Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-545/15-2/MC
z 21 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 4 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia stawki amortyzacji dla:

1. terminalu płatniczego wyposażonego w kasę rejestrującą – jest prawidłowe,
2. automatycznie podnoszonego szlabanu wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia stawki amortyzacji dla:

1. terminalu płatniczego wyposażonego w kasę rejestrującą,
2. automatycznie podnoszonego szlabanu wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania.
   
   

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (zwany dalej: Spółką) odpłatnie nabył środki trwałe:

1. terminal płatniczy „A” wyposażony w kasę rejestrującą,
2. szlaban wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania zamontowany przy wjeździe do Spółki.
   
   

Spółka wystąpiła do Urzędu Statystycznego Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur z wnioskiem o nadanie symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych dla w/w zakupów, tj. terminala płatniczego (pkt 1) oraz szlabanu (pkt 2).

W odpowiedzi uzyskanej z Urzędu Statystycznego wynika:

1. terminal płatniczy wyposażony w kasę rejestrującą mieści się w grupowaniu KŚT grupa 6 rodzaj 669 „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”.

Zgodnie z załącznikiem nr 1 „Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych” do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• poz. 06 załącznika nr 1 – Stawka 20% – Symbol KŚT 669 – Nazwa środka trwałego: Kasy fiskalne rejestrujące (z wyjątkiem zaliczonych do poz. 04 – zespoły komputerowe).
• poz. 06 załącznika nr 1 – Stawka 10% – Symbol KŚT 6 – Nazwa środka trwałego: Urządzenia techniczne.
  
  

W związku z otrzymaną klasyfikacją z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego informującą, iż terminal płatniczy wyposażony w kasę rejestrującą mieści się w grupowaniu KŚT grupa 6 rodzaj 669: „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe” odpisów amortyzacyjnych od terminala płatniczego wyposażonego w kasę rejestrującą należy dokonywać przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% zgodnie z załącznikiem nr 1, tj. Symbol KŚT 6 „Urządzenia techniczne”.

2. automatycznie podnoszony szlaban wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania zamontowany przy wjeździe do Spółki mieści się w grupowaniu KŚT grupa 6 rodzaj 669 „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”

Zgodnie z załącznikiem nr 1 „Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych” do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• poz. 06 załącznika nr 1 – Stawka 10% – Symbol KŚT 6 – Nazwa środka trwałego „Urządzenia techniczne”.
• poz. 06 załącznika nr 1 – Stawka 20% – Symbol KŚT 669 – Nazwa środka trwałego: Kasy fiskalne i rejestrujące (z wyjątkiem zaliczonych do poz. 04 – zespoły komputerowe).
  
  

W związku z otrzymaną klasyfikacją z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego informująca, iż automatycznie podnoszony szlaban wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania zamontowany przy wjeździe do Spółki mieści się w grupowaniu: KŚT grupa 6 rodzaj 669 „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe” odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% zgodnie z załącznikiem nr 1, tj. Symbol KŚT 6 „Urządzenia techniczne”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę amortyzacyjną należy zastosować do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, tj. terminal płatniczy wyposażony w kasę rejestrującą, automatycznie podnoszony szlaban wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania zamontowany przy wjeździe do zakładu?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z otrzymaną z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego środki trwałe: terminal płatniczy wyposażony w kasę rejestrującą, automatycznie podnoszony szlaban wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania zamontowany przy wjeździe do Spółki zaklasyfikowane w grupowaniu KŚT grupa 6 rodzaj 669 „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe” należy zastosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%, dlatego że zgodnie z załącznikiem nr 1 „Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych” Symbol KŚT grupa 6 „Urządzenia techniczne” przypisana została im stawka amortyzacyjna 10% (natomiast Symbol KŚT 669 dotyczy „Kasy fiskalne i rejestrujące (z wyjątkiem zaliczonych do poz. 04 – zespoły komputerowe)” – stawka amortyzacyjna 20%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia stawki amortyzacji dla:

1. terminalu płatniczego wyposażonego w kasę rejestrującą – jest prawidłowe,
2. automatycznie podnoszonego szlabanu wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania – jest prawidłowe.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Regulacja art. 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, że: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy uwzględnieniu, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy , którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11): zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia należy przypomnieć, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka odpłatnie nabyła dwa środki trwałe, tj. terminal płatniczy wyposażony w kasę rejestrującą oraz automatycznie podnoszony szlaban wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania zamontowany przy wjeździe do Spółki. Spółka wystąpiła do Urzędu Statystycznego z wnioskiem o nadanie symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych dla ww. zakupów. W odpowiedzi wskazano, że oba środki trwałe mieszczą się w grupowaniu KŚT grupa 6 rodzaj 669 „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych roczna stawka amortyzacyjna dla grupy 6 Urządzenia techniczne wynosi 10%.

Zatem zarówno dla terminalu płatniczego wyposażonego w kasę rejestrującą, jak i automatycznie podnoszonego szlabanu wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania zamontowanego przy wjeździe do Spółki, po przyjęciu ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Spółka winna zastosować 10%. stawkę amortyzacyjną.

Reasumując – w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, tj.:

1. terminalu płatniczego wyposażonego w kasę rejestrującą, Wnioskodawca jest zobowiązany zastosować 10%. stawkę amortyzacji,
2. automatycznie podnoszonego szlabanu wraz z wyposażeniem oraz pilotami do zdalnego sterowania, Wnioskodawca jest zobowiązany zastosować 10%. stawkę amortyzacji.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.