Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1450/15-2/MT
z 15 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w formie spółki komandytowej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od prawa ochronnego do znaku towarowego oraz ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w formie spółki komandytowej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od prawa ochronnego do znaku towarowego oraz ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pan Cezary G. (dalej: „Wnioskodawca”) posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Jest komandytariuszem w N. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej z siedzibą w W. (dalej: „Spółka”). Spółka osobowa z siedzibą w innym niż Rzeczpospolita Polska kraju Unii Europejskiej (dalej: „Spółka zagraniczna”) wniosła do Spółki wkład niepieniężny w postaci prawa ochronnego na znak towarowy. Jest to wspólnotowy znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). Wskazane prawo ochronne na znak towarowy zostało wprowadzone przez Spółkę zagraniczną do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej równej jego wartości rynkowej, ustalonej zgodnie z wyceną dokonaną przez biegłego rzeczoznawcę, która przekroczyła kwotę 3.500,00 złotych. Następnie Spółka cypryjska rozpoczęła dokonywanie od jego wartości odpisów amortyzacyjnych, które na dzień sporządzania wniosku nadal są przez nią dokonywane.

W zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego Spółka zagraniczna uzyskała status wspólnika w Spółce, który uprawniony jest do udziału w zysku i stracie Spółki na zasadach określonych w umowie.

Spółka wprowadziła otrzymane w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego prawo ochronne na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, stanowiących koszty uzyskania przychodu, bowiem wskazane prawo ochronne na znak towarowy cechuje kompletność i zdatność do używania, zaś przewidywany okres jego używania w Spółce (po jego otrzymaniu w formie wkładu niepieniężnego) będzie dłuższy od roku. Ponadto, Spółka będzie wykorzystywać prawo ochronne na znak towarowy na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabyte przez Spółkę w formie wkładu niepieniężnego prawo ochronne na znak towarowy, z uwagi na fakt, iż Spółka ta będzie wykorzystywać je na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w przewidywanym okresie przekraczającym rok, może podlegać amortyzacji w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012, poz. 361), dalej zwaną „u.p.d.o.f.”, a w konsekwencji, czy odpisy amortyzacyjne od tego prawa ochronnego będą stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy od momentu rozpoczęcia amortyzacji, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki?
2. Czy prawidłowym jest ustalenie wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy, nabytego przez Spółkę w formie wkładu niepieniężnego, w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w Spółce zagranicznej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nabyte przez Spółkę prawo ochronne na znak towarowy, z uwagi na fakt, że Spółka będzie używać go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w przewidywanym okresie przekraczającym rok, może podlegać amortyzacji w rozumieniu u.p.d.o.f., a w konsekwencji odpisy amortyzacyjne od prawa ochronnego na znak towarowy będą stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy od momentu rozpoczęcia amortyzacji (proporcjonalnie do przypadającego Wnioskodawcy udziału w zysku Spółki), tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie prawa ochronnego na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., jeśli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak stanowi art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z art. 8 ust. la u.p.d.o.f., przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Oznacza to, że Spółka komandytowa jest transparentna na cele podatku dochodowego - podatnikiem nie jest Spółka komandytowa, ale jej wspólnicy, czyli m.in. Wnioskodawca. Wobec powyższego, kwestie związane z amortyzacją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których nabycia dokona Spółka - istotne w kontekście rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki, będącego osobą fizyczną - powinny być rozpatrywane na gruncie przepisów u.p.d.o.f.

Należy mieć ponadto na względzie, iż dochód Wnioskodawcy z tytułu udziału w Spółce komandytowej opodatkowany jest zgodnie z treścią art. 30c u.p.d.o.f., bowiem Wnioskodawca rozlicza podatek z tytułu dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej według stawki liniowej. Stosownie do art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f., podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a oraz wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 30c ust. 2 u.p.d.o.f.). Na podstawie art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f., dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”. Ponadto, stosownie do treści art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f. „kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.”

Definicję pojęć „środki trwałe” oraz „wartości niematerialne i prawne”, zawierają przepisy art. 22a-22c u.p.d.o.f., wskazujące jednocześnie, które składniki majątku, uznawane za środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne, podlegają amortyzacji, a od których podatnik nie jest uprawniony do jej dokonywania. Zasada ta potwierdzona jest dodatkowo treścią przepisu art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f., zgodnie z którym „podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b”.

Powyższe stanowi zasadę ogólną, którą ogranicza przepis art. 22d ust. 1 u.p.d.o.f., zgodnie z którym „podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 złotych; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania”. Powołany przepis wskazuje, że zasada dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wszystkich składników majątku, które uznane zostaną na gruncie u.p.d.o.f. za środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji, ograniczona może zostać przez podatnika jedynie do tych z nich, których wartość początkowa jest wyższa od kwoty 3.500 złotych. Mając zatem na uwadze powyższe, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości prawa ochronnego na znak towarowy, otrzymanego przez Spółkę w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego, jako wartości niematerialnej i prawnej, pod warunkiem, że jego wartość początkowa będzie wyższa niż 3.500,00 złotych. Wartość rynkowa prawa ochronnego na znak towarowy, ustalona w oparciu o wycenę, dokonaną przez biegłego rzeczoznawcę przekracza kwotę 3.500,00 złotych. Wartość początkowa prawa ochronnego na znak towarowy zostanie ustalona w oparciu o jego wartość rynkową, zatem Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, będzie zobowiązany, na podstawie art. 22d ust. 1 u.p.d.o.f. do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jego wartości.

W świetle art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f. „amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
   
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.”
   
   

Zatem, jeśli prawo ochronne na znak towarowy otrzymane przez Spółkę w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego, spełni warunki do uznania go za wartość niematerialną i prawną, na podstawie art. 22b u.p.d.o.f., a jednocześnie nie zostało wykazane w art. 22c u.p.d.o.f., jako niepodlegające amortyzacji, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości tych składników majątku, które będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu u Wnioskodawcy, proporcjonalnie do przypadającego na niego prawa do udziału w zysku Spółki.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (dalej: „p.w.p.”), P.w.p. normuje m.in.: stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 p.w.p., na warunkach określonych w przedmiotowej ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Zgodnie z art. 120 p.w.p., znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 153 p.w.p.). Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 p.w.p.).

Analiza przepisów p.w.p. prowadzi zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że prawa do znaków towarowych w rozumieniu ustawy p.w.p., które spełnią przesłanki, wyrażone w art. 22b u.p.d.o.f., mogą, jako wartości niematerialne i prawne, podlegać amortyzacji podatkowej. W związku z powyższym, mając na uwadze, że prawo ochronne na znak towarowy, które zostanie przez Spółkę nabyte, będzie nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok i będzie wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, to w ocenie Wnioskodawcy spełniać będzie ono przesłanki do uznania je na gruncie u.p.d.o.f. za wartość niematerialną i prawną, podlegającą amortyzacji. Jednocześnie, przepisy u.p.d.o.f. pozwalają na uznanie, że dla określenia momentu rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego na znak towarowy bez znaczenia będzie data przerejestrowania praw do zarejestrowanych znaków towarowych na spółkę komandytową, czy inny podmiot, który po nabyciu prawa ochronnego zamierza je następnie amortyzować. Zgodnie z art. 67 ust. 2 w związku z art. 162 ust. 1 p.w.p. dla skutecznego przeniesienia prawa z rejestracji znaku towarowego wystarczy zachowanie formy pisemnej. Wniosek ten potwierdził Minister Finansów w piśmie „Skutki podatkowe otrzymania przez spółkę znaku towarowego, wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, wniesionego do niej tytułem wkładu niepieniężnego” zamieszczonym w Biuletynie Skarbowym Ministra Finansów nr 4/2007. Minister Finansów wskazał, że skoro amortyzacji podlegają nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania prawa, o których mowa w p.w.p., to w przypadku zachowania formy pisemnej przy ich przenoszeniu „spółka, do której został wniesiony wkład obejmujący prawo do znaku towarowego, może (...) dokonywać amortyzacji tego prawa. Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, czy i kiedy dokonany zostanie wpis w rejestrze patentowym przeniesienia prawa do znaku towarowego”.

Uprawnienie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przyznawane jest podatnikowi pod warunkiem uprzedniego wprowadzenia tych składników majątku do prowadzonej przez podatnika ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przepisy u.p.d.o.f. wskazują konkretny moment, kiedy składniki majątku, uznawane na gruncie u.p.d.o.f. za środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji, powinny zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie do art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f. „składniki majątku, o których mowa w art. 22a - 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4”.

Do powołanego przepisu bezpośrednio odnosi się przepis dotyczący zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, spełniających przesłanki do uznania ich na gruncie u.p.d.o.f. za podlegające amortyzacji środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne. Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów”. Jednocześnie, zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych”.

Mając na uwadze wskazane zasady, wynikające z powyżej powołanych przepisów za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku nabycia przez Spółkę prawa ochronnego na znak towarowy w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki, stanowiącego na gruncie u.p.d.o.f. wartość niematerialną i prawną, które zostały wprowadzone uprzednio do ewidencji podmiotu wnoszącego wkład, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych, od wartości wskazanego prawa ochronnego na znak towarowy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Spółka wprowadziła je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które to odpisy będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku Spółki.

Ad. 2

Prawidłowym będzie ustalenie wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy nabytego w formie aportu w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w Spółce zagranicznej.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f., podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Jak Wnioskodawca wskazał już w uzasadnieniu do pytania nr 1, prawo ochronne na znak towarowy spełni definicję wartości niematerialnej i prawnej określonej w art. 22b u.p.d.o.f., a Spółka będzie miała obowiązek wprowadzić prawo ochronne na znak towarowy, nabyte od Spółki zagranicznej, do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zasady ustalania wartości początkowej powyższych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych regulują przepisy art. 22g u.p.d.o.f. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Jednak wartość początkowa będzie ustalona inaczej w przypadku nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną. Wtedy zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
   
   

W związku z tym, że w Spółce zagranicznej prawo ochronne na znak towarowy było amortyzowane, to zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit a u.p.d.o.f. Tym samym, prawidłowym będzie ustalenie wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy, które otrzyma Spółka w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w wysokości wartości początkowej, od której odpisów amortyzacyjnych dokonywała Spółka zagraniczna, która wniesie ten aport.

Stanowisko to zostało potwierdzone, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 roku (nr ILPB1/415-894/13-4/AA), w której wskazano, iż „wartość początkową wniesionego do spółki komandytowej w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego, spełniającego definicję wartości niematerialnej i prawnej, który u Wnioskodawczyni prowadzącej indywidualną działalność gospodarczą podlegał amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna, należy ustalić zgodnie z treścią art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowaną […].

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ zauważa, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) zawiera przepis art. 22f ust. 1, który od 1 stycznia 2016 r. jest następującej treści: Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszona upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Powyższa zmiana przepisu nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.