „działki budowlanej” jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. wyłącza ze zwolnienia dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc to pod uwagę należy przyjąć, iż pomimo, że działki mają status gruntów rolnych wykorzystywanych do działalności rolniczej, to istnienie w obrocie prawnym decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych nieruchomości pozwala na zakwalifikowanie ich jako „teren przeznaczony pod zabudowę” w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Mając na uwadze, iż planowana sprzedaż nie mieści się w pojęciu działalności rolniczej, a dotyczy działek przeznaczonych pod zabudowę należało rozstrzygnąć, czy planowana przez Skarżącego sprzedaż nieruchomości gruntowych realizowana będzie przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą.

Sąd w tym miejscu wskazuje na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15.09.2011r. w sprawach połączonych C-180/10 i 181/10, w którym stwierdzono:

1. Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
2. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.
3. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.
4. Okoliczność, iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.
   
   

Jak stwierdził w tym wyroku Trybunał, art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI dyrektywy) pozwalał państwom członkowskim uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy, w szczególności pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Jednakże wywodzenie z normy art. 15 ust. 2 u.p.t.u., że Polska skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 4 ust. 3 VI dyrektywy) nie jest jednak możliwe w świetle orzecznictwa ETS i samego sformułowania art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

W tej sytuacji należy ustalić, czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Skarżący w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

W ocenie Sądu, obrót nieruchomościami nie mieści się zwyczajowo, jak to zdaje się argumentować organ podatkowy, w zakresie działalności gospodarczej rolnika (przekonuje o tym choćby definicja z art. 2 pkt 15 ). Zdaniem Sądu, nie daje się on również przyporządkować do czynności świadczenia usług rolniczych w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 21 u.p.t.u.

Wynikające z rozpoznawanej sprawy opisane przez Wnioskodawcę okoliczności faktyczne, dotyczące planowanej sprzedaży niezabudowanych działek, w żadnym zakresie nie wskazują, że jego aktywność może być porównana do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem działkami.

W szczególności należy podkreślić, że Skarżący nie uzbroił terenu, nie wydzielił dróg wewnętrznych, nie podejmował działań marketingowych. Jak wskazał, działka w chwili sprzedaży ma być niezabudowana i całkowicie pozbawiona mediów. Skarżący nie jest również deweloperem, przedsiębiorcą budowlanym; nie świadczy innych podobnych usług. Projektowana przed podjęciem decyzji o sprzedaży zabudowa miała służyć celom własnym nie związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Również wystąpienie o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy związane jest z celami własnymi Skarżącego, co potwierdza posiadane przez niego pozwolenia na budowę. Należy podkreślić również, iż działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży były wyodrębnione już w momencie nabycia ich przez Skarżącego, dlatego też ich wyodrębnienie nie ma związku z planowaną sprzedażą. Natomiast przyczyną sprzedaży przedmiotowych nieruchomości jest konieczność pozyskania środków finansowych na zakup nowych nieruchomości rolnych - tańszych i o lepszej klasie ziemi. Nieruchomości te nie utracą charakteru rolnego.

Reasumując w ocenie Sądu, skoro stan faktyczny przedstawiony w sprawie przez Skarżącego nie wskazuje na takie formy jego aktywności w zbywaniu posiadanych nieruchomości, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, to Skarżącego nie można uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., co oznacza naruszenie przepisów prawa materialnego przez organ udzielający interpretacji.

W dniu 22 marca 2012 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 grudnia 2011 r. sygn. III SA/Wa 2714/11 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Strony Skarżącej przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2011 r. sygn. III SA/Wa 2714/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku z dnia 12 maja 2009r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.