Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-682/15-3/AKr
z 10 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 4 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2016 r. (data wpływu 2 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dobrowolnego odszkodowania przyznanego zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2015 r. złożony został wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dobrowolnego odszkodowania przyznanego zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 22 stycznia 2016 r., Nr IPTPB2/4511-682/15-2/AKr, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 22 stycznia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 stycznia 2016 r.). W dniu 2 lutego 2016 r. (nadano w dniu 1 lutego 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Umowa o pracę zawarta została w dniu 14 lipca 1978 r. z Zakładem …, który po konsolidacji wszedł w skład Polskiej Grupy ….jako … S.A., Oddział z siedzibą w….

W dniu 30 października została z Wnioskodawczynią rozwiązana umowa o pracę na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść w celu optymalizacji poziomu i struktury zatrudnienia, mając na uwadze potrzebę przystosowania spółki do efektywnego i skutecznego funkcjonowania na konkurencyjnym rynku energii.

Rozwiązanie umowy o pracę zostało dokonane na podstawie ogłoszonego przez pracodawcę Programu Dobrowolnych Odejść na zasadzie porozumienia stron, przy czym ostateczna decyzja porozumienia na gruncie PDO należała do pracodawcy.

Program Dobrowolnych Odejść stanowi regulację prawną. Rozwiązanie umowy o pracę z Wnioskodawczynią nastąpiło przez pracodawcę, na podstawie porozumienia stron zgodnie z art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r., Nr 90, poz. 844, z późn. zm.).

Z uprawnionym pracownikiem została rozwiązana umowa na zasadzie porozumienia stron i w ramach Programu Dobrowolnych Odejść wypłacone zostanie odszkodowanie w kwocie nie wyższej niż 80 000 zł oraz niezależnie od dobrowolnego odszkodowania z PDO przysługuje odprawa pieniężna, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ww. ustawy o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości tam ustalonej.

Otrzymane świadczenie stanowić będzie formę odszkodowania za utracone korzyści i poniesione straty a mianowicie: wynagrodzenie za pracę do momentu przejścia na emeryturę, premię miesięczną, kwartalną, półroczną i premię roczną. Otrzymane świadczenie stanowić będzie odszkodowanie zgodnie z treścią zawartą w regulaminie PDO (paragraf 7). Zgodnie z regulaminem PDO odszkodowanie wypłacone zostanie przez pracodawcę w terminie do 8 dni od daty rozwiązania umowy o pracę, przelewem na konto, na które wypłacone jest wynagrodzenie. Ww. odszkodowanie zgodnie z regulaminem PDO, na prośbę pracownika może być wypłacone w dwóch ratach. Wysokość odszkodowania zostanie ustalona na podstawie regulaminu PDO i stanowi równowartość kwoty będącej iloczynem średniego miesięcznego wynagrodzenia i liczby pełnych miesięcy brakujących do nabycia prawa emerytalnego, przy czym liczba tych miesięcy nie może przekroczyć 14 i kwoty nie wyższej niż 80 000 zł.

Wnioskodawczyni otrzyma odprawę od pracodawcy na podstawie ww. ustawy o szczególnych zasadach rozwiązania stosunków pracy z przyczyn niezależnych od pracowników dopiero po przejściu na świadczenia przedemerytalne.

Od otrzymanych świadczeń pieniężnych i odszkodowania zostanie pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, na co zostanie wystawiony PIT-11 przez pracodawcę, w którym zostanie wykazany przychód z tytułu ww. świadczeń pieniężnych wraz z pobraną zaliczką na podatek dochodowy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, że z dniem 30 października 2015 r. została z Nią rozwiązana umowa o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść na mocy porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt l Kodeksu Pracy w związku z art. 10 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników). W związku z powyższym wypłacone zostało Wnioskodawczyni odszkodowanie, które pracodawca pomniejszył o kwotę podatku. Dobrowolne odszkodowanie zostało wypłacone Wnioskodawczyni w dniu 3 listopada 2015 r. Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść powoływany przez Wnioskodawczynię w opisie stanu faktycznego jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna być zwolniona z podatku dochodowego od uzyskanego odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść?

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni zadała dodatkowo następujące pytania:

1. Czy od wypłaconego przez pracodawcę odszkodowania powinien zostać potrącony podatek dochodowy?
2. Czy Wnioskodawczyni może zwrócić się w rozliczeniu rocznym podatku dochodowego PIT-37 za 2015 r. o zwrot nienależnie potrąconego przez pracodawcę podatku w związku z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna Ona od otrzymanego odszkodowania w związku z rozwiązaniem przez Nią umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść odprowadzić podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opisane świadczenie zostało wypłacone w drodze porozumienia z pracodawcą i jest to dobrowolne odszkodowanie. Wnioskodawczyni uważa zatem, że powinna być zwolniona z odprowadzenia podatku od ww. odszkodowania. Wnioskodawczyni stwierdza, że w rozliczeniu PIT-37 zamierza wykazać do zwrotu nienależnie potrącony podatek od wypłaconego odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.

– Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że z dniem 30 października 2015 r. została z Wnioskodawczynią rozwiązana umowa o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść na mocy porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt l Kodeksu Pracy w związku za art. 10 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników). W związku z powyższym w dniu 3 listopada 2015 r. wypłacone zostało Wnioskodawczyni odszkodowanie, które pracodawca pomniejszył o kwotę podatku. Otrzymane świadczenie stanowi formę odszkodowania za utracone korzyści i poniesione straty a mianowicie: wynagrodzenie za pracę do momentu przejścia na emeryturę, premie miesięczną, kwartalną, półroczną i premię roczną. Wysokość odszkodowania oraz zasady jego ustalania wynikają z Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść, który według Wnioskodawczyni, jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli świadczenie pieniężne w postaci dobrowolnego odszkodowania jest, jak twierdzi Wnioskodawczyni, odszkodowaniem, które zostało wypłacone w związku z wystąpieniem szkody w postaci braku świadczeń płacowych do momentu przejścia na emeryturę, to do tego świadczenia pieniężnego zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro, jak wskazuje Wnioskodawczyni, wypłata świadczenia pieniężnego w postaci dobrowolnego odszkodowania następuje na podstawie Regulaminu Dobrowolnych Odejść, z którego wprost wynikają wysokość lub zasady ustalania tego świadczenia, a regulamin ten jest regulacją prawną, o której mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, to spełniona będzie w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy. Tym samym płatnik (pracodawca) nie miał obowiązku, pobrania i wpłacenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego Wnioskodawczyni dobrowolnego odszkodowania.

Reasumując, wypłacone Wnioskodawczyni w 2015 r., świadczenie pieniężne w postaci dobrowolnego odszkodowania, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z wniosku wysokość i zasady wypłaty przedmiotowego świadczenia pieniężnego wynikają wprost z regulacji prawnej, o której mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. W związku z powyższym na Wnioskodawczyni nie ciążył obowiązek odprowadzania podatku dochodowego od otrzymanego świadczenia pieniężnego.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Odnosząc się do wskazanego przez Wnioskodawczynię rocznego rozliczenia podatkowego należy zauważyć, że następstwem nieujęcia w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2015 r. zwolnionego od opodatkowania dochodu z tytułu ww. dobrowolnego odszkodowania, od którego pracodawca pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i jednocześnie wykazania tej zaliczki w tym zeznaniu będzie powstanie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.