Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-668/15/AD
z 7 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 4 września 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (Km …) nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 września 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie o braku opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (Km …) nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan, jako komornik sądowy, przeciwko dłużnikom: K. B. zam. przy ul. K. X/XX, w mieście W. oraz R. B. zam. w mieście W., przy ul. P. XX postępowanie egzekucyjne w sprawie Km …, w którym, zgodnie z wnioskiem wierzyciela, egzekucja została skierowana do nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Powyższa nieruchomość wchodzi w skład wspólności majątkowej małżeńskiej ww. dłużników. W przypadku wypełnienia przez licytanta warunków licytacyjnych uzyska Pan prawo do przysądzenia prawa własności ww. nieruchomości. W ramach dotychczasowych czynności egzekucyjnych komornik ustalił następujące okoliczności: Zgodnie z wpisem w księdze wieczystej nieruchomość stanowi lokal mieszkalny położony w mieście W. przy ul. K. X/XX. Dłużnik R. B. prowadził działalność gospodarczą: Firma Budowlana „B.” R. B. zarejestrowaną pod adresem: ul. K. X/XX od 23 marca 2010 r. do 15 maja 2014 r. Dłużniczka K. B. prowadziła działalność gospodarczą: „YY.” zarejestrowaną pod adresem: ul. K. X/XX, XX-XXX W. od 1 marca 2006 r. do 30 grudnia 2014 r. Dłużnicy nabyli przedmiotową nieruchomość na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 7 stycznia 2005 r. - umowa kupna - sprzedaży nieruchomości. Zgodnie z oświadczeniem złożonym przez dłużników: dłużnik R. B. był zarejestrowanym podatnikiem VAT, dłużniczka K. B. nie była zarejestrowanym podatnikiem VAT; dłużnicy nie korzystali ze zwolnienia podmiotowego w VAT (art. 113 ust. 1 lub art. 9 ustawy); nieruchomość nie była składnikiem rzeczowego majątku (środkiem trwałym) w prowadzonych działalnościach gospodarczych; dłużnicy ponieśli wydatki na ulepszenie nieruchomości w wysokości stanowiącej co najmniej 30% wartości początkowej w 2005 r., przy czym dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami; nie nastąpiło wydanie do użytkowania budynków, budowli lub ich części, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi po ich ulepszeniu; przy nabyciu nieruchomości dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na ogranie egzekucyjnym (komorniku) spoczywa obowiązek obliczenia i odprowadzenia podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazanym w uzupełnieniu, zgodnie z treścią art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Zgodnie z § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, w przypadku sprzedaży towarów wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów. Z powyższych przepisów wynika, że komornik dokonuje czynności w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów, będących własnością dłużnika, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby obowiązany dłużnik, w przypadku gdyby powyższa czynność nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku. Komornik zatem zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej nieruchomości okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wtedy, gdy spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ustawy o VAT i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą „płatnikiem” w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i ich budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub czynności niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych. Z przytoczonej definicji wynika, że za działalność gospodarczą na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać profesjonalny obrót gospodarczy realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie ciągły, ale również czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej wykonywane sporadycznie, jednak jedynie wtedy gdy okoliczności wskazują na zamiar wykonywania ich w sposób powtarzalny.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości nie będzie nosić znamion prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ nie dotyczyłaby majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie była wykorzystywana przez dłużników w celu wykonywania tej działalności.

Dłużnicy nie zostaliby zatem uznani za podatników VAT z tytułu tej sprzedaży i transakcja taka nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro dłużnicy nie mieliby obowiązku opodatkowania powyższej transakcji podatkiem od towarów i usług, to komornik na podstawie art. 18 ustawy o VAT również nie byłby zobowiązany do obliczenia i uiszczenia tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.