Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-528/15-4/OS
z 5 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 1649 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2015 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2016 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu pn. „....” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu pn. „.....”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 lutego 2016 r. (data wpływu) w zakresie sprecyzowania przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina ..... (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowaną dla celów podatku od towarów i usług (dalej: VAT) jako podatnik VAT czynny. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina .... złożyła wniosek o dofinansowanie inwestycji pn. „.....” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa .... na lata 2007-2013.

Rozbudowa drogi gminnej nr ..... jest zadaniem inwestycyjnym składającym się z trzech etapów, w ramach którego w 2015 roku wybudowano etap I tj. odcinek od km 0+0,00 km do km 2+027,36. Odcinek ten obejmował rozbudowę układu komunikacyjnego drogi, posiadającej status drogi gminnej, poprzez wykonanie nowych nawierzchni jezdni, chodników, zjazdów, wykonanie nowych i odtworzenie istniejących rowów przydrożnych, wykonanie przepustów pod zjazdami i koroną drogi, poprawę odwodnienia. Na całej długości wykonano nową konstrukcję drogi. Poprawiono system odprowadzenia wód opadowych z korony drogi poprzez nadanie odpowiednich spadków podłużnych i poprzecznych, wykonanie nowych i odtworzenie istniejących rowów przydrożnych, przebudowę i budowę nowych przepustów drogowych. Wykonano również przebudowę kolidujących słupów energetycznych oraz słupów i sieci telefonicznych wraz z usunięcie kolizji z urządzeniami podziemnymi. Wykonano 1 przepust łupinowy z półkami umożliwiającymi swobodne przemieszczanie się płazów pod drogą. Usunięto kolizje energetyczne, światłowodowe, telekomunikacyjne, miejscowo docieplono wodociąg. Zostały przebudowane drogi dojazdowe w obrębie skrzyżowań.

Bezpośrednim beneficjentem projektu będzie Gmina .... reprezentowana przez Wójta Gminy ..... Realizację inwestycji nadzorował Urząd Gminy ...... Stroną wszelkich czynności cywilnoprawnych jest Gmina ..... Po wybudowaniu droga administrowana jest przez Gminę ...., która jest zarządcą dróg gminnych. Droga .... została zaliczona do kategorii dróg gminnych na podstawie Uchwały nr .... Rady Gminy .... z dnia 27 września 2006 roku w sprawie zaliczenia do kategorii dróg gminnych drogi pozbawionej kategorii drogi powiatowej (Dz. Urz. Woj. ..... z 2006 r., Nr 355, poz. 2733). Gmina .... nie pobiera od użytkowników drogi opłaty z tytułu korzystania z niej, w związku z tym wymieniona inwestycja nie generuje żadnego dochodu, co w efekcie powoduje brak wystąpienia czynności opodatkowanych. Zatem gmina będzie wykorzystywać tą drogę jedynie do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W związku z realizacją wymienionej inwestycji, Gmina poniosła wydatki związane głównie z wykonaniem robót budowlano-montażowych oraz usługami polegającymi m.in. pełnieniu funkcji inspektora nadzoru autorskiego, inwestorskiego oraz opracowaniem dokumentacji technicznej. Z tytułu poniesionych wydatków Gmina otrzymała od kontrahentów faktury VAT wystawiane na Gminę z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy między innymi gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 1515).

Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi kwalifikowalności kosztów w ww. programie podatek VAT może być kosztem kwalifikowanym, w sytuacji w której beneficjent nie ma możliwości odzyskania podatku VAT w trakcie realizacji oraz w trakcie jego użytkowania.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej omyłkowo Gmina wskazała, iż przedmiotem interpretacji jest zdarzenie przyszłe, powinno być wskazane, iż jest to stan faktyczny (liczba 1).

Ponadto, Gmina poinformowała, iż przystąpiła do użytkowania przedmiotowej drogi w dniu 29 października 2015 roku.

Jednocześnie Gmina poinformowała, iż nie oczekuje wydania interpretacji w zakresie pytania postawionego we wniosku w zdarzeniu przyszłym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją ww. inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją ww. inwestycji, gdyż nie jest i nie będzie ona związana ze sprzedażą opodatkowaną co powoduje nie spełnienie koniecznego warunku określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą VAT, podatnikom podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary lub usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat tej działalności. Za podatników nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem w orzecznictwie do organów władz publicznych należy zaliczyć także jednostki samorządu terytorialnego (por. m. in. Wyroki Naczelnego Sadu Administracyjnego: I FSK 627/11 z 31.01.2012 roku, I FSK 825/09 z 25.05.2010 roku, I FSK 491/11 z 13.12.2011 roku, I FSK 821/14 z 2.07 2015 r.).

Z powyższego wynika, że chociaż w pewnych przypadkach (w przypadku czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych) Gmina mogłaby być uznana za podatnika, jednakowoż jest ona organem władzy publicznej i jako organ władzy publicznej nie może być uznana za podatnika od towarów i usług w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, sprawy dróg gminnych należą do zadań własnych Gminy. Natomiast zgodnie art. 19 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 460 z póżn zm.) organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi, a zarządcą dróg gminnych jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Należy zatem uznać, że Gmina, realizując opisaną inwestycję polegającą na przebudowie drogi gminnej nie będzie działała w charakterze podatnika VAT, a nabywanych towarów i usług niezbędnych do zrealizowania inwestycji, nie wykorzystuje do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust 2 ustawy o VAT.

Ponadto prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zakupione przez beneficjenta towary i usługi będą służyły czynnościom opodatkowanym. Prawo do odliczenia nie przysługuje w zakresie, w jakim zakupy związane są z czynnościami zwolnionymi z podatku VAT lub z czynnościami nie podlegającymi opodatkowaniu.

Droga .... po zakończeniu inwestycji droga jest ogólnodostępna, publiczna i nieodpłatnie udostępniona wszystkim. Wobec powyższego towary i usługi nabywane w związku z realizacją inwestycji nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Stanowisko w sprawie możliwości odliczenia podatku naliczonego przez Gminę od wydatków poniesionych w związku z budową/rozbudową drogi gminnej znajduje odzwierciedlenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FSK 1669/13 z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 965/11 z dnia 11 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1906/11 z 26 października 2012 r sygn. akt I FSK1922/11 z 26 października 2012 r.).

Zdaniem sądu każde działanie podejmowane przez gminę w imieniu własnym na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu gminy, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, należy uznać za działanie publiczne. A zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1515) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie dróg gminnych należy do zadań własnych gminy. Budowa drogi gminnej odbywa się w ramach władztwa publicznego i gmina wykonując zadanie działa, jako administracja publiczna i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym.

Droga publiczna ze swojej istoty zaspokaja bowiem zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej. A o zaliczeniu danej drogi do kategorii dróg publicznych decydują względy techniczne i prawne. Oznacza to, że drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie ustawy o drogach publicznych do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem. Podsumowując, zgodnie ze stanowiskiem NSA budując drogę publiczną gmina nie występuje w charakterze podatnika VAT, a poniesione w związku z tą budową wydatki nie są związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych. Tym samym nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją wymienionej inwestycji.

Podobne stanowisko Organu podatkowego dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie/rozbudowie drogi gminnej znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, do których należy zaliczyć:

• interpretację indywidualną wydaną w dniu 27 października 2015 roku przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, syg. IPTPP3/4512-386/15-5/UNR;
  

• interpretację indywidualną wydaną w dniu 3 marca 2011 roku przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, syg. IBPP4/443-221/11/KG;
  

• interpretację indywidualną wydaną w dniu 23 września 2010 roku przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, syg. IBPP4/443-1235/10/KG.
  
  

Reasumując, zdaniem Gminy, nie będzie ona miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji polegającej na rozbudowie drogi gminnej. Podatek ten będzie więc może być kosztem kwalifikowanym, gdyż Gmina będzie się ubiegać o dofinansowanie z funduszu Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył wniosek o dofinansowanie projektu pn. „.....”. Z tytułu poniesionych wydatków Gmina otrzymała od kontrahentów faktury VAT wystawiane na Gminę z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Wnioskodawca będzie wykorzystywać tą drogę jedynie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony, gdyż towary i usługi nabywane w związku z realizacją inwestycji wykorzystywane są przez Gminę do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji. Tym samym Zainteresowanemu nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Mając na względzie obowiązujące przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu pn. „.....”, ponieważ Wnioskodawca wykorzystuje towary i usługi nabywane w związku z realizacją inwestycji do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, iż pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.