INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012r. (data wpływu 1 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia zużycia wyrobów węglowych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia zużycia wyrobów węglowych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Od dnia 2 stycznia 2012r. nałożono akcyzę na węgiel kamienny, węgiel brunatny i koks. Zgodnie z nowymi przepisami, przedsiębiorca który wykorzysta w 2012r. zgromadzone wcześniej zapasy węgla, musi odprowadzić od ilości zużytego węgla akcyzę. W art. 30a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym zwolniono od podatku gospodarstwa domowe. Użyty termin nie jest jednak na tyle precyzyjny, aby można jednoznacznie ustalić co obejmuje swoim zakresem.

Gmina X ma w swoim zasobie nieruchomości mieszkaniowe, które na podstawie umów notarialnych o nieodpłatne użytkowanie oddała Zakładowi Gospodarki Mieszkaniowej „TBS” w X Sp. z o.o. Zgodnie z umowami, Wnioskodawca został zobowiązany do ponoszenia wszelkich kosztów i obowiązków związanych z utrzymaniem nieruchomości w zamian za prawo pobierania wszelkich pożytków z tytułu ich użytkowania.

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym, którego przedmiotem działalności jest między innymi wynajmowanie nieodpłatnie użytkowanych nieruchomości wchodzących w skład zasobów mieszkaniowych Gminy. W ramach tej działalności zapewnia ogrzewanie lokali mieszkalnych. Spółka zakupiła w 2011r. wyroby węglowe i po 2 stycznia 2012r. zużywa je na potrzeby opałowe tych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, w zakresie w jakim zużywa węgiel w celu ogrzewania nieruchomości stanowiących zasób mieszkaniowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, Zakład Gospodarki Mieszkaniowej „TBS” Sp. z o.o. może skorzystać ze zwolnienia od podatku akcyzowego na węgiel przewidzianego w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, w zakresie w jakim zużywa go na ogrzewanie nieodpłatnie użytkowanych nieruchomości stanowiących zasób mieszkaniowy Gminy.

Użyty przez ustawodawcę zwrot "gospodarstwo domowe" jest pojęciem szerokim i obejmuje swoim zakresem nie tylko domy osób fizycznych, ale także wspólnoty mieszkaniowe, spółdzielnie mieszkaniowe i wszystkie inne podmioty, także spółki, które w zakresie swojej działalności zajmują się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, poprzez wynajmowanie lokali mieszkaniowych. Inna interpretacja byłaby dyskryminująca i prowadziłaby do nieuzasadnionego uprzywilejowania właścicieli domów mieszkalnych, członków wspólnot mieszkaniowych i spółdzielni mieszkaniowych. Sama forma działalności podmiotu gospodarującego lokalami mieszkalnymi nie może wykluczać zwolnienia, zaś przedmiot działalności Wnioskodawcy pokrywa się z przedmiotem działalności spółdzielni mieszkaniowych przynajmniej w zakresie wynajmowania mieszkań. Zatem uzasadniony jest pogląd, że wykorzystanie po 2 stycznia 2012r. węgla zakupionego w 2011r. do ogrzania lokali mieszkalnych, korzysta ze zwolnienia przewidzianego dla gospodarstw domowych o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. W tych okolicznościach skorzystanie ze zwolnienia od akcyzy jest uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.
   
   

Stosownie do art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.).

Z kolei podmiotem zużywającym jest - w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wynajmuje nieruchomości mieszkaniowe, które Gmina X przekazała Wnioskodawcy w nieodpłatne użytkowanie. Wnioskodawca został zobowiązany do ponoszenia wszelkich kosztów i obowiązków związanych z utrzymaniem nieruchomości w zamian za prawo pobierania wszelkich pożytków z tytułu ich użytkowania. Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym, którego przedmiotem działalności jest między innymi wynajmowanie nieodpłatnie użytkowanych nieruchomości wchodzących w skład zasobów mieszkaniowych Gminy. W ramach tej działalności zapewnia ogrzewanie lokali mieszkalnych. Spółka zakupiła w 2011r. wyroby węglowe i po 2 stycznia 2012r. zużywa je na potrzeby opałowe tych nieruchomości.

Stosownie do powyższego w pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż węgiel i koks zużywany przez Wnioskodawcę spełnia przesłanki do uznania go za wyrób węglowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wykorzystywany do celów opałowych.

Powołany wyżej przepis art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy umożliwia zwolnienie od podatku akcyzowego wyrobów węglowych zużywanych m.in. przez gospodarstwa domowe. Jednocześnie ustawa nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia.

Wobec powyższego należy odwołać się do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy – str. 144 – to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Gospodarstwo domowe to przede wszystkim zabudowania związane z pomieszczeniami mieszkalnymi (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych).

Analiza sprawy wykazała, że Wnioskodawca, tj. spółka z o.o., która zarządza i wynajmuje osobom trzecim lokale mieszkalne wchodzące w skład zasobów mieszkaniowych Gminy, nie mieści się w zakresie definicji gospodarstwa domowego.

Wnioskodawca ponadto wskazał, iż przedmiot jego działalności pokrywa się z przedmiotem działalności spółdzielni mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. z 2003r. Dz. U. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) celem spółdzielni mieszkaniowej, zwanej dalej "spółdzielnią", jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Analizując opis prawy oraz powołany wyżej przepis ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jako podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania i wynajmowania lokali mieszkalnych, nie może być traktowany tak jak spółdzielnie mieszkaniowe, a końcowo jak gospodarstwa domowe.

Również Wnioskodawca nie może być traktowany tak jak wspólnota mieszkaniowa, która działa w imieniu ogółu właścicieli prowadzących gospodarstwa domowe w danej nieruchomości. W przedmiotowej sprawie podmiotem zużywającym wyroby węglowe nie są gospodarstwa domowe (ogół właścicieli prowadzących gospodarstwa domowe w danej nieruchomości), lecz podmiot (Wnioskodawca) wytwarzający ciepło celem jego dostarczenia do wynajmowanych lokali.

Tym samym w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca – jak wynika z wniosku - nie jest żadnym z podmiotów uprawnionych do skorzystania ze zwolnienia w zakresie zużycia wyrobów węglowych do celów opałowych, które zostały wymienione w ww. art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Nie można zatem w tak przestawionym stanie faktycznym uznać, iż w istocie następuje zużycie wyrobów węglowych przez gospodarstwa domowe.

Wnioskodawca zużywając wyroby węglowe dostarcza ciepło do lokali mieszkalnych, lecz nie oznacza to, iż wyroby węglowe zużywane są przez gospodarstwa domowe (zespół gospodarstw domowych). W tym przypadku zużywają one tylko ciepło wyprodukowane przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą. Tym samym węgiel nie jest zużywany przez te podmioty bezpośrednio, ani pośrednio.

Zużycie zatem wyrobów węglowych przez Wnioskodawcę w celu dostarczenia ciepła do wynajmowanych w ramach prowadzonej działalności lokali mieszkalnych nie podlega zwolnieniu z akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy lecz podlega opodatkowaniu stawką podatku określoną w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z treści wniosku wynika ponadto, iż Wnioskodawca w 2011r. nabył również węgiel, który zostanie zużyty do celów grzewczych pod dniu 2 stycznia 2012r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą skutków podatkowych zużycia przedmiotowych wyrobów po dniu 1 stycznia 2012 r., w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powyższego na wstępie wskazać należy, iż opodatkowanie akcyzą wyrobów przeznaczonych do celów opałowych, takich jak węgiel kamienny i koks zostało wprowadzone przepisami ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz.11), której tekst ogłoszono dnia 12 stycznia 2009r. Jednakże stosownie do art. 18a dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej Polska mogła stosować okres przejściowy do 1 stycznia 2012r. dla dostosowania swojego krajowego poziomu opodatkowania węgla i koksu dla celów grzewczych. Z uwagi na wynegocjowany przez Polskę okres przejściowy, w art. 163 ustawy o podatku akcyzowym, przewidziano - do dnia 1 stycznia 2012r. włącznie - zwolnienie od akcyzy węgla i koksu objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00, przeznaczonych do celów opałowych. Zmiany przepisów ustawy o podatku akcyzowym zawarte w treści ustawy z dnia 16 września 2011r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 232, poz. 1378) dotyczyły uregulowania sytuacji podatkowej wyrobów węglowych w związku z wygaśnięciem z dniem 1 stycznia 2012 r. obowiązującego zwolnienia od akcyzy.

Z uwagi na specyfikę obrotu wyrobami węglowymi, ustawodawca, dążąc do redukcji obciążeń związanych z ich obrotem, zdecydował się opodatkować je na ostatnim etapie obrotu, tj. w momencie sprzedaży podmiotowi, który zużyje wyroby węglowe i nie będzie korzystał z żadnego zwolnienia ze względu na przeznaczenie. Zaznaczyć należy, odnosząc się do faktu posiadania przez Spółkę zapasu wyrobów węglowych, że posiadanie wyrobów węglowych nie jest przedmiotem opodatkowania akcyzą. W związku z powyższym sam fakt posiadania po 1 stycznia 2012r. zapasów wyrobów węglowych nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego, a co za tym idzie - posiadanie przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych nie spowoduje, że stanie się on z dniem 2 stycznia 2012r. podatnikiem akcyzy. Skoro fakt posiadania wyrobów węglowych nie został wskazany jako przedmiot opodatkowania akcyzą, nie wprowadzono także przepisu zobowiązującego podmioty posiadające zapasy wyrobów węglowych do dokonania spisu z natury tych wyrobów, bowiem oznaczałoby to de facto nakładanie obowiązków podatkowych w akcyzie na podmioty niebędące jej podatnikami.

Jednakże w sytuacji, gdy Wnioskodawca niepodlegający żadnym zwolnieniom od akcyzy, posiadający zapasy wyrobów węglowych nabyte przed dniem 2 stycznia 2012r., zużyje te wyroby po dniu 2 stycznia 2012r. na cele opałowe w związku z prowadzoną działalnością, będzie podlegał opodatkowaniu z tytułu użycia tych wyrobów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (art. 9a ust. 2 pkt 9 ustawy). Obowiązek podatkowy w tym przypadku będzie powstawał systematycznie w miarę zużywania tych wyrobów węglowych. Zatem Wnioskodawca będzie obowiązany składać deklaracje podatkowe i dokonywać rozliczenia akcyzy od zużytych wyrobów węglowych. Jednakże należy zauważyć, iż Wnioskodawca nabywając wyroby węglowe po dniu 1 stycznia 2012 nie będzie już obowiązany dokonać rozliczenia akcyzy związanej z nabywanymi wyrobami węglowymi, gdyż podatnikiem będzie podmiot sprzedający Wnioskodawcy te wyroby.

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, iż w opisanej we wniosku sytuacji w związku z faktem, iż Wnioskodawca od dnia 2 stycznia 2012r. wykonuje czynności opodatkowane akcyzą, jest on tym samym podatnikiem akcyzy z tytułu zużywania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zapasów wyrobów węglowych - węgla przeznaczonego do celów opałowych - zgromadzonych do dnia 1 stycznia 2012r.

W związku z powyższym Wnioskodawca miał obowiązek zarejestrować się jako podatnik akcyzy przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej akcyzą oraz rozliczyć należny podatek w składanych deklaracjach podatkowych.

Podkreślić jednakże należy, iż na Wnioskodawcy, nie będzie ciążył obowiązek dokonania spisu z natury posiadanych na dzień 1 stycznia 2012r. wyrobów węglowych oraz prowadzenia ewidencji wymienionych wyrobów. Ponadto, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie będzie występował jako pośredniczący podmiot węglowy, zatem nie będzie także zobowiązany do złożenia pisemnego powiadomienia o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako taki podmiot.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.