Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-883/15-2/MS
z 8 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2015r. (data wpływu 19 października 2015r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• pytania nr 1 – uznania wydatków (wymienionych w business planie) poniesionych na inwestycje na terenie SSE powyżej kwoty minimalnej określonej w zezwoleniu za wydatki kwalifikowane - jest prawidłowe,

• pytania nr 2 - uznania wydatków (niewymienionych w business planie) poniesionych na inwestycje na terenie SSE powyżej kwoty minimalnej określonej w zezwoleniu za wydatki kwalifikowane - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków - wymienionych oraz niewymienionych w business planie- poniesionych na inwestycje na terenie SSE powyżej kwoty minimalnej określonej w zezwoleniu za wydatki kwalifikowane.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

E. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka" lub „Wnioskodawca") prowadzi działalność na terenie X. Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz Z. Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE), w oparciu o zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej wydane przez właściwe organy. X. SSE dotyczy dziewięć zezwoleń na działalność w podstrefach, zaś Z. SSE dotyczą dwa zezwolenia.

Zezwolenia te nadal obowiązują. Zgodnie z nimi Wnioskodawca zobowiązany był do poniesienia, w określonych w zezwoleniach terminach, wydatków inwestycyjnych w określonej wysokości, zatrudnienia nowych pracowników i utrzymania określonego poziomu zatrudnienia.

Przedmiotem działalności Spółki na terenie SSE określonym w zezwoleniach jest prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE:

• sprzętu gospodarstwa domowego, elektrycznego;
  

• sprzętu gospodarstwa domowego, nieelektrycznego
  

i w tym zakresie Spółka ponosiła i ponosi nadal wydatki inwestycyjne, spełniające definicję kosztów kwalifikowanych, zgodnie z przepisami dotyczącymi prowadzenia działalności na terenach specjalnych stref ekonomicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku zezwoleń wydanych przed dniem 4 sierpnia 2008 roku, wydatki na inwestycje przekraczające kwotę minimalną określoną w zezwoleniu, ale dotyczące wydatków wymienione w business planie, w tym również poniesione po dniu, do którego Spółka zobowiązana była ponieść wydatki w kwocie minimalnej, mogą być brane pod uwagę dla obliczenia wysokości kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z dnia 1 kwietnia 2015 r., poz. 465, dalej: rozporządzenie Rady Ministrów), będących podstawą dla zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop)?
2. Czy do wydatków kwalifikowanych, o których mowa w punkcie 1 powyżej, mogą być zaliczane poniesione przez Spółkę wydatki, które nie zostały enumeratywnie wymienione w business planie składanym w ramach wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE, ale które dotyczą przedmiotu działalności określonego w business planie oraz w zezwoleniu na prowadzenie działalności w SSE i jednocześnie przekraczają kwotę minimalną wydatków, określoną w tym zezwoleniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na inwestycje w SSE, związane z działalnością określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE, w części przekraczającej kwotę minimalną wydatków, do poniesienia których Spółka została zobowiązana w zezwoleniu, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w § 6 rozporządzenia Rady Ministrów, w pełnej wysokości, pod warunkiem, że stanowią one wydatki wskazane w § 6 pkt 1 ppkt 1-6, pkt 3 i pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów, a zezwolenie na prowadzenie działalności nie określa maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, o której mowa w art. 16 ust. 2 pkt 4 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Powyższe stanowisko wynika z faktu, iż updp, której przepis artykułu 17 ust. 1 pkt 34 wprowadza zwolnienie podatkowe dla podatników prowadzących działalność na terenie SSE, nie przewiduje górnego limitu wydatków, które mogą być uwzględnione przy obliczaniu wysokości zwolnienia.

Ograniczenie, które przewiduje ten przepis dotyczy intensywności pomocy publicznej a nie wysokości wydatków podatnika, w oparciu o które obliczana jest następnie wielkość pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego.

Z kolei, przepisy ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych nowelizacją z dnia 30 maja 2008 r. (Dz. U. nr 118, poz. 746), która weszła w życie 4 sierpnia 2008r., wprowadziły wymóg określenia w zezwoleniu maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji, jednakże przepisy te nie mają zastosowania do zezwoleń, które zostały wydane przed tą datą, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Również przepisy rozporządzenia Rady Ministrów, wydanego na podstawie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, nie przewidują ograniczenia co do wysokości ponoszonych przez podatników wydatków na inwestycje prowadzone w SSE, które dają prawo do skorzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Przepisy te określają jedynie minimalną wysokość kosztów inwestycyjnych, która nie może stanowić mniej niż 100 000 euro, wg kursu ogłaszanego przez NBP z dnia udzielenia zezwolenia, oraz minimalną wysokość inwestycji, konieczną do uznania jej za duży projekt inwestycyjny. Przepisy te nie limitują natomiast górnej granicy wysokości wydatków, która może być wzięta pod uwagę dla potrzeb określenia maksymalnej wartości pomocy publicznej (zwolnienia podatkowego).

Stanowisko, zgodnie z którym wydatki, spełniające warunki kosztów kwalifikowanych przekraczające kwotę minimalną określoną w zezwoleniu mogą być uwzględniane w kwocie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, było wielokrotnie akceptowane przez organy podatkowe. W szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2015 roku (sygn. IBPBI/2/423-1538/14/SD) stwierdził, że „wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę w związku z realizowaną inwestycją na terenie SSE w trakcie obowiązywania zezwolenia, jednak po dniu 31 grudnia 2008 r., przewyższające minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu, powiększają kwotę przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust 1 pkt 34 ustawy o CIT, przy uwzględnieniu wskaźnika intensywności pomocy i kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w przepisach wykonawczych do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych."

Podobnie stwierdził też m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2015 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-286/15/AP);
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 5 września 2013r. (sygn, ILPB1/415-708/13-2/AG);
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2012 r. (sygn. ILPB3/423-6/13-2/AO);
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2012r., (sygn. ITPB3/423-566/11/AM) oraz
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2009 r. (sygn. IPPB3/423-96/09-2/MS) zaakceptował pogląd, „że wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne (nawet jeśli będą one wyższe niż nakłady minimalne, określone w zezwoleniach), a nie minimalne nakłady inwestycyjne określone w zwolnieniach warunkujące uzyskanie zwolnienia" i którego zdaniem podatnik mógł potraktować jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę do zwolnienia od podatku, „również wydatki inwestycyjne (...) przekraczające kwoty określone w poszczególnych zezwoleniach" a „fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne minimalnych wartości określonych w zezwoleniach nie wyklucza i będzie wykluczał objęcia nadwyżki pomocą regionalną."
  
  
  

Także w przypadku, gdy wydatki Spółki związane z określonym w zezwoleniu na działalność w SSE przedmiotem działalności nie zostały enumeratywnie wymienione i przekraczają kwoty deklarowane przez Spółkę w business planie, który stanowił podstawę składania wniosku o wydanie zezwolenia (na przykład, Spółka zakupiła i zainstalowała dwie a nie jedną, jak deklarowała, linie do produkcji np. pralek) mogą stanowić koszt kwalifikowany pod warunkiem, że:

• stanowią co do istoty wydatek kwalifikowany, zgodnie z przepisami § 6 pkt 1 ppkt 1-6, pkt 3 i pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów,
  

• dotyczą tego samego przedmiotu działalności Spółki, objętego tym samym kodem PKWiU, określonym w zezwoleniu na prowadzenie działalności w SSE.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.