Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-689/15/MG
z 14 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• określenia, czy Wnioskodawca dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług - jest prawidłowe,
• określenia stawki podatku VAT dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 listopada 2015 r. znak IBPP1/4512-689/15/MG.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Własność nieruchomości:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej położonej w K., która obejmuje działki ewidencyjne nr A i nr B (dalej: nieruchomość 1). Nieruchomość 1 stanowi współwłasność czterech osób fizycznych, w tym Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest również współwłaścicielem nieruchomości gruntowej położonej w K., która obejmuje działki ewidencyjne nr C i nr D (dalej: nieruchomość 2).

Nieruchomość 2 stanowi współwłasność czterech osób fizycznych, w tym Wnioskodawcy.

Udział Wnioskodawcy we współwłasności każdej z ww. nieruchomości wynosi 670706/1853808 części.

Dawniej nieruchomości 1 i 2 wchodziły w skład większej nieruchomości stanowiącej własność poprzedników prawnych Wnioskodawcy, zwanej dalej również „wywłaszczoną nieruchomością”. Wywłaszczona nieruchomość została przejęta na rzecz Skarbu Państwa na podstawie umowy „o odstąpienie własności” (odpłatne zbycie nieruchomości) z przeznaczeniem

na zazielenienie Parku Kultury i Wypoczynku stosownie do decyzji o lokalizacji szczegółowej wydanej przez Wydział Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Rady Narodowej Miasta K. nr … Akt notarialny zawarto dnia 8 kwietnia 1968 r. na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (tj. Dz.U. z 1974 r., nr 10, poz. 64 ze zm.).

W chwili wywłaszczenia nieruchomość stanowiła współwłasność babki Wnioskodawcy w 5/8 części oraz ojca Wnioskodawcy w 3/8 części.

Na podstawie postanowienia Sądu Powiatowego dla m. K. z dnia 10 marca 1972 r. spadek po babce Wnioskodawcy zmarłej dnia 9 października 1971 r. nabyli:

• ojciec Wnioskodawcy w 1 części oraz
• ciotka Wnioskodawcy w 1 części.
  
  

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 15 kwietnia 1998 r. spadek po ciotce Wnioskodawcy zmarłej dnia 25 października 1997 r. nabyli:

• ojciec Wnioskodawcy w 2500/77242 części,
• Wnioskodawca w 31950/77242 części oraz
• dwie inne osoby w pozostałym zakresie.
  
  

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 17 lipca 2002 r. spadek po ojcu Wnioskodawcy zmarłym dnia 19 marca 2002 r. nabyli Wnioskodawca oraz dwie inne osoby - każdy po 1/3 części.

Ww. spadkodawcom przysługiwały roszczenia o zwrot dawnej nieruchomości zbytej dnia 8 kwietnia 1968 r. Roszczenie to w 670706/1853808 części nabył Wnioskodawca na skutek dziedziczenia.

Zwrot nieruchomości 1:

Ojciec Wnioskodawcy złożył wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości w 1997 r.

Decyzją Prezydenta Miasta K. z dnia 2 kwietnia 2003 r. orzeczono o zwrocie części wywłaszczonej nieruchomości w zakresie działek ewidencyjnych nr X, Y, A na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli. Zwrócona nieruchomość została uznana za zbędną na cel wywłaszczenia, gdyż mimo upływu 7 lat od wywłaszczenia nie zagospodarowano jej zgodnie z celem wywłaszczenia. Przedmiotowa decyzja stała się ostateczna z dniem 12 maja 2003 r. Zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz.U. 2 2015 r. poz. 782, dalej: u.g.n.). Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności wynoszący 319522/926904 części.

Decyzją z dnia 30 stycznia 2014 r. Prezydent Miasta K. na podstawie art. 155 k.p.a. zmienił ww. decyzję z dnia 2 kwietnia 2003 r. korygując z urzędu wysokość udziałów we współwłasności zwróconej nieruchomości stosownie do przepisów prawa spadkowego. W wyniku zmiany decyzji, Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności nieruchomości wynoszący 670706/1853808 części.

Dnia 8 października 2007 r. część nieruchomości zwróconej ww. decyzją z dnia 2 kwietnia 2003 r. została sprzedana na rzecz Gminy K. pod budowę drogi (obecnie wybudowanej i oddanej do użytku). Po tej sprzedaży, Wnioskodawcy i pozostałym współwłaścicielom pozostały udziały we współwłasności nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych nr A i nr B (ta powstała z części działki ewidencyjnej nr Y), tworzące nieruchomość 1.

Zwaloryzowane odszkodowanie za zwróconą nieruchomość 1 zostało zapłacone w całości, w odpowiednich terminach.

Zwrot nieruchomości 2.

Decyzją z dnia 9 sierpnia 2010 r. Starosta orzekł o zwrocie kolejnej części wywłaszczonej nieruchomości tj. działek ewidencyjnych nr C i D na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli. Zwrócona nieruchomość została uznana za zbędną na cel wywłaszczenia, gdyż mimo upływu 7 lat od wywłaszczenia nie zagospodarowano jej zgodnie z celem wywłaszczenia. Zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie art. 136 ust. 3 u.g.n. Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności wynoszący 319522/926904 części.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła Gmina. Po rozpoznaniu odwołania, Wojewoda decyzją z dnia 21 lutego 2011 r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję wobec błędnego wyliczenia udziałów spadkowych przez organ I instancji oraz ponownie orzekł o zwrocie działek nr C i D na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli, w tym Wnioskodawcy. Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności nieruchomości wynoszący 670706/1853808 części.

Gmina K. wniosła skargę od powyższej decyzji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. wyrokiem z dnia 21 czerwca 2011 r. oddalił skargę. Gmina K. złożyła skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku. Została ona oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 maja 2013 r. Z chwilą wydania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzja Wojewody z dnia 21 lutego 2011 r. o zwrocie nieruchomości 2 stała się prawomocna.

Zwaloryzowane odszkodowanie za zwróconą nieruchomość 2 zostało zapłacone w całości, w odpowiednich terminach.

Stan budowlany nieruchomości.

Umowa użyczenia nieruchomości z 9 maja 2006 r.

W dniu 9 maja 2006 r. została zawarta umowa użyczenia pomiędzy Gminą Miejską K. a osobami będącymi obecnie współwłaścicielami przedmiotowych działek.

Wnioskodawca reprezentował pozostałych współwłaścicieli przy zawieraniu umowy. Umowa została zawarta po zwrocie nieruchomości 1. Miało to miejsce przed podziałem działki Y na działki E i B oraz przez zbyciem części zwróconej nieruchomości 8 października 2007 r. Nastąpiło to przed zwrotem nieruchomości 2. Umowa nie odnosiła się więc w żaden sposób do działek C i D, które znajdowały się w tym czasie we władaniu Gminy.

Zgodnie z umową Gmina oddała ww. osobom (w tym Wnioskodawcy) bezpłatnie w używanie określone nieruchomości stanowiące własność Gminy Miejskiej K. wskazane w załączniku graficznym do umowy, które docelowo miały stanowić drogę technologiczną służącą do obsługi budowy hali widowiskowo-sportowej w celu wykorzystania ich jako drogi dojazdowej do działek A i Y (obejmującej obecną działkę B). Były to działki inne niż te, których dotyczy niniejszy wniosek (położone na południe od nieruchomości objętych wnioskiem). Chodziło o zapewnienie dojazdu od południa (od Alei P.).

Zgodnie z notatką służbową Zarządu Dróg i Komunikacji w K., po zrealizowaniu inwestycji dotyczącej budowy ulicy L., miały być zagwarantowane dojazdy do wszystkich działek sąsiadujących z inwestycją w tym m.in. do działki A i Y (obejmującej obecną działkę B).

Biorący nieruchomości do używania (Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele), zobowiązali się do korzystania z użyczonego terenu w sposób umożliwiający dostęp do sąsiednich nieruchomości oraz w sposób umożliwiający realizację i wykorzystanie użyczonego terenu jako drogi technologicznej, mającej obsługiwać budowę planowanej hali widowiskowo sportowej. Zobowiązali się do wykorzystywania nieruchomości oddanych w użyczenie zgodnie z przeznaczeniem na drogę dojazdową.

(Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele), wyrazili zgodę na udostępnienie użyczającemu części działek nr A i Y, wskazanej w załączniku graficznym na cele budowlane związane z realizacją tymczasowej drogi technologicznej o szerokości 7 m, mającej obsługiwać budowę hali widowiskowo - sportowej, do czasu zrealizowania inwestycji dot. budowy ulicy L. Chodziło o budowę części drogi technologicznej znajdującej się na tych działkach (opisanej w niniejszym wniosku). Inwestor został zobowiązany do tego, aby po zrealizowaniu ww. inwestycji doprowadził części działek A i Y zajętych pod drogę technologiczną do stanu pierwotnego.

Dalsza część tej samej drogi technologicznej znajduje się na działkach C i D. Do jej wybudowania nie była jednak potrzebna umowa, albowiem w momencie budowy drogi działki te znajdowały się we władaniu Gminy.

Porozumienie z dnia 18 maja 2015 r.

Porozumienie miało miejsce w tym samym okresie co umowa użyczenia. Jeszcze przed zwrotem nieruchomości 2.

Wcześniej w trakcie postępowania zmierzającego do wydania decyzji w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dotyczącego budowy obecnej ulicy L. w K., Wnioskodawca jako strona postępowania wniósł, aby w ramach projektowanej drogi uwzględniono obsługę komunikacyjną działek Y (obejmującej obecną działkę B), działki A i Z poprzez uzgodnienie zjazdu do ww. działek z projektowanej ulicy. Wniosek ten nie został uwzględniony w rozstrzygnięciu decyzji.

W tej sytuacji Wnioskodawca działając w imieniu własnym oraz z upoważnienia pozostałych współwłaścicieli zaskarżył przedmiotową decyzję do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W uzasadnieniu podniesiono, że brak rozstrzygnięcia co do dostępu do drogi publicznej działek przyległych planowanej do inwestycji, skutkować będzie pozbawieniem tych działek dostępu do drogi publicznej po zakończeniu inwestycji.

Celem zapewnienia sprawnego toku przygotowania inwestycji celu publicznego - budowy obecnej ulicy L. (będącego zadaniem Gminy), Zarząd Dróg i Komunikacji w K., podjął działania zmierzające do wypracowania porozumienia ze stronami postępowania w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, w zakresie zgłoszonych przez strony w toku postępowania uwag i zastrzeżeń. Doprowadziło to do zawarcia w dniu 18 maja 2006 r. porozumienia pomiędzy Gminą Miejską K. (inwestorem) a osobami będącymi obecnie współwłaścicielami przedmiotowych działek. Wnioskodawca reprezentował pozostałych współwłaścicieli przy zawieraniu umowy na podstawie pełnomocnictwa.

Na mocy porozumienia, inwestor zobowiązał się do uwzględnienia w rozwiązaniu projektu budowlanego (dotyczącego budowy ulicy L.), budowy jednego zjazdu publicznego do tych działek. Miejsce usytuowania wjazdu wyznaczono na granicy terenu inwestycji celu publicznego i objętego władaniem strony. Szczegóły rozwiązań technicznych zjazdu, oznakowanie zgodnie z projektem organizacji ruchu oraz realizacja zjazdu miały zostać ujęte w zadaniu inwestora, jeżeli zakres niezbędnej obsługi komunikacyjnej zostanie ostatecznie przez stronę określony przed wyłonieniem wykonawcy zadania inwestycyjnego Gminy K., nie później niż do 28 kwietnia 2006 r. Założona w ramach planowanego przez strony przedsięwzięcia funkcja parkowania pojazdów miała być w całości realizowana w obszarze projektowanego zagospodarowania terenu działek Y, Z i A. Utrzymanie zjazdu wykonanego w ramach inwestycji Gminy K., miało być zadaniem właścicieli lub użytkowników gruntów przyległych do drogi zgodnie z przepisami ustawy o drogach publicznych.

Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele, uznając za uzgodnione warunki obsługi komunikacyjnej przedmiotowych działek, zobowiązali się wycofać skargę na decyzję w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego z 7 lutego 2005 r.

Pozwolenie na budowę.

W dniu 20 sierpnia 2010 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2010 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr 1802/10 zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dla Wnioskodawcy na zamierzenie budowlane pn. Budowa budynku usługowego o funkcji rekreacyjno-sportowo-komercyjnej z wewnętrznymi instalacjami: wod-kan, gaz, co., elektroenergetyczną, klimatyzacji i wentylacji, budową chodników i dróg wewnętrznych oraz parkingu na 20 miejsc postojowych na działkach A i B (działka 1 i działka 2). Decyzja jest ostateczna.

Na dzień wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, projektowana inwestycja znajdowała się na terenie obowiązywania Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego obszaru „C.” w K., uchwalonego w dniu 19 grudnia 2007 r. uchwałą Rady Miasta K. nr …Planowana inwestycja znajdowała się na obszarze oznaczonym w graficznym załączniku do ww. planu symbolem ZP6 (Tereny Zieleni Urządzonej).

Po wydaniu pozwolenia na budowę ww. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego utracił jednak moc. Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. wyrokiem z dnia 11 maja 2011 r. stwierdził nieważność uchwały w sprawie uchwalenia tego planu. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r. oddalił skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku.

Pierwsza decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 31 stycznia 2013 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2012 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. „Budowa budynku mieszkalno-usługowego z zewnętrzną infrastrukturą techniczną tj. sieciami mediów, ogrodzeniem, terenami utwardzonymi, w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi, garażami na terenie obejmującym m.in. położone w K. działki ewidencyjne nr A, B, D (działkę 1, działkę 2 i działkę 4). Określone w decyzji zamierzenie inwestycyjne nie obejmowało natomiast swoim zasięgiem położonej w tym obrębie działki C (działki 3). Decyzja stała się ostateczna w 2013 r.

Druga decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 11 marca 2013 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2012 r. Prezydent Miasta K.wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: „Budynek hotelowy z funkcją gastronomiczną, rekreacyjno-sportową i innymi funkcjami towarzyszącymi, z zewnętrzną infrastrukturą techniczną, tj. sieciami mediów, terenami utwardzonymi, w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi oraz z zewnętrznymi urządzeniami sportowymi na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr A, B, C i D (czyli wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2013 r.

Trzecia decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 8 lipca 2014 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: Budowa zespołu zabudowy mieszkaniowo-usługowej-biurowej z garażami podziemnymi, instalacjami wewnętrznymi, stacjami transformatorowymi wraz z infrastrukturą techniczną, drogą i naziemnymi miejscami postojowymi” na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr A, B, C i D (czyli wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.

Czwarta decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 3 września 2014 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: „Budowa budynku biurowo-hotelowo-usługowego z gastronomią, z funkcją rekreacyjno-sportową, z garażem podziemnym i naziemnym, z instalacjami wewnętrznymi, stacją transformatorową, zewnętrzną infrastrukturą techniczną tj. sieciami mediów, ogrodzeniem, terenami utwardzonymi (w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi)” na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr A i B (działkę 1 i działkę 2). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.

Piąta decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 11 września 2014 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. budynku biurowo-hotelowo-usługowego z gastronomią, z funkcją rekreacyjno-sportową, z garażem podziemnym i naziemnym, z instalacjami wewnętrznymi, stacją transformatorową, zewnętrzną infrastrukturą techniczną tj. sieciami mediów, ogrodzeniem, terenami utwardzonymi (w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi) m.in. dla działek ewidencyjnych A, B, C, D (czyli wszystkich działek ewidencyjnych objętych niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.

Stan poszczególnych działek.

Działka A (działka 1).

W ewidencji gruntów i budynków działka znajduje się w całości na terenie oznaczonym symbolem Bz (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe).

Teren nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Działka znajduje się na terenie, dla którego została wydana ww. decyzja 20 sierpnia 2010 r. o pozwoleniu na budowę. Teren działki był objęty wszystkimi ww. decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy.

Na działce znajdują się następujące obiekty:

1. zbiornik retencyjny - znajduje się północnej części działki, jest wykonany w szczelny sposób z betonowych kręgów, ma ok. 5 m głębokości i ok. 2,5 m średnicy, posiada przykrywę i otwór włazowy, został wykonany przez Wnioskodawcę około 2011 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
2. kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujące je słup strunobetonowy, (linia biegnie pod ziemią wzdłuż południowej na następnie wschodniej części działki, a następnie w północnej części działki wychodzi na słup strunobetonowy, a następnie wychodzi na sąsiednie nieruchomości). Obiekty te wykonał Wnioskodawca w 2012 r., przy czym kable te wykonano jako alternatywne zasilanie, gdyż poprzednia linia zasilająca nieruchomości sąsiednie poprowadzona była poprzez dz. B i A w sposób kolidujący z zaplanowaną budową (pozwoleniem na budowę z 2010 r.). Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
3. studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami, które wykonał Wnioskodawca w 2010 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
4. kable - podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy, biegnąca wzdłuż wschodniej granicy działki do szafki z gniazdami elektrycznymi. Linia została wykonana przez Wnioskodawcę w 2011 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
5. Szafka z gniazdami elektrycznymi w północno-wschodniej części działki. Szafka ta została wykonana przez Wnioskodawcę w 2011 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
6. część drogi technologicznej, Droga została wykonana przez ZIKiT lub innego wykonawcę na zlecenie Gminy K. jako tymczasowa droga technologiczna do budowy hali widowisko-sportowej na działkach innych niż objęte niniejszym wnioskiem. Miało to miejsce w okresie pomiędzy wiosną 2006 r. a 2009 r. Nie było wtedy innej drogi dojazdowej. Wykorytowano grunt na 60 cm w głąb, wywieziono ziemię i nawieziono kamień niesortowany. Następnie drogę ubito walcem. Budowa ww. hali została ukończona, obiekt został oddany do użytku i posiada inny dojazd, wobec czego droga technologiczna jest zbędna. Zgodnie z postanowieniami umowy użyczenia nieruchomości z 9 maja 2006 r. zawartej pomiędzy współwłaścicielami a Gminą Miejską K. po zrealizowaniu inwestycji polegającej na budowie ulicy L., inwestor był zobowiązany do doprowadzenia do stanu pierwotnego zajętych pod drogę technologiczną części działek nr A i Y (obejmującej obecną działkę B). Pomimo ukończenia wspomnianej inwestycji do chwili obecnej nie podjęto żadnych działań w tym zakresie. Wnioskodawca nie posiada informacji, kiedy takie działania zostaną podjęte.
   
7. kilka drzew nie podlegających ochronie na mocy decyzji o ustaleniu warunków,
   
8. drzewa podlegające ochronie zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy,
   
9. brzoza - drzewo nasadzone zamiennie objęte umową z 21 lipca 2010 r. pomiędzy Gminą K. a Wnioskodawcą.
   
   

Z powyższego wynika, że część obiektów znajdujących się na nieruchomości zostało wzniesionych przez Wnioskodawcę. Zostały one wykonane pod budynek określony we wspomnianej wcześniej decyzji o pozwoleniu na budowę. Infrastruktura ta nie jest jednak wystarczająca na potrzeby inwestycji określonych w decyzjach o warunkach zabudowy.

Działka B (działka 2).

W ewidencji gruntów i budynków działka znajduje się w całości na terenie oznaczonym symbolem Ba (tereny przemysłowe).

Teren nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Działka znajduje się na terenie, w odniesieniu do którego została wydana ww. decyzja 20 sierpnia 2010 r. o pozwoleniu na budowę.

Teren działki był objęty wszystkimi ww. decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy. Na działce znajdują się następujące obiekty:

1. cześć ciepłociągu i kanału odwadniającego, należące do Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej. Według wiedzy wnioskodawcy urządzenia wykonał MPEC lub inny wykonawca na zlecenie władz Miasta K. prawdopodobnie w latach 70-tych XX w. Początkowo nie były zasypane. Później zostały wyremontowane i zasypane. Prawdopodobnie miało to miejsce w latach 90-tych XX w. Budowa i remont miały miejsce przed zwrotem działki. Wnioskodawca ani pozostali współwłaściciele nie mieli z tym nic wspólnego.
   
2. dwie szafki przyłącza energetycznego na południowym krańcu działki. Jedna z nich została wykonana przez T. w 2011 r., a druga przez Wnioskodawcę w 2012 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
3. studzienka wodomierzowa (wraz z przyłączem wodociągowym). Wykonał ją Wnioskodawca w 2010 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
4. studzienka kanalizacji opadowej, którą wykonał Wnioskodawca w 2011 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
5. studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym, które wykonał Wnioskodawca w 2010 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
6. droga technologiczna (opisana powyżej).
   
7. wjazd na posesję. Jest to wykonany przez Gminę Miejską K. w 2010 r. (w czasie budowy ulicy L.) nasyp łączący się z wykonaną wcześniej drogą technologiczną. Stanowi on kontynuację asfaltowego wjazdu na działce Z. Był on używany przez podmioty budujące ulicę L. i halę widowiskowo-sportową.
   
8. kable zasilające sąsiednie nieruchomości biegnące wzdłuż południowej granicy działki. Obiekty te wykonał Wnioskodawca w 2012 r., przy czym kable te wykonano jako alternatywne zasilanie, gdyż poprzednia linia zasilająca nieruchomości sąsiednie poprowadzona była poprzez dz.B i A w sposób kolidujący z zaplanowaną budową (pozwoleniem na budowę z 2010 r.). Jest to część tej samej instalacji zasilającej sąsiednie nieruchomości, która została opisana przy okazji działki A. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
9. kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy, biegnące w południowej części działki. Linia została wykonana przez Wnioskodawcę w 2011 r. Jest to część tej samej instalacji zasilającej plac budowy, która została opisana przy okazji działki A. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
   
10. kilka drzew niepodlegających ochronie na mocy decyzji o ustaleniu warunków zabudowy.
11. drzewa podlegające ochronie zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy.
    
    
    

Z powyższego wynika, że część obiektów znajdujących się na nieruchomości zostało wzniesionych przez Wnioskodawcę. Zostały one wykonane pod budynek określony we wspomnianej wcześniej decyzji o pozwoleniu na budowę. Infrastruktura ta nie jest jednak wystarczająca na potrzeby inwestycji określonych w decyzjach o warunkach zabudowy.

Działka C (działka 3).

W ewidencji gruntów i budynków działka znajduje się w całości na terenie oznaczonym symbolem Ba (tereny przemysłowe).

Teren nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W stosunku do nieruchomości nie została wydana decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę.

Teren działki był natomiast objęty trzema wydanymi na wniosek Wnioskodawcy decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy, a mianowicie:

• decyzją z dnia 11 marca 2013 r. … (druga decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
  
• decyzją z dnia 8 lipca 2014 r. nr … (trzecia decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
  
• decyzję z dnia 11 września 2014 r. nr … (piąta decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
  
  

Na działce znajdują się następujące obiekty:

1. droga technologiczna - jest to część tej samej drogi technologicznej, która została opisana powyżej przy okazji poprzednich działek. Przy czym postanowienia ww. umowy użyczenia nieruchomości z 9 maja 2006 r. nie odnosiły się to tej części drogi. Umowa ta została bowiem podpisana przed zwrotem przedmiotowej działki. W czasie budowy drogi działka znajdowała się więc we władaniu Gminy.
   
2. fragment starej zniszczonej asfaltowej dróżki asfaltowej, przy czym Wnioskodawca nie posiada informacji, kiedy i przez kogo została ona wykonana, istniała na nieruchomości nr 2 w chwili jej zwrotu.
   
3. część ciepłociągu i kanału odwadniającego, należące do Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej (opisanego powyżej).
   
4. drzewa niepodlegające ochronie na mocy decyzji o ustaleniu warunków zabudowy.
   
5. drzewa podlegające ochronie zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy.
   
   

Działka nr D (działka nr 4).

W ewidencji gruntów i budynków działka znajduje się w całości na terenie oznaczonym symbolem Bz (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe).

Teren nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W stosunku do nieruchomości nie została wydana decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę.

Teren działki był objęty czterema wydanymi na wniosek Wnioskodawcy decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy, a mianowicie:

• decyzją z dnia 31 stycznia 2013 r. nr … (pierwsza decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
  
• decyzją z dnia 11 marca 2013 r. … (druga decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
  
• decyzją z dnia 8 lipca 2014 r. nr … (trzecia decyzja o ustalenia warunków zabudowy),
  
• decyzją z dnia 11 września 2014 r. nr … (piąta decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
  
  

Na działce znajdują się następujące obiekty.

1. droga technologiczna. Jest to część tej samej drogi technologicznej, która została opisana powyżej przy okazji poprzednich działek. Przy czym postanowienia ww. umowy użyczenia nieruchomości z 9 maja 2006 r. nie odnosiły się to tej części drogi. Umowa ta została bowiem podpisana przed zwrotem przedmiotowej działki. W czasie budowy drogi działka znajdowała się więc we władaniu Gminy.
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej, przy czym Wnioskodawca nie posiada informacji, kiedy i przez kogo została ona wykonana, istniała na nieruchomości nr 2 w chwili jej zwrotu.
   
3. drzewa podlegające ochronie zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy.
   
4. inne drzewa niepodlegające ochronie na mocy decyzji o ustaleniu warunków zabudowy.
   
5. słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej, które znajdują się w odległości około 20 cm od granicy działki. Nie zostały wzniesione przez Wnioskodawcę, ani przez pozostałych współwłaścicieli, lecz przez inne podmioty w związku z budową hali. Nastąpiło to bez zgody współwłaścicieli działki przed jej zwrotem. Wnioskodawca nie posiada dokładnych informacji, kiedy powstały słupy oświetleniowe. Wedle jego wiedzy miało to miejsce w okresie między 2010 r. a wiosną 2013 r.
   
   

Sprzedaż nieruchomości.

W dniu 22 lipca 2015 r. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele zawarli przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości 1 i nieruchomości 2. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierzają zbyć wszystkie swoje udziały we współwłasności przedmiotowych nieruchomości (łącznie 100% własności). Umowa sprzedaży zostanie zawarta nie później niż 31 grudnia 2015 r.

Nieruchomość 1 i 2 chce nabyć spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Decyzja o warunkach zabudowy z dnia 8 lipca 2014 r. nr … została przeniesiona na stronę kupującą 29 lipca 2015 r. Nabywca zamierza zrealizować na nieruchomościach inwestycję polegającą na zabudowaniu ich zabudową mieszkaniową o wielkości powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 9.000 m2.

W umowie przedwstępnej sprzedaży nieruchomości z 22 lipca 2015 r. strona sprzedająca zobowiązała, że do dnia 22 października 2015 r. wystąpi do właściwego organu z odpowiednim wnioskiem o uchylenie przedmiotowej decyzji o pozwoleniu na budowę. Wnioskodawca podejmie więc w wyznaczonym terminie odpowiednie działania zmierzające do uchylenia ww. decyzji.

Wydatki na budowle.

Koszty wzniesienia części budowli usytuowanych na działkach A i B ponosił Wnioskodawca. Pozostałe budowle na działkach objętych niniejszym wnioskiem ponosiły podmioty inne niż współwłaściciele nieruchomości 1 i 2. Żaden ze współwłaścicieli nieruchomości 1 i 2 nie odliczał podatku naliczonego zawartego w kwotach wydatkowanych na wykonanie finansowanych przez nich budowli.

Pozostałe informacje.

Pozostali współwłaściciele nieruchomości 1 i 2 wystąpili z wnioskami o wydanie indywidualnych interpretacji podatkowych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obrotu ze sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 wskazując na analogiczny stan faktyczny.

Wnioskodawca figuruje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedmiotem tej działalności nie jest jednak obrót nieruchomościami, ani działalność deweloperska. Nieruchomości 1 i 2 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych nieruchomości w celach zarobkowych, w szczególności nie zostały one oddane w najem lub dzierżawę. Udziały we współwłasności nieruchomości 1 i 2 nie stanowią środka trwałego w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

1) Wnioskodawca prowadzi działalność od 13 listopada 2003 r. pod nr …, początkowo w zakresie prowadzenia parkingu strzeżonego, a od 2007 r. w zakresie wynajmu nieruchomości na własny rachunek nr PKD z 2004 r. 70.20.Z, od 24 lutego 2011 r. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi nr PKD z 2007 r. 68.20.Z, i inne.

2) Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT od 13 listopada 2003 r. do 31 grudnia 2011 r., następnie korzystał ze zwolnienia z art. 113 ust. l ustawy od 1 stycznia 2012 r. do 31 marca 2015 r., obecnie jest czynnym podatnikiem VAT od 1 kwietnia 2015 r. z tytułu rozszerzenia działalności o Produkcję wyrobów jubilerskich i podobnych 32.12.Z.

3) Celem nabycia nieruchomości było odzyskanie własności rodzinnych niewykorzystanych na cel wywłaszczenia. Nieruchomości nie były wykorzystywane w celu uzyskania przychodów od momentu nabycia przez Wnioskodawcę do chwili obecnej. Stanowiły zasób rodzinny, a decyzja jak i czy mają zostać wykorzystane nie była podjęta.

4) Nieruchomości nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w szczególności nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę ani nie były wydzierżawiane.

5) Pierwszy wniosek o zwrot nieruchomości składającej się z parcel przylegających do siebie, odpowiadających obecnym działkom nr A,B, C, D złożony był przez ojca Wnioskodawcy w 1997 r., a gdy ojciec Wnioskodawcy zmarł w 2002 r. jego spadkobiercy, w tym Wnioskodawca, podtrzymali wniosek, więc nie można mówić o celowym nabyciu, lecz o wejściu w postępowanie o zwrot, a następnie nabyciu w wyniku prawa spadkowego. Spadek można przyjąć lub odrzucić, ale jest to nabycie bierne, bez uprzednio powziętego celu - Wnioskodawca nie poszukiwał na rynku i nie wybrał do nabycia tej właśnie nieruchomości, lecz odzyskał ją jako zasób rodzinny. Zwrócone nieruchomości wymagały wyczyszczenia i uporządkowania, gdyż były to w okresie wywłaszczenia dzikie działki. Nie posiadały dostępu do żadnych mediów, ani drogi dojazdowej. Wszystko to, biorąc pod uwagę inne zajęcia Wnioskodawcy, utrudniało wykorzystanie tych działek. Ponadto część nieruchomości, t.j. dz. nr A i B, była zwrócona w 2003 r., a część, t.j. dz. nr C i D w 2014 r. Niestabilność w tym okresie w planowaniu i zamiarach planistów co do przeznaczenia tych terenów powodowała niepewność w możliwościach zagospodarowania.

6) Przyczyną sprzedaży udziałów w nieruchomości jest wezwanie jednego ze współwłaścicieli do rozdzielenia własności nieruchomości lub spłaty jego udziału przez pozostałych współwłaścicieli. Spłata udziału przekracza możliwości finansowe Wnioskodawcy, a rozdział sprawiedliwy jest również problematyczny ze względu na ilość współwłaścicieli i niejednakowe możliwości zagospodarowania poszczególnych działek. Na przykład działki położone po północnej stronie nieruchomości są silnie zadrzewione, na południu nie ma drzew; działki po południowej stronie nieruchomości są dobrze uzbrojone i posiadają dostęp do drogi publicznej, a te po północnej stronie go nie posiadają; działki po południowej stronie mają kształt trójkąta, co utrudnia zabudowę itp. W związku z tym współwłaściciele uzgodnili, że sprzedaż będzie najlepszym rozwiązaniem.

7) Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na przedmiotowych działkach.

8) Nabycie dz. A i B nastąpiło 2 kwietnia 2003 r. Nie było obowiązującego planu miejscowego. Ogólny Plan Zagospodarowania Przestrzennego K. z 1994 r. wygasł przed datą nabycia. Od 16 kwietnia 2003 r. obowiązywało Studium Uwarunkowań i Zagospodarowania Przestrzennego, w którym dz. A i B były na granicy obszarów, w których przewiduje się realizację celów publicznych, wybrane kluczowe obszary aktywizacji, tereny zielone, tereny usług. Uchwalono Plan Miejscowy dla tego obszaru 19 grudnia 2007 r., który jednak został unieważniony wyrokiem NSA z 14 grudnia 2011 r. W tym planie dla obszaru obejmującego dz. A i B, wyznaczonego jako tereny zieleni urządzonej, dopuszczono zabudowę usługową o powierzchni 600 m2 i wys. 7 m, wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej 80%. Nabycie dz. C i D nastąpiło w 8 maja 2013 r. Nie było wtedy obowiązującego planu i nie ma go do chwili obecnej. Od 9 lipca 2014 r. jest zmienione Studium, w którym dz. A, B, C, D są w obszarze usług z zabudową do wys. 16 m oraz powierzchnią biologicznie czynną 30 %.

9) Wnioskodawca występował o uwzględnienie zagospodarowania dla dz. nr A i B na końcowym etapie uchwalania planu miejscowego w 2007 r., aby umożliwić dochód i utrzymanie tego terenu w przyszłości, opłatę podatku od nieruchomości. Plan jednak został unieważniony przez NSA. Później Wnioskodawca występował o uwzględnienie zagospodarowania w charakterze usługowym ww. działek w Zmianie Studium Uwarunkowań i Zagospodarowania Przestrzennego, która została podjęta przez Gminę K.

10) Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży udziałów w działkach.

11) Nabywca zgłosił się do Wnioskodawcy sam z własnej inicjatywy.

12) W 2006 r. Wnioskodawca dokonał jednorazowo sprzedaży udziałów w niezabudowanych dz. nr X i Z na rzecz Gminy K., która zwróciła się o wykup części nieruchomości pod budowę drogi. Zbycie to w postaci sprzedaży, a nie wywłaszczenia, było dokonane na wyraźne życzenie Gminy K., której zależało na skróceniu czasu wykupu i rozpoczęciu budowy drogi. Działki sprzedane Gminie K. były częścią tej samej nieruchomości zwróconej w 2003 r., której pozostała część obecnie podlega interpretacji podatkowej z wniosku Wnioskodawcy. VAT od transakcji nie był odprowadzany, nie była składana deklaracja VAT-7 i nie było zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

13) Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości (niezabudowanych) przeznaczonych na sprzedaż w przyszłości. Nieruchomości, które posiada, są przeznaczone w przyszłości dla jego dzieci (i wnuków), które nie mają własnych mieszkań.

14) Środki ze sprzedaży udziałów zostaną przeznaczone na zakup innej nieruchomości lub zakup obligacji jako zabezpieczenie na przyszłość lub ewentualnie na przebudowę-remont lub wyburzenie starego domu rodzinnego i budowę nowego. Mogą też być zainwestowane w jakieś przedsięwzięcie, jeśli się okaże, że możliwości Wnioskodawcy (finansowe, zdrowotne, uwarunkowania rodzinne) na to pozwolą.

15) Wnioskodawca występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla różnych inwestycji

• ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania lub zmiany w planowaniu, dwukrotną zmianę w studium (2003 i 2014 r.) i etapowe odzyskanie działek (w 2003 i w 2014 r.)
  
• z powodu zagrożenia powtórnym przejęciem tych działek na bliżej niesprecyzowane cele publiczne po wielu latach walki o zwrot, np. Gmina przedstawiała plany zabudowy tych działek jako wioski olimpijskiej na spotkaniu w sprawie organizacji Olimpiady Zimowej, były sugestie Biura Planowania UMK zlokalizowania tam centrum nauki przy przedstawianiu projektu planu miejscowego
  
• z powodu niepewności co do możliwości finansowych współwłaścicieli
  
• oraz ich niechęci do wspólnych inwestycji, które byłyby lepiej rozplanowane na wszystkich działkach w całości
  
• w celu sprawdzenia realnych warunków zabudowy, jakie można uzyskać, w porównaniu z wynikami analizy urbanistycznej otoczenia działek.
  
  
  

16) Obiekty znajdujące się na dz. A lub ich części, wymienione poniżej, tj.:

1. zbiornik retencyjny- PKOB 2223,
   
2. kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujący je słup strunobetonowy – PKOB 2224,
   
3. studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami – PKOB 2223,
   
4. kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) – PKOB 2224,
   
5. szafka z gniazdami elektrycznymi – PKOB 2224,
   

są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Budowle te są trwale związane z gruntem.
Zdaniem Wnioskodawcy część drogi technologicznej nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi.
Kable zasilające sąsiednie nieruchomości i słup strunobetonowy je podtrzymujący nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę, gdyż są elementem infrastruktury przesyłowej T. S.A. i musiały być przyjęte według Ustawy o gospodarce nieruchomościami przy zwrocie działek od Gminy. Droga technologiczna również nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę K. i według umowy z Gminą K. ma zostać usunięta. Droga technologiczna nie jest częścią składową nieruchomości, między innymi dlatego, że została zbudowana dla przemijającego użytku (art. 47 § 3 kodeksu cywilnego). Obiekty te (kable zasilające sąsiednie nieruchomości, słup strunobetonowy, droga technologiczna) nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

17) Obiekty na dz. A zostały wybudowane przez i w datach opisanych poniżej:

1. zbiornik retencyjny - przez Wnioskodawcę w 2011 r.
   
2. kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujący je słup strunobetonowy
   
   • przez Wnioskodawcę w 2012 r., ale jako przekładka (likwidacja starej i wybudowanie nowej w innym miejscu) linii napowietrznej wybudowanej przez T. S.A. przed zwrotem działki na rzecz Wnioskodawcy
3. studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami - przez Wnioskodawcę w 2010 r.
   
4. kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) - przez Wnioskodawcę w 2011 r.
   
5. szafka z gniazdami elektrycznymi - przez Wnioskodawcę w 2011 r.
   
6. część drogi technologicznej - przez Gminę K. w między 2007 a 2009 r.
   
   

18) Obiekty znajdujące się na dz. B lub ich części, wymienione poniżej, tj.:

1. część ciepłociągu i kanału odwadniającego – PKOB 2222,
   
2. dwie szafki przyłącza energetycznego – PKOB 2224,
   
3. studzienka wodomierzowa – PKOB 2222,
   
4. studzienka kanalizacji opadowej – PKOB 2223,
   
5. studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem – PKOB 2223,
   
6. kable zasilające sąsiednie nieruchomości – PKOB 2224,
   
7. kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy - PKOB 2224
   

są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzanej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Budowle te są trwale związane z gruntem.
Zdaniem Wnioskodawcy droga technologiczna i stanowiący jej część wjazd na posesje nie stanowią budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi i zjazdu (art. 47 § 3 kodeksu cywilnego). Były one wybudowane przez Gminę K. i według umowy z Gminą K. mają zostać usunięte.
Dwie szafki przyłącza energetycznego i linia zasilania sąsiadów nie mogą być zbyte, gdyż są elementem infrastruktury przesyłowej T. S.A. i musiały być przyjęte według Ustawy o gospodarce nieruchomościami przy zwrocie działek od Gminy.
Obiekty te (dwie szafki przyłącza energetycznego i linia zasilania do sąsiadów oraz droga technologiczna i wjazd) nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

19) Obiekty na dz. B zostały wybudowane przez i w datach, jak poniżej:

1. część ciepłociągu i kanału odwadniającego - przez Gminę K., przed zwrotem na rzecz Wnioskodawcy, w latach 1970-tych,
   
2. dwie szafki przyłącza energetycznego jedna przez T. (budowa przyłącza) w 2011 r., druga przez Wnioskodawcę (ale w ramach przekładki linii zasilającej sąsiadów należącej do T. S.A.) w 2012 r.,
   
3. studzienka wodomierzowa - przez Wnioskodawcę w 2010 r.,
   
4. studzienka kanalizacji-opadowej - przez Wnioskodawcę w 2010 r.,
   
5. studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem przez Wnioskodawcę w 2010 r.,
   
6. droga technologiczna - przez Gminę K. między 2007 a 2009 r.,
   
7. wjazd (nasyp) na posesję - przez Gminę K. 2010 r.,
   
8. kable zasilające sąsiednie nieruchomości - przez Wnioskodawcę, ale jako przekładka linii napowietrznej do sąsiadów, należącej do T., w 2012 r.,
   
9. kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy - przez Wnioskodawcę w 2011 r.
   
   

20) Obiekty znajdujące się na dz. C lub ich części, wymienione poniżej, tj.

c) część ciepłociągu i kanału odwadniającego – PKOB 2222

są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Budowle te są trwale związane z gruntem.

Zdaniem Wnioskodawcy droga technologiczna nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi.

Zdaniem Wnioskodawcy fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie jest budowlą ani jej częścią, między innymi dlatego, że nie stanowi technicznie lub funkcjonalnie budowli drogowej ani nie jest jej częścią, przynależy do gruntu.

Należy mieć także na uwadze, że w przypadku nieruchomości gruntowej stanowiącej przedmiot własności wszelkie naniesienia czyniące ją z punktu widzenia technicznego zabudowaną nie są w myśl prawa cywilnego, tj. art. 46 § 1 kodeksu cywilnego, odrębną nieruchomością, chyba, że na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Co za tym idzie takie naniesienia nie są przedmiotem odrębnej własności, a co najwyżej stanowią części składowe lub przynależności nieruchomości gruntowej. Przedmiotem sprzedaży będzie jedynie prawo własności nieruchomości gruntowej. Jednocześnie nie można traktować wszelkich naniesień jako odrębne przedmioty własności, co za tym idzie nie mogą one być w ogóle przedmiotem odrębnej sprzedaży, gdyż stanowią część nieruchomości gruntowej, która to będzie sprzedawana. Tak więc, fragment starej alejki jest częścią gruntu, a nie osobną budowlą. Podlega sprzedaży razem z gruntem, a nie jako osobny przedmiot własności.

Droga technologiczna nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę K. i według umowy z Gminą K. ma zostać usunięta. Droga technologiczna nie jest częścią składową nieruchomości, między innymi dlatego, że została zbudowana dla przemijającego użytku (art. 47 § 3 kodeksu cywilnego). Obiekt ten nie będzie przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

21) Obiekty znajdujące się na dz. nr C zostały wybudowane przez i w datach poniżej:

1. droga technologiczna - przez Gminę K. między 2007 a 2009 r.,
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej - przez Gminę K. przed zwrotem działek na rzecz Wnioskodawcy,
   
3. część ciepłociągu i kanału odwadniającego - przez Gminę K. przed zwrotem działek na rzecz Wnioskodawcy.
   
   

22) Kanał ciepłowniczy i kanał odwadniający nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę. Były one zbudowane w czasie, gdy działki były własnością Gminy K., i wg przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowiły infrastrukturę, którą przy zwrocie należało zaakceptować. Należy zaznaczyć, że wszelkie naniesienia, które nie stanowią części składowej nieruchomości lub jej przynależności nie mogą i nie będą przedmiotem sprzedaży. Zgodnie z art. 49 § 1 kodeksu cywilnego urządzenia służące do doprowadzenia lub odprowadzenia płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Obiekty te nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

23) Obiekty znajdujące się na dz. D lub ich części, wymienione poniżej, tj.:

a) słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej – PKOB 2112
są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Są trwale związane z gruntem.

Zdaniem Wnioskodawcy droga technologiczna nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi. Zdaniem wnioskodawcy fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie jest budowlą ani jej częścią, między innymi dlatego, że nie stanowi technicznie lub funkcjonalnie budowli drogowej ani nie jest jej częścią, przynależy do gruntu.

Należy mieć także na uwadze, że w przypadku nieruchomości gruntowej stanowiącej przedmiot własności wszelkie naniesienia czyniące ją z punktu widzenia technicznego zabudowaną nie są w myśl prawa cywilnego, tj. art. 46 § 1 kodeksu cywilnego, odrębną nieruchomością, chyba, że na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Co za tym idzie takie naniesienia nie są przedmiotem odrębnej własności, a co najwyżej stanowią części składowe lub przynależności nieruchomości gruntowej. Przedmiotem sprzedaży będzie jedynie prawo własności nieruchomości gruntowej. Jednocześnie nie można traktować wszelkich naniesień jako odrębne przedmioty własności, co za tym idzie nie mogą one być w ogóle przedmiotem odrębnej sprzedaży, gdyż stanowią część nieruchomości gruntowej, która to będzie sprzedawana. Tak więc, fragment starej alejki jest częścią gruntu, a nie osobną budowlą, podlega sprzedaży razem z gruntem, a nie jako osobny przedmiot własności.

Droga technologiczna nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę K. i według umowy z Gminą K. ma zostać usunięta. Droga technologiczna nie jest częścią składową nieruchomości, między innymi dlatego, że została zbudowana dla przemijającego użytku (art. 47 § 3 kodeksu cywilnego). Obiekt ten nie będzie przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

24) Obiekty znajdujące się na dz. nr D zostały wybudowane przez i w datach poniżej:

1. droga technologiczna - przez Gminę K. w 2007-2009 r.,
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej - przez Gminę K. przed zwrotem działek na rzecz Wnioskodawcy,
   
3. słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej - przez Gminę K. w ok. 2013 r.
   
   

25) Wnioskodawca nie ma prawa zbycia słupów oświetleniowych Hali Widowiskowo-Sportowej, które nie zostały wzniesione przez Wnioskodawcę, nie są częścią nieruchomości. Są one częścią oświetlenia ulicy biegnącej wzdłuż Hali Widowiskowo-Sportowej przez działki Gminy K. Powstały przed zwrotem nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Nie będą one przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

26) Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie wymienionych we wniosku budowli ani ich części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były wyższe niż 30 % ich wartości początkowej. W rozumieniu podatku dochodowego poniesione wydatki nie były kosztem uzyskania przychodu, ani nie były ulepszeniem środków trwałych, gdyż powstałe budowle nie wchodziły w skład środków trwałych Wnioskodawcy. W szczególności Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie wymienionych we wniosku budowli ani ich części ani innych obiektów niesklasyfikowanych jako budowle, które były wyższe niż 30 % ich wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jak poniżej:

Obiekty znajdujące się na dz. A lub ich części, tj.:

1. zbiornik retencyjny- PKOB 2223, wydatki na ulepszenie – nie,
   
2. kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujący je słup strunobetonowy -PKOB 2224, wydatki na ulepszenie – nie,
   
3. studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami – PKOB 2223, wydatki na ulepszenie – nie,
   
4. kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) – PKOB 2224, wydatki na ulepszenie – nie,
   
5. szafka z gniazdami elektrycznymi – PKOB 2224, wydatki na ulepszenie - nie,
   
6. część drogi technologicznej – wydatki na ulepszenie – nie.
   
   

Obiekty znajdujące się na dz. B lub ich części, tj.:

• część ciepłociągu i kanału odwadniającego – PKOB 2222 – wydatki na ulepszenie – nie
  
• dwie szafki przyłącza energetycznego – PKOB 2224 – wydatki na ulepszenie – nie,
  
• studzienka wodomierzowa – PKOB 2222, wydatki na ulepszenie – nie,
  
• studzienka kanalizacji opadowej – PKOB 2223, wydatki na ulepszenie – nie,
  
• studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem – PKOB 2223, wydatki na ulepszenie – nie,
  
• droga technologiczna – wydatki na ulepszenie – nie,
  
• wjazd na posesję – wydatki na ulepszenie – nie,
  
• kable zasilające sąsiednie nieruchomości – PKOB 2224, wydatki na ulepszenie - nie
  
• kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy – PKOB 2224, wydatki na ulepszenie – nie.
  
  

Obiekty znajdujące się na dz. C lub ich części, tj.:

1. droga technologiczna – wydatki na ulepszenie – nie,
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej – wydatki na ulepszenie - nie,
   
3. część ciepłociągu i kanału odwadniającego – PKOB 2222, wydatki na ulepszenie – nie.
   
   

Obiekty znajdujące się na dz. D lub ich części, tj.:

1. droga technologiczna – wydatki na ulepszenie – nie,
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej – wydatki na ulepszenie - nie,
   
3. słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej – PKOB 2112, wydatki na ulepszenie – nie.
   
   

27) Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od żadnej z wybudowanych budowli, gdyż wybudowanie ich nie było związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Budowle, związane z doprowadzeniem mediów, powstały w związku z projektem budynku usługowego o funkcjach sportowo-rekreacyjno-rehabilitacyjnych wraz z zapleczem restauracyjnym. Usług takich nie było i nie ma w zakresie działalności wpisanej do ewidencji Wnioskodawcy. Taki charakter zabudowy został zapisany w planie miejscowym, który stracił ważność w 2011 r., a Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę takiego obiektu. W szczególności Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od:

Obiekty znajdujące się na dz. A lub ich części, tj.:

1. zbiornik retencyjny- PKOB 2223, prawo do odliczenia – nie,
   
2. kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujący je słup strunobetonowy – PKOB 2224, prawo do odliczenia – nie,
   
3. studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami – PKOB 2223, prawo do odliczenia – nie,
   
4. kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) – PKOB 2224, prawo do odliczenia – nie,
   
5. szafka z gniazdami elektrycznymi – PKOB 2224, prawo do odliczenia – nie,
   
6. część drogi technologicznej – prawo do odliczenia – nie.
   
   

Obiekty znajdujące się na dz. B lub ich części, tj.:

1. część ciepłociągu i kanału odwadniającego – PKOB 2222, prawo do odliczenia – nie,
   
2. dwie szafki przyłącza energetycznego – PKOB 2224, prawo do odliczenia – nie,
   
3. studzienka wodomierzowa – PKOB 2222, prawo do odliczenia - nie,
   
4. studzienka kanalizacji-opadowej – PKOB 2223, prawo do odliczenia – nie,
   
5. studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem – PKOB 2223, prawo do odliczenia – nie,
   
6. droga technologiczna – prawo do odliczenia – nie,
   
7. wjazd na posesję – prawo do odliczenia – nie,
   
8. kable zasilające sąsiednie nieruchomości – PKOB 2224, prawo do odliczenia – nie,
   
9. kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy – PKOB 2224, prawo do odliczenia – nie.
   
   

Obiekty znajdujące się na dz. C lub ich części, tj.:

1. droga technologiczna – prawo do odliczenia – nie,
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej – prawo do odliczenia – nie,
   

część ciepłociągu i kanału odwadniającego – PKOB 2222, prawo do odliczenia – nie.

Obiekty znajdujące się na dz. D lub ich części, tj.:

a) droga technologiczna – prawo do odliczenia – nie, b) fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej – prawo do odliczenia – nie, c) słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej – PKOB 2112, prawo do odliczenia – nie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak czy sprzedaż ta jest opodatkowana podatkiem w stawce 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

Uzasadnienie stanowiska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 u.p.t.u., „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT jest ograniczony przez dwie przesłanki - podmiotową (osoba dokonująca transakcji musi być podatnikiem podatku od towarów i usług przy dokonywaniu czynności opodatkowanej) oraz przedmiotową (dokonana czynność musi stanowić dostawę towarów, albo świadczenie usług). Tylko jednoczesne spełnienie obu przesłanek skutkuje powstaniem obowiązku podatkowanego w podatku od towarów i usług. Czynności podatnika VAT realizowane w zakresie przedmiotowym VAT (dostawa towarów, świadczenie usług), lecz odnoszące się do sfery aktywności prywatnej podatnika VAT, nie podlegają opodatkowaniu, gdyż w zakresie tych czynności nie działa on w charakterze podatnika.

Kwestia, kiedy sprzedaż nieruchomości z majątku prywatnego może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług była wielokrotnie poruszana w orzecznictwie. Istotne znaczenie w tym zakresie miał wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym Trybunał określił kryteria pozwalające objąć, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę, podatkiem od towarów i usług. Trybunał stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Inaczej jest natomiast zdaniem Trybunału w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu, albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W wyroku z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. I FSK 266/12 (publ. Lexis) Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w kwestii przesłanek uznania sprzedaży działek budowlanych za działalność przybierającą formę zawodową (profesjonalną) w następujący sposób: „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (...). Podjęcie, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze”.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Jak wynika z opisu stanu nieruchomości 1 i 2, Wnioskodawca uzyskał kilka decyzji o warunkach zabudowy, dla różnej konfiguracji działek tworzących te nieruchomości, dla różnych inwestycji. Charakter inwestycji objętych poszczególnymi decyzjami o warunkach zabudowy wskazuje, że nie chodziło o obiekty służące wyłącznie do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych współwłaścicieli nieruchomości. Ubieganie się przez Wnioskodawcę o takie decyzje miało na celu doprowadzenie do wzrostu rynkowej wartości nieruchomości 1 i 2 oraz ewentualne korzystne zbycie udziałów we współwłasności tych nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca podjął działania mające na celu uzbrojenie nieruchomości (w tym wykonał zbiornik retencyjny, szafkę zasilania placu budowy, szafkę przyłącza elektrycznego (wykonał T.), kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujące je słup strunobetonowy, kable (podziemną linię niskiego napięcia) zasilająca plac budowy, studzienkę wodomierzową (wraz z przyłączem wodociągowym), studzienkę kanalizacji opadowej, studzienkę kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym). W związku z powyższym, planowane przez Wnioskodawcę zbycie udziału we współwłasności nieruchomości 1 i 2 będzie stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Wnioskodawca dokonując tej transakcji będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zostanie więc spełniona podmiotowa przesłanka opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług.

Należy zatem rozważyć, czy w niniejszej sprawie będzie zachodzić przedmiotowa przesłanka opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tj. czy planowana transakcja zbycia udziału w nieruchomości będzie stanowić dostawę towarów lub świadczenia usług opodatkowane tym podatkiem.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (por. art. 7 u.p.t.u.). Przez świadczenie usług rozumie się natomiast, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u. (por. art. 8 u.p.t.u.).

Na gruncie u.p.t.u. nie można znaleźć uzasadnienia dla rozróżnienia sprzedaży nieruchomości od sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości połączonej z jej wydaniem. Należy zatem przyjąć, że każda z tych czynności winna być na podstawie u.p.t.u. traktowana tożsamo i zakwalifikowana jako dostawa towarów. W art. 2 pkt 6 u.p.t.u. wskazano, że przez towary rozumie się „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej, stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 k.c.). Tak więc właściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art 198 k.c.). W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 u.p.t.u. sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży towaru, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uwzględniając powyższe, sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy uznać za dostawę towaru zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, które nie znajdują powodu, aby rozróżniać sprzedaż nieruchomości i sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości oraz przyjmują, że każda z tych czynności winna być na podstawie u.p.t.u. traktowana tożsamo. Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. (I FPS 2/11) przyjął, iż „(...) sprzedaż udziału we współwłasności budynku, tak jak i udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania tym towarami jak właściciel. W związku z tym na gruncie ustawy o VAT taka czynność nie może prowadzić do innych skutków prawnych niż sprzedaż towaru przez jednego właściciela (użytkownika wieczystego), która niewątpliwie - w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - stanowi dostawę towarów, bowiem w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. NSA zauważył także, że „(...) zróżnicowanie takich skutków w przypadku przyjęcia, że mamy do czynienia przy sprzedaży udziału we współwłasności (użytkowaniu wieczystym) z usługą, a przy rozporządzeniu własnością (użytkowaniem wieczystym) z dostawą prowadzi do naruszenia konstytucyjnej zasady równości podmiotów wobec prawa”.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji Wnioskodawcy sprzedaż przez niego udziału we współwłasności terenu jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u. Ponadto należy zauważyć, że w niniejszej sprawie wszyscy współwłaściciele nieruchomości zamierzają w ramach jednej transakcji zbyć wszystkie swoje udziały w nieruchomości 1 i nieruchomości 2. Nabywca nabędzie więc niepodzielne prawo własności tych nieruchomości.

W myśl art. 29a ust. 8 u.p.t.u., „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”. Tym samym o stawce obowiązującej przy sprzedaży gruntu (udziału we współwłasności nieruchomości), na którym posadowiony jest budynek lub budowla trwale związany z tym gruntem, decyduje charakter tegoż obiektu budowlanego oraz zasady jego opodatkowania, ponieważ w takim przypadku wartość gruntu stanowi składnik podstawy opodatkowania budynku lub budowli. Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz związana jest z obiektem, który z tym gruntem jest związany

(por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2013, tom I, Oficyna Wydawnicza UNIMEX, s. 530).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budynku i budowli. Pomocniczo należy tu zatem sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U z 2013 r., poz. 1409 ze zm.).

Należy podkreślić, iż w świetle art. 3 pkt 2 tej ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast, za budowlę w rozumieniu prawa budowlanego uważa się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 tej ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że na wszystkich działkach opisanych w niniejszym wniosku znajdują się obiekty mające charakter trwale związanych z gruntem budowli. Grunty te nie mogą więc zostać uznane za niezabudowane. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie więc zasada określona w art. 29a ust. 8 u.p.t.u.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynku, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;
   
   

W przypadku dostawy budowli (wraz ze znajdującym się pod nią gruntem) zasadą jest zatem zwolnienie od opodatkowania. Z kolei z opodatkowaniem dostawy podatkiem VAT mamy do czynienia w dwóch przypadkach (stanowiącym wyjątki od zasady), tj.:

1. gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, albo
2. gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Pojęcie pierwszego zasiedlenia zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. w następujący sposób: „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższą definicję, aby doszło do pierwszego zasiedlenia budynku budowli lub ich części, konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wybudowanie budynku, budowli lub ich części lub ich ulepszenie. W tym ostatnim przypadku konieczne jest aby, wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej,
2. oddanie do użytkowania budynku, budowli lub ich części (po uprzednim wybudowaniu lub ulepszeniu),
3. oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
4. oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi (por. G. Kaptur, VAT - zwolnienie dostawy budynków, budowli i ich części, C.H. Beck, Warszawa 2013, s. 63-64).
   
   

Innymi słowy pierwsze zasiedlenie ma miejsce w momencie oddania do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi:

1. nowo wybudowanego budynku (budowli lub ich części) lub
2. gruntownie odnowionego (gdy nakłady na odnowienie stanowią co najmniej 30% jego wartości początkowej) budynku (budowli lub jego części)

-w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (np. sprzedaż, najem, dzierżawa, leasing).(Por. J. Zubrzycki, op. cit. s. 539).

W niniejszej sprawie na działkach wchodzących w skład nieruchomości 1 i 2 zostały wybudowane liczne budowle. Część z nich znajdowała się już na poszczególnych działkach w chwili zwrotu nieruchomości 1 i 2 na rzecz Wnioskodawcy i innych spadkobierców dawnych właścicieli na podstawie decyzji administracyjnych wydanych w trybie art. 136 ust. 3 u.g.n. Niektóre zostały wybudowane przez Wnioskodawcę lub inne podmioty już po zwrocie przedmiotowych działek na rzecz Wnioskodawcy i innych spadkobierców dawnych współwłaścicieli.

W ocenie Wnioskodawcy, w stosunku do żadnej z opisanych we wniosku działek nie doszło jeszcze do pierwszego zasiedlenia. Dopiero zbycie (sprzedaż) udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 przez Wnioskodawcę będzie równoznaczne z oddaniem budowli do użytkowania pierwszemu nabywcy w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Wobec powyższego sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności nieruchomości 1 i 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wniósł, jak na wstępie.

W uzupełnieniu z 19 listopada 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że własne stanowisko Wnioskodawcy skłaniające się do nałożenia VAT na sprzedaż udziałów w nieruchomości opiera się na fakcie wykonania przez Wnioskodawcę czynności takich, jak uzyskanie pozwolenia na budowę budynku usługowego oraz uzyskanie kilku warunków zabudowy dla budynków o charakterze wielorodzinnym lub usługowym. Nie były to zabiegi wykonane w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej w ewidencji, ale ustawa o podatku od towarów i usług VAT nie jest łatwa w interpretacji. Być może osoby fizyczne mogą zabezpieczyć swoje nieruchomości takimi działaniami przed zakusami przeznaczenia ich nieruchomości na inne cele (publiczne lub partnerstwa publiczno-prawnego lub zieleni publicznej). Dlatego właśnie Wnioskodawca zwraca się o interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie określenia, czy Wnioskodawca dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług,
• prawidłowe w zakresie określenia stawki podatku VAT dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące czterech zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U.

z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z kolei z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 13 listopada 2003 r., początkowo w zakresie prowadzenia parkingu strzeżonego, a od 2007 r. w zakresie wynajmu nieruchomości na własny rachunek nr PKD z 2004 r. 70.20.Z, od 24 lutego 2011 r. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi nr PKD z 2007 r. 68.20.Z, i inne.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, która obejmuje działki ewidencyjne nr A i nr B (nieruchomość 1). Wnioskodawca jest również współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, która obejmuje działki ewidencyjne nr C i D (nieruchomość 2). Udział Wnioskodawcy we współwłasności każdej z ww. nieruchomości wynosi 670706/1853808 części.

Dawniej nieruchomości 1 i 2 wchodziły w skład większej nieruchomości stanowiącej własność poprzedników prawnych Wnioskodawcy, zwanej dalej również „wywłaszczoną nieruchomością”. Wywłaszczona nieruchomość została przejęta na rzecz Skarbu Państwa na podstawie umowy „o odstąpienie własności” (odpłatne zbycie nieruchomości) z przeznaczeniem na zazielenienie Parku Kultury i Wypoczynku stosownie do decyzji o lokalizacji szczegółowej wydanej przez Wydział Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Rady Narodowej Miasta K. nr ... Akt notarialny zawarto dnia 8 kwietnia 1968 r. na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (tj. Dz.U. z 1974 r., nr 10, poz. 64 ze zm.).

W chwili wywłaszczenia nieruchomość stanowiła współwłasność babki Wnioskodawcy w 5/8 części oraz ojca Wnioskodawcy w 3/8 części.

Celem nabycia nieruchomości było odzyskanie własności rodzinnych niewykorzystanych na cel wywłaszczenia. Nieruchomości nie były wykorzystywane w celu uzyskania przychodów od momentu nabycia przez Wnioskodawcę do chwili obecnej. Stanowiły zasób rodzinny, a decyzja jak i czy mają zostać wykorzystane nie była podjęta.

Pierwszy wniosek o zwrot nieruchomości składającej się z parcel przylegających do siebie, odpowiadających obecnym działkom nr A, B, C, D, złożony był przez ojca Wnioskodawcy w 1997 r., a gdy ojciec Wnioskodawcy zmarł w 2002 r. jego spadkobiercy, w tym Wnioskodawca, podtrzymali wniosek, więc nie można mówić o celowym nabyciu, lecz o wejściu w postępowanie o zwrot, a następnie nabyciu w wyniku prawa spadkowego. Spadek można przyjąć lub odrzucić, ale jest to nabycie bierne, bez uprzednio powziętego celu - Wnioskodawca nie poszukiwał na rynku i nie wybrał do nabycia tej właśnie nieruchomości, lecz odzyskał ją jako zasób rodzinny. Zwrócone nieruchomości wymagały wyczyszczenia i uporządkowania, gdyż były to w okresie wywłaszczenia dzikie działki. Nie posiadały dostępu do żadnych mediów, ani drogi dojazdowej. Wszystko to, biorąc pod uwagę inne zajęcia Wnioskodawcy, utrudniało wykorzystanie tych działek. Ponadto część nieruchomości, t.j. działek nr Ai B była zwrócona w 2003 r., a część, t.j. dz. nr C i D w 2014 r. Nabycie działek A i B nastąpiło w 2 kwietnia 2003 r. Nie było obowiązującego planu miejscowego. Ogólny Plan Zagospodarowania Przestrzennego K. z 1994 r. wygasł przed datą nabycia. Od 16 kwietnia 2003 r. obowiązywało Studium Uwarunkowań i Zagospodarowania Przestrzennego, w którym działki A i B były na granicy obszarów, w których przewiduje się realizację celów publicznych, wybrane kluczowe obszary aktywizacji, tereny zielone, tereny usług. Uchwalono Plan Miejscowy dla tego obszaru 19 grudnia 2007 r., który jednak został unieważniony wyrokiem NSA z 14 grudnia 2011 r. W tym planie dla obszaru obejmującego działki A i B, wyznaczonego jako tereny zieleni urządzonej, dopuszczono zabudowę usługową o powierzchni 600 m2 i wys. 7 m, wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej 80%. Nabycie działek C i D nastąpiło w 8 maja 2013 r. Nie było wtedy obowiązującego planu i nie ma go do chwili obecnej. Od 9 lipca 2014 r. jest zmienione Studium, w którym działki A, B, C, D są w obszarze usług z zabudową do wys. 16 m oraz powierzchnią biologicznie czynną 30 %.

W dniu 20 sierpnia 2010 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2010 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dla Wnioskodawcy na zamierzenie budowlane pn. Budowa budynku usługowego o funkcji rekreacyjno-sportowo-komercyjnej z wewnętrznymi instalacjami: wod-kan, gaz, co., elektroenergetyczną, klimatyzacji i wentylacji, budową chodników i dróg wewnętrznych oraz parkingu na 20 miejsc postojowych na działkach A i B (działka 1 i działka 2). Decyzja jest ostateczna.

Na dzień wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, projektowana inwestycja znajdowała się na terenie obowiązywania Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego obszaru „C” w K., uchwalonego w dniu 19 grudnia 2007 r. uchwałą Rady Miasta K. nr ... Planowana inwestycja znajdowała się na obszarze oznaczonym w graficznym załączniku do ww. planu symbolem ZP6 (Tereny Zieleni Urządzonej).

Wnioskodawca występował o uwzględnienie zagospodarowania dla działek nr A i B na końcowym etapie uchwalania planu miejscowego w 2007 r., aby umożliwić dochód i utrzymanie tego terenu w przyszłości, opłatę podatku od nieruchomości. Plan jednak został unieważniony przez NSA. Później Wnioskodawca występował o uwzględnienie zagospodarowania w charakterze usługowym ww. działek w Zmianie Studium Uwarunkowań i Zagospodarowania Przestrzennego, która została podjęta przez Gminę K. Wnioskodawca występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla różnych inwestycji

• ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania lub zmiany w planowaniu, dwukrotną zmianę w studium (2003 i 2014 r.) i etapowe odzyskanie działek (w 2003 i w 2014 r.)
• z powodu zagrożenia powtórnym przejęciem tych działek na bliżej niesprecyzowane cele publiczne po wielu latach walki o zwrot, np. Gmina przedstawiała plany zabudowy tych działek jako wioski olimpijskiej na spotkaniu w sprawie organizacji Olimpiady Zimowej, były sugestie Biura Planowania UMK zlokalizowania tam centrum nauki przy przedstawianiu projektu planu miejscowego
• z powodu niepewności co do możliwości finansowych współwłaścicieli
• oraz ich niechęci do wspólnych inwestycji, które byłyby lepiej rozplanowane na wszystkich działkach w całości
• w celu sprawdzenia realnych warunków zabudowy, jakie można uzyskać, w porównaniu z wynikami analizy urbanistycznej otoczenia działek.
  
  

Wnioskodawca występował o wydanie następujących decyzji o warunkach zabudowy:

Pierwsza decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 31 stycznia 2013 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2012 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. „Budowa budynku mieszkalno-usługowego z zewnętrzną infrastrukturą techniczną tj. sieciami mediów, ogrodzeniem, terenami utwardzonymi, w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi, garażami na terenie obejmującym m.in. położone w K. działki ewidencyjne nr A, B, D (działkę 1, działkę 2 i działkę 4). Określone w decyzji zamierzenie inwestycyjne nie obejmowało natomiast swoim zasięgiem położonej w tym obrębie działki C (działki 3). Decyzja stała się ostateczna w 2013 r.

Druga decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 11 marca 2013 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2012 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: „Budynek hotelowy z funkcją gastronomiczną, rekreacyjno-sportową i innymi funkcjami towarzyszącymi, z zewnętrzną infrastrukturą techniczną, tj. sieciami mediów, terenami utwardzonymi, w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi oraz z zewnętrznymi urządzeniami sportowymi na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr A, B, C i D (czyli wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2013 r.

Trzecia decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 8 lipca 2014 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: „Budowa zespołu zabudowy mieszkaniowo-usługowej-biurowej z garażami podziemnymi, instalacjami wewnętrznymi, stacjami transformatorowymi wraz z infrastrukturą techniczną, drogą i naziemnymi miejscami postojowymi” na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr A, B, C i D (czyli wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.

Czwarta decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 3 września 2014 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: „Budowa budynku biurowo-hotelowo-usługowego z gastronomią, z funkcją rekreacyjno-sportową, z garażem podziemnym i naziemnym, z instalacjami wewnętrznymi, stacją transformatorową, zewnętrzną infrastrukturą techniczną tj. sieciami mediów, ogrodzeniem, terenami utwardzonymi (w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi)” na terenie obejmującym m.in. położone w K. działki ewidencyjne nr A i B (działkę 1 i działkę 2). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.

Piąta decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 11 września 2014 r. na wniosek Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta K.wydał decyzję nr … o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. budynku biurowo-hotelowo-usługowego z gastronomią, z funkcją rekreacyjno-sportową, z garażem podziemnym i naziemnym, z instalacjami wewnętrznymi, stacją transformatorową, zewnętrzną infrastrukturą techniczną tj. sieciami mediów, ogrodzeniem, terenami utwardzonymi (w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi) m.in. dla działek ewidencyjnych A, B, C i D (czyli wszystkich działek ewidencyjnych objętych niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.

Wnioskodawca dokonał jednorazowo sprzedaży udziałów w niezabudowanych działkach nr X i E na rzecz Gminy K., która zwróciła się o wykup części nieruchomości pod budowę drogi.

Wnioskodawca na przedmiotowych działkach wybudował następujące budowle:

• na działce nr A: zbiornik retencyjny, kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujące je słup strunobetonowy, studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami, kable – podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy, szafka z gniazdami elektrycznymi;
• na działce nr B: jedna szafka przyłącza energetycznego na południowym krańcu działki, studzienka wodomierzowa, studzienka kanalizacji opadowej, studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym, kable zasilające sąsiednie nieruchomości biegnące wzdłuż południowej granicy, kable (podziemna linia niskiego napięcia).
  
  

W dniu 22 lipca 2015 r. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zawarł przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości 1 i 2. Wnioskodawca zamierza zbyć swoje udziały we współwłasności przedmiotowych nieruchomości. Decyzja o warunkach zabudowy z dnia 8 lipca 2014 r. nr … została przeniesiona na stronę kupującą 29 lipca 2015 r. Nabywca zamierza zrealizować na nieruchomościach inwestycje polegającą na zabudowaniu ich zabudową mieszkaniową.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w działkach, dla których wydano decyzje o warunkach zabudowy, będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca wprawdzie nabył prawo do udziałów w działkach w drodze spadku, ale nie wykorzystywał przedmiotowych udziałów w żaden sposób w celach osobistych. Natomiast Wnioskodawca w pierwszej kolejności występował o uwzględnienie zagospodarowania dla działek nr A, B na końcowym etapie uchwalania planu miejscowego w 2007 r., aby umożliwić dochód i utrzymanie tego terenu w przyszłości, opłatę podatku od nieruchomości. W 2010 r. Prezydent Miasta K. na wniosek Wnioskodawcy wydał decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dla Wnioskodawcy na zamierzenie budowlane pn. Budowa budynku usługowego o funkcji rekreacyjno-sportowo-komercyjnej z wewnętrznymi instalacjami: wod-kan, gaz, co., elektroenergetyczną, klimatyzacji i wentylacji, budową chodników i dróg wewnętrznych oraz parkingu na 20 miejsc postojowych na działkach A i B. Wnioskodawca następnie wystąpił z wnioskiem o wydanie kolejnych decyzji o warunkach zabudowy. W efekcie zostało wydanych pięć decyzji o warunkach zabudowy dla różnych zamierzeń inwestycyjnych. Wnioskodawca ponadto wybudował na dwóch działkach następujące budowle:

• na działce nr A: zbiornik retencyjny, kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujące je słup strunobetonowy, studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami, kable – podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy, szafka z gniazdami elektrycznymi;
• na działce B: jedna szafka przyłącza energetycznego na południowym krańcu działki, studzienka wodomierzowa, studzienka kanalizacji opadowej, studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym, kable zasilające sąsiednie nieruchomości biegnące wzdłuż południowej granicy, kable (podziemna linia niskiego napięcia).

Należy również zauważyć, że Wnioskodawca w przeszłości dokonał sprzedaży udziałów w działkach nr X i E.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10

i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Została tym samym wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności nieruchomości 1 i 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy udziału we współwłasności nieruchomości obejmującej działki nr A, B, C i D.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2

i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z ustawowej definicji „pierwszego zasiedlenia” wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć: oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała czy użytkowana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez dokonującego dostawy czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do dostawy upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Dokonując analizy powyższych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 1, pkt 2, pkt 3, pkt 3a ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;

2) budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a) obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej

i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nieklasyfikowane jako budynki.

Należy mieć na uwadze, że Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych obejmuje obiekty budowlane, przez które rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udział w działce nr A. Teren działki był objęty wszystkimi ww. decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy. Na działce znajdują się następujące obiekty:

1. zbiornik retencyjny, został wykonany przez Wnioskodawcę około 2011 r.,
2. kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujące je słup strunobetonowy, obiekty te wykonał Wnioskodawca w 2012 r. ale jako przekładka (likwidacja starej i wybudowanie nowej w innym miejscu) linii napowietrznej wybudowanej przez T. S.A.
3. studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami, które wykonał Wnioskodawca w 2010 r.,
4. kable – podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy, linia została wykonana przez Wnioskodawcę w 2011 r.,
5. szafka z gniazdami elektrycznymi, szafka ta została wykonana przez Wnioskodawcę w 2011 r.,
6. część drogi technologicznej, droga została wykonana przez ZIKiT lub innego wykonawcę na zlecenie Gminy K. jako tymczasowa droga technologiczna do budowy hali widowisko-sportowej na działkach innych niż objęte niniejszym wnioskiem.
   
   

Obiekty znajdujące się na działce A lub ich części:

1. zbiornik retencyjny – PKOB 2223,
2. kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujący je słup stronobetonowy – PKOB 2224,
3. studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami – PKOB 2223,
4. kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) – PKOB 2224,
5. szafka z gniazdami elektrycznymi – PKOB 2224
   

są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Budowle te są trwale związane z gruntem. Część drogi technologicznej nie stanowi budowli ani jej części, ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi.

Kable zasilające sąsiednie nieruchomości i słup strunobetonowy je podtrzymujący nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę, gdyż są elementem infrastruktury przesyłowej T. S.A. i musiały być przyjęte według Ustawy o gospodarce nieruchomościami przy zwrocie działek od Gminy. Droga technologiczna również nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę K. i według umowy z Gminą K. ma zostać usunięta. Droga technologiczna nie jest częścią składową nieruchomości, między innymi dlatego, że została zbudowana dla przemijającego użytku. Obiekty te (kable zasilające sąsiednie nieruchomości, słup strunobetonowy, droga technologiczna) nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży. Budowle, związane z doprowadzeniem mediów, powstały w związku z projektem budynku usługowego o funkcjach sportowo-rekreacyjno-rehabilitacyjnych wraz zapleczem restauracyjnym. Usług takich nie było i nie ma w zakresie działalności wpisanej do ewidencji Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budowli ani ich części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były wyższe niż 30% wartości początkowej. Przedmiotowa działka nie została oddana w najem lub dzierżawę.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości – budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a. Jednakże, dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu.

Aby zatem dostawa wskazanego w opisie sprawy udziału w budowlach posadowionych na działce o numerze ewidencyjnym A przyporządkowanego do udziału Wnioskodawcy w tym gruncie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych budowli nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa udziału w posadowionych na działce budowlach trwale związanych z gruntem takich jak: zbiornik retencyjny, studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami, kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy), szafka z gniazdami elektrycznymi w części, w jakiej budowle te przyporządkowane są do udziału Wnioskodawcy w gruncie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Przedmiotowe budowle zostały wybudowane przez Wnioskodawcę i nie zostały dotąd oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu użytkownikowi lub nabywcy bowiem jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowa działka nie została oddana w najem, dzierżawę należy zatem przyjąć, że posadowione na niej budowle również nie zostały oddane w najem lub dzierżawę.

Z uwagi na powyższe, planowana przez Wnioskodawcę dostawa udziału w przedmiotowych budowlach w części, w jakiej budowle te przyporządkowane są do udziałów Wnioskodawcy w gruncie nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Ponieważ planowana przez Wnioskodawcę dostawa udziału w tych budowlach nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to należy zatem zbadać czy w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowych udziałów w budowlach będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zatem w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W tym miejscu wskazania wymaga regulacja zawarta w treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca po otrzymaniu decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę na zamierzenie budowlane pn. Budowa budynku usługowego o funkcji rekreacyjno-sportowo-komercyjnej z wewnętrznymi instalacjami wod-kan, gaz, co., elektroenergetyczną, klimatyzacji i wentylacji, budową chodników i dróg wewnętrznych oraz parkingu na 20 miejsc postojowych na działkach A i B dokonał budowy wskazanych we wniosku budowli. Skoro Wnioskodawca od 13 listopada 2003 r. do 31 grudnia 2011 r. był czynnym podatnikiem VAT, a działania podejmowane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do działek wymienionych we wniosku jak stwierdzono w niniejszej interpretacji były przejawem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to należy uznać, że wydatki poniesione przez niego w latach 2010 i 2011 na budowę budowli w ramach inwestycji polegającej na budowie budynku usługowego były wydatkami na działalność gospodarczą związana z przyszłym budynkiem usługowym o funkcji rekreacyjno-sportowo-komercyjnej. Tym samym należy uznać, że Wnioskodawcy w związku z budową w latach 2010 - 2011 budowli na działkach A i B przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zaznaczenia wymaga, iż nieskorzystanie przez Wnioskodawcę z prawa do odliczenia nie przesądza o braku obowiązku opodatkowania czynności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż dostawa udziału w ww. budowlach w części, w jakiej budowle te przyporządkowane są do udziału Wnioskodawcy w gruncie nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawcy od wydatków poniesionych na budowę budowli przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku przeznaczeniem ich na sprzedaż. Zatem przy niespełnieniu warunku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT, dostawa tych budowli nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę przywołany przepis oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy w stosunku do budowli posadowionych na działce nr A przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych budowli wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

W świetle powyższego do dostawy przedmiotowych budowli nie znajdzie zatem zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym planowana przez Wnioskodawcę dostawa udziałów w budowlach posadowionych na działce nr A w części w jakiej budowle te przyporządkowane są do udziału Wnioskodawcy w gruncie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika również, że tylko Wnioskodawca poniósł wydatki na budowę przedmiotowych budowli, natomiast pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac. Ponadto z wniosku nie wynika, aby przed dokonaniem sprzedaży nieruchomości współwłaściciele rozliczyli (zwrócili) poniesione przez Wnioskodawcę nakłady.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca poniósł nakłady na budowę budowli w części przyporządkowanej do udziału pozostałych współwłaścicieli w gruncie, tj. w części budował na nie swoim gruncie, a nakłady nie zostały rozliczone.

W związku z powyższym w stosunku do pozostałej części budowli wybudowanych przez Wnioskodawcę na działce nr A w części przyporządkowanej do udziału pozostałych współwłaścicieli w gruncie Wnioskodawca dokona dostawy poniesionych nakładów. Zatem planowana przez Wnioskodawcę dostawa nakładów poniesionych na budowę części wskazanych budowli będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a ustawy o VAT

Odnosząc się natomiast do dostawy gruntu działki nr A, należy stwierdzić, że będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 i art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udział w działce nr B. Na działce znajdują się następujące obiekty:

1. część ciepłociągu i kanału odwadniającego, należące do Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej,
   
2. dwie szafki przyłącza energetycznego, jedna z nich została wykonana przez T. w 2011 r., a druga przez Wnioskodawcę w 2012 r.,
   
3. studzienka wodomierzowa (wraz z przyłączem wodociągowym), wykonał ją Wnioskodawca w 2010 r.,
   
4. studzienka kanalizacji opadowej, którą wykonał Wnioskodawca w 2011 r.,
   
5. studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym, które wykonał Wnioskodawca w 2010 r.,
   
6. droga technologiczna,
   
7. wjazd na posesję – jest to wykonany przez Gminę Miejską K. w 2010 r. nasyp łączący się z wykonaną wcześniej drogą technologiczną,
   
8. kable zasilające sąsiednie nieruchomości – obiekty te wykonał Wnioskodawca w 2012 r.,
   
9. kable (podziemna linia niskiego napięcia) – linia została wykonana przez Wnioskodawcę w 2011 r.
   
   

Obiekty znajdujące się na dz. B lub ich części:

1. część ciepłociągu i kanału odwadniającego – PKOB 2222,
   
2. dwie szafki przyłącza energetycznego – PKOB 2224,
   
3. studzienka wodomierzowa – PKOB 2222,
   
4. studzienka kanalizacji opadowej – PKOB 2223,
   
5. studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem – PKOB 2223,
   
6. kable zasilające sąsiednie nieruchomości – PKOB 2224,
   
7. kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy - PKOB 2224
   

są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzanej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Droga technologiczna i stanowiący jej część wjazd na posesje nie stanowią budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi i zjazdu. Były one wybudowane przez Gminę K. i według umowy z Gminą K. mają zostać usunięte. Dwie szafki przyłącza energetycznego i linia zasilania sąsiadów nie mogą być zbyte, gdyż są elementem infrastruktury przesyłowej T. S.A. i musiały być przyjęte według Ustawy o gospodarce nieruchomościami przy zwrocie działek od Gminy. Obiekty te (dwie szafki przyłącza energetycznego i linia zasilania do sąsiadów oraz droga technologiczna i wjazd) nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży. Część ciepłociągu i kanału odwadniającego nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę. Były one zbudowane w czasie, gdy działki były własnością Gminy K., i wg przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowiły infrastrukturę, którą przy zwrocie należało zaakceptować. Jak wskazał Wnioskodawca obiekty te nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budowli ani ich części we rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były wyższe niż 30% ich wartości początkowej. Przedmiotowa działka nie została oddana w najem lub dzierżawę.

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa udziału w posadowionych na działce nr B budowlach trwale związanych z gruntem takich jak: studzienka wodomierzowa, studzienka kanalizacji opadowej, studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem, kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy w części, w jakiej budowle te przyporządkowane są do udziału Wnioskodawcy w gruncie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Przedmiotowe budowle zostały wybudowane przez Wnioskodawcę i nie zostały dotąd oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu użytkownikowi lub nabywcy bowiem jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowa działka nie została oddana w najem, dzierżawę należy zatem przyjąć, że posadowione na niej budowle również nie zostały oddane w najem lub dzierżawę.

Z uwagi na powyższe, planowana przez Wnioskodawcę dostawa udziału w tych przedmiotowych budowlach w części, w jakiej budowle te przyporządkowane są do udziału Wnioskodawcy w gruncie nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Ponieważ planowana przez Wnioskodawcę dostawa udziału w tych budowlach nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to należy zatem zbadać czy w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowych udziałów w budowlach będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Jak już wcześniej wskazano w niniejszej interpretacji Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na budowę przedmiotowych budowli. Tym samym dostawa udziałów w posadowionych na działce nr B budowlach w części, w jakiej budowle te przyporządkowane są do udziałów Wnioskodawcy w gruncie nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Należy również zauważyć, że Wnioskodawcy w stosunku do budowli posadowionych na działce nr B przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych budowli wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

Tym samym dostawa budowli posadowionych na działce nr B nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę dostawa udziałów w budowlach posadowionych na działce nr B w części w jakiej budowle te przyporządkowane są do udziału Wnioskodawcy w gruncie, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika również, że tylko Wnioskodawca poniósł wydatki na budowę budowli posadowionych na działce nr B. Pozostali właściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac. Ponadto z wniosku nie wynika, aby przed dokonaniem sprzedaży nieruchomości współwłaściciele rozliczyli (zwrócili Wnioskodawcy) poniesione przez Wnioskodawcę nakłady.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że Wnioskodawca poniósł nakłady na budowę przedmiotowych budowli w części przyporządkowanej do udziału pozostałych współwłaścicieli nieruchomości w gruncie, tj. w części budował na nie swoim gruncie, a nakłady nie zostały rozliczone.

W związku z powyższym w stosunku do pozostałej części budowli wykonanych przez Wnioskodawcę na działce nr B w części przyporządkowanej do udziału pozostałych współwłaścicieli w gruncie Wnioskodawca dokona dostawy poniesionych nakładów. Zatem planowana przez Wnioskodawcę dostawa nakładów poniesionych na budowę części budowli będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a ustawy o VAT

Odnosząc się natomiast do dostawy gruntu działki nr B, należy stwierdzić, że będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 i art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udziały w działce nr C. Na działce posadowione są następujące obiekty:

1. droga technologiczna – wybudowana przez Gminę K. między 2007 a 2009 r.,
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej – wybudowanej przez Gminę K. przed zwrotem działek na rzecz Wnioskodawcy,
   
3. część ciepłociągu i kanału odwadniającego, należące do Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej.
   

Obiekty znajdujące się na dz. C lub ich części

część ciepłociągu i kanału odwadniającego – PKOB 2222 są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Budowle te są trwale związane z gruntem.

Droga technologiczna nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi. Fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie jest budowlą ani jej częścią, między innymi dlatego, że nie stanowi technicznie lub funkcjonalnie budowli drogowej ani nie jest jej częścią, przynależy do gruntu.

Droga technologiczna nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę K. i według umowy z Gminą K. ma zostać usunięta. Droga technologiczna nie jest częścią składową nieruchomości, między innymi dlatego, że została zbudowana dla przemijającego użytku. Obiekt ten nie będzie przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

Kanał ciepłowniczy i kanał odwadniający nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę. Były one zbudowane w czasie, gdy działki były własnością Gminy K. i wg przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowiły infrastrukturę, którą przy zwrocie należało zaakceptować. Należy zaznaczyć, że wszelkie naniesienia, które nie stanowią części składowej nieruchomości lub jej przynależności nie mogą i nie będą przedmiotem sprzedaży. Zgodnie z art. 49 § 1 kodeksu cywilnego urządzenia służące do doprowadzenia lub odprowadzenia płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Obiekty te nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku działki nr C przedmiotem sprzedaży będzie sam grunt. Jak podał Wnioskodawca droga technologiczna oraz fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie stanowią budowli lub ich części w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Nie są trwale z gruntem związane. Kanał ciepłowniczy i kanał odwadniający stanowią budowlę, jednak jak wskazał Wnioskodawca, nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę. Obiekty te nie będą zatem przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży. Dla przedmiotowej działki zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zatem działka nr C w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jest terenem budowlanym i nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Należy również zauważyć, że Wnioskodawcy przy nabyciu gruntu działki nr C nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego bowiem nabycie nastąpiło w drodze spadku jednak przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W świetle powyższego do dostawy przedmiotowej nieruchomości nie znajdzie zatem zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym dostawa działki gruntu nr C będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udział w działce nr D. Na działce znajdują się następujące obiekty:

1. droga technologiczna,
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej,
   
3. słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej.
   

Obiekty znajdujące się na działce nr D zostały wybudowane:

1. droga technologiczna – przez Gminę K. w 2007-2009 r.,
   
2. fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej – przez Gminę K. przed zwrotem działek na rzecz Wnioskodawcy,
   
3. słupy oświetleniowe hali widowisko-sportowej przez Gminę K. ok. 2013 r.
   
   

Obiekty znajdujące się na dz. D lub ich części, tj. słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej – PKOB 2112 są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Są trwale związane z gruntem.

Droga technologiczna nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi. Fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie jest budowlą ani jej częścią, między innymi dlatego, że nie stanowi technicznie lub funkcjonalnie budowli drogowej ani nie jest jej częścią, przynależy do gruntu.

Wnioskodawca nie ma prawa zbycia słupów oświetleniowych Hali Widowiskowo-Sportowej, które nie zostały wzniesione przez Wnioskodawcę, nie są częścią nieruchomości. Są one częścią oświetlenia ulicy biegnącej wzdłuż Hali Widowiskowo-Sportowej przez działki Gminy K. Powstały przed zwrotem nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Nie będą one przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy będą udziały wyłącznie w gruncie bowiem posadowione na działce droga technologiczna oraz fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie stanowią budowli ani ich części w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Nie są trwale z gruntem związane. Natomiast słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej, jak wskazał Wnioskodawca, nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży. Dla przedmiotowej działki zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Zatem działka nr D w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jest terenem budowlanym i nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Należy również zauważyć, że Wnioskodawcy przy nabyciu gruntu działki nr D nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego bowiem nabycie nastąpiło w drodze spadku jednak przedmiotowa działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

W świetle powyższego do dostawy przedmiotowej nieruchomości nie znajdzie zatem zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym dostawa działki gruntu nr D będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności nieruchomości 1 i 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%, należało uznać za prawidłowe. Zaznaczyć jednak należy, że w odniesieniu do dostawy działek zabudowanych nr A i B stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa udziału we współwłasności będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23% należało uznać za prawidłowe, jednak częściowo na innej podstawie prawnej, niż wskazana przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu swojego stanowiska. Natomiast w odniesieniu do dostawy działek nr C i D stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa udziału w nich podlega opodatkowaniu 23% stawka VAT należało uznać za prawidłowe, jednak w całości na innej podstawie prawnej niż wskazana przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu swojego stanowiska.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw

z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.