Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-576/15/SK
z 21 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 października 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 3 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie rozpoznania podatkowych różnic kursowych powstałych na moment:

• przewalutowania kredytu z PLN na EUR – jest prawidłowe,
• spłaty kredytu przewalutowanego z PLN na EUR – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie rozpoznania podatkowych różnic kursowych powstałych na moment przewalutowania kredytu z PLN na EUR oraz spłaty kredytu przewalutowanego z PLN na EUR.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży, głównie wyrobów z tworzyw sztucznych oraz wyrobów chemicznych. Działalność prowadzona jest między innymi na podstawie Zezwolenia z 16 grudnia 2009 r. w specjalnej strefie ekonomicznej utworzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. W celu uzyskania środków pieniężnych potrzebnych na wybudowanie hali

produkcyjno-magazynowej, Spółka zawarła 6 lipca 2011 r. umowę kredytu z Bankiem. Na jej podstawie kredytodawca udzielił Spółce kredytu w walucie polskiej (dalej jako: „PLN”).

Zgodnie z postanowieniami umowy kredytu, zwrot kwoty zobowiązania miał nastąpić również w walucie PLN. W dniu 5 listopada 2014 r. na podstawie aneksu nr 3 Spółka zrestrukturyzowała swoje zobowiązanie kredytowe przewalutowując kredyt na walutę europejską (dalej jako: „EUR”). Zwrot kwoty zadłużenia, w tym rat kredytowych oraz odsetek następuje obecnie w walucie europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przewalutowanie zobowiązania z waluty PLN na EUR skutkować będzie powstaniem przychodu z tytułu dodatnich różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ust. 1 w zw. z art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej jako: „u.p.d.o.p.”), w momencie przewalutowania zobowiązania lub spłaty po przewalutowaniu - jeżeli wartość zobowiązania w PLN w dniu jego otrzymania będzie wyższa od wartości zobowiązania w dniu przewalutowania lub spłaty zobowiązania w EUR po przewalutowaniu?
2. Czy przewalutowanie zobowiązania z waluty PLN na EUR skutkować będzie powstaniem kosztów uzyskania przychodów z tytułu ujemnych różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ust. 1 w zw. z art. 15a ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p., w momencie przewalutowania zobowiązania lub spłaty po przewalutowaniu - jeżeli wartość zobowiązania w PLN w dniu jego otrzymania będzie wyższa od wartości zobowiązania w dniu przewalutowania lub spłaty zobowiązania w EUR po przewalutowaniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Co do zasady, nie stanowi więc przychodu otrzymany, bądź zwrócony kredyt lub pożyczka. Identycznie ustawodawca traktuje wydatki poczynione na spłatę pożyczki lub kredytu. Art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a u.p.d.o.p. stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...). Poza skapitalizowanymi odsetkami od pożyczek oraz kredytów zarówno udzielona, jak i zwrócona pożyczka lub kredyt są obojętne z punktu widzenia zwiększenia przychodów lub kosztów uzyskania przychodów. Jednakże, zgodnie z art. 15a ust. 1 u.p.do.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Dodatnie różnice kursowe dla odbiorcy kredytu lub pożyczki powstają między innymi zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 u.p.d.o.p., gdy wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają między innymi, zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p., gdy wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Na skutek przewalutowania dokonuje się nowego obliczenia wartości wysokości kapitału udzielonej pierwotnie pożyczki lub kredytu. Wyliczenie to bazuje na określonym kursie walutowym. Po przewalutowaniu wartość kapitału pozostała do spłaty może ulec zmniejszeniu, bądź zwiększeniu. Wnioskodawca jest zdania, że dla zaistnienia podatkowych różnic kursowych konieczne jest spełnienie kilku warunków literalnie wynikających z ww. przepisów. Przede wszystkim kredyt musi zostać udzielony w walucie obcej oraz spłacony w walucie obcej, a ponadto konieczne jest wystąpienie różnicy pomiędzy wartością kredytu w dniu jego otrzymania oraz w dniu jego uregulowania. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie powstaną podatkowe różnice kursowe, pomimo, że faktycznie możliwe jest powstanie rzeczywistych różnic kursowych. Powstanie podatkowych różnic kursowych możliwe jest bowiem wyłącznie w sytuacji, gdy płatności związane z daną transakcją kredytową lub pożyczkową realizowane są w walucie obcej. Wynika to literalnej wykładni art. 15a ust. 2 pkt 5 u.p.d.o.p., w którym mowa jest o kredycie w walucie obcej. Ponadto, za taką interpretacją przemawia art. 15a ust. 4, który wskazuje sposób obliczania różnic kursowych. Zgodnie z jego treścią, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Oznacza to, że zarówno sprzedaż, jak i kupno walut obcych oraz otrzymanie należności lub zapłata należności następować ma w walucie obcej. W wyroku z 3 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1682/09 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że użyte w art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określenie „faktycznie zastosowany kurs waluty” oznacza taki kurs po jakim podatnik rzeczywiście sprzedał lub nabył walutę. W przypadku operacji dokonywanych za pośrednictwem rachunku walutowego nie można zatem przyjąć, że faktycznie zastosowanym kursem waluty jest kurs ogłaszany przez bank, w którym podatnik ma swój rachunek. Nie dochodzi bowiem wówczas w rzeczywistości do zastosowania jakiegokolwiek kursu wymiany. W efekcie powinien być zastosowany średni kurs NBP. W analizowanym stanie faktycznym, podatkowe różnice kursowe (zarówno dodatnie, jak i ujemne) nie powstaną, ponieważ nie zostanie spełniony warunek otrzymania kredytu w walucie obcej oraz jego spłata w walucie obcej. Nie dojdzie do powstania podatkowej różnicy kursowej zarówno w związku z przewalutowaniem kredytu, jak również w związku z jego spłatą po przewalutowaniu. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek rozpoznania przychodu powstałego w związku z przewalutowaniem do opodatkowania, ani również obowiązek rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu ujemnej różnicy kursowej. Przewalutowanie kredytu z waluty PLN na walutę EUR nie będzie stanowić podstawy do rozpoznania podatkowej różnicy kursowej.

Stanowisko Wnioskodawcy, wspierają również liczne interpretacje indywidualne prawa podatkowego w tym przedmiocie. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 marca 2009 r. Znak: IPPB5/423-289/08-2/IŚ ww. organ wskazał, że: w dalszym ciągu, aby różnice kursowe mogły być uwzględnione w rachunku podatkowym nieodzowne jest równoczesne wypełnienie dwóch podstawowych warunków, tj. w przypadku pożyczek/kredytów: 1) pożyczka/kredyt powinny być udzielone w walucie obcej, 2) spłata powinna być dokonywana w walucie obcej. Podobne stanowisko wyrażono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 lipca 2011 r. Znak: IPPB5/423-408/11-2/IŚ. W orzecznictwie również dominuje stanowisko zgodne z przedstawioną argumentacją. Między innymi w tezie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 19 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Gd 298/08 stwierdzono, że różnice kursowe mogą powstać tylko w sytuacji poniesienia przez podatnika kosztów w walutach obcych lub dokonania zarachowania kosztów wyrażonych w walutach obcych. W przypadku dokonania konwersji pozostałego do spłaty zadłużenia z tytułu zaciągniętego kredytu nie można przyjąć, że operacja ta spowodowała zaciągnięcie kredytu w walucie obcej, a zatem nie można też uznać aby powstały w związku tym „różnice kursowe” w rozumieniu art. 22 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Wyrok ten pomimo, że dotyczył bezpośrednio podatku dochodowego od osób fizycznych zachowuje aktualność w przytoczonym stanie faktycznym. Podobnie wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 października 2004 r., sygn. akt FSK 623/04 stwierdzając wprost, że zdenominowanie kredytu zaciągniętego w walucie polskiej na walutę obcą nie powoduje, że w razie zmiany kursów tych walut powstają różnice kursowe w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Ponadto, na gruncie brzmienia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sprzed 1 stycznia 2007 r. (zmiana ustawą z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; Dz.U. Nr 217, poz. 1589) w orzecznictwie zgodnie przyjmowano, że różnice kursowe nie występują w przypadku kredytu denominowanego, waloryzowanego walutą obcą, czy też przewalutowanego (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2010 r., sygn. akt FSK 283/04, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 496/06, powołane za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 537/15).

Reasumując, aby powstały podatkowe różnice kursowe, niezależnie od tego czy dodatnie, czy też ujemne, konieczne jest udzielenie oraz spłata kredytu w walucie obcej. Przewalutowanie kredytu z waluty PLN na walutę EUR nie będzie pociągało za sobą powstania podatkowych różnic kursowych.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Na mocy art. 15a ust. 2 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

W przywołanym powyżej art. 15a ust. 2 ustawy o CIT, ustawodawca wskazał sposób, w jaki podatnicy są zobowiązani ustalać przychody podatkowe z tytułu różnic od kredytów (pożyczek) w walutach obcych.

W art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT, wskazano, że różnice kursowe zwiększają przychody podatkowe, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej z dnia otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonego według faktycznie zastosowanego kursu walut z tych dni.

W myśl art. 15a ust. 3 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

W przywołanym powyżej art. 15a ust. 3 ustawy o CIT, ustawodawca wskazał sposób, w jaki podatnicy są zobowiązani ustalać koszty podatkowe z tytułu różnic od kredytów (pożyczek) w walutach obcych.

W art. 15a ust. 3 pkt 5 ww. ustawy, wskazano, że różnice kursowe zwiększają koszty podatkowe, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonego według faktycznie zastosowanego kursu walut z tych dni.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Spółka na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowę kredytu w walucie PLN. Na podstawie aneksu Spółka przewalutowała kredyt na walutę EUR. Zwrot kwoty zadłużenia, w tym rat kredytowych i odsetek następuje w walucie EUR.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że samo przewalutowanie kredytu polegające na przeliczeniu kwoty kredytu z PLN na EUR po ustalonym przez strony kursie, nie stanowi spłaty dotychczasowego zobowiązania, a polega jedynie na zmianie waluty, w której wyrażone zostało zobowiązanie. Wobec powyższego, czynność ta jest neutralna podatkowo i nie wywołuje skutków podatkowych w postaci rozpoznania podatkowych różnic kursowych, bowiem nie dochodzi do spłaty kredytu w walucie obcej.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych powstałych w związku ze spłatą zobowiązania zauważyć należy, że od dnia zawarcia umowy o przewalutowanie, zobowiązanie wobec kredytodawcy zostało ustalone w walucie obcej, a jego spłata również będzie dokonywana w walucie obcej, tym samym Spółka będzie zobowiązana do rozpoznawania różnic kursowych dla celów podatkowych.

Oznacza to, że po dacie zawarcia umowy o przewalutowanie Spółka zobowiązana będzie w związku ze spłatą kredytu na rzecz kredytodawcy, do rozpoznawania przychodów, bądź kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych, czyli:

1. w przypadku gdy, w dniu spłaty kredytu (całości lub części) na rzecz kredytodawcy, jego wartość (przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego do spłaty kredytu) będzie wyższa od wartości kredytu walutowego (odpowiednio całości lub części) ustalonej w umowie o przewalutowanie (przeliczonej według kursu z dnia podpisania umowy o przewalutowanie), Wnioskodawca rozpozna koszt podatkowy;
2. w przypadku gdy, w dniu spłaty kredytu (całości lub części) na rzecz kredytodawcy, jego wartość (przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego do spłaty kredytu) będzie niższa od wartości kredytu walutowego (odpowiednio całości lub części) ustalonej w umowie o przewalutowanie (przeliczonej według kursu z dnia podpisania umowy o przewalutowanie), Wnioskodawca rozpozna przychód podatkowy.
   
   

Stosownie do art. 15a ust. 4 ustawy o CIT, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jednocześnie, w myśl art. 15a ust. 5 ustawy o CIT, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w momencie spłaty kredytu przewalutowanego na walutę obcą zgodnie z powyższymi przepisami będą powstawały podatkowe różnice kursowe. Wobec powyższego, jeżeli w momencie spłaty przez Spółkę zobowiązania, jego wartość przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego do spłaty kredytu, będzie niższa od wartości kredytu walutowego ustalonej w umowie o przewalutowanie przeliczonej według kursu z dnia podpisania umowy o przewalutowanie, Spółka winna rozpoznać przychód podatkowy. W sytuacji natomiast, jeżeli w momencie spłaty przez Spółkę zobowiązania, jego wartość przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego do spłaty kredytu, będzie wyższa od wartości kredytu walutowego ustalonej w umowie o przewalutowanie przeliczonej według kursu z dnia podpisania umowy o przewalutowanie, Spółka winna rozpoznać koszt podatkowy.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Spółki w zakresie rozpoznania podatkowych różnic kursowych powstałych na moment:

• przewalutowania kredytu z PLN na EUR uznano za prawidłowe,
• spłaty kredytu przewalutowanego z PLN na EUR uznano za nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.