2016.01.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-804/15/MN
z 18 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 października 2015 r. (data wpływu 3 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług oraz prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć podatek należny z tytułu tej transakcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług oraz prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć podatek należny z tytułu tej transakcji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca –(dalej: „A”, „Spółka”) i A. F. S.p.A. (dalej: . I”) z siedzibą w S. (Włochy), (dalej: „Spółki”, „Członkowie konsorcjum”) są spółkami powiązanymi należącymi do grupy kapitałowej A..

A.jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce.

I.jest podatnikiem podatku od wartości dodanej niezarejestrowanym w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług, nieposiadającym w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółki, działając w ramach konsorcjum, zawarły z. (dalej: „P.”) umowę (dalej: „Umowa”) na dostawę 20 elektrycznych zespołów trakcyjnych wysokich prędkości (dalej: „EZT”) i usługi związane z tą dostawą.

Zakres prac do wykonania przez Spółki oparty na umowie z P. został podzielony na trzy specyficzne i odrębne etapy (dalej „Etap”):

Etap I – wytworzenie i dostawa 20 EZT;
Etap II – budowa warsztatów utrzymania wraz z infrastrukturą;
Etap III – świadczenie usług utrzymania EZT podczas ich eksploatacji.

Wynagrodzenie za każdy z Etapów zostało określone w Umowie oddzielnie. Początkowo, zaoferowane przez Spółki wynagrodzenie wynosiło odpowiednio:

440 mln EUR za Etap I;
30 mln EUR za Etap II;
235 mln EUR za Etap III;

W celu zwiększenia szans na zawarcie Umowy, Spółki działając jako konsorcjum musiały obniżyć pierwotnie zaoferowaną cenę za Etap I o 40 mln EUR („Umowne Zmniejszenie Wynagrodzenia”). Wynagrodzenie za etapy II i III nie mogło natomiast zostać zmienione, tj. na moment negocjowania i podpisania Umowy konsorcjum nie mogło proporcjonalne zmniejszyć wynagrodzenia za każdy z etapów w celu odzwierciedlenia ekonomicznego efektu Umownego Zmniejszenia Wynagrodzenia na wszystkie 3 Etapy. Pomimo że całkowity oczekiwany zysk z tytułu realizacji Kontraktu pozostał satysfakcjonujący, Umowne Zmniejszenie Wynagrodzenia dotyczyło tylko Etapu I projektu, więc wpłynęło jedynie na przychody oraz zysk I. Poskutkowało to redukcją marży brutto I prawie do 0%, podczas gdy Spółka utrzymała dodatnią marżę brutto z tytułu realizacji Etapu II i Etapu III.

Mając na uwadze, że: (i) Spółka i I działają jako konsorcjum i (ii) bez zmniejszenia ceny za Etap I zawarcie Umowy z P. mogłoby zostać zagrożone, Spółki uznały, że Umowne Zmniejszenie Wynagrodzenia powinno zostać rozłożone pomiędzy Spółkę i I. tak, aby każdy z tych podmiotów mógł osiągnąć standardową marżę w ramach przypisanego mu zakresu prac.

W ramach analizy różnych scenariuszy wzięto pod uwagę okoliczność, że alokacja Umownego Zmniejszenia Wynagrodzenia pomiędzy Spółkę i I realizuje zasady rynkowe, tj. rozwiązanie jest takie, jakie przyjęłyby podmioty niezależne.

W rezultacie, w celu zapewnienia rynkowego poziomu marż Członków konsorcjum i uczestnictwa przez każdą ze Spółek w korzyściach i ryzykach wynikających z Umowy w odpowiednim zakresie, następujące kwoty zostaną alokowane do Spółki i I w ramach Umownego Zmniejszenia Wynagrodzenia:

23,47 mln EUR do pokrycia przez Spółkę;
16,53 mln EUR do pokrycia przez T.

Spółki zawarły umowę konsorcjum (dalej: „Umowa konsorcjum”), która potwierdziła działania dokonane przez Spółki jako Członków konsorcjum. W myśl Umowy konsorcjum, A została wyznaczona liderem konsorcjum, a Spółki wyraziły zgodę na ich reprezentowanie przed P. i stronami trzecimi przez A w zakresie wszelkich kwestii związanych z wykonaniem Umowy.

Na podstawie Umowy konsorcjum, obszary odpowiedzialności i obowiązki związane z każdym z etapów wykonania Umowy rozkładają się następująco:

I będzie odpowiedzialny za wytworzenie i dostawę EZT (Etap I),
Spółka będzie odpowiedzialna za prace związane z realizacją Etapów II i III.

Każda ze Spółek będzie fakturowała P. za te prace, za które jest odpowiedzialna w ramach poszczególnych Etapów. Obecnie, Spółka wystawiła faktury opiewające na część wynagrodzenia należnego od P. Pozostała część zostanie zafakturowana w przyszłości.

Na podstawie Umowy konsorcjum, jakiekolwiek uzyskane korzyści bądź poniesione koszty związane z przypisanym Członkowi konsorcjum zakresem prac będą uzyskiwane lub ponoszone przez tego Członka konsorcjum z wyjątkiem sytuacji, w której Członek konsorcjum będzie otrzymywał korzyści lub ponosił koszty niezgodnie z warunkami rynkowymi. W takiej sytuacji, Spółki dokonają niezbędnych działań, w celu zapewnienia, że korzyści każdej ze stron będą odpowiadały warunkom rynkowym. W szczególności, ze względu na konieczność zmniejszenia wynagrodzenia za prace w ramach Etapu I i w celu umożliwienia efektywnej alokacji konsekwencji wspólnej decyzji Członków konsorcjum o zaakceptowaniu redukcji wynagrodzenia od P., Spółki doszły do porozumienia w zakresie rozłożenia ciężaru Umownego Zmniejszenia Wynagrodzenia między A. i I.

W związku z powyższym, Spółki uzgodniły, że A jest zobowiązany przekazać jednorazowo na rzecz I. 23,47 mln EUR w przypadku zawarcia Umowy z P. Ze względu na fakt, że kwota zostanie wypłacona jednorazowo z góry, Spółki uzgodniły, że zostanie ona zredukowana do 20,15 mln EUR (aby odzwierciedlić wartość pieniądza w czasie) (dalej: „transfer środków pieniężnych”). Podstawę dokonania powyższej płatności stanowić będzie faktura wystawiona przez I na rzecz A.

Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (dalej: „MSR”) i zawartymi w nich regułami dotyczącymi rozpoznawania przychodów (w szczególności MSR nr 18 i 11), I i Spółka prezentują stanowisko, że transfer środków powinien nastąpić w postaci korekty przychodów.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o interpretację indywidualną, na podstawie której chciała potwierdzić czy wpłata środków na rzecz I podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jak powinna być udokumentowana. W interpretacji z dnia 15 września 2015 roku, sygnatura: IBPP2/4512-523/15/IK (dalej: „Interpretacja”) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (dalej: „DIS w Katowicach”) stwierdził, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (analogicznym do opisanego w niniejszym wniosku), dochodzi do świadczenia przez I. na rzecz A. usługi związanej z utrzymaniem Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu usług świadczonych przez I. na rzecz A. powstaje w dniu, w którym usługa została wykonana, tj. w dniu podpisania umowy przez konsorcjum z P., a tym samym Wnioskodawca ma prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć podatek należny z tytułu tej transakcji?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu usług świadczonych przez I. powstaje po strome A w dniu, w którym usługa została wykonana, tj. w dniu podpisania Umowy z P. W związku z tym Wnioskodawca ma prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć podatek należny z tytułu tej transakcji.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania l.

Na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem z tytułu świadczenia usług może być podmiot nabywający te usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b.usługobiorcą jest:

w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

W świetle powyższych regulacji, w ocenie Wnioskodawcy usługi świadczone przez I powinny być uznane za import usług dokonany na terytorium Polski przez A. Tym samym, Spółka jest zobowiązana do rozliczenia należnego podatku VAT z tego tytułu.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Należy podkreślić, iż obecnie ustawa o VAT nie zawiera przepisów szczególnych, które dla importu usług odmiennie określałyby moment powstania obowiązku podatkowego w VAT. Ponadto w ocenie Wnioskodawcy, istniejące w ustawie o VAT wyjątki dotyczące wybranych typów usług nie powinny mieć zastosowania w przedstawionych stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, obowiązek podatkowy z tytułu importu usług u Wnioskodawcy powstaje na zasadach ogólnych tj. z chwilą wykonania usługi.

Zgodnie z praktyką organów podatkowych, wykonanie usługi następuje „w momencie faktycznego zakończenia wszystkich czynności, do których zobowiązany był świadczący usługę”. (Tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2015 r., sygn. IPP1/4512-493/15-2/AW). Tym samym, w celu określenia momentu powstania obowiązku podatkowego należy określić charakter świadczonej przez I. usługi a przez moment jej wykonania.

Jak wynika z wydanej przez DIS w Katowicach Interpretacji, I. wykonuje na rzecz A. usługę, która jest związana z utrzymaniem Umowy z P. Zgoda I. na obniżenie wynagrodzenia za Etap I leżący w jej zakresie, ma wpływ na sytuację A., która płacąc wynagrodzenie otrzymuje bezpośrednią korzyść, jaką jest możliwość zawarcia Umowy z P. Jak wynika z wyjaśnień DIS w Katowicach, usługa I. polega na zapewnieniu możliwości zawarcia oraz realizacji korzystnej finansowo umowy przez A.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i cel ww. działań, Spółka uważa, że obowiązek podatkowy z tytułu usług świadczonych przez I. powstaje po stronie A. w dniu, w którym usługa została wykonana, tj. w dniu podpisania Umowy z P.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 10, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Jednocześnie zgodnie z art. 87 ust. 10b pkt 3, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

W świetle powyższego, Wnioskodawca ma prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć podatek należny z tytułu tej transakcji. Mając na uwadze powyższe, Spółka prosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą albo ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Jakkolwiek ani w prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje legalna definicja konsorcjum, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Konsorcjum – w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego – nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze księgowe, w tym dotyczące podpisywania umów i wystawiania faktur za prace wykonane przez uczestników konsorcjum na rzecz podmiotów zamawiających te prace na podstawie zawartego z nimi kontraktu – będzie wystawiał wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

A zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu usług świadczonych przez I. na rzecz A. powstaje w dniu, w którym usługa została wykonana, tj. w dniu podpisania umowy przez konsorcjum z P., a tym samym Wnioskodawca ma prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć podatek należny z tytułu tej transakcji.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 9 ustawy o VAT świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 należy uznać za import usług.

W przepisie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, ustawodawca ustanawia bowiem szczególne przesłanki, które powinny zostać spełnione celem uznania określonego podmiotu za podatnika na gruncie ustawy o VAT, przez wskazanie, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

b.usługobiorcą jest:

w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 art. 4.

W konsekwencji, zgodnie z zacytowanym przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, polscy usługobiorcy usług niematerialnych, świadczonych na ich rzecz przez podmioty zagraniczne, którzy:

w przypadku czynności dla których miejscem świadczenia jest miejsce siedziby usługobiorcy spełniają definicję uznania za podatnika na gruncie art. 15 ustawy o VAT lub stanowią osobę prawną zarejestrowaną lub obowiązaną do zarejestrowania zgodnie z przepisem art. 97 ust. 4 ustawy o VAT;
w pozostałych przypadkach – spełniają definicję uznania za podatnika na gruncie przepisu art. 15 ustawy o VAT oraz posiadają siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju

są podatnikami z tytułu tych czynności, co oznacza, że są oni zobowiązani do rozliczania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

Niemniej jednak, celem zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT usługobiorcą powinien być podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania rozdziału ustawy dotyczącego ustalenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W konsekwencji, mając na względzie że Wnioskodawca A. jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce, natomiast I. jest podatnikiem podatku od wartości dodanej niezarejestrowanym w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług, nieposiadającym w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia importu usług.

Art. 19a ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19a ust. 2 ustawy o VAT, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że I., będzie świadczyć usługę związaną z utrzymaniem Umowy na rzecz A. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami usługobiorca zobowiązany jest do wypłacenia odpowiedniej kwoty pieniędzy na rzecz usługodawcy w przypadku podpisania umowy przez konsorcjum z P., zaś stosowna za to wypłata zostanie wypłacona z góry, czyli od razu po zawarciu ww. umowy. Usługa ta polega więc na zapewnieniu możliwości zawarcia oraz realizacji korzystnej finansowo umowy dla A. Zatem, usługa zostanie wykonana z chwilą zawarcia umowy przez konsorcjum z P., ponieważ jest to jednoznaczne z zawarciem i rozpoczęciem realizacji umowy korzystnej dla A.

W konsekwencji należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu usługi związanej z utrzymaniem kontraktu powstanie z chwilą wykonania usługi tj. w dniu podpisania umowy z P.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

W myśl art. 86 ust. 10, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Jednocześnie zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy o VAT).

Zatem, w rozpatrywanej sprawie na podstawie art. 86 ust. 10 w zw. z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w deklaracji podatkowej, w której jest on zobowiązany i rozliczy podatek należny z tytułu tej transakcji.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin