2016.01.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-814/15-2/RW
z 26 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług przy użyciu kart tzw. paliwowych oraz okresu rozliczeniowego w jakim Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług przy użyciu kart tzw. paliwowych oraz okresu rozliczeniowego w jakim Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: „Spółka” bądź „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji mebli tapicerowanych oraz należy do międzynarodowej grupy. Dostawa mebli tapicerowanych jest realizowana głównie na terenie Niemiec, Francji, Holandii, Czech, Austrii, Włoch. W związku z powyższym Wnioskodawca użytkuje flotę samochodową służącą dostawie wyprodukowanych mebli tapicerowanych do ostatecznego odbiorcy. W skład floty wchodzą samochody ciężarowe typu pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. Powyższe jest stwierdzone na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz odpowiednim wpisem w dowodzie rejestracyjnym.

Wnioskodawca posługuje się tzw. kartami paliwowymi (dalej: Karty) ze względu na możliwość optymalizacji czasu pracy pracowników oraz zapewnienia należytego poziomu kontroli. W tym celu Spółka zawarła umowę ze Spółką AB (dalej: „AB”), która umożliwia Spółce bezgotówkowe nabywanie lub korzystanie z dostaw i usług związanych z eksploatacją pojazdu oferowanych za pośrednictwem AB przez związanych umowami z AB partnerów handlowych takich jak koncerny paliwowe, stacje benzynowe i punkty serwisowe. W szczególności dotyczy to bezgotówkowego nabywania paliw, ale również innych towarów i usług. Powyższe czynności dokonywane są za pomocą kart wydawanych przez AB, które umożliwiają rejestrowanie pobranych towarów oraz usług u partnerów handlowych wskazanych powyżej posiadających podpisane z AB stosowne umowy.

Uprawnieni pracownicy Spółki, którym Spółka przekazała do dyspozycji Karty podejmują decyzję co do nabycia za ich pomocą konkretnych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem przedmiotowych samochodów (w tym o ich rodzaju i ilości).

Użytkowanie kart jest uregulowane zapisami umownymi, w tym w szczególności w umowie zawartej z AB oraz Ogólnych Warunkach Handlowych AB (dalej: OWH). Umowy zawarte z AB oraz OWH regulują sposób ustalania ceny, terminy płatności, zabezpieczenia dokonywanych transakcji, odpowiedzialność stron umowy, reklamacji i gwarancji, skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy itd.

Należy zauważyć, że Spółka ponosi odpowiedzialność za należyte wykonanie ciążących na niej zobowiązań umownych wyłącznie wobec AB, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie Umowy nastąpiło z przyczyn niezależnych od Spółki. Tak samo AB ponosi odpowiedzialność wobec Spółki w zakresie świadczeń dokonywanych przez partnera biznesowego w imieniu AB. Wnioskodawca jest obowiązany zgłosić reklamację wobec AB, powiadamiając jednocześnie o niej określonego partnera serwisowego.

OWH zawiera również zapisy dotyczące możliwości wprowadzenia przez AB blokad Kart użytkowanych przez Spółkę.

W pierwszej kolejności dostawy towarów i świadczenie usług wykonywane przy użyciu Kart wydawanych przez AB są fakturowane przez partnerów handlowych takich jak koncerny paliwowe, stacje benzynowe i punkty serwisowe na AB. Druga transakcja jest dokonywana pomiędzy AB na rzecz Wnioskodawcy. Rozliczenia dokonywane są na podstawie transakcji wynikających z odczytu z Kart AB przypisanych poszczególnym pojazdom.

W określonych umownie przedziałach czasowych Spółka za opisane powyżej transakcje otrzymuje od AB fakturę VAT z naliczonym podatkiem należnym wraz z okresową analizą wydatków poniesionych przy użyciu karty dla danego pojazdu.

W związku z nabywaniem towarów i usług przy wykorzystaniu Kart, Spółka ponosi odpowiedzialność finansową wobec AB. Z drugiej strony co do zasady za dokonaną dostawę odpowiada AB, który przyjmuje reklamacje i je rozpatruje. Ponadto AB może zastrzec sobie prawo własności do określonych towarów do momentu całkowitego uregulowania płatności.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce, podobnie jak AB.

Nabyte przez Wnioskodawcę przy użyciu Kart towary i usługi służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od AB dokumentujących zakup towarów i usług przy użyciu Kart AB, w tym zakup paliwa do samochodów ciężarowych w sytuacji, w której towary i usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych i nie występują przypadki wyłączenia tego prawa (np. w zakresie odliczenia VAT od paliwa do samochodów osobowych)?
W jakim okresie rozliczeniowym Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach AB?

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad.1

Zdaniem Spółki przysługuje jej prawo do odliczania pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez AB dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu Kart w tym zakup paliwa do samochodów ciężarowych, w sytuacji w której towary i usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych i nie występują przypadki wyłączenia tego prawa (np. w zakresie odliczenia VAT od paliwa do samochodów osobowych).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 8 w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 2a w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Mając na uwadze powyższe regulacje, wskazać należy, iż ustawodawca przyjął pewnego rodzaju fikcję prawną skutkującą uznaniem, iż każdy z podatników uczestniczących w tzw. transakcjach łańcuchowych dokonał czynności opodatkowanej podatkiem VAT, a w rezultacie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury VAT w odniesieniu do zrealizowanej przez siebie dostawy towarów/świadczenia usług.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku transakcji z udziałem AB struktura taka stanowi dla celów podatku VAT łańcuchową dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. A zatem zarówno AB, tzw. partnerzy serwisowi (stacje paliwowe, koncerny paliwowe, stacje serwisowe) zobowiązane są do wystawienia faktury, wykazania obrotu VAT z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług na rzecz Spółki i naliczenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, ma prawo odliczyć podatek naliczony związany z nabytymi towarami lub usługami, o ile te towary i usługi zostały przez niego wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie z art. 86 ust. 2 kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (zdefiniowanymi w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT) kwotę podatku naliczonego mogącego pomniejszyć podatek należny stanowi co do zasady 50% kwoty podatku ujętego na fakturze, bądź rozliczonego zgodnie z zasadą „odwróconego obciążenia”.

Z kolei zgodnie z art. 86a ust. 3 lit. a ustawy o VAT przepis art. 86a ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Natomiast w myśl ust. 4 pkt 2 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Należy również zauważyć, że w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego na fakturach dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdu wykorzystywanego wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, art. 12 ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, w zakresie, w jakim Spółka będzie nabywała za pośrednictwem Kart towary i usługi przeznaczone do prowadzenia zadań wynikających wyłącznie z opodatkowanej działalności gospodarczej, Spółce przy zachowaniu pozostałych warunków wskazanych w ustawie o VAT będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturach wystawianych na jej rzecz przez AB. Zakupy te będą bowiem przeznaczone na dokonywanie czynności opodatkowanych VAT przez Spółkę.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w znanej Wnioskodawcy interpretacji podatkowej z dnia 6 marca 2015 r. (sygn. IBPP2/443-1191/14/IK), z której wynika że:

„Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada pełne prawo do odliczenia w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup płynów eksploatacyjnych, części eksploatacyjnych, opłat za autostrady, myjni samochodowych, jak i innych wydatków związanych z tym samochodem), zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 i art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy.(...) Wnioskodawcy przysługuje również pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa do tego samochodu.”

Wskazana przez Spółkę indywidualna interpretacja podatkowa, która jakkolwiek nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego, to wpływa jednak na praktykę wykładni prawa podatkowego i jego stosowanie w indywidualnych sprawach podatników. Uwzględnianie treści indywidualnych interpretacji podatkowych i orzecznictwa sądowego w rozstrzyganiu indywidualnych spraw o zbliżonych stanach faktycznych prowadzi bowiem do ujednolicenia stosowania prawa podatkowego, co z kolei jest zgodne z konstytucyjną zasadą równości podatników wobec prawa i zasadą zaufania do organów państwa.

Podsumowując Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie art. 86a ust 1 w związku z ust. 3 lit. a ustawy o VAT ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych na jej rzecz przez AB dotyczących transakcji wskazanych w zapytaniu.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, prawo do odliczenia VAT z faktur otrzymywanych od AB będzie mogło zostać zrealizowane przez Spółkę w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy u AB, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała fakturę - zgodnie z art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT.

Jeżeli Spółka nie dokona odliczenia w powyższym terminie, będzie mogła tego dokonać w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, na podstawie art. 86 ust. 11 w zw. z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT.

Tym samym, w przypadku niewykazania podatku naliczonego z faktury wystawionej przez AB w rozliczeniu za okres, w którym łącznie zostały spełnione warunki - otrzymania faktury przez Wnioskodawcę oraz powstania u AB obowiązku podatkowego, Spółka będzie miała możliwość odliczenia podatku naliczonego w deklaracji za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

W przypadku niedokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego we wskazanych powyżej terminach, Spółka będzie mogła obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy o VAT).

Dodatkowo, jeśli zdarzyłoby się, że oryginał faktury zaginie lub nie dotrze do Wnioskodawcy (bądź zostanie zniszczony), Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku, gdy spełnione będą poniższe warunki:

towar został dostarczony lub usługa została wykonana (ewentualnie z końcem przyjętego okresu rozliczeniowego).
Spółka otrzymała duplikat faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, ze przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę.

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Należy zauważyć, że w określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Powyżej wskazany przepis art. 7 ust. 8 ustawy definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Przepis ten bazuje na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. Zatem każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

Natomiast ze świadczeniem usług mamy również do czynienia w sytuacji, gdy podatnik dokonuje czynności działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, ponieważ zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy ‒ w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym na terenie Polski. Wnioskodawca posługuje się tzw. kartami paliwowymi (dalej: Karty) ze względu na możliwość optymalizacji czasu pracy pracowników oraz zapewnienia należytego poziomu kontroli. W tym celu Spółka zawarła umowę ze Spółką AB (dalej: „AB”), która umożliwia Spółce bezgotówkowe nabywanie lub korzystanie z dostaw i usług związanych z eksploatacją pojazdu oferowanych za pośrednictwem AB przez związanych umowami z AB partnerów handlowych takich jak koncerny paliwowe, stacje benzynowe i punkty serwisowe. W szczególności dotyczy to bezgotówkowego nabywania paliw, ale również innych towarów i usług. Powyższe czynności dokonywane są za pomocą kart wydawanych przez AB, które umożliwiają rejestrowanie pobranych towarów oraz usług u partnerów handlowych wskazanych powyżej posiadających podpisane z AB stosowne umowy. Użytkowanie kart jest uregulowane zapisami umownymi, w tym w szczególności w umowie zawartej z AB oraz Ogólnych Warunkach Handlowych AB (dalej: OWH). Umowy zawarte z AB oraz OWH regulują sposób ustalania ceny, terminy płatności, zabezpieczenia dokonywanych transakcji, odpowiedzialność stron umowy, reklamacji i gwarancji, skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy itd.

Spółka ponosi odpowiedzialność za należyte wykonanie ciążących na niej zobowiązań umownych wyłącznie wobec AB, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie Umowy nastąpiło z przyczyn niezależnych od Spółki. Tak samo AB ponosi odpowiedzialność wobec Spółki w zakresie świadczeń dokonywanych przez partnera biznesowego w imieniu AB. Wnioskodawca jest obowiązany zgłosić reklamację wobec AB, powiadamiając jednocześnie o niej określonego partnera serwisowego.

OWH zawiera również zapisy dotyczące możliwości wprowadzenia przez AB blokad Kart użytkowanych przez Spółkę. W pierwszej kolejności dostawy towarów i świadczenie usług wykonywane przy użyciu Kart wydawanych przez AB są fakturowane przez partnerów handlowych takich jak koncerny paliwowe, stacje benzynowe i punkty serwisowe na AB. Druga transakcja jest dokonywana pomiędzy AB na rzecz Wnioskodawcy. Rozliczenia dokonywane są na podstawie transakcji wynikających z odczytu z Kart AB przypisanych poszczególnym pojazdom.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od AB dokumentujących zakup towarów i usług przy użyciu Kart AB, w tym zakup paliwa do samochodów ciężarowych w sytuacji, w której towary i usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych i nie występują przypadki wyłączenia tego prawa (np. w zakresie odliczenia VAT od paliwa do samochodów osobowych).

W celu rozwiania wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności w analizowanej sprawie niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy transakcje dokonywane odpowiednio pomiędzy partnerami handlowymi (koncerny paliwowe, stacje benzynowe i punkty serwisowe) a AB oraz pomiędzy AB a Wnioskodawcą, który dokonuje zakupów przy użyciu kart paliwowych, stanowić będą odpłatne dostawy towarów oraz odpłatne świadczenie usług, oraz czy Wnioskodawca uprawniony będzie do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na jego rzecz przez Kontrahenta.

W opinii tut. Organu, kwalifikacja określonych transakcji jako czynności dostawy bądź usługi uzależniona jest od konkretnej sprawy. Zasada ta dotyczy również transakcji z udziałem kart paliwowych. Nie można w taki sam sposób traktować, dla potrzeb podatku od towarów i usług, transakcji, których niejednokrotnie jedynym elementem wspólnym jest to, że podmioty biorące udział w czynnościach zakupu korzystają z rozliczeń w formie kart paliwowych. Dlatego też w celu określenia statusu podatkowego danej czynności, każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami.

Odnosząc się do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy ponownie należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb podatku VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że takie przeniesienie miało miejsce) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy dostawcą towaru – partnerami handlowymi (koncerny paliwowe, stacje benzynowe i punkty serwisowe) i emitentem karty paliwowej – AB. Jeżeli zatem z treści umowy wynika, że kolejny w łańcuchu podmiot będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli – biorąc pod uwagę analizowaną kwestię – jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa – dostawa na rzecz Wnioskodawcy – będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez AB. Podkreślenia w tym aspekcie wymaga również to, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że „uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”, czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, że podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, że przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin „uznaje się” oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im – niejako a priori – takie, a nie inne znaczenie.

Natomiast jak wynika z powołanego art. 8 ust. 2a ustawy, podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Jak wskazano w opisie sprawy użytkowanie kart jest uregulowane zapisami umownymi, w tym w szczególności w umowie zawartej z AB oraz Ogólnych Warunkach Handlowych AB (dalej: OWH). Umowa zawarta z AB oraz OWH regulują sposób ustalania ceny, terminy płatności, zabezpieczenia dokonywanych transakcji, odpowiedzialność stron umowy, reklamacji i gwarancji, skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy itd.

OWH zawiera również zapisy dotyczące możliwości wprowadzenia przez AB blokad Kart użytkowanych przez Spółkę.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w ramach przyjętego między stronami schematu współpracy, w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę zakupu z wykorzystaniem karty paliwowej, będzie dochodziło do sprzedaży towarów/usług przez partnerów handlowych AB, a następnie odprzedaży tych towarów/usług przez AB na rzecz Wnioskodawcy.

Zatem w niniejszej sprawie czynności dokonywane pomiędzy AB a Wnioskodawcą stanowią odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Zatem już w momencie nabycia towarów lub usług obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma więc obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów

– art. 86a ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Art. 86a ust. 4 wyjaśnia, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Skoro nabyte towary i usługi są/będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku z faktur otrzymanych od Kontrahenta będzie przysługiwać pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy, w którym zawarto wyłączenia stosowania obniżenia podatku.

Tym samym jest spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy dający prawo do odliczenia podatku, z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 86a ust. 1 oraz art. 88 ustawy.

Wnioskodawca użytkuje flotę samochodową służącą dostawie wyprodukowanych mebli tapicerowanych do ostatecznego odbiorcy. W skład floty wchodzą samochody ciężarowe typu pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. Powyższe jest stwierdzone na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz odpowiednim wpisem w dowodzie rejestracyjnym.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że dla samochodów określonych przez Wnioskodawcę, które to samochody spełniają wymagania określone w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT, co potwierdza dodatkowo badanie techniczne oraz odpowiedni wpis w dowodzie rejestracyjnym, wskazać należy, że zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2 należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą;
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub,
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka
5. podnośnik do prac konserwacyjno - montażowych,
6. żuraw samochodowych

– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada pełne prawo do odliczenia w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z tymi samochodami, w myśl art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 i art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez AB dokumentujących nabycie towarów (w tym paliwa) i usług, które są/będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych i nie występują przypadki wyłączenia tego prawa.

Z opisu sprawy wynika, że w pierwszej kolejności dostawy towarów i świadczenie usług wykonywane przy użyciu Kart wydawanych przez AB są fakturowane przez partnerów handlowych takich jak koncerny paliwowe, stacje benzynowe i punkty serwisowe na AB. Druga transakcja jest dokonywana pomiędzy AB na rzecz Wnioskodawcy. Rozliczenia dokonywane są na podstawie transakcji wynikających z odczytu z Kart AB przypisanych poszczególnym pojazdom.

Jak wynika z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że korekty deklaracji można dokonać jedynie za miesiąc, w którym nastąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe.

W myśl art. 86 ust. 15 ustawy, do uprawnienia, o którym mowa w powołanym ust. 13 stosuje się odpowiednio art. 81b Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 643 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i vinkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na mocy art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu do 31 grudnia 2015 r.), skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Natomiast przepis ten od dnia 01 stycznia 2016 r. otrzymał brzmienie: „ § 2. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.”

Uwzględniając powyższe przepisy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach od AB w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała fakturę, lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zaznaczyć także należy, że Wnioskodawca może dokonać korekty deklaracji na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy jedynie za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiło prawo do odliczania podatku naliczonego, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin