Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-721/15-2/AKr
z 5 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży kosztowności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2015 r. złożony został wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży kosztowności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 21 kwietnia 2013 r. zmarł …., ojciec …. i Wnioskodawcy. Spadek po zmarłym, na podstawie testamentu notarialnego z dnia 14 czerwca 2007 r., otwartego i ogłoszonego w dniu 12 lipca 2013 r. na rozprawie w Sądzie Rejonowym ….. (sygn. akt: …) nabyli synowie w 1/2 części każdy.

W dniu 18 lutego 2015 r. zmarła ….., matka ….. i Wnioskodawcy. Spadek po zmarłej, na podstawie testamentu notarialnego z dnia 14 czerwca 2007 r., otwartego i ogłoszonego w dniu 5 marca 2015 r. na podstawie notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia nabyli: Wnioskodawca oraz ….. w 1/2 części każdy.

Na spadek po zmarłej …. oraz ….. składały się m.in. kosztowności w postaci złotych i srebrnych monet, sztabek złota, złotych łańcuszków, złotych kolii, złotych kółek bransolet, złotych zawieszek, złotych bransolet, złotych obrączek, złotych pierścionków, złotych zegarków. Wszystkie wymienione kosztowności są rzeczami i żadna z nich nie jest legalnym środkiem płatniczym w Polsce.

Wnioskodawca nabył 1/2 część ww. kosztowności jako osoba fizyczna, do majątku osobistego. Przedmiotowe nabycie było zwolnione od podatku na podstawie art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 86, z późn. zm.). Na okoliczność zwolnienia Wnioskodawca posiada zaświadczenie wydane w dniu 29 kwietnia 2015 r. przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego …...

W dniu 1 lipca 2015 r. Wnioskodawca oraz Jego brat dokonali umownego podziału części odziedziczonych rzeczy w ten sposób, że podzielili fizyczne przedmioty (złote i srebrne monety, sztabki złota, złote łańcuszki, złote kolie, złote kółka bransolet, złote zawieszki, złote bransolety, złote obrączki, złote pierścionki, złote zegarki) tak, aby wartościowo każdy z nich otrzymał taką samą część spadku (częściowy dział spadku bez obowiązku dopłat czy spłat). Od tej chwili Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem określonych złotych i srebrnych monet, sztabek złota, złotych łańcuszków, złotych kolii, złotych kółek bransolet, złotych zawieszek, złotych bransolet, złotych obrączek, złotych pierścionków, złotych zegarków (dalej łącznie jako „Kosztowności”).

Podatnik jest opodatkowany od całości swoich dochodów w Polsce. Podatnik zamierza dokonać sprzedaży Kosztowności, których wyłącznym właścicielem stał się na skutek umowy z dnia 1 lipca 2015 r. Sprzedaż będzie miała charakter incydentalny i nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Podatnik ma zamiar spieniężyć część otrzymanego spadku. Podatnik nie zajmował się wcześniej sprzedażą którychkolwiek z typów rzeczy, które zamierza sprzedać jak i handlem w ogóle.

Podatnik zamierza dokonać sprzedaży Kosztowności po upływie pół roku od dnia umowy z dnia 1 lipca 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż Kosztowności po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży kosztowności po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym zostały one nabyte nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych (dalej: „updof”) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych oraz takich, od których zaniechano poboru podatku.

Z kolei w art. 10 updof ustawodawca wylicza źródła przychodów, w tym odpłatne zbycie (ust. 8), z zastrzeżeniami. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie innych rzeczy, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Jeżeli ustawodawca szczegółowo określa czas w jakim musi nastąpić odpłatne zbycie aby było ono źródłem przychodu to a contrario należy przyjąć, że jeśli zbycie nastąpiło w innym czasie to nie będzie ono stanowiło źródła przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym, Kosztowności stanowią „inne rzeczy” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) updof. Równocześnie, zgodnie z umową o częściowy podział spadku z dnia 1 lipca 2015 r. Wnioskodawca nabył na wyłączność Kosztowności do majątku osobistego. Odpłatne zbycie tych rzeczy nie odbędzie się w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Jeżeli dodatkowo ich odpłatne zbycie nastąpi po upływie 6 miesięcy od daty ich nabycia to przychód, który powstanie nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) - a contrario.

Na marginesie, Wnioskodawca wskazuje, że za datę nabycia (jako współwłaściciel) można uznać datę nabycia spadku, jednak skutki podatkowe będą takie same z uwagi na fakt, że jest to data wcześniejsza niż umowa z dnia 1 lipca 2015 r., zatem i przy takiej interpretacji zbycie Kosztowności nastąpi po upływie pół roku od dnia i ich nabycia.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone między innymi w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 17 lutego 2012 r. wydanej przez Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (ITPB1/415-1187/11/MR).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie rzeczy w postaci Kosztowności nie będzie stanowiło źródła przychodu i wobec Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek opodatkowania ich sprzedaży, jeżeli dokona jej po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z powołanych przepisów wynika, że w przypadku osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie – jeżeli nie zostanie dokonane w ramach działalności gospodarczej - rzeczy, do których zaliczyć należy rzeczy ruchome. Jednakże z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje wyłącznie, jeśli zbycie następuje w okresie krótszym niż pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Wobec tego, jeżeli odpłatne zbycie następuje po upływie ww. półrocznego okresu, wówczas dochód osiągnięty z tego zbycia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem czynność ta nie stanowi źródła przychodu dla celów tego podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 21 kwietnia 2013 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, po którym spadek nabył Wnioskodawca oraz Jego brat, w 1/2 części każdy. W dniu 18 lutego 2015 r. zmarła matka Wnioskodawcy. Spadek po niej nabyli: Wnioskodawca oraz Jego brat, w 1/2 części każdy. Na spadek po zmarłych matce i ojcu Wnioskodawcy składały się m.in. kosztowności w postaci złotych i srebrnych monet, sztabek złota, złotych łańcuszków, złotych kolii, złotych kółek bransolet, złotych zawieszek, złotych bransolet, złotych obrączek, złotych pierścionków, złotych zegarków. Wszystkie wymienione kosztowności są rzeczami i żadna z nich nie jest legalnym środkiem płatniczym w Polsce. Wnioskodawca nabył 1/2 część ww. kosztowności jako osoba fizyczna, do majątku osobistego. W dniu 1 lipca 2015 r. Wnioskodawca oraz Jego brat dokonali umownego podziału części odziedziczonych rzeczy w ten sposób, że podzielili fizyczne przedmioty (złote i srebrne monety, sztabki złota, złote łańcuszki, złote kolie, złote kółka bransolet, złote zawieszki, złote bransolety, złote obrączki, złote pierścionki, złote zegarki) tak, aby wartościowo każdy z nich otrzymał taką samą część spadku (częściowy dział spadku bez obowiązku dopłat czy spłat). Od tej chwili Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem określonych złotych i srebrnych monet, sztabek złota, złotych łańcuszków, złotych kolii, złotych kółek bransolet, złotych zawieszek, złotych bransolet, złotych obrączek, złotych pierścionków, złotych zegarków. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży ww. kosztowności, których wyłącznym właścicielem stał się na skutek umowy z dnia 1 lipca 2015 r. Sprzedaż będzie miała charakter incydentalny i nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca ma zamiar spieniężyć część otrzymanego spadku. Wnioskodawca nie zajmował się wcześniej sprzedażą którychkolwiek z typów rzeczy, które zamierza sprzedać jak i handlem w ogóle. Zamierza dokonać sprzedaży ww. kosztowności po upływie pół roku od dnia umowy z dnia 1 lipca 2015 r.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 powyższej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zatem w świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawcę udziału w kosztownościach będących przedmiotem odpłatnego zbycia w przyszłości nastąpiło w dniu 21 kwietnia 2013 r. – w spadku po ojcu oraz w dniu 18 lutego 2015 r. – w spadku po matce.

W związku z tym, że w dniu 1 lipca 2015 r. Wnioskodawca oraz Jego brat dokonali umownego podziału części odziedziczonych rzeczy w ten sposób, że podzielili się ww. kosztownościami tak, aby wartościowo każdy z nich otrzymał taką samą część spadku, przeprowadzony częściowy dział spadku nie stanowi nowego nabycia.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że odpłatne zbycie ww. kosztowności nie będzie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponieważ zbycie to będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, tj. uzyskane z tego tytułu środki finansowe nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.