Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-672/15-5/ASZ
z 2 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 20 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości oraz ustalenia wartości początkowej budynku niemieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 stycznia 2016 r., Nr IPTPB1/4511-672/15-3/ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 stycznia 2016 r. (data doręczenia 13 stycznia 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 20 stycznia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 18 stycznia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży mebli oraz artykułów gospodarstwa domowego. Przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej osiągane przez Wnioskodawcę opodatkowane są na zasadach przewidzianych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 19% podatkiem liniowym. Dla potrzeb rozliczania podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także ewidencję wyposażenia.

Wnioskodawca jako osoba prowadząca działalność gospodarczą nabył na podstawie umowy sprzedaży z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Rep. …..) wspólnie z małżonką, nieprowadzącą działalności gospodarczej, zabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę gruntu nr 138/4 (dalej: nieruchomość) do wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość ma powierzchnię 3 893 m², a w jej skład wchodzą:

1. Budynek mieszkalny, niewykorzystywany w działalności gospodarczej, o powierzchni 116 m²,
2. Budynek niemieszkalny, wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o powierzchni użytkowej 673,4 m², powierzchni zabudowy 661 m²,
3. Grunt niezabudowany o powierzchni 3 232 m², częściowo wykorzystywany w działalności gospodarczej (powierzchnia 1 500 m²).
   
   

Nieruchomość już w chwili zakupu była zabudowana budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawca wybudował na niej budynek niemieszkalny (jego odbiór nastąpił w 2003 r.), przy jego budowie został odliczony podatek od towarów i usług związany z zakupem materiałów i usług, w późniejszym czasie nie był on ulepszany. Budynek niemieszkalny był od chwili jego odbioru wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w styczniu 2003 r., a jego amortyzację rozpoczęto w lutym 2003 r. Odpisy amortyzacyjne były dokonywane od wartości początkowej równej wartości całości budynku niemieszkalnego. Z uwagi na fakt, że tylko jeden małżonek (Wnioskodawca) prowadził działalność gospodarczą, to był On uprawniony do amortyzowania 100% jego wartości.

W dniu 29 grudnia 2011 r. małżeństwo Wnioskodawcy zostało rozwiązane na mocy orzeczonego rozwodu, w następstwie którego doszło do ustania między małżonkami wspólności majątkowej małżeńskiej i w tym dniu została ona zastąpiona wspólnością w częściach ułamkowych, w której każdy z byłych małżonków posiadał 1/2 udziału. Wnioskodawca od chwili ustania małżeństwa w całości korzystał z budynku niemieszkalnego na potrzeby prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej. W tym czasie Wnioskodawca w dalszym ciągu dokonywał odpisów amortyzacyjnych od uprzednio przyjętej wartości początkowej, tj. w pełnej wysokości jej wartości. Od budynku niemieszkalnego odprowadzany był również podatek od nieruchomości w wysokości przewidzianej dla nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

W dniu 20 lipca 2015 r. na podstawie umowy o podział majątku wspólnego (Rep. A nr …..) dokonano podziału majątku dorobkowego byłych małżonków oraz rozliczenia nakładów na majątek osobisty Wnioskodawcy poczyniony z majątku dorobkowego, jak i z majątku osobistego Jego byłej małżonki. Na podstawie przeprowadzonego podziału Wnioskodawca nabył na wyłączną własność nieruchomość o wartości 1 025 000,00 zł.

Tytułem dopłaty Wnioskodawca zobowiązał się dopłacić swojej byłej małżonce, na jej konto bankowe, kwotę 512 500,00 zł (uwzględnia ona również nakłady poczynione na nieruchomość z majątku wspólnego byłych małżonków, jak też z majątku odrębnego byłej małżonki Wnioskodawcy), stanowiącą połowę wartości przejętej na własność nieruchomości.

Następnie w tym samym dniu, tj. 20 lipca 2015 r., Wnioskodawca, jako jedyny właściciel nieruchomości nabytej na podstawie podziału majątku dorobkowego, dokonał jej zbycia, obejmującego wszystkie składniki (Rep. …..) na rzecz podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

W piśmie z dnia 18 stycznia 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Na podstawie ustnego porozumienia zawartego pomiędzy byłymi małżonkami, w okresie po rozwodzie, a przed podziałem majątku Wnioskodawca korzystał z budynku niemieszkalnego w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży mebli oraz artykułów gospodarstwa domowego.
2. Budynek niemieszkalny wraz z częścią gruntu, z którą był związany od chwili jego odbioru, tj. od 2003 r. aż do momentu odpłatnego zbycia w dniu 20 lipca 2015 r. był w całości wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej ww. pozarolniczej działalności gospodarczej.
3. Budynek niemieszkalny był amortyzowany metodą liniową.
4. Po zbyciu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nadal prowadzi działalność gospodarczą.
5. Przychód uzyskany ze zbycia przedmiotowej nieruchomości mieszkalnej Wnioskodawca zamierza wydatkować na własne cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z uwagi na fakt, że podział majątku dorobkowego małżonków nie mieści się w zakresie przedmiotowym art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn to nie podlega on opodatkowaniu na gruncie podatku od spadków i darowizn?
2. Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
   1. transakcja zbycia budynku niemieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej powoduje dla Wnioskodawcy powstanie przychodu do opodatkowania,
   2. transakcja zbycia poza działalnością gospodarczą budynku mieszkalnego w części dotyczącej udziału nabytego 1997 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, jest w zakresie podatku dochodowego neutralna dla Wnioskodawcy, a w zakresie udziału nabytego w następstwie podziału majątku dorobkowego przeprowadzonego umownie w 2015 r., stanowi źródło przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co do którego Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy,
   3. transakcja zbycia gruntu w części wykorzystywanej w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i związanej z budynkiem niemieszkalnym jest źródłem przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym analogicznie do zbycia budynku niemieszkalnego, a w części niewykorzystywanej w działalności gospodarczej analogicznie do zbycia budynku mieszkalnego,
   4. właściwe jest ustalenie przez Wnioskodawcę wartości początkowej środka trwałego (budynku niemieszkalnego), od którego dokonywano odpisów amortyzacyjnych?
   
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 2, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w pozostałym zakresie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie zbycia nieruchomości należy dokonać analizy w odniesieniu do poszczególnych składników tej nieruchomości, tzn. budynku niemieszkalnego, budynku mieszkalnego oraz gruntu.

W odniesieniu do budynku niemieszkalnego.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że budynki, które spełniają przesłanki z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą zostać uznane za środki trwałe. W analizowanym przypadku warunki te zachodziły, zatem budynek niemieszkalny mógł być przez Wnioskodawcę zakwalifikowany do środków trwałych, tak samo zresztą jak grunt, na którym położony jest ten budynek. Pomimo tego, że grunty nie podlegają amortyzacji, to są one zaliczane do kategorii środków trwałych.

Co do zasady, odpłatne zbycie środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi przychód z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Odpłatne zbycie środków trwałych jest kwalifikowane do tej kategorii źródła przychodów niezależnie od tego, czy ich zbycia dokonano w ramach prowadzonej działalności, czy też uprzednio zostały wycofane z majątku przedsiębiorstwa. W tym ostatnim przypadku przychód powstaje, jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W niniejszym stanie faktycznym wskazany powyżej okres nie upłynął, w związku z tym, w odniesieniu do dokonanej przez Wnioskodawcę transakcji zbycia powstał przychód z działalności gospodarczej.

W odniesieniu do budynku mieszkalnego.

Odpłatne zbycie nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Na podstawie treści powołanego powyżej przepisu prawa można wyciągnąć wniosek, że a contrario sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie będzie rodziło obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

W związku z powyższym wskazanie momentu, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie jest kluczowe dla ustalenia biegu pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym powyżej przepisie ustawy.

Z analizy opisanego w niniejszym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył nieruchomość, której składnikiem był przedmiotowy budynek mieszkalny w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej w 1997 r. Natomiast na podstawie podziału majątku dorobkowego małżonków, który miał miejsce w roku 2015, nieruchomość ta, a zatem i budynek mieszkalny, została przyznana na wyłączną własność Wnioskodawcy.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok NSA oz. w Gdańsku z dnia 28 stycznia 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 208/96) nabyciem, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego tylko wówczas, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze i odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub w prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt opisanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany w 2015 r. nie był ekwiwalentny w naturze, ponieważ Wnioskodawca w jego następstwie otrzymał na wyłączna własność nieruchomość z obowiązkiem spłaty połowy jej wartości na rzecz byłej małżonki. Zatem Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości, który uprzednio należał do Jego byłej żony.

Mając na względzie przytoczone powyżej okoliczności należy stwierdzić, że sprzedana przez Wnioskodawcę nieruchomość została nabyta przez Niego w części odpowiadającej udziałowi w majątku wspólnym w 1997 r. i w tej części przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Z kolei pozostałą część przedmiotowej nieruchomości, przekraczająca udział w majątku wspólnym, Wnioskodawca nabył w 2015 r. w wyniku podziału majątku wspólnego i w odniesieniu do tej części powstał przychód do opodatkowania z odpłatnego zbycia, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Do kosztów odpłatnego zbycia, pomniejszających wartość nieruchomości lub praw majątkowych wyrażoną w cenie określonej w umowie, zaliczyć można wydatki, które są niezbędne, aby transakcja zbycia została zrealizowana. W oparciu o przepis art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Z uwagi na treść przytoczonych powyżej przepisów prawa można uznać, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, o której mowa we wniosku, nabytej ponad udział w majątku dorobkowym małżonków, kosztem uzyskania przychodu może być udokumentowana kwota faktycznej spłaty dokonana na rzecz byłej małżonki Wnioskodawcy, gdyż kwota spłaty przypadająca na nabyty udział w nieruchomości dokonana na rzecz byłej żony może stanowić koszt nabycia wskazanego udziału w nieruchomości i o tę kwotę Wnioskodawca może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód.

Podsumowując należy uznać, że w takim zakresie w jakim Wnioskodawca w chwili zawarcia umowy podziału majątku dorobkowego nabył nieruchomość przekraczającą Jego udział, to w takim zakresie powinien rozpoznać obowiązek podatkowy. Na podstawie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy, rozliczenia podatku dokonuje się w zeznaniu (PIT-39) składanym za rok podatkowy, w którym uzyskano dochód.

Niemniej sprzedaż nieruchomości mieszkalnej, pomimo że może rodzić przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to może także korzystać ze zwolnienia z opodatkowania wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Na podstawie wskazanego przepisu, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e tej ustawy, jeżeli przychód uzyskany ze zbycia zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe podatnika, nie później jednak niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Zwolnienie dotyczy części dochodu odpowiadającej iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych). Cele mieszkaniowe wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przykładowo zalicza się do nich nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, położonego w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Ustawa o podatku dochodowym nie precyzuje, kiedy dokonując takiego nabycia, podatnik zaspokaja własne cele mieszkaniowe. Niewątpliwie muszą na to wskazywać przesłanki obiektywne, a nie subiektywne odczucia podatnika, skoro obowiązek wykazania zaspokojenia własnych celów mieszkaniowych poprzez nabycie nieruchomości stanowi u niego warunek nabycia prawa do zwolnienia od podatku. Wydatkując przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości prywatnej na określone w ustawie o podatku dochodowym cele mieszkaniowe, Wnioskodawca powinien dążyć do zamieszkania w nowym lokalu (budynku). W rezultacie oznacza to, że zamiarem Wnioskodawcy powinno być zapewnienie sobie miejsca zamieszkania.

W odniesieniu do gruntu.

Zbycie gruntu przez Wnioskodawcę należy oddzielnie rozpatrywać w odniesieniu do:

1. udziału w części gruntu wykorzystywanym w działalności gospodarczej,
2. udziału w części gruntu niewykorzystywanym w działalności gospodarczej.
   
   

W części wykorzystywanej w działalności należy zauważyć, że grunty po spełnieniu wymogów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą stanowić środki trwałe. Co do zasady, odpłatne zbycie środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej. Tak kwalifikowane są przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych niezależnie od tego, czy ich zbycia dokonano w ramach prowadzonej działalności, czy po uprzednim wycofaniu tych składników z majątku firmy. W tym ostatnim przypadku przychód powstaje, jeżeli przed zbyciem środki trwałe zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. W wypadku Wnioskodawcy taki okres nie upłynął, w związku z czym mamy – w odniesieniu do części gruntu wykorzystywanej w działalności Wnioskodawcy do czynienia z transakcją stanowiącą przychód z działalności gospodarczej.

Reasumując, opodatkowaniu dla Wnioskodawcy jako przychód z działalności gospodarczej podlega grunt w takiej części, w jakiej wykorzystywany był w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i związany był z budynkiem niemieszkalnym.

Z kolei skutki w podatku dochodowym dla odpłatnego zbycia udziału w części gruntu niewykorzystywanego w działalności gospodarczej, związanego z budynkiem mieszkalnym należy rozpatrywać analogicznie, jak przy zbyciu budynku mieszkalnego, co oznacza że transakcja ta będzie powodowała powstanie przychodu do opodatkowania na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w takim wypadku, przy spełnieniu przez Wnioskodawcę przesłanek z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, będzie On również mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego przewidzianego w powołanym przepisie.

W zakresie amortyzacji budynku niemieszkalnego.

Tak jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego, budynek niemieszkalny był od chwili jego odbioru wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w styczniu 2003 r., a jego amortyzację rozpoczęto w lutym 2003 r. Odpisy amortyzacyjne były dokonywane od wartości początkowej równej wartości całości budynku niemieszkalnego. Stosownie do treści art. 22a ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Biorąc pod uwagę fakt, że w okresie od kiedy budynek niemieszkalny został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy w zakresie prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, tj. od 2003 r., aż do 2011 r., kiedy to ustało małżeństwo Wnioskodawcy i Jego małżonki na skutek orzeczonego między nimi rozwodu – istniała między małżonkami wspólność majątkowa, to w konsekwencji w tym okresie dla ustalenia wartości początkowej środka trwałego (budynku niemieszkalnego) nie miała zastosowania powyżej powołana podstawa prawna. Zatem w okresie wspólności majątkowej małżeńskiej, z uwagi na fakt, że tylko jeden małżonek (Wnioskodawca) prowadził działalność gospodarczą, to był On uprawniony do amortyzowania 100% wartości środka trwałego.

Natomiast z chwilą rozwodu, z uwagi na okoliczność, że od tego momentu ustała małżeńska wspólność majątkowa i przekształciła się ona we wspólność w częściach ułamkowych, to Wnioskodawca posiadał jedynie udział w prawie własności składnika majątkowego, będącego środkiem trwałym. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uważa, że po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej małżeńskiej miał On prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku niemieszkalnego w takiej proporcji, w jakiej pozostawał jego udział w jego własności zgodnie z uregulowaniem w art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszym stanie faktycznym Wnioskodawca był uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowej nieruchomości od pełnej jej wartości od nabycia składnika majątkowego do majątku wspólnego, aż do chwili rozwiązania małżeństwa. Natomiast od chwili rozwodu, aż do chwili zbycia odpisy powinny być dokonywane w takiej proporcji w jakiej Wnioskodawcy przysługiwał udział w budynku niemieszkalnym, tj. od 1/2 jej wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.