Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-404/15/WRz
z 3 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2015 r. (data wpływu do Organu 5 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków (wymienionych w pytaniu Nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków (wymienionych w pytaniu Nr 3).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2014 r., przystąpił do egzaminu adwokackiego na podstawie art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r., prawo o adwokaturze (bez odbycia aplikacji adwokackiej) i z tego tytułu poniósł opłatę w kwocie 1.344 zł. We wrześniu 2014 r., w związku ze zdanym w marcu 2014 r., egzaminem adwokackim złożył wniosek o wpis na listę adwokatów do Okręgowej Rady Adwokackiej (dalej ORA).

Jednakże z uwagi na zdanie egzaminu adwokackiego bez uprzedniego odbycia aplikacji adwokackiej, ORA skierowała go na rozmowę przed komisję etyki ds. badania rękojmi należytego wykonywania zawodu adwokata i zażądała zapłaty kwoty 2.200 zł, którą to kwotę Wnioskodawca uiścił tytułem kosztów postępowania przed komisją etyki. Uzasadnieniem działania ww. komisji jest okoliczność, że wpisanym na listę adwokatów może być zgodnie z art. 65 pkt 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze jedynie ten kto jest m.in. nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu adwokata. Wobec faktu, że Wnioskodawca nie odbywał aplikacji adwokackiej nie było możliwe dokonanie oceny jego osoby pod kątem nieskazitelności charakteru oraz rękojmi należytego wykonywania zawodu adwokata, a zatem stawiennictwo przed ww. komisją etyki było niezbędne do oceny przydatności kandydata do zawodu adwokata. Wnioskodawca uzyskał pozytywną opinię komisji etyki ds. badania rękojmi należytego wykonywania zawodu adwokata i został wpisany na listę adwokatów przy ORA.

W ORA Wnioskodawca został poinformowany że ma obowiązek uiszczenia pierwszej opłaty izbowej w wyższej wysokości (1.500 zł), aniżeli pozostałe (następne) składki z tytułu przynależności do izby adwokackiej. Wnioskodawca uiścił tę należność obawiając się zaistnienia negatywnych konsekwencji wynikających z nieuiszczenia należnych adwokaturze opłat, tj. że nie będzie mógł rozpocząć wykonywania zawodu adwokata w kancelarii w formie indywidualnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po rozpoczęciu z dniem 1 stycznia 2015 r działalności gospodarczej, w formie indywidualnej kancelarii mogłem do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć wydatki z tytułu pierwszej opłaty (składki), poniesionej na rzecz ORA w wysokości 1.500 zł?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą uzyskania statusu adwokata podatnik dowiedział się, że pierwsza składka izbowa jest w wyższa od składek obowiązujących adwokatów już wykonujących zawód. W związku z tym niezwłocznie ją uiścił obawiając się niekorzystnych skutków prawnych, jak chociażby postępowania dyscyplinarnego, wynikającego z niestosowania się do uchwał adwokatury i istnienia zaległości. Z tej też przyczyny w jego ocenie, poniesiony wydatek powinien zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, gdyż jego nieuiszczenie mogłoby spowodować dla podatnika negatywne konsekwencje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przy czym, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 30 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem:

1. wpłat podatników prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej,
2. składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw - do wysokości łącznie nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne; jeżeli przedsiębiorca nie wypłacał tych wynagrodzeń, kwota składek zaliczana do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej kwocie 114 zł.
   
   

Przynależność adwokata do samorządu adwokackiego jest obowiązkowa, co wynika z przepisów ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 635). Natomiast wysokość składki rocznej z tytułu przynależności do samorządu zawodowego adwokatów na podstawie art. 40 pkt 3 tej ustawy, uchwalana jest przez organ samorządu zawodowego - zgromadzenie izby.

Zatem ponoszenie ww. składki przez adwokata ma charakter obligatoryjny. Wobec powyższego stwierdzić należy, że w takim zakresie, w jakim poniesienie tej opłaty pozostaje w związku z prowadzoną przez adwokata działalnością gospodarczą, a w szczególności wydatki z tego tytułu dot. okresu prowadzenia tej działalności, mogą stanowić koszt podatkowy w rozumieniu art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zważywszy przy tym, że wydatek z tego tytułu nie jest także wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, m.in. że pod koniec 2014 r. Wnioskodawca został wpisany na listę adwokatów przy ORA. W związku z tym dowiedział się, że ma obowiązek uiszczenia pierwszej opłaty z tytułu przynależności do ORA, która jest wyższa niż składki następne. Wnioskodawca uiścił tę należność obawiając się zaistnienia negatywnych konsekwencji wynikających z nieuiszczenia należnych adwokaturze opłat, tj. że nie będzie mógł rozpocząć wykonywania zawodu adwokata w kancelarii w formie indywidualnej.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan faktyczny i prawny stwierdzić należy, że w takim zakresie w jakim uiszczona przez Wnioskodawcę składka z tytułu przynależności do samorządu zawodowego (adwokackiego) dotyczy okresu prowadzenia działalności gospodarczej może stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.