INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 286/10 (data wpływu 07.11.2011 r.) - stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 05.08.2009 r. (data wpływu 10.08.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości przeznaczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w Polsce na nabycie nieruchomości w Austrii zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.08.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości przeznaczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w Polsce na nabycie nieruchomości w Austrii zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada stałe miejsce zamieszkania i pracy na terytorium Austrii. W 2004 r. został oddelegowany do pracy w spółce mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przewidywany okres oddelegowania wynosił pięć lat. W związku z pobytem i wykonywaniem pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w dniu 24 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca kupił mieszkanie w Warszawie, w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych w okresie oddelegowania. W związku z faktem, iż okres oddelegowania do Polski został skrócony, w 2007 r. Wnioskodawca wrócił do Austrii. W konsekwencji sprzedał mieszkanie zakupione w Polsce, ponieważ nie mógł go dłużej wykorzystywać w celach mieszkaniowych. Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 31 października 2007 r. mieszkanie zostało sprzedane za cenę 2.480.117,32 PLN (tj. 669.364,00 EUR, w tym wartość wyposażenia mieszkania w kwocie 229.400,00 PLN - 62.000,00 EUR).

Z uwagi na treść przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) dotyczących opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych przed 2007 r., Wnioskodawca złożył do właściwego Urzędu Skarbowego w terminie 14 dni od dnia dokonania sprzedaży oświadczenie (formularz PIT-23), że przychód w wysokości 2.455.117,32 PLN (pomniejszony o koszty odpłatnego zbycia w wysokości 25.000 PLN) uzyskany ze sprzedaży mieszkania przeznaczy w ciągu dwóch lat tj. do dnia 31 października 2009 r. na cele określone w ww. ustawie (cele mieszkaniowe). W związku z powrotem z oddelegowania z Polski do Austrii - państwa, w którym znajduje się centrum interesów życiowych Wnioskodawcy i w którym stale przebywa, środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży mieszkania w Polsce zostały przeznaczone na zakup mieszkania w Austrii - tylko w tym kraju możliwe było bowiem zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. W dniu 20 lipca 2009 r. Wnioskodawca podpisał z deweloperem austriackim umowę kupna - sprzedaży w tym zakresie. Umowa przenosi na Wnioskodawcę prawo własności nieruchomości. W momencie zawierania wskazanej umowy, budowa była już zakończona. Zgodnie z treścią umowy, nieruchomość zostanie przekazana do użytkowania najpóźniej w dniu 15 sierpnia 2008 r.

Cena zakupu mieszkania w stanie surowym w Austrii zgodnie z umową wynosi 569.877,00 EUR (2.382.541,76 PLN - cena przeliczona z EUR na PLN wg kursu obowiązującego w ostatnim roboczym dniu lipca z uwagi na fakt, że kwota ta nie została jeszcze zapłacona w całości). Dodatkowo, w związku z koniecznością przystosowania nabytej nieruchomości dla celów mieszkaniowych, Wnioskodawca poniesie dodatkowe wydatki związane z remontem i modernizacją lokalu mieszkalnego w kwocie ok. 120.000,00 EUR.

W związku z zakupem mieszkania w Austrii, Wnioskodawca został zobowiązany do dokonania następujących wpłat na rzecz dewelopera:

• 80% ceny zakupu, tj. 455.901,60 EUR w ciągu 14 dni od podpisania umowy kupna - sprzedaży;

• pozostałe 20% ceny zakupu, tj. 113.975,40 stopniowo, do momentu odbioru wszystkich elementów przynależnych do nabytej nieruchomości.

- w sumie 569.877,00 EUR.

Z powyższego wynika, że całość dokonanych przez Wnioskodawcę dotychczas wydatków na zakupioną w Austrii nieruchomość wyniosła 455.901,60 EUR. W sierpniu 2009 r. nastąpi umówiona zapłata pozostałej części ceny mieszkania, tj. 113.975,40 EUR. W konsekwencji do 15 sierpnia 2009 r. zostanie dokonana zapłata całej kwoty należnej z tytułu zakupu mieszkania.

Jak wynika z przedstawionego powyżej stanu faktycznego, koszt nabycia mieszkania w stanie surowym (2.382.541,76 PLN/569.877,00 EUR), który zostanie poniesiony do 15 sierpnia 2009 r. pokrywa znaczną część przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania położonego w Polsce (2.455.117,32 PLN /662.648 EUR). Dodatkowo, koszt przystosowania nabytej nieruchomości dla celów mieszkaniowych wyniesie około 120.000,00 EUR (501.696,00 PLN - koszt przeliczony z EUR na PLN wg kursu obowiązującego w ostatnim roboczym dniu lipca z uwagi na fakt, że kwota ta nie została jeszcze zapłacona). Zgodnie z powyższym, całość wydatków poniesionych na nabycie nieruchomości oraz przystosowanie jej dla celów mieszkaniowych wyniesie około 689.877,00 EUR/2.884.237,76 PLN. W konsekwencji, cały przychód uzyskany z tej sprzedaży zostanie przeznaczony do 31 października 2009 r. na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce wydatkowany na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2005 r., z uwagi na fakt, że zostanie wydatkowany nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży na nabycie lokalu mieszkalnego i jego przystosowanie do zamieszkania (tj. remont)...

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Konsekwencje wstąpienia Polski do Unii Europejskiej.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) UPDOF, zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży m.in. na:

• nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem;

• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Wskazany przepis wszedł w życie 1 stycznia 1991 r. i podlegał jedynie redakcyjnym zmianom do momentu jego uchylenia, co nastąpiło z dniem 1 stycznia 2007 r. Pomimo, że w okresie obowiązywania art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) UPDOF nie dokonywano istotnych zmian jego treści, interpretacja tego przepisu powinna ulec zmianie w związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku. W związku z akcesją Polska zobligowała się do przyjęcia dorobku prawnego Wspólnoty Europejskiej (acquis communautaire), co oznacza, że organy stosujące prawo w Polsce zobowiązane są do respektowania prawa wspólnotowego. Powyższe zobowiązania wynikają wprost z art. 10 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej: TWE), zgodnie z którym Państwa Członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji Wspólnoty. Powyższa okoliczność nie może być pomijana przy ustalaniu skutków prawnych zdarzeń, które nastąpiły po dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej.

2. Dyskryminacyjny charakter przepisu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) UPDOF.
   
   

Mając powyższe na uwadze, odczytanie art. 21 ust.1 pkt 32 lit. a) UPDOF w sposób zawężający zakres zwolnienia jedynie do nieruchomości położonych w Polsce jest sprzeczne z prawem wspólnotowym, ponieważ narusza art. 12 TWE stanowiący zakaz dyskryminacji (uszczegółowiony w art. 18 i 39 TWE). Zgodnie z art. 12 TWE zabroniona jest jakakolwiek forma dyskryminacji ze względu na obywatelstwo (w dziedzinie stosowania TWE i bez naruszania jego przepisów szczególnych).

Art. 18 TWE ustanawia generalne prawo swobodnego poruszania się i przebywania na obszarze państw członkowskich. Na tej podstawie art. 39 TWE ustanawia swobodę przepływu pracowników, zgodnie z którą zabrania się wszelkich form dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w zakresie zatrudnienia, wynagrodzenia i innych warunków pracy.

Wskazane przepisy zostały ustanowione w celu wyeliminowania jakichkolwiek przeszkód w świadczeniu pracy przez obywateli jednego państwa członkowskiego na terytorium innych państw członkowskich. Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) UPDOF interpretowany w sposób zawężający zakres terytorialny obowiązywania zwolnienia jedynie do nabycia nieruchomości na terytorium Polski będzie stanowił takie przeszkody. Pracownicy, którzy sprzedając nieruchomość położoną w Polsce planują nabyć nieruchomość w innym kraju członkowskim będą bowiem w gorszej sytuacji niż podatnicy nabywający nieruchomość w Polsce, co może przekładać się na podejmowane przez nich decyzje zawodowe.

Dyskryminacyjny charakter takiego podejścia został dostrzeżony przez Komisję Europejską (por. naruszenie Nr 2005/2421 w zakresie ograniczenia zwolnienia od podatku dochodowego przychodów ze sprzedaży nieruchomości pod warunkiem ich reinwestowania tylko w nieruchomości lub w określone prawa majątkowe znajdujące się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wskazane (i) w uzasadnieniu do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Druk Nr 732 z 26 czerwca 2006 r. oraz (h) w odpowiedzi podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację poselską w sprawie potrzeby sprecyzowania definicji remontu w przepisach podatkowych, Nr 4053).

W konsekwencji, zawężenie normy wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) UPDOF prowadzić będzie do sytuacji, w której miejsce położenia nowo nabytej nieruchomości będzie decydować o tym, czy podatnikowi - pracownikowi zbywającemu mieszkanie w innym kraju członkowskim zakupionego z uwagi na wykonywanie pracy - przysługuje zwolnienie z opodatkowania, czy też nie. Takie uzależnienie ma dyskryminujący charakter w świetle zasad wynikających z art. 12 TWE.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z dnia z 26 października 2006 r., Komisja Europejska v Republika Portugalii, C-345/05 (w załączeniu), odnosząc się do analogicznych przepisów obowiązujących w Portugalii, ETS stwierdził, że przepisy uzależniające skorzystanie ze zwolnienia przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości służących jako własne i stałe miejsce zamieszkania podatnika od warunku, by uzyskane przychody zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium danego kraju są niezgodne z postanowieniami art. 18, 39 i 43 TWE.

ETS w powyższym wyroku stwierdził, że:

• „postanowienia traktatu WE dotyczące swobodnego przepływu osób mają na celu ułatwienie obywatelom Wspólnoty wykonywanie wszelkiego rodzaju działalności zawodowej na całym terytorium Wspólnoty i stoją na przeszkodzie stosowania środków, które mogłyby stawiać obywateli Wspólnoty w niekorzystnym położeniu w sytuacji w której chcieliby oni wykonywać działalność zarobkową na terenie innego państwa członkowskiego”,

• „przepisy zabraniające lub zniechęcające obywateli danego państwa członkowskiego do opuszczenia ich państwa pochodzenia w celu wykonywania prawa do swobodnego przemieszczania się stanowią przeszkodę w korzystaniu z tej swobody, mimo że stosuje się je niezależnie od obywatelstwa zainteresowanych pracowników”,

• uzależniając możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku od przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości służących jako własne i stałe miejsce zamieszkania podatnika lub członków jego gospodarstwa domowego od warunku, by uzyskane przychody zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium Portugalii, przepisy CIRS, a w szczególności art. 10 ust. 5 tej ustawy, mogą być przeszkodą dla swobodnego przepływu pracowników oraz dla swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, gwarantowanych w art. 39 WE i 43 WE”,

• „przepis ten może ograniczać wykonywanie tych praw (wykonywania zatrudnienia) ze względu na jego zniechęcający skutek względem podatników zamierzających kupić nieruchomość w celu osiedlenia się w innym państwie członkowskim niż Republika Portugalii”.
  
  

Zgodnie z powyższym, mając na uwadze orzecznictwo ETS, na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) UPDOF należy uznać, że w sytuacji, gdy nieruchomość jest nabywana w jednym państwie członkowskim za środki uzyskane ze zbycia nieruchomości wykorzystywanej dla celów mieszkaniowych w drugim państwie członkowskim, a nowo nabyta nieruchomość zastępuje dotychczasową (spełnia te same funkcje co nieruchomość zbywana), to środki przeznaczone na jej nabycie powinny podlegać zwolnieniu.

3. Konieczność wykładni/stosowania przepisów prawa polskiego zgodnie z prawem wspólnotowym.
   
   

Potwierdzeniem konkluzji, że zwolnienie z opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości w jednym państwie członkowskim powinno przysługiwać również w przypadku zakupu nieruchomości w celach mieszkaniowych w innym państwie członkowskim jest obecnie obowiązująca ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2009 r. wprost wskazują, iż zwolnienie przysługuje, gdy nowo nabyta nieruchomość znajduje się na terytorium Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Jednak, pomimo okoliczności, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) UPDOF został uchylony, to jednak na mocy art. 7 ust 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r., Nr 217, poz. 1588) ma on zastosowanie do nieruchomości nabytych do dnia 31 grudnia 2006 r.

W związku z powyższym, poza zakresem znowelizowanych przepisów znalazły się wszystkie nieruchomości nabyte przed styczniem 2007 r. i jednocześnie nabyte po akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. po 30 kwietnia 2004 r.

Mając na uwadze brak możliwości uchylenia przepisów niezgodnych z prawem wspólnotowym, należy uznać w przedmiotowej sytuacji, że organy władzy państwowej (w przedmiotowej sytuacji Minister Finansów/Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie) mają obowiązek takiej interpretacji przepisów prawa polskiego, aby poszanowane były zasady wynikające z prawa wspólnotowego.

Powyższe wynika wprost z:

• wyroku ETS z dnia 10 kwietnia 1984 r., w sprawie, C-14/83, gdzie sąd stwierdził, iż dokonywanie wykładni prawa krajowego zarówno przez sądy, jak i organy administracyjne państwa członkowskiego w zgodzie z prawem wspólnotowym jest obowiązkiem wynikającym z zasady lojalnej współpracy (art. 10 TWE),

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 maja 2005 r. (sygn. akt I SA/Lu 77/05), zgodnie z którym „od 1.05.2004 r. tj. od dnia wejścia w życie Traktatu Akcesyjnego, na mocy którego Polska stała się państwem członkowskim Wspólnoty Europejskiej, podlega wszelkim normom prawa wspólnotowego, bez potrzeby ich inkorporacji. Członkostwo w Unii Europejskiej oznacza, iż od 1.05.2004 r. na terytorium Polski obowiązuje prawo wspólnotowe z całym jego dotychczasowym dorobkiem. Prawo to stanowi część krajowego porządku prawnego, zaś w przypadku kolizji z ustawami państw członkowskich, zgodnie z zasadami: bezpośredniego skutku, pierwszeństwa i efektywności - regulacje prawne prawa wspólnotowego mają pierwszeństwo przed normami krajowymi, co wynika z art. 91 ust. 3 Konstytucji RP.”

• wyroku WSA w W. z dnia 7 lutego 2008 roku (sygn. akt III SA/Wa 934/07), zgodnie z którym „obowiązek prawidłowego stosowania prawa wspólnotowego, uwzględniający konieczność zapewnienia mu pierwszeństwa i pełnej efektywności, obciąża nie tylko sądy krajowe, ale też stosujące prawo organy administracji publicznej”.
  
  

Zgodnie więc z powołanym orzecznictwem ETS oraz sądów krajowych, organ podatkowy jest zobowiązany tak interpretować i stosować przepisy prawa krajowego, aby nie została naruszona norma prawa wspólnotowego.

W konsekwencji, oznacza to, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) UPDOF obowiązujący na dzień zakupu przez Wnioskodawcę nieruchomości w Polsce, organy krajowe powinny interpretować w taki sposób, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosuje się do przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości nabytej w Polsce wydatkowanego na nabycie nieruchomości (budynku, lokalu, gruntu) w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych również w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Mając na uwadze, że:

• cały przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w Polsce, zostanie wydatkowany w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży,

• przychód ten zostanie wydatkowany na nabycie lokalu mieszkalnego w Austrii,

• nabycie nastąpi w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy w związku z powrotem z oddelegowania,
  
  

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że kwota 2.455.117,32 PLN podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPPB4/415-524/09-3/JS z dnia 12.10.2009 r., w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. warunkujący zwolnienie od podatku dochodowego nie będzie miał zastosowania w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, bowiem przychód uzyskany ze zbycia lokalu mieszkalnego nie zostanie przeznaczony na cel wymieniony w tym przepisie.

Interpretacja została doręczona pełnomocnikowi Wnioskodawcy w dniu 16.10.2009 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca reprezentowany przez Panią A. K. pismem z dnia 30.10.2009 r. (data wpływu 02.11.2009 r. ) wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z dnia 30.11.2009 r. Nr IPPB4/415-524/W/09-5/JS (skutecznie doręczonym w dniu 08.12.2009 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Wnioskodawca reprezentowany przez pełnomocnika, w dniu 05.01.2010 r. (data wpływu 08.01.2010 r.) złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-524/09-3/JS z dnia 12.10.2009 r.

Wyrokiem z dnia 11.08.2009 r., sygn. akt III SA/Wa 286/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pana A. K. na interpretację Ministra Finansów z dnia 12.10.2009 r. Nr IPPB4/415-524/09-3/JS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych wydał wyrok, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż poza sporem w niniejszej sprawie pozostaje, że do Skarżącego stosuje się przepis art. 21 ust. 1 punkt 32 lit. a u.p.d.o.f. w brzmieniu do dnia 1 stycznia 2007 r. W art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej ustawodawca przesądził bowiem jednoznacznie, że do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. stanowił wówczas, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, a także na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Sąd wskazuje, iż jakkolwiek rację ma Minister Finansów, że z brzmienia tego przepisu bezsprzecznie wynika, iż zwolnienie w nim przewidziane uwarunkowane jest zainwestowaniem środków ze sprzedaży w nabycie nieruchomości położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to jednak przy interpretacji wspomnianego przepisu nie można poprzestać tylko na jego treści. Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej wykładnia językowa przepisów krajowych już bowiem nie wystarcza. Konieczna jest ich interpretacja w świetle prawa wspólnotowego (por. wyrok NSA z 17 czerwca 2010 r., I GSK 911/09, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych - orzeczenia.nsa.gov.pl - zwana dalej w skrócie: „CBOSA”). Obowiązek ten wynika zarówno z art. 10 TWE (obecnie „Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”, dalej w skrócie: „TFUE”), jak i art. 91 Konstytucji RP.

W konsekwencji wszystkie organy państwa powinny dokonywać wykładni prawa krajowego tak, aby uwzględniała ona treść, jak i cel przepisu prawa wspólnotowego (por. wyrok NSA z 21 stycznia 2010 r., I FSK 1846/08 i powołane tam orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości; CBOSA). To powoduje, że nie mogą być aprobowane wyniki interpretacji przepisów prawa wewnętrznego w kierunku prowadzącym do rezultatu odmiennego, niż wynikający z prawa wspólnotowego. Potwierdza to także orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego (zob. wyrok z 21 września 2004 r., K 34/03, OTK-A 2004/8/84).

Powyższej konstatacji nie zmienia fakt, że opodatkowanie bezpośrednie należy do kompetencji państw członkowskich. Swoje uprawnienia powinny one bowiem wykonywać z poszanowaniem prawa wspólnotowego (zob. wyrok Trybunału z 11 października 2007 r. w sprawie C-443/06 i orzecznictwo powołane w pkt 33).

Zdaniem Sądu, trafnie Skarżący wskazuje na postanowienia TWE (obecnie TFUE) dotyczące swobodnego przepływu osób jako na wzorzec przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. Chodzi tu konkretnie o art. 18 i art. 39 (obecnie art. 21 i art. 45 TFUE). Przepis art. 18 TWE (obecnie art. 21 TFUE) formułuje w sposób ogólny prawo każdego obywatela Unii do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich. Przepis ten znajduje szczególny wyraz w art. 39 (obecnie art. 45 TFUE), który dotyczy swobody przemieszczania się pracowników.

Zasadnie także Skarżący odwołuje się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 26 października 2006 r. w sprawie C-345/05. W wyroku tym Trybunał zajmował stanowisko w stanie analogicznym do opisanego przez Skarżącego we wniosku o interpretację. Oceniał wówczas przepisy portugalskie, które uzależniają skorzystanie ze zwolnienia od opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości od warunku, by uzyskane korzyści zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium Portugalii.

Trybunał zauważył, że mimo, iż przepis ustanawiający ulgę podatkową nie zakazuje osobie podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Portugalii wykonywania zatrudnienia lub, ogólnie, korzystania z przysługującego jej prawa podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim, to jednak przepis ten może ograniczać wykonywanie tych praw ze względu na jego zniechęcający skutek względem podatników zamierzających kupić nieruchomość w celu osiedlenia się w innym państwie członkowskim niż Republika Portugalii. Oczywiste jest bowiem, iż podatnik, który decyduje się dokonać sprzedaży posiadanej przez siebie nieruchomości mieszkalnej położonej w Portugalii w celu przeniesienia miejsca swego zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego i nabycia tam innej nieruchomości przeznaczonej na mieszkanie w ramach wykonywania praw przyznanych mu na mocy art. 39 i art. 43 TWE (obecnie art. 45 i art. 49 TFUE) poddany jest na gruncie podatkowym niekorzystnemu traktowaniu w porównaniu z osobą, która zachowuje miejsce swego zamieszkania w Portugalii. Trybunał podkreślił, że ta różnica w traktowaniu w zakresie opodatkowania przychodów ze zbycia nieruchomości, mogąca mieć wpływ na majątek podatnika pragnącego przenieść miejsce swego zamieszkania poza Portugalię, może w konsekwencji zniechęcać do dokonania tego rodzaju zmiany. W ocenie Trybunału wynika z tego, że uzależniając możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku od przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości służących jako własne i stałe miejsce zamieszkania podatnika lub członków jego gospodarstwa domowego od warunku, by uzyskane przychody zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium Portugalii, przepisy podatkowe mogą być przeszkodą dla swobodnego przepływu pracowników oraz dla swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, gwarantowanych w art. 39 i art. 43 TWE (obecnie art. 45 i art. 49 TFUE).

Przepisy art. 18 i art. 39 TWE (obecnie art. 21 i art. 45 TFUE) oraz ich interpretacja dokonana w powyższym wyroku nakazują Sądowi uznać, że art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. uzależniający skorzystanie ze zwolnienia podatkowego od tego, czy inna nabywana nieruchomość znajduje się w kraju, czy też poza nim, narusza wspomniane wyżej przepisy TWE (obecnie TFUE). Przepis ten zniechęca de facto do nabywania nieruchomości w innym państwie członkowskim, a w efekcie ogranicza swobodę przemieszczania się oraz podejmowania zatrudnienia na terytorium Unii Europejskiej. Tymczasem jak zauważył WSA w Warszawie w wyroku z 14 września 2009 r. (III SA/Wa 942/09; CBOSA) w prawie krajowym nie mogą istnieć przepisy naruszające wymienione zasady, chyba że służą one celowi leżącemu w interesie publicznym i są właściwe (proporcjonalne) dla osiągnięcia tego celu. Istnienie interesu publicznego nie zostało w niniejszej sprawie wykazane.

Analogicznej do przedstawionej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. dokonano w (powołanych także w skardze) wyrokach: WSA w Warszawie z 6 maja 2010 r. (III SA/Wa 2285/09 i III SA/Wa 2286/09); 16 listopada 2009 r. (III SA/Wa 1315/09); 4 listopada 2009 r. (III SA/Wa 832/09); 14 września 2009 r. (III SA/Wa 942/09) oraz WSA w Krakowie z 26 lutego 2008 r. (I SA/Kr 1357/07) - CBOSA.

Sąd nie podziela stanowiska organu, jakoby wyroki Trybunału stanowiły obecnie jedynie „źródło inspiracji intelektualnej”. Istotnie pogląd taki sformułował Sąd Najwyższy w wyroku z 8 stycznia 2003 r. (III RN 240/0l, OSNP 2004/3/42, OSP 2004/10/129). Umknął jednak uwadze Ministra Finansów kontekst, w jakim pogląd ten wyrażono. Sąd snuł mianowicie rozważania na temat stosowania norm wspólnotowych w okresie przedakcesyjnym. Stwierdził, że „skutki stowarzyszenia Polski ze Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi nie oznaczają jeszcze podporządkowania orzecznictwa sądów polskich przepisom prawa wspólnotowego ani wiążącej wykładni orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. Wyroki tego Trybunału stanowią jednak źródło inspiracji intelektualnej, przykład sposobu rozumowania prawniczego, wykładni przepisów prawa wspólnotowego, rozumienia pojęć, które powinny być jednakowo rozumiane we wszystkich państwach członkowskich Wspólnot Europejskich.”

Podstawą postępowania interpretacyjnego w niniejszej sprawie jest stan faktyczny i prawny zaistniały po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Zdaniem Sądu Minister Finansównie może więc uzasadniać swojego stanowiska posiłkując się wyrwanym z kontekstu fragmentem wyroku, nie bacząc, że został on wydany w innym stanie prawnym.

Od momentu akcesji orzecznictwo Trybunału wskazuje kierunek wykładni przepisów prawa wspólnotowego, co oznacza, że przepisy te należy stosować w znaczeniu ustalonym w tym orzecznictwie (por. wyrok WSA w Warszawie z 11 czerwca 2010 r., III SA/Wa 116/10; CBOSA). Wyrok Trybunału wiąże nie tylko w sprawie, w której został wydany, ale także w innych sprawach. Zgodnie bowiem z doktryną aktów wyjaśnionych sądy krajowe powinny opierać się na wcześniejszych orzeczeniach Trybunału, jeżeli dane wątpliwości prawne w ramach określonego zagadnienia zostały już wyjaśnione. Sąd nie może więc przyjąć interpretacji odmiennej, niż dokonana przez Trybunał, gdyż wówczas przywłaszczyłby sobie wyłączną kompetencję do wykładni prawa wspólnotowego (por. szerzej na ten temat D. Dominik, Orzecznictwo polskich sądów administracyjnych po wyrokach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Przegląd Podatkowy 2010, nr 1, s. 9 i powołana tam literatura).

Brak jest zatem podstaw do nieuwzględniania - przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. - wyroku Trybunału z 26 października 2006 r. w sprawie C-345/05.

Sąd wskazuje, że powyższe prowadzi do wniosku, że Skarżący nabywając w 2009 r. mieszkanie w Austrii ze środków uzyskanych ze sprzedaży w 2007 r. mieszkania kupionego w Polsce w 2005 r. (ze względu na pobyt i wykonywanie pracy), powinien być przez prawo krajowe potraktowany w ten sam sposób, w jaki zostałby potraktowany w razie nabycia mieszkania w Polsce.

Sąd wskazał, iż zaskarżona interpretacja jest zatem nieprawidłowa, co Minister Finansów uwzględni w dalszym postępowaniu. Skarżący uprawniony był bowiem do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. interpretowanym w zgodzie z prawem wspólnotowym.

Ponadto Sąd podkreśla, że sam ustawodawca przyznał, iż sporny przepis był niezgodny z prawem wspólnotowym. Świadczy o tym dobitnie fakt, że od 1 stycznia 2009 r. skorzystanie z omawianego zwolnienia nie jest już uzależnione od realizacji celów mieszkaniowych jedynie na terytorium Polski. Zmiana ta miała na celu - jak trafnie zauważył Minister Finansów - dostosowanie wewnętrznego prawa podatkowego do przepisów prawa unijnego. Zatem sam ustawodawca potwierdził niejako, że regulacja zawarta w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f., a więc w przepisie stanowiącym podstawę zaskarżonej interpretacji, jest sprzeczna z prawem wspólnotowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11.08.2010 r., sygn. akt III SA/Wa 286/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 oraz z 2008 r. Nr 222, poz. 1450), dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (w tym dochód z gospodarstwa rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W związku z powyższym wobec osoby nieposiadającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, która uzyskuje dochody z nieruchomości położonej na terytorium Polski mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r., Nr 217, poz. 1588) wprowadzono obowiązujące od 01 stycznia 2007 r., zasady opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na treść przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. do odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007 r.

W stosunku do nieruchomości nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) po 31 grudnia 2006 r. obowiązywać będą nowe przepisy, które nie przewidują już zwolnienia od opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, które następnie zostaną reinwestowane poprzez zakup kolejnej nieruchomości. Zatem przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytej przed 01 stycznia 2007 r. zostanie opodatkowany na podstawie przepisów w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

Stosownie do art. 28 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Zasada ta nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) – lub lit. e) ww. ustawy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Zwolnieniu od podatku dochodowego podlegają również przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a:

• w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów (art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e).
  
  

Od dnia 1 maja 2004 r. Polska, na podstawie art. 2 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia, będącego integralną częścią Traktatu podpisanego w dniu 16 kwietnia 2003 r. w Atenach (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864) jest związana postanowieniami Traktatów założycielskich w tym Traktatem Ustanawiającym Wspólnotę Europejską (Dz. U. 04.90.864/2) (TWE), jako pierwotnym prawem wspólnotowym; aktami przyjętymi przez instytucje Wspólnot (wtórnym prawem wspólnotowym) i wykładnią i stosowaniem prawa wspólnotowego wynikającą z orzecznictwa ETS. Wszystkie te elementy tworzą prawo wspólnotowe, obowiązujące nawet przed dniem akcesji, określane mianem acquis communautaire.

Związanie prawem wspólnotowym zostało sprecyzowane w art. 10 TWE zawierającym zasadę lojalności. Z zasady tej wynika, że państwo członkowskie winno zapewnić wykonanie zobowiązań wynikających z TWE poprzez:

1. podjęcie wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczegółowych,
2. ułatwienie Wspólnocie wypełnianie jej zadań,
3. powstrzymywanie się od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby zagrozić urzeczywistnieniu celów TWE.
   
   

Także z art. 10 TWE należy wywieść zasadę pierwszeństwa, która nakłada na sąd krajowy obowiązek pominięcia normy prawa krajowego, jeśli stwierdzi, że jest ona sprzeczna z normą wspólnotową. Zasada ta została sformułowana w orzecznictwie ETS.

W istocie podatnik, który decyduje się dokonać sprzedaży posiadanej przez siebie nieruchomości mieszkalnej położonej w tym państwie członkowskim w celu przeniesienia miejsca swego zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego i nabycia tam innej nieruchomości przeznaczonej na mieszkanie w ramach wykonywania prawa każdego obywatela Unii do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich - które znalazło szczególny wyraz w art. 43 WE w zakresie dotyczącym swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej oraz w art. 39 WE w zakresie dotyczącym swobody przemieszczania się pracowników - bądź praw przyznanych na mocy art. 28 porozumienia o EOG dotyczącego swobodnego przepływu pracowników i art. 31 porozumienia o EOG dotyczącego swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, powinien być przez prawo krajowe traktowany w ten sam sposób, w jaki zostałaby potraktowana w razie nabycia lokalu mieszkalnego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11.08.2010 r. sygn. akt III SA/Wa 286/10 w oparciu o przedstawiony stan faktyczny i powołane przez Wnioskodawcę przepisy prawa wspólnotowego, należy stwierdzić, iż przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r., w przypadku gdy przychód ten został przeznaczony na nabycie nieruchomości w Austrii oraz jej remont.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.