2015.11.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-809/15/MM
z 26 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz.613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 21 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 4 listopada 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 9 listopada 2015 r.) oraz z dnia 12 listopada 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 18 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 23 października 2015 r. Nr ITPB2/4511-809/15-2/MM wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 4 listopada 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 9 listopada 2015 r.) oraz z dnia 12 listopada 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 18 listopada 2015 r .

W przedmiotowym wniosku oraz w pismach uzupełniających przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z niepełnosprawnością Wnioskodawca dokonał adaptacji pomieszczeń użytkowych do potrzeb osoby posiadającej II grupę inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia. Orzeczenie wydała Obwodowa Komisja do Spraw Niepełnosprawności i Zatrudnienia w B.

W oparciu o art. 26 ust. 7, 7a, 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przystąpiono do jej realizacji. W toku prac adaptacyjnych zlikwidowano pomieszczenie sąsiadujące z kuchnią i łazienką w celu powiększenia powierzchni użytkowej ww. pomieszczeń. Wymieniono ściany i podłogi stosując na posadzce płytki antypoślizgowe. Płytki te zapobiegają przed poślizgiem, które mogłyby powodować urazy. W łazience – oprócz przebudowy ścian - wymieniono ponadto całą armaturę, wymieniono wannę i zamontowano prysznic, wstawiono drzwi dostosowane do możliwości poruszania się na wózku inwalidzkim, (jednakże Wnioskodawca aktualnie nie korzysta z wózka inwalidzkiego i się na nim nie porusza) i założono płytki antypoślizgowe. Łazienkę także przystosowano do możliwości poruszania się na wózku inwalidzkim. W kuchni – oprócz armatury – ułożono wspomniane już wcześniej płytki antypoślizgowe. W WC wymieniono muszlę klozetową wraz z oprzyrządowaniem, wstawiono również umywalkę i uchwyty. Natomiast adaptacja kuchni polegała na wymianie płytek podłogowych na antypoślizgowe oraz zlewu i armatury. Wymieniono również drzwi i ościeżnice umożliwiające sprawne poruszanie się wózkiem inwalidzkim, w razie zaistnienia takiej konieczności.

Ww. prace zostały poniesione w celu polepszenia mobilności i lepszego dostępu do urządzeń pozwalających na utrzymanie higieny niepełnosprawnego. Stare materiały nie nadają się do powtórnej używalności i należy je w całości wymienić na nowe.

Wydatki wymienione w stanie faktycznym dotyczące adaptacji zostały poniesione stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wynikających z orzeczeń o niepełnosprawności.

Wydatki poniesione zostały w 2015 r. i zostały udokumentowane fakturami, a Wnioskodawca nie otrzymał na to żadnych środków, w tym z RFROF-u, gdyż brak jest funduszy na 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może dokonać odliczenia w zeznaniu PIT-37 wydatków poniesionych na:

zakup materiałów potrzebnych do przebudowy ścian łazienki i WC (kosztem likwidacji pokoju) w celu poszerzenia ww. pomieszczeń, których obecna powierzchnia jest bardzo mała,
opłacenie robocizny ww. przebudowy,
utylizację materiałów powstałych z rozbiórki starych ścian (zezwolenie ze Spółdzielni Mieszkaniowej),
zakup nowych materiałów, tj. pustaków, farb, terakoty, glazury, armatury łazienkowej,
zakup materiałów i opłacenie robocizny hydraulicznej,
opróżnienie i napełnienie wodą instalacji grzewczej,
wymianę miski klozetowej, umywalki, glazury i terakoty w WC,
wymianę wanny, zamontowanie uchwytów do przytrzymania się niepełnosprawnego podczas podnoszenia się z wanny i w WC, oraz innych akcesoriów potrzebnych do utrzymania higieny,
robociznę i zakup samych drzwi do łazienki i WC,
przystosowanie kuchni do potrzeb niepełnosprawnego,
inne koszty związane z adaptacją wynikające z zakresu prac,
zakup materiałów elektrycznych,
zamontowanie krzesełka wannowego i schodków?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane w pytaniu wydatki może odliczyć przy rozliczaniu zeznania PIT za 2015 r. na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących likwidacji barier architektonicznych dla potrzeb osób niepełnosprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł;
utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł;
opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
opłacenie tłumacza języka migowego;
kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II – grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do 16 lat - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a)
używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł;
odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
1. na turnusie rehabilitacyjnym,
2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy - w przypadku darowizny pieniężnej;
dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu - w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c;
zaświadczenia jednostki organizacyjnej realizującej zadania w zakresie pobierania krwi o ilości bezpłatnie oddanej krwi lub jej składników przez krwiodawcę;
dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia w szczególności:

wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo- rehabilitacych.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest więc ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki, które nie zostały poniesione stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że w związku z niepełnosprawnością Wnioskodawca dokonał adaptacji pomieszczeń użytkowych do potrzeb osoby posiadającej II grupę inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia. Orzeczenie wydała Obwodowa Komisja do Spraw Niepełnosprawności i Zatrudnienia w B.

W oparciu o art. 26 ust. 7, 7a, 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przystąpiono do jej realizacji. W ramach ww. prac adaptacyjnych zlikwidowano pomieszczenie sąsiadujące z kuchnią i łazienką w celu powiększenia powierzchni użytkowej ww. pomieszczeń. Wymieniono ściany i podłogi zakładając na posadzkę płytki antypoślizgowe. Płytki te zapobiegają przed poślizgiem, które mogłyby powodować urazy. W łazience – oprócz przebudowy ścian - wymieniono ponadto całą armaturę i wannę oraz zamontowano prysznic, wstawiono drzwi dostosowane do możliwości poruszania się na wózku inwalidzkim (jednakże Wnioskodawca aktualnie nie korzysta z wózka inwalidzkiego i się na nim nie porusza). Łazienkę także przystosowano do możliwości poruszania się na wózku inwalidzkim. W WC wymieniono muszlę klozetową wraz z oprzyrządowaniem, wstawiono również umywalkę i uchwyty. Natomiast adaptacja kuchni polegała na wymianie płytek podłogowych na antypoślizgowe oraz na wymianie zlewu i armatury. Wymieniono również drzwi i ościeżnice umożliwiające sprawne poruszanie się wózkiem inwalidzkim, w razie zaistnienia takiej konieczności.

Wydatki wymienione w stanie faktycznym dotyczące adaptacji zostały poniesione w 2013 r. stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wynikających z orzeczeń o niepełnosprawności, zostały udokumentowane fakturami, a Wnioskodawca nie otrzymał na realizację ww. prac żadnych środków, w tym z RFROF-u, gdyż brak jest funduszy na 2015 r.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na: zakup materiałów potrzebnych do przebudowy ścian łazienki i WC w celu ich poszerzenia (obecnie bardzo mała ich powierzchnia), kosztem likwidacji pokoju, robociznę ww. przebudowy, utylizację materiałów powstałych z rozbiórki starych ścian, zakup nowych materiałów, tj. pustaków, farby, terakoty, glazury, armatury łazienkowej, zakup materiałów i opłacenie robocizny hydraulicznej, opróżnienie i napełnienie wodą instalacji grzewczej, wymianę miski klozetowej, umywalki, glazury i terakoty w WC, wymianę wanny, zamontowanie uchwytów do przytrzymania się niepełnosprawnego podczas podnoszenia się z wanny i w WC, oraz innych akcesoriów potrzebnych do utrzymania higieny, opłacenie robocizny i zakup drzwi w łazience i WC, przystosowanie kuchni do potrzeb niepełnosprawnego (w tym wymianę płytek podłogowych na antypoślizgowe oraz zlewu i armatury), zakup materiałów elektrycznych, zamontowanie krzesełka wannowego i schodków oraz innych wydatków związanych z adaptacją, które wynikną w czasie prac mieszczą się w pojęciu wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkania lub budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja" i „wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja" to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją lokalu/ budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie lokalu/budynku - to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania/budynku do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W związku z powyższym sfinansowanie prac związanych z remontem kuchni, łazienki i WC polegające na położeniu na posadzce płytek antypoślizgowych, zamontowaniu w łazience nad wanną i w WC uchwytów niezbędnych do podtrzymania się niepełnosprawnego, zamontowaniu krzesełka wannowego i schodków do wanny – przy spełnieniu warunków wynikających z powyżej zacytowanych przepisów - można zaliczyć do wydatków na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile faktycznie – jak to wynika z treści wniosku są to wydatki na przystosowanie lokalu, jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy, które zapewniają warunki do lepszego korzystania z łazienki, WC i kuchni.

Odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie podlegają natomiast wydatki poniesione na: przebudowę ścian łazienki, WC w celu jej powiększenia (zakup materiałów i opłacenie robocizny), utylizację materiałów powstałych z rozbiórki starych ścian, zakup nowych materiałów typu: pustaki, farby, glazura, armatura łazienkowa, zakup materiałów hydraulicznych i opłacenie robocizny, opróżnienie i napełnienie wodą instalacji grzewczej, wymianę miski klozetowej, umywalki, glazury, wymianę wanny, zakup akcesoriów do utrzymania higieny osobistej, zakup drzwi łazienkowych i do WC oraz opłacenie robocizny (co ewentualnie w przyszłości umożliwi poruszanie się na wózku inwalidzkim), zakup i montaż armatury do kuchni, zakup materiałów elektrycznych, bowiem wobec okoliczności przedstawionych we wniosku nie stanowią one wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy.

Z całą pewnością wykonanie powyższych prac remontowych poprawiło osobisty komfort Wnioskodawcy, jednak trudno doszukać się w tych wydatkach cech charakterystycznych dla jego niepełnosprawności, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich do wydatków na cele rehabilitacyjne.

Stare instalacje i armatura bywają uciążliwe dla każdej osoby zamieszkującej w podobnych warunkach, jednakże ich wymiana jest podyktowana w każdym przypadku potrzebą remontu i modernizacji domu (mieszkania) bez względu na to, kim są jego mieszkańcy.

Również przesunięcie ścian, w tym: koszt utylizacji materiałów powstałych z rozbiórki starych ścian, koszt zakupu pustaków, farby, koszty opróżnienia i napełnienia wodą instalacji grzewczej nie są związane z przystosowaniem pomieszczenia stosownie do potrzeb Wnioskodawcy jako osoby niepełnosprawnej.

W kwestii natomiast wydatków na wymianę drzwi do łazienki i WC na szersze z uwagi na to, że być może w przyszłości Wnioskodawca będzie musiał poruszać się na wózku inwalidzkim stwierdzić należy, że zwrot „stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności” oznacza, że adaptacja i wyposażenie lokalu mieszkalnego powinna zostać dokonana zarówno z uwzględnieniem rodzaju schorzenia osoby niepełnosprawnej (w związku z którym osoba ta uzyskała orzeczenie o niepełnosprawności), jak i stopnia zaawansowania danego schorzenia w momencie ponoszenia wydatku. Skoro w chwili ponoszenia wydatku Wnioskodawca nie korzystał z wózka inwalidzkiego i się na nim nie poruszał, zamontowanie szerszych drzwi nie jest wydatkiem poniesionym stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności.

Reasumując – przy spełnieniu warunków wynikających z art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jedynie wydatki poniesione na: położenie na posadzce w kuchni, łazience i WC płytek antypoślizgowych, zamontowanie w łazience nad wanną i w WC uchwytów niezbędnych do podtrzymania się niepełnosprawnego, zamontowanie krzesełka wannowego i schodków do wanny stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tylko wydatki poniesione na ww. cele – przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z przepisów tej ustawy - podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wobec powyższego nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że wszystkie wymienione w pytaniu wydatki może uwzględnić przy rozliczaniu zeznania PIT-37 za 2015 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin