Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-213/15/EN
z 3 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 16 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 18 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uzyskania przychodu podatkowego z tytułu zwrotu z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za okres od grudnia 2006 r. do stycznia 2009 r. opłaconych składek (w części finansowanej przez ubezpieczonego), w sytuacji gdy nie zostaną one zwrócone ubezpieczonemu oraz momentu uzyskania tego przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uzyskania przychodu podatkowego z tytułu zwrotu z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za okres od grudnia 2006 r. do stycznia 2009 r. opłaconych składek (w części finansowanej przez ubezpieczonego), w sytuacji gdy nie zostaną one zwrócone ubezpieczonemu oraz momentu uzyskania tego przychodu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”) w 2015 r., na mocy wyroku Sądu Okręgowego otrzymała z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: „ZUS”) zwrot nienależnie opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od grudnia 2006 r. do stycznia 2009 r. w części zarówno finansowanej przez płatnika jak i ubezpieczonego. W okresie od grudnia 2006 r. do stycznia 2009 r. Spółka zatrudniała na podstawie umowy o pracę pracowników, którzy następnie byli oddelegowani na kilka miesięcy do wykonywania pracy na terenie Francji. Spółka zgłaszała pracowników do ubezpieczeń społecznych w Polsce i opłacała za nich należne składki. W części finansowanej przez Wnioskodawcę składki zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu Spółki w miesiącach, za które były należne, na podstawie art. 15 ust. 4h ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

Po przeprowadzeniu u Wnioskodawcy będącego płatnikiem składek kontroli, ZUS wydał decyzje wyłączające pracowników oddelegowanych do Francji z polskiego systemu zabezpieczenia społecznego, w konsekwencji czego składki opłacone do ZUS należało uznać za nienależne w rozumieniu art. 24 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Decyzje te zostały utrzymane przez sąd w sprawach toczących się z odwołania Spółki. W związku z powyższym Wnioskodawca złożył wniosek o zwrot opłaconych składek. Z uwagi na okoliczność, że ZUS w 2013 r. odmówił dokonania zwrotu nienależnie opłaconych składek, Spółka złożyła odwołanie do sądu, który wyrokiem zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego i nakazał dokonanie zwrotu nienależnie opłaconych składek.

Mając na uwadze, że składki na ubezpieczenia społeczne (w części finansowanej przez ubezpieczonego) i ubezpieczenie zdrowotne podlegają zwrotowi poszczególnym pracownikom (ubezpieczonym) spółka podjęła odpowiednie kroki w celu ustalenia ich aktualnych danych teleadresowych, a następnie powiadomienie o możliwości otrzymania zwrotu. Ponieważ ustalenie aktualnych adresów osób zatrudnionych przez Spółkę w okresie od 2006 r. do 2009 r. jest często czasochłonne zwrot składek takim osobom nie nastąpi (w przeważającej części) w bieżącym roku podatkowym, ale dopiero w roku 2016 oraz następnych latach.

Jest także bardzo prawdopodobne, że część składek nigdy nie zostanie zwrócona niektórym spośród byłych pracowników, ze względu na faktyczny brak możliwości ustalenia adresów i/lub numerów rachunku bankowego poszczególnych osób (np. w sytuacji gdy były pracownik nie mieszka pod dawnym adresem i jego poprzedni adres zamieszkania jest nieaktualny, a nie można ustalić nowego gdyż nie podejmuje on korespondencji także kierowanej na adres ustalony na podstawie bazy PESEL lub w przypadku śmierci pracownika w sytuacji gdy pracodawca nie będzie mógł ustalić spadkobierców).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, w przypadku faktycznego braku możliwości zwrotu uprawnionemu pracownikowi składek na ubezpieczania społeczne (w części finansowanej przez pracownika) oraz na ubezpieczenie zdrowotne pracodawca ma obowiązek rozpoznać przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kwocie niezwróconych składek?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej pod jaką datą należy rozpoznać powstanie przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), przychodem są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne w tym różnice kursowe. Oznacza to, że przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, rzeczywiście otrzymane w roku podatkowym. Potwierdza to także orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku NSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt III SA 3382/02, sąd stwierdził, że art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychód nakazuje uznać tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika.

Zwrot Wnioskodawcy, jako płatnikowi, nadpłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego pracownika i na ubezpieczenie zdrowotne nie stanowi dla Spółki przychodu w momencie faktycznego otrzymania na rachunek bankowy kwoty zwrotu składek ponieważ nie jest przysporzeniem o charakterze trwałym. Wnioskodawca jest obowiązany do zwrotu składek pracownikowi, który powyższe składki finansował. Oznacza to, że Wnioskodawca jest jedynie tymczasowym dysponentem środków i jego obowiązkiem jest przekazanie otrzymanych kwot osobom, które te składki finansowały (zatrudnionym przez spółkę w okresie 2006 – 2009 pracownikom) w możliwie najszybszym terminie. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nie zawiera uregulowań odnośnie terminów zwrotu składek przez płatnika ubezpieczonemu, a jedynie terminy w relacji Zakład Ubezpieczeń Społecznych - płatnik składek. Należy jednak zauważyć, że składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne (finansowane przez zatrudnionego) stanowią część wynagrodzenia pracownika (zostały z tego wynagrodzenia potrącone), stąd stosownie do art. 291 § 1 Kodeksu pracy, zatrudniony ma trzy lata na dochodzenie zwrotu od płatnika, który czasowo dysponuje zwrotem uzyskanym od organu rentowego, licząc od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W związku z powyższym, w okresie trzech lat od daty zwrotu składek przez ZUS na rachunek bankowy Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku rozpoznawania po swojej stronie przychodu, gdyż w tym terminie były pracownik może żądać zwrotu finansowanych przez siebie składek, a po stronie pracodawcy istnieje obowiązek dokonania stosownego zwrotu. Dopiero po upływie trzyletniego okresu przedawnienia po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek rozpoznania przychodu w wysokości nienależnie opłaconych składek finansowanych przez pracownika, których nie udało się zwrócić uprawnionemu z przyczyn przedstawionych przykładowo powyżej, w opisie stanu faktycznego sprawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.