Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-586/15-4/ŁM
z 19 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzoną wartość likwidowanych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzoną wartość likwidowanych środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma prowadzi działalność od 12-10-2012 r. pod nazwą: „A” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

W Krajowym Rejestrze Sądowym została zarejestrowana w dniu 09-11-2012 r.

Aktem notarialnym w dniu 17-12-2012 r. stała się wspólnikiem − komplementariuszem w firmie pod nazwą : „B” Sp. z o.o. Sp. Komandytowa.

Firma „A” Spółka z o.o. uczestniczy w zyskach i stratach w „B” Sp. z o.o. Sp. Kom. Do spółki komandytowej komandytariusz − osoba fizyczna wniosła aportem zorganizowaną część swojego przedsiębiorstwa. Powyższą czynność potwierdzono aktem notarialnym. Wykazano w nim wycenę poszczególnych składników wniesionych aportem. Do ksiąg rachunkowych wprowadzono środki trwałe zgodnie z aktem notarialnym.

Dla celów podatkowych odpisów amortyzacyjnych środków trwałych dokonuje się z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości oraz kontynuuje się metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot wnoszący wkład. Prowadzi się do nich odrębną ewidencję uwzględniając dotychczasowe umorzenia.

Dla celów bilansowych środki trwałe wchodzące w skład wniesionej do spółki zorganizowanej części przedsiębiorstwa wprowadzono do ewidencji w wartości godziwej korzystając z wyceny rzeczoznawcy. Od tak ustalonej wartości Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych uwzględniając okres ekonomicznej użyteczności środków trwałych. Amortyzacja ujmowana jest jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Spółka likwiduje środek trwały ze względu na jego zużycie − wyeksploatowanie oraz elementy rusztowań, które zostały skradzione na budowie i nie wykryto sprawcy przez organy ścigania. Postępowanie umorzono.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy likwidując środki trwałe, które były umorzone całkowicie w podmiocie wnoszącym aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może nieumorzoną wartość z ewidencji bilansowej środków trwałych zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy amortyzację z ewidencji księgowej − bilansowej wniesionych środków trwałych aportem wg wyceny początkowej rzeczoznawcy zalicza się do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Natomiast do kosztów podatkowych amortyzuje się zgodnie z art. 15 ust. 1s UDOP, w wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych podmiotu wnoszącego wkład.

Spółka zlikwidowała środek trwały ze względu na jego zużycie − wyeksploatowanie oraz elementy rusztowań, które zostały skradzione na budowie i nie wykryto sprawcy przez organy ścigania. Postępowanie umorzono. Likwidacja nie wiązała się z utratą przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności gospodarczej.

Likwidowane środki trwałe w ewidencji podmiotu wnoszącego wkład były całkowicie umorzone. W ewidencji kosztowej − podatkowej Wnioskodawcy nie nastąpiły żadne księgowania.

Likwidując z ewidencji bilansowej środki trwałe wniesione aportem Wnioskodawca nieumorzoną wartość zaliczył do pozostałych kosztów operacyjny niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy wynika z odpowiedzi z 8 lutego 2016 r. na wezwanie do uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że w 2012 r. stał się on wspólnikiem – komplementariuszem spółki komandytowej. Do spółki komandytowej komandytariusz – osoba fizyczna wniosła aportem zorganizowaną część swojego przedsiębiorstwa.

Sposób ustalenia wartości składników majątku, wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabytych w drodze wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części został przez ustawodawcę określony w art. 15 ust. 1s ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym: w przypadku nabycia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności intelektualnej wniesionej przez podmiot komercjalizujący wartość poszczególnych składników tego wkładu, w tym składników wchodzących w skład majątku przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustala się:

1. w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład − w przypadku składników zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
2. w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład na dzień nabycia − w przypadku pozostałych składników.
   
   

Jednocześnie w myśl art. 15 ust. 6 tej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Warunki jakie muszą spełniać składniki majątku podatnika, aby uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne oraz ich katalog zawierają przepisy art. 16a i 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi ich wprowadzenie do stosownej ewidencji oraz określenie ich wartości początkowej.

Zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: w razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Natomiast w myśl art. 16g ust. 10a ww. ustawy: przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności intelektualnej wnoszonej przez podmiot komercjalizujący, w drodze wkładu niepieniężnego.

Stosownie do treści art. 16h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7.

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład (art. 16h ust. 3a tej ustawy).

Powyższe przepisy wprowadzają obowiązek kontynuacji, co oznacza, że podmiot nabywający przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w drodze wkładu niepieniężnego dokonuje odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wyceny wartości początkowej przejętych składników, wysokości odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot wnoszący aport.

Zatem w sytuacji gdy przy aporcie przedsiębiorstwa/zorganizowanej jego części środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne były ujęte w księgach rachunkowych podmiotu wnoszącego aport, wówczas wartość początkową tych środków ustala się na podstawie art. 16g ust. 9 w związku z ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (uwzględniając tym samym treść art. 15 ust. 1s pkt 1), tj. w wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów i metody amortyzacji.

Odnośnie natomiast do likwidacji środków trwałych należy wskazać, że ograniczenie w zakresie traktowania wartości zlikwidowanego środka trwałego jako kosztu uzyskania przychodu wprowadza art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Przytoczony przepis odnosi się tylko i wyłącznie do przypadków, w których likwidacja nie w pełni umorzonych środków trwałych jest związana ze zmianą rodzaju działalności. Tym samym straty z tytułu likwidacji środków trwałych spowodowane innymi niż zmiana działalności przyczynami, co do zasady, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W opisanym stanie faktycznym likwidacja środka trwałego nastąpiła ze względu na jego zużycie – wyeksploatowanie, a w odniesieniu do elementów rusztowań – z uwagi na ich kradzież i brak wykrycia sprawcy. Jednak z opisu wynika także, że wskazane środki trwałe zostały całkowicie umorzone, a wchodząc do majątku spółki komandytowej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, zostały wycenione dla celów bilansowych wg wartości godziwej. Na moment ich likwidacji w księgach spółki komandytowej w ujęciu bilansowym pozostaje nieumorzona wartość tych środków.

W związku z tym, że przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest nieumorzona wartość środków trwałych w ujęciu bilansowym, to wartość ta nie może zostać zaliczona w koszty podatkowe. Za takie koszty (w sytuacji likwidacji środków trwałych z innych przyczyn niż utrata przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności) można uznać tylko i wyłącznie straty z tytułu nie w pełni umorzonych środków trwałych w ujęciu podatkowym (tj. amortyzowanych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Reasumując – likwidując środki trwałe, które były umorzone całkowicie w podmiocie wnoszącym aport, Wnioskodawca nie może nieumorzoną wartość z ewidencji bilansowej środków trwałych zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.