Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-909/15/EA
z 24 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późniejszymi zmianami) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia … września 2015 r. (data wpływu … września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku – wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z gruntu rolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu … września 2015 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku – wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z gruntu rolnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Gmina wykonuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Zdecydowana większość z tych zadań realizowana jest przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego. Jednak, wybrane czynności Gmina wykonuje na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych i traktuje je, jako podlegające regulacjom VAT.

W …. roku Wojewoda decyzją administracyjną z mocy ustawy przekazał udział Skarbu Państwa w gospodarstwie rolnym na rzecz Gminy. Udział ten został ustalony w trakcie postępowania spadkowego prowadzonego przez sądem. Ponadto udział w prawie własności został ujawniony w księdze wieczystej.

W latach …… na rachunek bankowy dochodów Gminy zaczęły wpływać opłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości w części przysługującego udziału Gminy.

Początkowo miało miejsce milczące zajęcie tej nieruchomości. Gmina tolerowała istniejący stan faktyczny ze względu na bezskuteczne działania związane ze wspólnym ustaleniem zasad zarządu nieruchomością z pozostałymi współwłaścicielami. W związku z powzięciem informacji, że grunt rolny uprawia inny rolnik a nie współwłaściciele gospodarstwa, Gmina wystosowała pismo z informacją, że posiada udziały w przedmiotowym gospodarstwie i w przypadku płacenia jakiegokolwiek czynszu dzierżawnego korzystający z gruntu winien uwzględnić Gminę jako współwłaściciela.

Uprawiany grunt przez osobę, która nie miała uregulowanego stanu prawnego względem dzierżawy był wykorzystywany na cele rolnicze. Istniejący stan faktyczny Gmina tolerowała również ze względu na toczące się postępowanie sądowe. Gmina, będąc stroną w sprawie o zasadność spadku odstąpiła od działań pobierania jakiejkolwiek opłaty do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zakresie wykorzystywania przez osobę prywatną gruntu będącego własnością Gminy (udział w nieruchomości) na cele rolnicze i uiszczania dobrowolnej wpłaty na rzecz Gminy za uprawianie jej (obsianie zbożem), można mówić, że mamy do czynienia z usługą bezumownej dzierżawy gruntu na cele rolnicze korzystającą ze zwolnienia na mocy paragrafu 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, czy też jako niewymieniona w ustawie podlega ona opodatkowaniu stawką podstawową?

Gmina w okresie 2009-2011 uzyskiwany dochód z tytułu trwania bezumownej dzierżawy, ujmowała w deklaracji podatkowej i wykazywała jako zwolniony.

Bądź też, czy korzystanie z nieruchomości Gminy przez osobę bez tytułu prawnego i bez formalnej zgody właściciela (tolerowanie tego stanu i dorozumiana zgoda) podlega przepisom ustawy o podatku VAT? Gmina chcąc uregulować ten stan faktyczny musiałaby posiadać zgodę pozostałych współwłaścicieli.

Zdaniem Gminy, to, czy opłata za bezumowne korzystanie z nieruchomości w ogóle podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zależy od okoliczności, w jakich do takiego wykorzystania nieruchomości dochodzi. Opłata za bezumowne korzystanie z nieruchomości gruntu rolnego podlega opodatkowaniu VAT w sytuacji, gdy właściciel (Gmina) toleruje sytuację, w której milczący najemca bezumownie korzysta z jego własności. Gmina tolerowała taki stan faktyczny i godziła się na uiszczaną przez użytkownika opłatę, nie mogąc uregulować tego stanu formalnie (umowa dzierżawy) z powodu niemożności porozumienia się z pozostałymi współwłaścicielami.

Z przepisu ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż co do zasady, dzierżawa gruntu stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ww. ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie paragrafu 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Pomimo braku uregulowania umową, użytkownik wykorzystywał grunt na cele rolnicze ( grunty były uprawiane i obsiane zbożem).

Wobec powyższego, Gmina stoi na stanowisku, że opłata za bezumowne zajęcie gruntu (udziału Gminy) wykorzystywanie go na cele rolnicze, korzysta ze zwolnienia od podatku z uwagi na cel wykorzystywania.

Gmina po otrzymaniu interpretacji podatkowej, co do ewentualnej zmiany własnego stanowiska zamierza dokonać stosownej korekty roku 2011 (z uwagi na okres przedawnienia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji, może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednio beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie świadczenia.

W przedmiotowej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie, czy dobrowolne wpłaty dokonywane na rzecz Gminy przez osobę prywatną za bezumowne korzystanie z gruntu bez tytułu prawnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w przypadku stwierdzenia, że dana czynność podlega opodatkowaniu – to czy dzierżawa gruntu na cele rolnicze korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z bezumownym korzystaniem z rzeczy mamy do czynienia, gdy osoba trzecia bez tytułu prawnego wchodzi w sferę uprawnień właścicielskich, w wyniku czego właściciel zostaje pozbawiony faktycznego władztwa nad rzeczą oraz możliwości czerpania z niej pożytków.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „bezumowne korzystanie”. Kwestie związane z bezumownym korzystaniem z cudzej rzeczy regulują przepisy art. 224, art. 225 oraz art. 674 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.).

Jak wynika z ww. przepisów Kodeksu cywilnego, w przypadku bezumownego korzystania z rzeczy (nieruchomości) korzystający w złej lub dobrej wierze od chwili, w której dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy obowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy, zwrotu pożytków oraz odszkodowania z powodu zużycia, pogorszenia lub utraty rzeczy. Wynagrodzeniem za korzystanie z rzeczy objęte jest wszystko, co właściciel mógłby uzyskać, gdyby odpłatnie, na podstawie odpowiedniego stosunku prawnego, oddał rzecz do odpłatnego korzystania innemu podmiotowi.

O tym, czy bezumowne korzystanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, decydować będą w każdym przypadku konkretne okoliczności.

W przypadku, gdy korzystający z nieruchomości nie opuszcza jej, a właściciel dążąc do tego wytoczy przeciwko niemu powództwo o wydanie rzeczy, zasadne jest przyjęcie, że pomiędzy właścicielem i korzystającym bezumownie z tej nieruchomości nie istnieje żaden jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełnione są świadczenia wzajemne. W tej sytuacji świadczenie podatnika, nieoparte na tytule prawnym, wskazującym obowiązek świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia – nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Inaczej należy jednak oceniać sytuację, gdy dzierżawca użytkuje nieruchomość bez zawartej umowy za zgodą właściciela (nawet dorozumianą), płacąc z tego tytułu określone kwoty, a także sytuację kiedy właściciel rzeczy (np. gruntu) – z różnych względów – toleruje sytuację, w której przy braku formalnego stosunku prawnego, inny podmiot korzysta z należącej do niego rzeczy. W tych okolicznościach wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z rzeczy spełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W sytuacji, gdy podejmowane działania zmierzają w istocie jedynie do odzyskania należnych kwot, nie zaś do zwrotu nieruchomości, przyjąć należy, że między stronami istnieje dorozumiany stosunek prawny.

Podsumowując co do zasady bezumowne korzystanie z nieruchomości pozostaje poza opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Jeżeli jednak okoliczności wskazują na dorozumiane, milczące zawarcie umowy – czynność ta podlega opodatkowaniu jako świadczenie usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że początkowo miało miejsce milczące zajęcie tej nieruchomości. Następnie, w związku z powzięciem informacji, że grunt rolny uprawia inny rolnik a nie współwłaściciele gospodarstwa, Gmina wystosowała pismo do użytkownika z informacją, że posiada udziały w przedmiotowym gospodarstwie i w przypadku płacenia jakiegokolwiek czynszu dzierżawnego korzystający z gruntu winien uwzględnić Gminę jako współwłaściciela. W następstwie powyższego, w latach …… na rachunek bankowy dochodów Gminy zaczęły wpływać opłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości w części przysługującego udziału Gminy. Gmina tolerowała taki stan faktyczny i godziła się na uiszczaną przez użytkownika opłatę, nie mogąc uregulować tego stanu formalnie (umowa dzierżawy) z powodu niemożności porozumienia się z pozostałymi współwłaścicielami.

Z tak przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Gmina tolerowała sytuację, w której przy braku formalnego stosunku prawnego użytkownik korzystał z gruntu będącego również własnością Gminy – o czym świadczą: wystosowane pismo do użytkownika w sprawie czynszu dzierżawnego oraz pobieranie dobrowolnych wpłat uiszczanych przez użytkownika. W tej sytuacji przyjąć należy, że między stronami istniał dorozumiany stosunek prawny, a dorozumianą zgodę, traktować należy jako świadczenie usług – która to czynność ma charakter usługi najmu, dzierżawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe zauważyć należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca toleruje sytuację, w której przy braku formalnego stosunku prawnego, użytkownik korzysta z nieruchomości i jednocześnie Wnioskodawca nie podejmuje czynności zmierzających do odzyskania gruntu lecz zamiarem jego jest „uregulowanie stanu prawnego nieruchomości poprzez zawarcie umowy dzierżawy”, uznać należy, że w tym konkretnym przypadku używanie nieruchomości za domniemaną, dorozumianą zgodą, traktować należy jako świadczenie usług – która to czynność ma charakter usługi najmu, dzierżawy – podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W sytuacji, gdy podejmowane działania zmierzają w istocie jedynie do odzyskania należnych Wnioskodawcy kwot, nie zaś do zwrotu nieruchomości, przyjąć należy, że między stronami istnieje dorozumiany stosunek prawny.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej zastosowania prawidłowej stawki podatku należy stwierdzić, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie lub w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.) zgodnie z którym, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze. Ww. rozporządzenie obowiązywało do 31 grudnia 2013r.

Obecnie kwestię tę w sposób analogiczny reguluje § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. , poz. 736).

Stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, iż, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanych rozporządzeń wykonawczych do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy powołanej ustawy o VAT nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 tej ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który użytkownik (pomimo braku uregulowania umową) wykorzystywał na cele rolnicze (grunty były uprawiane i obsiane zbożem), wobec powyższego był wykorzystywany na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 2 pkt 19 ww. ustawy definiuje pojęcie rolnika ryczałtowego, przez którego należy rozumieć rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Dokonując zestawienia ww. definicji stwierdzić należy, iż gruntem przeznaczonym na cele rolnicze, będzie grunt przeznaczony przez użytkownika do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa w świetle przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę – na cele rolnicze.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści wniosku – użytkownik wykorzystuje od Gminy grunty rolne na cele rolnicze, zatem czynność ta korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanych rozporządzeń Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.