Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-1246/15-2/MAO
z 22 lutego 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dotyczącym wliczania do wartości limitu 150.000 zł:

  • sprzedaży mediów na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.
  • zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 24 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dotyczącym wliczania do wartości limitu 150.000 zł zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz sprzedaży mediów na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Wspólnota mieszkaniowa, w której występują zarówno lokale mieszkalne jak i użytkowe pobiera od właścicieli lokali opłaty przewidziane w art. 13 i 14 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 1892 dalej uwl). Opłaty przewidziane w art. 13 uwl powinien ponosić każdy właściciel we własnym zakresie. Jednakże z uwagi na infrastrukturę techniczną wspólnota jest m.in. nabywcą: ciepła, wody, usługi odprowadzania ścieków dostarczanych do budynku. Następnie media te w części wspólnota odsprzedaje poszczególnym właścicielom lokali, tak aby ponosili koszty utrzymania własnych lokali przewidziane w art. 13 uwl. Opłaty te zgodnie z interpretacją Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2011 r. są czynnościami, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Ponadto wspólnota pobiera od właścicieli opłaty na utrzymanie części wspólnej zgodnie z art. 14 uwl. Opłaty te w myśl ww. interpretacji pozostają poza zakresem rozliczania w VAT.

Wspólnota ustalając limit 150.000 zł zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług nie uwzględnia opłat pobieranych na poczet utrzymania części wspólnych oraz opłat z tytułu odsprzedaży mediów (tj. wody, energii cieplnej, usług odprowadzania ścieków) właścicielom lokali mieszkalnych wykorzystywanych na cele mieszkaniowe.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy sprzedaż ciepła, wody, usługi odprowadzania ścieków dla właścicieli lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, tworzących wspólnotę mieszkaniową powinna ta wspólnota mieszkaniowa zaliczyć do transakcji związanych z nieruchomościami, o których mowa jest w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), a tym samym wliczać do limitu 150.000 zł ? Czy zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną także należy wliczać do limitu 150.000 zł?


Stanowisko Wnioskodawcy:


Zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej uptu) zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. W przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności podlegających uptu, kwota ta jest proporcjonalnie zmniejszona.

Do limitu zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 I ust. 9 uptu nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 uptu lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 uptu. Wyjątek dotyczy m.in. zwolnionych z VAT transakcji związanych z nieruchomościami, które nie są działalnością pomocniczą podatnika (art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a uptu).

Na podstawie art. 82 ust. 3 wydane zostało rozporządzenia MF z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. 2013, 1722 ze zm., dalej rozporządzenie w sprawie zwolnień z VAT). W § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie zwolnień z VAT zwalnia się z podatku VAT czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę. W praktyce zwolnienie dotyczy opłat za tzw. „media” (woda, ciepło, itp.) pobierane przez wspólnotę mieszkaniową od właścicieli lokali zużywających je w lokalach mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zgodnie ze stanem faktycznym wskazanym w poz. G wniosku wspólnota mieszkaniowa pobiera takie opłaty od właścicieli lokali.

Problem z ustaleniem limitu zwolnienia z VAT dla wspólnoty mieszkaniowej sprowadza się do ustalenia, jakie dostawy towarów oraz jakie usługi zaliczane są do transakcji związanych z nieruchomościami, o których mowa jest w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a uptu. W szczególności, czy dostawa ciepła oraz świadczenie usług rozprowadzania wody oraz odprowadzania ścieków (media) są „związane z nieruchomością”.


Niestety ustawodawca nie wyjaśnił, co należy rozumieć przez pojęcie „transakcji związanych z nieruchomościami”. Samo pojęcie „transakcji” obejmuje zarówno świadczenie usług jak i dostawy towarów. Powyższe jest niewątpliwe wobec słownikowej definicji tego pojęcia, np. internetowy słownik języka polskiego PWN. Natomiast wątpliwość wspólnoty mieszkaniowej dotyczy zakresu pojęcia „związanych z nieruchomościami”. Literalna wykładnia tego wyrażenia nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jakie to usługi lub dostawy są „związane z nieruchomościami”. Internetowy słownik języka polskiego PWN pod hasłem „związane” wskazuje następujące znaczenia: związać - związywać

  1. wiążąc, połączyć końce liny, sznurka, nici itp.
  2. wiążąc, połączyć kilka rzeczy
  3. zapakować coś w chustkę, płachtę i związać jej rogi
  4. unieruchomić kogoś, wiążąc mu nogi i ręce
  5. połączyć emocjonalnie kogoś z kimś lub czymś
  6. zobowiązać kogoś do przestrzegania tajemnicy, umowy itp.
  7. odnieść coś do kogoś lub do czegoś
  8. o substancjach lub ich składnikach: utworzyć jednorodną całość
  9. zostać zastosowanym jako element łączący
  10. o atomach lub cząsteczkach: przyłączyć atomy lub cząsteczki innych pierwiastków lub związków chemicznych
  11. w szachach: całkowicie lub częściowo ograniczyć swobodę ruchów bierki przeciwnika.


Przedstawione znaczenia nie wyjaśniają jak należy rozumieć pojęcie „związanych z nieruchomościami”.


Niestety brak jest również orzecznictwa sądowego, które wyjaśniłoby zagadnienie dostaw lub usług „związanych z nieruchomością” na gruncie art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a uptu. Natomiast uptu posługuje się analogicznym pojęciem usług „związanych z nieruchomościami” w art. 28e uptu. Przepis ten był wielokrotnie interpretowany w ramach krajowego oraz wewnątrzwspólnotowego orzecznictwa sądowego. Zatem orzecznictwo zapadłe na gruncie art. 28e uptu może być wykorzystane do interpretacji art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a i ustalenia zakresu dostaw i usług „związanych z nieruchomościami", wobec identycznych pojęć użytych w obu przepisach.

W przedmiocie stosowania art. 28e ustawy o VAT, a co za tym idzie stanowiących jego podstawę przepisów dyrektywy 112, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z 27 czerwca 2013 r. Sprawa C-155/12. W wyroku tym Trybunał stwierdził: „...Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia...” W konsekwencji TSUE wskazał, iż tylko, gdy usługobiorcom zostało przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości mamy do czynienia z usługą związaną z nieruchomością.

Podobne stanowisko TSUE przedstawił we wcześniejszym wyroku z dnia 7 września 2006 r. (sprawa C-166/05). W ślad za orzecznictwem Trybunału, krajowe sądy podkreślają, że aby uznać usługi za związane z nieruchomością konieczne jest, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość, co będzie miało miejsce w szczególności wtedy, gdy określona w sposób wyraźny nieruchomość będzie konstytutywnym elementem świadczenia usług, stanowiąc centralny i nieodzowny element tego świadczenia (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 kwietnia 2015 r. sygn. akt I FSK 131/14).

Uwzględniając interpretację wskazaną w ww. wyrokach, sprzedaży mediów nie można zaliczyć do transakcji „związanych z nieruchomościami”. Niewątpliwie dotyczą one nieruchomości, ale nieruchomość nie jest tutaj konstytutywnym (podstawowym) elementem świadczenia. Dostawa mediów w żaden sposób nie daje możliwości dysponowania nieruchomościami, ani też nieruchomość nie jest przedmiotem świadczenia. Przedmiotem świadczenia jest w omawianym przypadku odsprzedaż wody, ciepła, itp. dla poszczególnych właścicieli lokali.

Potwierdzenie, iż dostawa mediów nie stanowi usługi związanej z nieruchomością znajdujemy bezpośrednio w Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 czerwca 2013 r., nr IBPP4/443-139/13/LG. Dyrektor nie zakwalifikował usługi dostawy wody do stoiska wystawienniczego do usług związanych z nieruchomością.

Reasumując sprzedaż mediów na rzecz właścicieli lokali nie jest transakcją związaną z nieruchomościami, o której mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a uptu. Tym samym w zakresie, w jakim podlega zwolnieniu z VAT na mocy § 3 ust. 1 pkt 10 dalej rozporządzenie w sprawie zwolnień z VAT nie jest uwzględniana przy wyliczeniu limitu zwolnienia w wysokości 150.000 zł, ponieważ nie mieści się w zakresie art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a uptu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

  • nieprawidłowe w zakresie dotyczącym wliczania do wartości limitu 150.000 zł sprzedaży mediów na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych,
  • prawidłowe w zakresie dotyczącym wliczania do wartości limitu 150.000 zł zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).


Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi - art. 8 ust. 2a ustawy.


Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.


Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).


W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o własności lokali, ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.


Z powyższego przepisu wynika, że postanowienia ww. ustawy o własności lokali odnoszą się zarówno do lokali mieszkalnych, jak też do lokali o innym przeznaczeniu tzw. lokali użytkowych (lokali sklepowych, usługowych, handlowych, biurowych, gastronomicznych, garaży i innych).


W myśl art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.


Przepis ten nadaje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka, która powstała na podstawie przepisu art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.


Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.


Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej:

  • związane z nieruchomością wspólną,
  • związane z odrębną własnością lokalu.

Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

  1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
  2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
  3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
  4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
  5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.


Należy zatem wskazać, że w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, wspólnota będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim wypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej - m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali.

W związku z tym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest - jako odrębny od jej członków podmiot prawa - wspólnota mieszkaniowa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument, nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali, a zatem nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług (tj. głównie mediów) celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli. Nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. W konsekwencji należy stwierdzić, że obciążanie członków wspólnoty zaliczkami na pokrycie kosztów indywidualnego zużycia mediów stanowi odpłatną dostawę towarów i świadczenie usług w myśl art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2a ustawy. Dotyczy to również odsprzedaży właścicielom lokali, zakupionych uprzednio w tym celu, towarów i usług związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali. Wówczas wspólnota wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnotą mieszkaniową obejmującą zarówno lokale mieszkalne jak i lokale użytkowe. Wspólnota jest m.in. nabywcą ciepła, wody, usługi odprowadzania ścieków dostarczanych do budynku. Ww. media Strona odsprzedaje poszczególnym właścicielom lokali, tak aby ponosili koszty utrzymania własnych lokali. Ponadto wspólnota pobiera od właścicieli opłaty na utrzymanie części wspólnej.

Wspólnota ustalając limit 150.000 zł zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług nie uwzględnia opłat pobieranych na poczet utrzymania części wspólnych oraz opłat z tytułu odsprzedaży mediów (tj. wody, energii cieplnej, usług odprowadzania ścieków) właścicielom lokali mieszkalnych wykorzystywanych na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż mediów dla właścicieli lokali mieszkalnych powinna być zaliczona do transakcji związanych z nieruchomościami, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, a tym samym powinna być wliczona do limitu 150.000 zł.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - o treści obowiązującej od dnia 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.


Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy o VAT - o treści obowiązującej od dnia 1 stycznia 2014 r. - stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się: 1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

  1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
  2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
    1. transakcji związanych z nieruchomościami,
    2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
    3. usług ubezpieczeniowych
    - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
  3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z powyższego przepisu wynika, że obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, nie bierze się pod uwagę m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli nie mają one charakteru transakcji pomocniczych.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r., poz. 1722 z późn. zm.), w którym to rozporządzeniu wprowadził inne niż w ustawie zwolnienia od podatku, a także określił szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień.


I tak, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 10 i 11 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku:

  1. czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę;
  2. czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależne od właściciela w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266, z późn. zm.) lub opłaty pośrednie w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367, z późn. zm.), jeżeli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Rozpatrując kwestię wliczenia do kwoty sprzedaży czynności związanych z utrzymaniem lokali mieszkalnych wykorzystywanych na cele mieszkaniowe należy wskazać, że dokonane przez ustawodawcę od 1 stycznia 2014 r. zmiany w art. 113 ustawy o VAT mają na celu w sposób bardziej precyzyjny i odpowiadający prawu unijnemu regulować stosowanie zwolnienia od podatku VAT dla drobnych przedsiębiorców, których obrót w skali roku nie przekracza 150.000 zł.

Z cyt. art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Analizując zatem treść art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, o treści obowiązującej od 1 stycznia 2014 r., wskazać należy, że „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Ponadto należy zauważyć, że pojęcie nieruchomości nie zostało zdefiniowane w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług. Definicję nieruchomości zawiera art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie ulega wątpliwości, że lokale mieszkalne, jako części budynków stanowią nieruchomości w świetle powołanego wyżej przepisu. Zatem wpłaty uzyskiwane od właścicieli poszczególnych Lokali Mieszkalnych (Zaliczki na Media) jako koszty związane z ich indywidualnymi potrzebami i ze zużyciem przez nich Mediów są wpłatami związanymi z nieruchomością.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż mediów do lokali mieszkalnych nie stanowi transakcji związanej z nieruchomościami. Z takim stanowiskiem nie sposób się zgodzić, ponieważ specyfiką działalności Wspólnoty jest zarządzanie nieruchomością, zatem dostawa mediów do poszczególnych lokali mieszkalnych jest bez wątpienie czynnością związaną z nieruchomościami. W konsekwencji, obrót uzyskiwany z tytułu dostawy ciepła, wody oraz usługi odprowadzania ścieków dla właścicieli lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe należy uznać za transakcję związaną z nieruchomościami, gdyż wynika to z istoty prowadzonej działalności Wspólnoty.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że opłaty pobierane od właścicieli poszczególnych lokali mieszkalnych z tytułu odsprzedaży mediów (wody, energii cieplnej, usług odprowadzania ścieków) są transakcjami związanymi z nieruchomościami i wliczane są do wartości sprzedaży, o której mowa w art . 113 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem, czynności związane z utrzymaniem poszczególnych lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe podlegają uwzględnieniu w sprzedaży, o której mowa w art . 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wspólnotę związane z utrzymaniem poszczególnych lokali mieszkalnych, za które pobierane są opłaty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 10 i 11 ww. rozporządzenia (sprzedaż mediów), są transakcjami związanymi z nieruchomościami.

Oznacza to, że opłaty zwolnione od podatku m.in. na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia powinny być wliczane do limitu sprzedaży uprawniającego do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1. Nie znajdzie do nich zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT.


Tym samym Wspólnota powinna wliczać do wartości limitu 150.000 zł wartość mediów (wody, energii cieplnej, usług odprowadzania ścieków) rozliczanych przez Wspólnotę na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych.


W konsekwencji, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.


Strona ma również wątpliwości czy zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną powinny być wliczone do limitu 150.000 zł.


Opłaty (zaliczki) uiszczane przez właścicieli lokali mieszkalnych, w związku z obowiązkiem uczestniczenia w kosztach zarządu nieruchomością wspólną nie są objęte przepisami ustawy o VAT. Wspólnota nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli. W związku z tym ww. opłaty związane z nieruchomością wspólną nie są wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.


Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że Wspólnota ustalając limit 150.000 zł zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o VAT nie powinna uwzględniać opłat pobieranych na poczet utrzymania części wspólnych, jest prawidłowe.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj