2016.03.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-791/15-4/MAP
z 2 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 7 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego/prawa ochronnego do znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 lutego 2016 r., Nr IPTPB1/4511-791/15-2/MAP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 9 lutego 2016 r. (data doręczenia 12 lutego 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 17 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.), nadanym dnia 19 lutego 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest między innymi: handel materiałami metalowymi gotowymi. Wnioskodawczyni w przyszłości otrzyma od męża w drodze darowizny niezarejestrowany znak towarowy, którego warstwa graficzna stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwany dalej: Znak towarowy). Darowizna będzie dokonana z majątku osobistego męża do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Otrzymany Znak towarowy będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Możliwe, że znak będzie oddawany innym podmiotom do używania na podstawie stosowych umów licencyjnych. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena niezarejestrowanego Znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego. Wartość Znaku towarowego na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową Znaku towarowego. Znak towarowy w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3 500 zł. W związku z powyższym, po dokonaniu darowizny, Znak towarowy otrzymany przez Wnioskodawczynię zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej przez Nią działalności, zgodnie z wartością określoną w umowie darowizny na podstawie wyceny (wartości rynkowej Znaku towarowego), jako prawo autorskie. Istnieje również możliwość, że na dzień zawarcia umowy darowizny mającej za przedmiot Znak towarowy, znak ten będzie zarejestrowany jako wspólnotowy znak towarowy w Urzędzie Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM). W takim przypadku przedmiotem darowizny będzie prawo ochronne do Znaku towarowego zarejestrowane w OHIM.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że:

Przychody osiągane przez Nią z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozliczane są w formie podatku liniowego.
Znak towarowy, który mąż Wnioskodawczyni zamierza darować na rzecz Wnioskodawczyni, wyrażony jest w formie znaku słowno-graficznego. W chwili obecnej Znak towarowy w stosunku do którego mężowi Wnioskodawczyni przysługują majątkowe prawa autorskie nie jest znakiem zarejestrowanym, a zatem nie przysługują mu w stosunku do niego prawa ochronne w rozumieniu przepisów prawa własności przemysłowej. Znak towarowy określa przede wszystkim towary z klasy 6 klasyfikacji nicejskiej. W przypadku zarejestrowania znaku towarowego w OHIM najprawdopodobniej ta klasa towarów zostanie wskazana.
Niezarejestrowany Znak towarowy spełnia wymogi ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ jest oznaczeniem słowno-graficznym stanowiącym utwór, w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na mocy art. 1 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.
Darczyńca nie amortyzował wskazanego we wniosku Znaku towarowego.
Jeżeli przed darowizną mąż Wnioskodawczyni uzyska prawo ochronne do znaku towarowego, tj. zarejestruje Znak towarowy w OHIM, to prawo to będzie stanowić prawo, o którym mowa w ustawie prawo własności przemysłowej wskazanej w wezwaniu. Jeżeli jednak mąż Wnioskodawczyni dokona darowizny przed rejestracją to Znak towarowy nie będzie prawem, o którym mowa w ww. ustawie. W takim przypadku przedmiotem darowizny będzie majątkowe prawo autorskie do utworu w postaci znaku słowno–graficznego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 30 marca 2009 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm., dalej: „ustawa PWP”), przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w rozporządzeniu Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. („Rozporządzenie”).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.

Prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest zatem traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. W tym wypadku funkcjonuje tożsamość praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna Znaku towarowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, zatem czy przychód z tytułu otrzymanego niezarejestrowanego Znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego będzie zwolniony z tego podatku, zatem u Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
Czy opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna Znaku towarowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, zatem czy przychód z tytułu otrzymanego prawa ochronnego do wspólnotowego Znaku towarowego, zarejestrowanego w OHIM będzie zwolniony z tego podatku, zatem u Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci niezarejestrowanego Znaku towarowego, stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego w drodze umowy darowizny dla celów amortyzacji podatkowej?
W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa ochronnego do wspólnotowego Znaku towarowego, zarejestrowanego w OHIM nabytego w drodze umowy darowizny dla celów amortyzacji podatkowej?
Czy Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu od wartości niematerialnej i prawnej w postaci niezarejestrowanego Znaku towarowego, stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego w drodze umowy darowizny, który będzie wykorzystywany gospodarczo dla potrzeb prowadzonej jednoosobowej działalności, od wartości przyjętej w umowie darowizny określonej jako wartość rynkowa?
Czy Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu od wartości niematerialnej i prawnej w postaci praw ochronnych do wspólnotowego Znaku towarowego, zarejestrowanego w OHIM w drodze umowy darowizny, który będzie wykorzystywany gospodarczo dla potrzeb prowadzonej jednoosobowej działalności, od wartości przyjętej w umowie darowizny określonej jako wartość rynkowa?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1 i 2.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób

fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny. Stosownie jednak do art. 3 pkt 2 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Z powyższego wynika zatem, że nabycie w drodze darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego w drodze umowy darowizny podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało wyłączone spod władztwa ustawy o podatku od spadków i darowizn. Powyższe dotyczy również sytuacji, w której przedmiotem darowizny będzie znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) albowiem prawa do znaków towarowych również zostały wprost wymienione w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm. ). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem, podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny (tj. w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku darczyńcy), niezarejestrowany znak towarowy stanowiący przedmiot prawa autorskiego lub zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy, a nabyty ww. Znak będzie wykorzystywany do celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do drugiej części pytania, zdaniem Wnioskodawczyni, opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna będzie zwolniona z opodatkowania, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie będzie kreowała po Jej stronie jakiegokolwiek innego rodzaju przychodu. Wnioskodawczyni nie będzie także zobowiązana do wykazania wartości otrzymanej darowizny, jako przychodu zwolnionego w jakiejkolwiek deklaracji, informacji, bądź zeznaniu podatkowym. Stanowisko Wnioskodawczyni wynika wprost z treści przepisów prawa, a mianowicie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, zgodnie z którym, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 20 cyt. ustawy, zwolnienie nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej etc., jednak wyłączenie to nie znajdzie zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym. Znak towarowy otrzymano bowiem w drodze darowizny - ergo zwolnienie znajdzie zastosowanie. Z kolei art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, dotyczy obliczania wartości świadczeń w naturze, świadczeń nieodpłatnych oraz częściowo odpłatnych. Ze względu na fakt, że Wnioskodawczyni otrzyma znak towarowy (zarejestrowany lub niezarejestrowany) w drodze darowizny, a więc w sposób nieodpłatny, to wskazane przepisy znajdą zastosowanie, a konkretnie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (określanie wartości świadczeń nieodpłatnych). Mając powyższe na uwadze stwierdzić można, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię prawo do niezarejestrowanego znaku towarowego (lub zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego), tak jak opisano to w zdarzeniu przyszłym, jest otrzymaniem darowizny, (tj. nieodpłatnie), a więc również nieodpłatnie z punktu widzenia regulacji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnosząc się do grup podatkowych, w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, to zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

W ocenie Wnioskodawczyni, z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że „otrzymanie” (tj. nabycie) następuje od męża, czyli osoby z I grupy podatkowej, w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, a więc i ten wymóg ustawowy został spełniony. W ocenie Wnioskodawczyni, opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna nie będzie kreowała jakiegokolwiek rodzaju przychodu po Jej stronie a więc nie będzie występował przychód do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymanie znaku towarowego w sposób opisany zdarzeniu przyszłym, będzie korzystało ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie kreowało żadnego innego przychodu podatkowego.

Dodatkowo, wartość otrzymanej darowizny - jako przychodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie podlega wykazaniu i zgłoszeniu do organu podatkowego na jakimkolwiek zeznaniu, deklaracji, czy informacji przewidzianych przepisami prawa podatkowego.

Podsumowując, Wnioskodawczyni twierdzi, że świadczenie (tj. przekazanie znaku towarowego w drodze darowizny) będzie miało nieodpłatny charakter, jego wartość obliczana będzie zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, świadczenie to zostanie otrzymane od męża, a więc osoby z I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, zaś art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania. Tak więc wszelkie wymogi do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, zostaną spełnione.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołuje treść interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 r., Nr ILPB1/415-846/13-6/AP. Powyższe zostało również potwierdzone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 stycznia 2015 r., Nr IBPBII/1/436-316/14/MCz oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 stycznia 2015 r., Nr IBPBI/1/415-1217/14/JS.

Ad. 3 i 4.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościaminiematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

zostały nabyte,

nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

przewidywany okres ich używania przekracza rok,

są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niegodziałalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawieumowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie, jako wartościniematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że niezarejestrowany znaktowarowy, którego wzór graficzny stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, mieści się w kategorii praw autorskich, wskazanych w art. 22b ust. 1pkt 4 ww. ustawy.

Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a- 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nabycie prawa własności składnika majątku może zatem nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma darowiznę - niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego. Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Znak towarowy będzie wykorzystany w prowadzonej działalności gospodarczej (np. Poprzez udzielenie licencji innym podmiotom na korzystanie ze Znaku towarowego), w związku z tym zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Znak towarowy w dniu przyjęcia go do używania, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok. Wartość praw do Znaku towarowego przekroczy 3 500 zł i zostanie wyceniona w umowie darowizny według wartości rynkowej. W związku z tym, otrzymanie przez Wnioskodawczynię w formie darowizny niezarejestrowanego Znaku towarowego, stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego, stanowi - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, gdzie wartością początkową ww. wartości niematerialnej i prawnej będzie wartość rynkowa niezarejestrowanego znaku zawarta w umowie darowizny.

Powyższa argumentacja będzie miała również odpowiednie zastosowanie w przypadku, gdy przedmiotem darowizny, którą otrzyma Wnioskodawczyni od męża będzie zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy. Jak wynika bowiem wprost z art. 22b ust. 1 pkt 6) ww. ustawy, amortyzacji podlegają m.in. prawa określone w prawie własności przemysłowej, którym jest m.in. prawo ochronne do znaku towarowego. Nie ulega wątpliwości, że prawo ochronne do znaku towarowego udzielone na podstawie przepisów unijnych jest przykładem prawa ochronnego, o którym mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6) cyt. ustawy.

Zarejestrowany znak towarowy będzie poza tym spełniał wszystkie inne warunki konieczne dla jego amortyzacji podatkowej, tj. w dniu przyjęcia go do używania będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, przewidywany czas jego używania będzie dłuższy niż jeden rok, a wartość będzie przekraczała kwotę 3 500 zł. W związku z tym, otrzymanie przez Wnioskodawczynię w formie darowizny zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego stanowi - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, gdzie wartością początkową ww. wartości niematerialnej i prawnej będzie wartość rynkowa zarejestrowanego wspólnotowego znaku zawarta w umowie darowizny.

Ad. 5 i 6.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

zostały nabyte,

nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

przewidywany okres ich używania przekracza rok,

są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Co oznacza, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

Należy zaznaczyć, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają natomiast nabyte prawa autorskie do niezarejestrowanych znaków towarowych oraz prawa ochronne do znaków towarowych, o których mowa w ustawie prawo własności przemysłowej.

Prawem ochronnym na znak towarowy w rozumieniu przepisów prawa własności przemysłowej jest m.in. zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy, wynikające z rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. (dalej: „Rozporządzenie”) i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w..., jest prawem ochronnym na znak towarowy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 30 marca 2009 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn zm., dalej: „ustawa PWP”), przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Zasada jednolitości wyraża się w:

jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.

Prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy, jest zatem traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. W tym wypadku funkcjonuje tożsamość praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a i 22b ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 45a) lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskaniaprzychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Reasumując, mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Wnioskodawczyni może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego, jak również od nabytego w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego udzielonego przez Urząd Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM).

(Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2012 r., Nr IPPB1/415-1020/11-2/EC oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 listopada 2014 r., Nr ILPB1/415-992/14-2/IM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin