Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-1086/15-2/MKI
z 5 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2015 r. (data wpływu 5 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni podaje, że od kilku lat pozostaje w związku małżeńskim. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa. Małżonkowie mają jedno małoletnie dziecko. Mąż Wnioskodawczyni uzyskuje przychody ze stosunku pracy. Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą. W zeznaniu podatkowym PIT-36 za rok 2014 złożonym wspólnie przez małżonków wykazano:

• dochód męża ze stosunku pracy po odjęciu składek na ubezpieczenie społeczne 50.439 zł;
• dochód Wnioskodawczyni z działalności gospodarczej po odjęciu składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości 71.788,61 zł.
  
  

Łącznie dochód małżonków, tj. przychód po odjęciu kosztów uzyskania, składek na ubezpieczenie społeczne wyniósł za rok 2014 to: 122.227,61 zł.

W zeznaniu tym Zainteresowana obniżyła dochód z działalności gospodarczej o kwotę 18.693,95 zł tytułem strat z tego samego źródła dochodu z lat ubiegłych (50 % straty za lata 2011, 2012). Po tym obniżeniu dochód wspólny małżonków do opodatkowania wyniósł 103.533,66 zł. W zeznaniu małżonkowie nie wykazali należnej ulgi na dziecko.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy ustalaniu wysokości dochodu małżonków warunkującego możliwość skorzystania z odliczenia ulgi na jedno dziecko uwzględnia się obniżenie dochodu o straty z tego samego źródła za lata poprzednie?

Zdaniem Wnioskodawczyni przy ustalaniu wysokości dochodu małżonków warunkującego możliwość skorzystania z odliczenia ulgi na jedno dziecko uwzględnia się obniżenie dochodu o straty z tego samego źródła za lata poprzednie. Zgodnie z art. 27f odliczenie od podatku na dziecko przysługuje od podatku obliczonego zgodnie z art. 27, który ustala skalę podatkową dla obliczenia podatku od podstawy jego obliczenia. Z kolei podstawę obliczenia podatku określa art. 26 ust. 1 stwierdzający, że podstawą tą jest dochód ustalony m.in. zgodnie z art. 9, przy czym art. 26 ust. 1 odwołuje się do art. 9 ogólnie, nie odwołując się do art. 9 ust. 2, który stwierdza, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Z kolei w art. 9 ust. 3 ustawodawca zawarł możliwość obniżenia dochodu o straty z tego samego źródła z lat poprzednich. Obniżenie to nie jest odliczeniem od dochodu, nie stanowi też ulgi podatkowej. Jeżeli ustawodawca odnosi się w art. 26 ust. 1 do dochodu ustalonego zgodnie z art. 9 to należy przyjąć, że jest to dochód obniżony o straty z tego samego źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Strata nie jest obojętna podatkowo. Ustawodawca zawarł bowiem uregulowania, zgodnie z którymi strata może być rozliczona przez podatnika w następnych okresach rozliczeniowych w ramach tego samego źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 9 ust. 3 analizowanej ustawy o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Podatnik może obniżyć dochód o wysokość straty z tego źródła przychodu w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych w dowolnych wysokościach, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym, tj. wysokość odliczenia nie może przekroczyć 50% kwoty straty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wspólnie z mężem wychowują jedno małoletnie dziecko. Łączny dochód małżonków za 2014 r. wyniósł 122.227,61 zł. W zeznaniu za ten rok Zainteresowana obniżyła dochód z działalności gospodarczej o kwotę 18.693,95 zł tytułem strat z tego samego źródła dochodu z lat ubiegłych. Po tym obniżeniu dochód wspólny małżonków do opodatkowania wyniósł 103.533,66 zł. Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy możliwości umniejszenia dochodu za rok 2014 r. o stratę z lat ubiegłych w kontekście limitu dochodu umożliwiającego skorzystanie z ulgi prorodzinnej.

W związku z powyższym należy wyjaśnić co następuje.

Tytułem wstępu wypada wspomnieć, że wszelkie przepisy wprowadzające odstępstwa od wyżej wskazanej zasady powszechności opodatkowania, która to zasada ma swe źródło w art. 84 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) należy interpretować ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Do ww. kategorii przepisów, a więc wprowadzających preferencje podatkowe pozwalające obniżyć wysokość obciążeń fiskalnych należy zaliczyć uregulowania art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast, w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30e, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

Wreszcie, w myśl postanowień art. 27f ust. 2a analizowanej ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Nie ulega wątpliwości, że w przypadku Wnioskodawczyni – co do zasady – istnieje możliwość obniżenia dochodu o stratę z tego samego źródła dochodu z lat ubiegłych. Nie mniej jednak nie można tracić z pola widzenia, że jeżeli Zainteresowana chce skorzystać z preferencji podatkowej, o której mowa w art. 27f analizowanej ustawy, czyli z tzw. ulgi prorodzinnej, to niezbędne jest ścisłe stosowanie się do zapisów ustawy regulującej tą ulgę. W związku z czym należy wskazać, że przepis art. 27f ust. 2a stanowi przepis szczególny w stosunku do art. 9 ust. 2 wprowadzającego generalną definicję dochodu. Należy zatem wyjaśnić, że w świetle ww. regulacji nie ma możliwości obniżenia dochodu o stratę z lat ubiegłych. Ustawodawca wyraźnie bowiem określił, że dochodami stanowiącymi podstawę zastosowania analizowanej ulgi są dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym pomniejszone wyłącznie o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Z ww. względów stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.