Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1525/15-2/MP
z 9 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 31 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości, jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej braku opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2002 r. na podstawie aktu notarialnego oraz udziału w nieruchomości nabytego w 2003 r. w drodze spadku,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej braku opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2011 r. w wyniku zniesienia współwłasności.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie wniosku o przyznanie lokalu mieszkalnego z zasobów gminy 7 stycznia 2002 r Wnioskodawczyni otrzymała wraz z mężem tytuł prawny – umowa najmu lokalu mieszkalnego i tym samym stała się najemcą. Następnie na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 września 2002 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła od Gminy Miasta udział w nieruchomości. Na mocy ww. aktu notarialnego Wnioskodawczyni otrzymała udział wynoszący 213/2332 części i nadal zajmowała lokal mieszkalny o pow. 73,40 m². Przedmiotowy lokal mieszkalny stanowił własność Wnioskodawczyni od 3 września 2002 r.

W dniu 20 lipca 2003 r. mąż Wnioskodawczyni został zamordowany w Moskwie i została sama z dwójką nieletnich dzieci. Po kilku latach, 1 lipca 2011 r. postanowieniem Sądu została zniesiona współwłasność na lokal mieszkalny Wnioskodawczyni. W wyniku zniesienia, udział Wnioskodawczyni zwiększył się i tym samym Wnioskodawczyni musiała dokonać spłaty 55.243,57 zł. Na podstawie ww. postanowienia Wnioskodawczyni nabyła odrębną własność lokalu mieszkalnego.

Ponieważ Wnioskodawczyni nie było stać na spłatę tak dużej kwoty, aby nie pogrążać się jeszcze bardziej, w dniu 9 września 2013 r. dokonała sprzedaży lokalu mieszkalnego za kwotę 150.000 zł. Z przedmiotowej kwoty przy akcie notarialnym została przekazana suma na zaległości wraz z odsetkami: 69.351,11 zł. W dniu 9 września 2015 r. minęło 2 lata od sprzedaży mieszkania i Wnioskodawczyni nie zakupiła żadnej innej nieruchomości.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że wartość lokalu mieszkalnego w wyniku zniesienia współwłasności nie mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed wydaniem postanowienia sądowego z dnia 1 lipca 2011 r., a przy zniesieniu współwłasności towarzyszyła spłata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży lokalu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku od sprzedaży lokalu mieszkalnego, gdyż zakupione udziały w 2002 roku, jak również wieloletnie zamieszkiwanie w przedmiotowym lokalu mieszkalnym zwalnia Ją z płacenia podatku.

W opinii Wnioskodawczyni, nie dotyczy Jej fakt sprzedaży lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od wyodrębnienia lokalu mieszkalnego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie wniosku o przyznanie lokalu mieszkalnego z zasobów gminy 7 stycznia 2002 r Wnioskodawczyni otrzymała wraz z mężem tytuł prawny – umowa najmu lokalu mieszkalnego i tym samym stała się najemcą. Następnie na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 września 2002 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła od Gminy udział w przedmiotowej nieruchomości. Na mocy ww. aktu notarialnego Wnioskodawczyni otrzymała udział wynoszący 213/2332 części i nadal zajmowała lokal mieszkalny. Przedmiotowy lokal mieszkalny stanowił własność Wnioskodawczyni od 3 września 2002 r. W dniu 20 lipca 2003 r. mąż Wnioskodawczyni został zamordowany. 1 lipca 2011 r. postanowieniem Sądu została zniesiona współwłasność na lokal mieszkalny Wnioskodawczyni. W wyniku zniesienia, udział Wnioskodawczyni zwiększył się i tym samym Wnioskodawczyni musiała dokonać spłaty 55.243,57 zł. Na podstawie ww. postanowienia Wnioskodawczyni nabyła odrębną własność lokalu mieszkalnego.

Należy wskazać, że zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego, nie jest równoznaczne z nabyciem, bowiem czynność ta nie wywarła skutku w postaci uzyskania prawa własności do przedmiotowego lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię.

Z punktu widzenia prawa, samo zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego nie przesądza, że w momencie jej zawarcia następuje przeniesienie (nabycie) prawa własności. Wnioskodawczyni jest osobą uprawnioną do używania lokalu mieszkalnego, nie jest natomiast jego właścicielem.

Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można, np. zakupując, bądź pod tytułem darmym (w formie darowizny, w drodze spadku), w przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

Należy wskazać, że akt notarialny jest dokumentem potwierdzającym przeniesienie własności nieruchomości. Podstawową formą nabycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości jest zawarcie umowy kupna - sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy, w której dotychczasowy właściciel zobowiązuje się do przeniesienia prawa własności do nieruchomości na jej nabywcę (art. 155 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Natomiast stosownie do art. 158 ustawy Kodeks cywilny, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W przedstawionym stanie faktycznym, za datę nabycia udział w przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię i Jej męża można uznać dopiero datę podpisania aktu notarialnego, na mocy którego Wnioskodawczyni otrzymała udział wynoszący 213/2332 części nieruchomości oraz jego zakupu od Gminy, co miało miejsce w dniu 3 września 2002 r.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788 z późn. zm.).

Na podstawie art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ponadto, ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W świetle powyższego, skonstatować należy, że wspólność majątkowa ustaje z chwilą śmierci małżonka, zaś do majątku, który był nią objęty, stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Nadmienia się, że w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Natomiast zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 i 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Ponadto, w rozpatrywanej sprawie wskazać należy, że celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli.

Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze m.in. zniesienia współwłasności, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia, wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje udział w nieruchomości, który przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Wnioskodawczyni wskazała, że w wyniku zniesienia współwłasności Jej, udział zwiększył się i tym samym Wnioskodawczyni musiała dokonać spłaty 55.243,57 zł. Na podstawie ww. postanowienia Wnioskodawczyni nabyła odrębną własność lokalu mieszkalnego.

Dokonując zatem oceny skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy lokal mieszkalny w trzech datach:

• 3 września 2002 roku, kiedy to aktem notarialnym, Wnioskodawczyni otrzymała udział wynoszący 213/2332 części nieruchomości oraz jego zakupu od Gminy – w udziale jaki Jej przysługiwał w majątku wspólnym małżonków;
  
• 20 lipca 2003 roku, tj. w dacie śmierci męża, kiedy to uzyskała prawo do spadku po nim;
  
• 1 lipca 2011, tj. w dacie postanowienia Sądu o zniesienie współwłasności, na podstawie, którego Wnioskodawczyni nabyła odrębną własność lokalu mieszkalnego.
  
  

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że nie powinna płacić podatku od sprzedaży lokalu mieszkalnego, gdyż zakupione udziały w 2002 roku, jak również wieloletnie zamieszkiwanie w przedmiotowym lokalu mieszkalnym zwalnia Ją z płacenia podatku.

W sytuacji przedstawionej we wniosku nieruchomość, której sprzedaży dokonała Wnioskodawczyni, została nabyta przez Nią zarówno w 2002 r. (w części odpowiadającej Jej udziałowi w majątku wspólnym), w 2003 r. w drodze spadku po mężu (w części dotyczącej udziału w nieruchomości należącego do męża, w wysokości jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w spadku), jak też w 2011 r. w wyniku zniesienia współwłasności (wartość udziału w nieruchomości, który przekracza udział, jaki Wnioskodawczyni posiadała przed zniesieniem współwłasności).

Dokonując więc oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że odpłatne zbycie w 2013 r. lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2002 r. i 2003 r., nie stanowi źródła przychodu, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, zbycie przez Wnioskodawczynię tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Natomiast odpłatne zbycie ww. lokalu mieszkalnego, w części odpowiadającej udziałowi, który Wnioskodawczyni nabyła w 2011 r. w wyniku zniesienia współwłasności jest źródłem przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – w myśl art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości lub prawa majątkowego oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa nabytego ponad udział w wyniku zniesienia współwłasności, kosztem uzyskania przychodu może być m.in. udokumentowana kwota faktycznie poniesionej spłaty, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem kwota spłaty może stanowić koszt nabycia zbywanego lokalu mieszkalnego, o którą Wnioskodawczyni może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód, jednakże w wysokości proporcjonalnie odpowiadającej części udziału nabytego w 2011 r., pod warunkiem, że spłata ta została przez Wnioskodawczynię faktycznie poniesiona.

Przy czym, nadmienić należy, że nie jest przeszkodą uznanie za koszt uzyskania przychodu wydatku na tę spłatę, jeśli Wnioskodawczyni najpierw sprzeda nieruchomość, a potem dokona spłaty. Może się bowiem okazać, że aby dokonać spłaty i pozyskać na tę okoliczność środki pieniężne podatnik dokona sprzedaży, a dopiero potem z uzyskanych pieniędzy dokona spłaty. Jeśli zatem spłaty dokona przed terminem do złożenia zeznania PIT-39, w którym rozliczyć należy przychód z odpłatnego zbycia, to ów wydatek będzie mógł zostać wykazany w tym zeznaniu.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z art. 22 ust. 6f ww. ustawy wynika, że koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wnioskodawczyni wskazała, że w dniu 9 września 2015 r. minęło 2 lata od sprzedaży lokalu mieszkalnego i Wnioskodawczyni nie zakupiła żadnej innej nieruchomości. Jednakże należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 wydatkowanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości ma nastąpić w terminie dwóch lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż. Oznacza to, że w opisanej sprawie dla lokalu mieszkalnego sprzedanego w 2013 r. termin wydatkowania przychodu na cele mieszkaniowe, aby określony dochód mógł być zwolniony z opodatkowania upływa z dniem 31 grudnia 2015 r. Tym samym po upływie tego terminu jakiekolwiek wydatki dokonane przez Wnioskodawczynię w żadnym wypadku nie będą korzystały ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym po upływie tego okresu Wnioskodawczyni może w wybrany przez siebie sposób zadysponować posiadaną kwotą, natomiast nie będzie ona już wydatkiem na własne cele mieszkaniowe uprawniającym do zwolnienia z opodatkowania.

Cele mieszkaniowe i uwarunkowania, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 w zw. z ust. 26, ust. 27, ust. 28 , ust. 29 i ust. 30 cytowanej ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, że odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2002 r. i 2003 r., nie stanowi źródła przychodu, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, zbycie przez Wnioskodawczynię tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, a tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega natomiast pozostała część przychodu odpowiadająca udziałowi nabytemu w 2011 r. w wyniku zniesienia współwłasności. Z uwagi na okoliczność, że nabycia w 2011 r. udziału Wnioskodawczyni dokonała za spłatą, to odpowiednia część udokumentowanej kwoty spłaty w proporcji odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r. będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, pod warunkiem, że spłata ta została przez Wnioskodawczynię faktycznie poniesiona przed terminem do złożenia zeznania PIT-39. Dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2011 r. podlega opodatkowaniu, chyba że zaistnieją okoliczności do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r. Wnioskodawczyni była zobowiązana złożyć zeznanie podatkowe PIT-39, do urzędu skarbowego, w terminie do 30 kwietnia 2014 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.