Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1389/15-2/MM
z 3 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 8 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Mąż Wnioskodawczyni jest w posiadaniu pawilonu handlowego, z którego dochód z najmu rozlicza co miesiąc w formie ryczałtu. Jest to tylko i wyłącznie jego nieruchomość – w akcie notarialnym wpisana jako jego majątek osobisty. Wnioskodawczyni natomiast posiada działkę, którą wynajmuje, a dochód z tego co miesiąc rozlicza na zasadach ogólnych. Jest to też tylko i wyłącznie majątek osobisty Wnioskodawczyni zgodnie z aktem notarialnym.

W tym roku (2015 r.) Wnioskodawczyni wraz z mężem kupili mieszkanie, które zostało wpisanego do aktu notarialnego jako ustawowa wspólność majątkowa. Od końca września 2015 r. postanowili je wynająć na zasadach najmu okazjonalnego i co miesiąc odprowadzać od uzyskiwanego dochodu z tegoż najmu podatek do urzędu skarbowego. Wnioskodawczyni i mąż Wnioskodawczyni złożyli stosowne oświadczenie i wybrali stosowną dla nich formę opodatkowania. Podatek od wynajmu mieszkania miała (chciała) opłacać tylko Wnioskodawczyni – co według Wnioskodawczyni i męża było zgodne z art. 8 ust. 3 Ustawy z 27 lipca 2002 r.

Po około 10 dniach od złożenia stosownego oświadczenia o wyborze formy opodatkowania z tytułu najmu Wnioskodawczyni i jej mąż zostali wezwani przez Urząd Skarbowy w celu wyjaśnienia tej kwestii. Okazało się, że w ten sposób Wnioskodawczyni i jej mąż nie mogą opodatkować dochodu z najmu, aby jedno z nich opłacało podatek. Urzędniczka poinformowała Wnioskodawczynię i jej męża, że już obydwoje uzyskują w tym roku przychody z tytułu najmu i te przychody z tytułu najmu wspólnego mieszkania muszą zostać rozliczone przez każdego z nich. Pomimo, iż tamte wcześniejsze nieruchomości stanowią majątek osobisty każdej osoby, a mieszkanie jest majątkiem ustawowo wspólnym.

Oczywiście, aby być w zgodzie z urzędem – Wnioskodawczyni i jej mąż podatek opłacają od mieszkania po połowie, tj. mąż 50% na ryczałt, a Wnioskodawczyni drugie 50% na zasadach ogólnych. Nie daje to jednak spokoju Wnioskodawczyni i jej mężowi i dlatego zdecydowali się poprosić o interpretację indywidualną tego przepisu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób Wnioskodawczyni i jej mąż powinni rozliczać tę wspólną nieruchomość?
   
2. Czy podatek od najmu mieszkania może w przypadku Wnioskodawczyni i jej męża płacić tylko jedno z nich, a podatki za majątki osobiste (pawilon handlowy i działkę) pozostaną bez zmian – każdy płaci za swoje w wybranej formie opodatkowania?
   
   

Odpowiedź na pytania w części dotyczącej opodatkowania przychodów z tytułu najmu przez Wnioskodawczynię jest przedmiotem niniejszej interpretacji. W części dotyczącej opodatkowania przychodów z tytułu najmu przez męża Wnioskodawczyni zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, majątki osobiste, nie wchodzące do ustawowej wspólności majątkowej Wnioskodawczyni i jej męża są własnością każdego z nich, każde z nich osobno pobiera dochód z najmu dla siebie i każde z osobna opłaca od tego dochodu podatek w formie, która mu najlepiej odpowiada.

Natomiast jeżeli coś – w przypadku Wnioskodawczyni i jej męża mieszkanie – wchodzi do majątku ustawowo wspólnego, to obydwie strony mają z tego tytułu dochód, od którego należy zapłacić podatek. I zgodnie z zapisem w ustawie z 27 lipca 2002 r. o podatku dochodowym od umów najmu w art. 8 ust. 3 Wnioskodawczyni i jej mąż złożyli pisemne oświadczenie wskazując, które z nich będzie takowy podatek opłacać.

Interpretacja ta potrzebna jest Wnioskodawczyni i jej mężowi, aby jednoznacznie wiedzieć, jak zgodnie z prawem powinni opłacać dany podatek od najmu nieruchomości wspólnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba, że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

W myśl art. 8 ust. 4 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) chyba, że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu.

Zgodnie z art. 8 ust 6 ww. ustawy, wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków.

Zaakcentować w tym miejscu należy, że jeżeli małżonkowie złożą oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ww. ustawy, osoba wskazana w oświadczeniu opodatkowuje dochód z najmu wspólnej nieruchomości. Złożenie przedmiotowego oświadczenia skutkuje bowiem w ten sposób, że jedno z małżonków przyjmuje na siebie wszystkie obowiązki związane z rozliczeniem najmu na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że mąż Wnioskodawczyni posiada w swoim majątku osobistym pawilon handlowy, który wynajmuje i opodatkowuje przychód z najmu w ramach ryczałtu ewidencjonowanego, zaś Wnioskodawczyni posiada w swoim majątku osobistym działkę, którą wynajmuje i opodatkowuje przychód z najmu na zasadach ogólnych. Prócz tego małżonkowie w 2015 r. nabyli mieszkanie, zaliczone zgodnie z przyjętym przez nich ustrojem ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej do ich majątku wspólnego. Małżonkowie złożyli w Urzędzie Skarbowym oświadczenie o opodatkowaniu przychodów z najmu mieszkania należącego do majątku wspólnego małżonków przez jednego z nich, czyli przez Wnioskodawczynię.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Zatem, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy małżonkowie, pomiędzy którymi panuje ustrój wspólności majątkowej, uzyskują przychody z najmu nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego, dla celów opodatkowania tych przychodów (dochodów) podatkiem dochodowym każdemu z małżonków przypisuje się odrębnie przypadającą na niego część uzyskanych przychodów, chyba, że złożą oświadczenie o opodatkowaniu dochodów (przychodów) z tego źródła przez jednego z nich. Ponieważ Wnioskodawczyni i jej mąż złożyli stosowne oświadczenie, dochody z najmu należącego do majątku wspólnego małżonków mogą być opodatkowane przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.