2015.09.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-648/15/EB
z 8 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowaniu czynności wycofania z dotychczasowej działalności gospodarczej nieruchomości zabudowanych, które będą przedmiotem wynajmu  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowaniu czynności wycofania z dotychczasowej działalności gospodarczej nieruchomości zabudowanych, które będą przedmiotem wynajmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna:
1. prowadzi od dnia 15 lutego 1994 r. indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19% (podatek liniowy).
  Zgodnie z wpisem do CEIDG przedmiotem działalności gospodarczej jest:
  1. produkcja aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej (PKD 27. 12.Z),
  2. produkcja konstrukcji metalowych i ich części (PKD 25.11. Z),
  3. produkcja metalowych elementów stolarki budowlanej (PKD 25.12.Z),
  4. kucie, prasowanie, wytłaczanie i walcowanie metali; metalurgia proszków (PKD 25.50.Z),
  5. obróbka metali i nakładanie powłok na metale (PKD 25.61.Z),
  6. obróbka mechaniczna elementów metalowych (PKD 25.62.Z),
  7. produkcja narzędzi (PKD 25.73.Z),
  8. produkcja pozostałych gotowych wyrobów metalowych, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 25.99.Z),
  9. naprawa i konserwacja metalowych wyrobów gotowych (PKD 33.11.Z),
  10. naprawa i konserwacja urządzeń elektrycznych (PKD 33.14.Z),
  11. instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (PKD 33.20.Z),
  12. zakładanie stolarki budowlanej (PKD 43.32.Z),
  13. sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana (PKD 46.00.Z),
  14. sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD-47.52.Z),
  15. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z),
2. jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 24 lutego 1994 r.,
3. prowadzi ewidencję zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów,
4. pozostaje w związku małżeńskim i nie ma rozdzielności majątkowej z żoną.
Wnioskodawca, ze względu na wiek oraz stan zdrowia, planuje wniesienie swojego przedsiębiorstwa w formie aportu do spółki z o.o., przy czym z przedsiębiorstwa wnoszonego aportem do spółki wyłączone zostaną grunty oraz posadowione na nich budynki, a także zobowiązania z tytułu kredytu bankowego zaciągniętego na wytworzenie jednego z budynków, z jednoczesnym przyrzeczeniem zawarcia umowy najmu/dzierżawy na te nieruchomości. Po wniesieniu aportu przedsiębiorstwa grunty oraz budynki Wnioskodawca wydzierżawi/wynajmie spółce. Wnioskodawca będzie 100% udziałowcem (jedynym wspólnikiem) spółki, ale po zarejestrowaniu spółki w KRS (lub jej podwyższonego kapitału, w przypadku gdy wniesienie aportem przedsiębiorstwa nastąpi już po zarejestrowaniu spółki w KRS) Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny części udziałów spółki na rzecz syna. Rodzaj działalności gospodarczej w spółce nie ulegnie zmianie w porównaniu do działalności Wnioskodawcy. Na wartość wnoszonego aportem przedsiębiorstwa będą miały wpływ także wartość firmy, logo, technologie, umowy handlowe oraz pracownicy. Powyższe nieruchomości są składnikami majątku wykorzystywanymi w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Są to:
1. udział w 1/2 nieruchomości (współwłasność małżeńska: pozostały udział w 1/2 nieruchomości należy do osoby trzeciej, z której Wnioskodawca nie korzysta) nabytej aktem notarialnym w dniu 30 listopada 1993 r. zabudowanej budynkiem produkcyjnym, który po remoncie został przekazany do używania w działalności gospodarczej w dniu 17 lutego 1995 r. Od powyższych wydatków Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego (nieruchomość została nabyta bez podatku VAT) .
  Na gruncie tym Wnioskodawca wybudował wiatę w konstrukcji stalowej, która została przyjęta do używania w dniu 20 lutego 2000 r. (Wnioskodawca odliczył podatek naliczony VAT od nabytych towarów i usług przeznaczonych na budowę ww. wiaty).
2. nieruchomość zabudowana budynkiem produkcyjnym nabyta wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 28 stycznia 2008 r. bez podatku VAT.
  Budynek produkcyjny został ulepszony, przed przekazaniem do używania: podatek VAT naliczony związany z wydatkami poniesionymi na ulepszenie Wnioskodawca odliczył od podatku należnego. Wydatki związane z ww. nieruchomością były sfinansowane z kredytu bankowego, który został przez Wnioskodawcą spłacony w całości. Na tej nieruchomości wybudowana została hala produkcyjna, przekazana do użytkowania w dniu 10 lutego 2014 r. (wydatki na wytworzenie zostały sfinansowane z kredytu bankowego – termin całkowitej spłaty to 2022 r.). Z tytułu poniesionych wydatków Wnioskodawca korzystał z odliczenia podatku naliczonego. W ww. obiektach budowlanych znajdują się maszyny i wyposażenie, które jako składniki przedsiębiorstwa zostaną wniesione do spółki Nieruchomość gruntowa oraz budynek produkcyjny, o którym mowa w tiret pierwszy, są również – od 2005 r. – częściowo wynajmowane osobom trzecim.
Dotychczasowa indywidualna działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie zlikwidowana w CEDIG oraz w urzędzie skarbowym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Przed likwidacją działalności Wnioskodawca wycofa z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie ww. grunty oraz posadowione na nich budynki, które będą wydzierżawione/wynajmowane na rzecz spółki i jako dzierżawa/najem majątku na podstawie umowy nie zawartej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej dla celów podatku dochodowego opodatkowane będą zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych (po złożeniu stosownego wniosku) w wysokości 8,5% przychodu (małżonkowie złożą także oświadczenie, że Wnioskodawca będzie płacił ten podatek). Wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości zabudowanych – nastąpi poprzez dokonanie stosownych zapisów o wycofaniu składników majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i będzie miało jedynie skutek w podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez zastosowanie art. 10 ust. 2 pkt 3a w przypadku składników majtku pozostałych po likwidacji działalności gospodarczej – art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o podatku dochodowym, od osób fizycznych.

Natomiast w związku z likwidacją działalności gospodarczej Wnioskodawca:

zawiadomi naczelnika urzędu skarbowego o sporządzeniu spisu z natury na dzień likwidacji – na 7 dni przed dniem, na który nastąpi likwidacja,
sporządzi spis z natury składników majątku, które pozostałyby w działalności gospodarczej Wnioskodawcy po wycofaniu nieruchomości zabudowanych i nie wniesionych w formie aportu oraz dokona jego wyceny,
sporządzi wykaz składników majątku, o którym mowa w art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
złoży wniosek o wykreślenie wpisu działalności gospodarczej w CEIDG.

Wnioskodawca nie dokona likwidacji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (nie złoży VAT-Z), bowiem z tytułu dzierżawy/najmu tych nieruchomości nadal będzie podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca wycofując z działalności gospodarczej nieruchomości zabudowane wykorzystywane w działalności gospodarczej a następnie likwidując działalność gospodarczą, o której mowa w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dokonując likwidacji działalności gospodarczej zdefiniowanej w ustawie o podatku od towarów i usług, jest nadal podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wynajmu/dzierżawy nieruchomości zabudowanych i z tego względu nie jest obowiązany do zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od likwidacji działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG i zarazem likwidacja działalności gospodarczej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych) może pozostać nadal podatnikiem VAT czynnym i wykonywać czynności opodatkowane przy użyciu majątku wycofanego z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT zgodnie z art. 15 ust. 2 ma szerszy zakres niż ustawa o podatku dochodowym i ustawa o swobodzie działalności gospodarczej i najem/dzierżawa odnosi się do takiego stanu. W sprawie Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, bowiem nie wystąpi tu przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na jego cele osobiste.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Zgodnie z art. 7 ust. 2, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej. W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie przywołanych aktów prawnych może być odmienna. W świetle przytoczonych przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji najmu/dzierżawy nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy VAT. A taką działalnością jest m. in. czynność polegająca na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną do odpłatnego najmu/dzierżawy stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy zauważyć, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, iż przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc najem/dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy/dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). W tym przypadku ustawa wprowadza wymóg ciągłości wykorzystywania. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu/dzierżawy wskazuje, że ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem/dzierżawa nieruchomości zabudowanych wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem/dzierżawa będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji najem/dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca wynajmując/wydzierżawiając nieruchomości zabudowane będzie więc nadal działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy: czynności te będą wykonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu/dzierżawy będą miały długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu będą w zasadzie stałe) „bez względu na to najem/dzierżawa stanowić będzie – zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych – odrębne źródło przychodu (nie będzie to pozarolnicza działalność gospodarcza)”. W konsekwencji najem/dzierżawa nieruchomości zabudowanych będą świadczone w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i będą stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca likwidując działalność gospodarczą w CEIDG oraz w urzędzie skarbowym dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji dalszego wynajmowania nieruchomości zabudowanych, nie utraci statusu podatnika VAT czynnego. Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2015 r. nr IPTPP4/443-789/14-3/BM. Wobec powyższego nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu rozumie się również m.in. przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Zatem wycofanie nieruchomości zabudowanych, w stosunku do których przy nabyciu lub wytworzeniu podatnik choćby w części korzystał z odliczenia podatku naliczonego – co do zasady – skutkuje naliczeniem podatku należnego od wartości tych nieruchomości (zwanej ceną nabycia) z dnia dokonania dostawy (tj. z dnia wycofania), wykazaniem w deklaracji VAT-7 i zapłatą tego podatku do US, o ile nie zachodzą okoliczności zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie przepisów ustawy. Jednakże – jak wynika z powyższego przepisu – ma to zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy nastąpi wycofanie towarów na cele osobiste podatnika. Tymczasem zamiarem Wnioskodawcy nie jest likwidacja działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nieruchomości nie zostaną wycofane na cele osobiste, bowiem nieruchomości zabudowane będą nadal przedmiotem umowy najmu/dzierżawy opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Tak więc w tej sytuacji, art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania. Reasumując, po wycofaniu nieruchomości zabudowanych wykorzystywanych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i po likwidacji działalności wyłącznie w CEIDG i w urzędzie skarbowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca dokonujący najmu/dzierżawy tych nieruchomości w sposób ciągły i zarobkowy – na podstawie umów nie zawieranych w ramach działalności gospodarczej – nadal będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, a art. 7 ust. 2 pkt 1 nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin