Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-23/16/DP
z 29 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 7 grudnia 2015 r. (data wpływu do Organu – 9 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 19 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z tytułu nabycia w drodze darowizny środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z tytułu nabycia w drodze darowizny środków pieniężnych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 3 lutego 2016 r. znak: IBPB-2-1/4515-23/16/DP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 19 lutego 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni 25 września 2012 r. otrzymała od swojego syna P. N. darowiznę w kwocie 86.741,00 zł, natomiast 2 października 2012 r. od T. N. kwotę 13.000,00 zł. Darowizny zostały dokonane w formie bezgotówkowej, tj. za pośrednictwem rachunku bankowego. Środki pieniężne przedmiotowej darowizny pochodziły z majątku osobistego (odrębnego) każdego z synów, tj. ze zbycia nieruchomości na podstawie aktów notarialnych.

W dniu 22 marca 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym w S. dwa formularze SD-Z2.

Syn Wnioskodawczyni T. N. przelał środki pieniężne z własnego konta, w związku z czym w formularzu SD-Z2 w części „C” i „F” Wnioskodawczyni wskazała jego dane.

Natomiast drugi syn Wnioskodawczyni – P. N. przelał środki pieniężne związane z przedmiotową darowizną z rachunku bankowego, którym dysponuje wspólnie z małżonką A. D. Zgodnie z umową tegoż rachunku bankowego jako pierwsza osoba wymieniona jest A. D., na skutek czego na otrzymanym przelewie związanym z otrzymaną darowizną to jej dane widnieją na wyciągu. Na skutek powyższego na formularzu SD-Z2 związanym z darowizną otrzymaną od P. N. w części „C” Wnioskodawczyni wpisała dane A. D. jako „osoby, od której zostały nabyte własność rzeczy lub prawa majątkowe”, ponieważ zdaniem Wnioskodawczyni takie formalności narzuca konstrukcja formularza SD-Z2, która w części „F” poz. 7 nakazuje wskazać „bank lub inne miejsce położenia środków”, a więc zgodnie z umową rachunku bankowego wskazać osobę ujętą jako pierwszą na rachunku, której dane zostały odnotowane w systemie bankowym w związku z dokonanym przelewem. Dane identyfikacyjne darczyńcy przy przedmiotowym przelewie zostały w systemie wygenerowane automatycznie, jako że A. D. w umowie rachunku bankowego jest wskazana jako pierwszy właściciel, a P. N. jako drugi, tak więc na potwierdzeniu przelewu po stronie „rachunek nadawcy (strona winien)” widnieje nazwisko A. D.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w związku z otrzymaną darowizną od P. N.?

Czy do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wymagane jest złożenie korekty deklaracji SD-Z2?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z obecnym orzecznictwem sądowym oraz interpretacjami podatkowymi ma ona prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 12 kwietnia 2013 r. (sygn. II FSK 1628/11) wskazał, iż ustawa o podatku od spadków i darowizn nie mówi nic o tym, by z dowodu wpłaty lub przekazu pocztowego miało wynikać, iż wpłacającym darowiznę powinien być darczyńca. W pewnych przypadkach dowód wpłaty (przelewu) nie jest warunkiem koniecznym i uznawany jest za czynność czysto techniczną, np. w przypadku darowizny między małżonkami – interpretacja z 23 kwietnia 2013 r. znak ITPB2/436-20/13/DSZ – Izba Skarbowa w Bydgoszczy.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że Naczelny Sąd Administracyjny w swoich orzeczeniach niejednokrotnie już wskazywał, iż wykładnia powołanego przepisu nie może sprowadzać się do szukania sensu poszczególnych wyrazów, lecz powinna być połączona z analizą celu regulacji prawnej. Omawiana norma ma głównie cel społeczny, co wymaga zrekonstruowania jej treści przy łączeniu poszukiwania sensu użytych w niej wyrażeń z celem tej regulacji (por. R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 102). Cel ten został wyraźnie określony jako „zapewnienie ochrony interesów majątkowych członków najbliżej rodziny”. Natomiast wprowadzenie warunków zgłoszenia i udokumentowanie darowizny miało na celu „zapewnienie szczelności sytemu podatkowego” oraz „uzyskanie pewności prawnopodatkowej odnośnie nabytego majątku” by zapobiec fikcyjnym umowom darowizny sporządzanym wyłącznie dla zmniejszenia obciążeń podatkowych (zob. druk sejmowy nr 736 z 28 czerwca 2006 r.).

Wnioskodawczyni wskazała, że ustanowiony powyższym przepisem wymóg udokumentowania dokonanej darowizny należy traktować jedynie jako wymóg natury technicznej mający na celu potwierdzenie faktycznego, rzeczywistego charakteru dokonanej darowizny (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 8 grudnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1394/09, LEX nr 686773, z 19 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK i 1419/10, LEX nr 1113601, z 14 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1534/11, LEX nr 1145408). Cytowane wyżej wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygały sprawy, w których darczyńcy dokonywali wpłat na konta bankowe innych podmiotów niż obdarowany (deweloperów) lub na konta indywidualne obdarowanych w funduszach inwestycyjnych (fundusz akcji). Niemniej, argumentacja w nich zawarta pozostaje w pełni aktualna dla niniejszej sprawy. Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że przedmiotem wypowiedzi Naczelnego Sądu Administracyjnego były także skutki, jakie na dopuszczalność zwolnienia od podatku wywołuje okoliczność, że wpłacającym środki uzyskane tytułem darowizny był obdarowany.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że w wyroku z 9 marca 2011 r. (sygn. akt II FSK 1953/09, LEX nr 1099141) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż przepis art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie daje podstawy do stwierdzenia, że dla uzyskania ulgi konieczne było wpłacenie kwoty darowizny jedynie przez darczyńcę. Z kolei w wyroku z 8 grudnia 2010 r. (sygn. akt II FSK 1394/09, LEX nr 686773), zapadłym w sprawie, w której organ stwierdził, że skarżąca nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie bankowego dowodu wpłaty własnej, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zaaprobowanie takiego stanowiska prowadziłoby w gruncie rzeczy do całkowicie sztucznego, oderwanego od realiów życia, formalizmu dowodowego, kłócącego się skądinąd z zasadą budowy zaufania do organów państwa (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej).

Wnioskodawczyni podkreśliła, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wskazał, iż przepisy konstruujące ulgi i zwolnienia muszą być wykładane ściśle. Tymczasem efektem wykładni zawartej w zaskarżonym wyroku było sformułowanie warunku koniecznego dla uzyskania zwolnienia, który nie został wskazany wprost w treści przepisu. Zatem Sąd ten posłużył się pozajęzykowymi dyrektywami interpretacyjnymi. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego ustawodawca w cytowanym przepisie ustawy zwolnienie od podatku nabycia w drodze darowizny środków pieniężnych, od członków rodziny w przepisie tym wymienionych, uzależnił tylko od udokumentowania otrzymania tych środków dowodem ich przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym. Brak przy tym wskazania, że z dowodu wpłaty lub przekazu pocztowego wynikać powinno, że wpłacającym kwotę darowizny powinien być darczyńca. Jak wskazano we wcześniejszych rozważaniach także rezultaty wykładni celowościowej nie prowadzą do wniosku, aby warunkiem skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania była osobista wpłata kwoty darowizny przez darczyńcę na rachunek bankowy obdarowanego. Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 188 ustawy Prawo o postępowaniach przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżony wyrok w całości i uchylił zaskarżoną decyzję na podstawie artykułu 145 § 1 pkt 1 lit. a).

W świetle ww. linii orzecznictwa, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn z tytułu otrzymanej darowizny od P. N., ponieważ zostały spełnione wymogi wynikające z sentencji prawa w przedmiotowym zakresie (darowizna otrzymana od syna z jego majątku odrębnego za pośrednictwem rachunku bankowego), natomiast wykładnia czysto literalna i formalna spowodowałaby naruszenie głównej idei wprowadzenia przedmiotowego zwolnienia w ustawie o podatku od spadków i darowizn, którym jest „zapewnienie ochrony interesów majątkowych członków najbliżej rodziny” w sytuacji, w której Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak jest w przedmiotowej ustawie wskazania, że z dowodu wpłaty lub przekazu pocztowego wynikać powinno, że wpłacającym kwotę darowizny powinien być darczyńca.

Wnioskodawczyni wskazała, że ustawodawca uzależnił zwolnienie najbliższej rodziny (z tzw. zerowej grupy podatkowej) z podatku od spadków i darowizn od zgłoszenia darowizny lub spadku w urzędzie skarbowym. Nie dotyczy to sytuacji, w których umowa jest sporządzana przed notariuszem. Wówczas to on dokonuje zgłoszenia. Podatnik sam wycenia wartość spadku lub darowizny. Jeśli dotrzyma 6-miesięcznego terminu na złożenie zgłoszenia, podatku nie płaci. Zwolnienie przysługuje bez względu na wartość spadku czy darowizny i w związku z tym istotne jest dochowanie ustawowego terminu oraz przynależność do danej grupy podatkowej.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że wypełniając formularz SD-Z2, oczywiście tak samo jak w przypadku innych formularzy można się pomylić, wówczas tak samo jak w przypadku innych deklaracji podatkowych podatnik może złożyć deklarację korygującą, w której podaje prawidłowe (poprawione) dane zawarte w formularzu. Co istotne, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji znak: ILPB2/436-132/10-2/MK wyjaśnił, że korekta nie powoduje utraty prawa do zwolnienia. Podatnik korzysta więc z ulgi w odniesieniu do całej sumy. Również w przypadku upływu 6-miesięcznego terminu podatnik nadal będzie mógł skorzystać z ulgi.

Reasumując, Wnioskodawczyni jest zdania, że podanie błędnych informacji w SD-Z2 i ich ewentualna późniejsza korekta nie powodują utraty zwolnienia z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z uwagi na datę otrzymania darowizny od syna P. N., tj. 25 września 2012 r., w niniejszej interpretacji indywidualnej powołano przepisy w brzmieniu obowiązującym w 2012 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy przy nabyciu w drodze darowizny obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9 637 zł jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do grupy I zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Stosownie natomiast do art. 4a ust. 1 cyt. ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują – w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należało na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz.U. Nr 243, poz. 1762, ze zm.).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni 25 września 2012 r. otrzymała od swojego syna P. N. darowiznę w kwocie 86.741,00 zł. Darowizna została dokonana w formie bezgotówkowej, tj. za pośrednictwem rachunku bankowego. Środki pieniężne przedmiotowej darowizny pochodziły z majątku osobistego (odrębnego) syna, tj. ze zbycia nieruchomości na podstawie aktów notarialnych.

W dniu 22 marca 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym w S. formularz SD-Z2. Syn Wnioskodawczyni – P. N. – przelał środki pieniężne związane z przedmiotową darowizną z rachunku bankowego, którym dysponuje wspólnie z małżonką A. D. Zgodnie z umową tegoż rachunku bankowego jako pierwsza osoba wymieniona jest A. D., na skutek czego na otrzymanym przelewie związanym z otrzymaną darowizną to jej dane widnieją na wyciągu. Na skutek powyższego na formularzu SD-Z2 związanym z darowizną otrzymaną od P. N. w części „C” Wnioskodawczyni wpisała dane A. D. jako „osoby, od której zostały nabyte własność rzeczy lub prawa majątkowe”, ponieważ zdaniem Wnioskodawczyni takie formalności narzuca konstrukcja formularza SD-Z2, która w części „F” poz. 7 nakazuje wskazać „bank lub inne miejsce położenia środków”, a więc zgodnie z umową rachunku bankowego wskazać osobę ujętą jako pierwszą na rachunku, której dane zostały odnotowane w systemie bankowym w związku z dokonanym przelewem. Dane identyfikacyjne darczyńcy przy przedmiotowym przelewie zostały w systemie wygenerowane automatycznie, jako że A. D. w umowie rachunku bankowego jest wskazana jako pierwszy właściciel, a P. N. jako drugi, tak więc na potwierdzeniu przelewu po stronie „rachunek nadawcy (strona winien)” widnieje nazwisko A. D.

Przedmiotowa darowizna środków pieniężnych została dokonana – jak wskazała Wnioskodawczyni – pomiędzy synem a matką (Wnioskodawczynią), tj. pomiędzy osobami wymienionymi w zamkniętym katalogu określonym w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jednocześnie ww. środki pieniężne zostały przekazane na rachunek bankowy obdarowanego a Wnioskodawczyni zgłosiła fakt ich otrzymania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy. Tym samym spełnione zostały łącznie wszystkie warunki niezbędne do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni dokonując zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych na formularzu SD-Z2 wskazała, jako „dane osoby, od której zostały nabyte własności rzeczy lub prawa majątkowe”, dane A. D., tj. małżonki syna (darczyńcy), ponieważ jej zdaniem takie formalności narzucała konstrukcja formularza. Wnioskodawczyni wypełniając ww. zgłoszenie kierowała się danymi zawartymi na potwierdzeniu przelewu, z którego wynikało, że przelew został przekazany z konta A. D. Wnioskodawczyni wskazała, że sytuacja taka spowodowana była faktem, iż środki pieniężne zostały przekazane z konta wspólnego małżonków, a ponieważ A. D. widnieje jako pierwsza ze współwłaścicieli, bank automatycznie wygenerował jedynie jej dane jako osoby zlecającej przelew.

Zgodnie z art. 4a ust. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych i zakres danych w nim zawartych, w tym w szczególności:

1. dane identyfikujące podatników obowiązanych do złożenia zgłoszenia oraz dane stanowiące podstawę zaliczenia do I grupy podatkowej,
2. dane identyfikujące oraz ostatni adres spadkodawcy, darczyńcy lub innej osoby, od której lub po której została nabyta własność rzeczy lub prawa majątkowe,
3. dane dotyczące nabytych rzeczy lub praw majątkowych, ich rodzaj, miejsce położenia rzeczy lub wykonywania praw majątkowych, wraz z ich wartością rynkową oraz wielkość nabytego udziału

-uwzględniając konieczność potwierdzenia nabycia w celu skorzystania ze zwolnienia.

Mając na uwadze powyższy przepis, wskazać należy, że skoro Wnioskodawczyni – a tak właśnie wynika z opisu stanu faktycznego – otrzymała darowiznę (środki pieniężne) od swojego syna, to jego dane – takie jak imię, nazwisko, adres zamieszkania – winna wskazać w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych, bo to syn Wnioskodawczyni jest darczyńcą. Bez znaczenia pozostaje fakt, że na potwierdzeniu przelewu z banku jako „rachunek nadawcy” widnieją – wygenerowane automatycznie – dane żony syna (A. D.).

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku pomyłki na formularzu SD-Z2, podatnik może złożyć deklarację korygującą, w której podaje prawidłowe (poprawne) dane zawarte w formularzu.

O możliwości złożenia korekty deklaracji podatkowej stanowią m.in. przepisy zawarte w ustawie Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W związku z powyższym, w sytuacji wykazania w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (SD-Z2) błędnych danych identyfikujących darczyńcę, Wnioskodawczyni winna dokonać korekty złożonego zgłoszenia.

Przy czym zaznaczyć należy, że podanie błędnych informacji w wyżej wymienionym zakresie nie skutkuje utratą prawa do zwolnienia z podatku.

Tym samym należy wskazać, że warunkiem koniecznym do zachowania prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest złożenie przez Wnioskodawczynię korekty zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (SD-Z2) i wykazaniu w niej prawidłowych danych identyfikujących i adresu zamieszkania darczyńcy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Zatem dołączone do wniosku dokumenty pozostały bez wpływu na załatwienie sprawy.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawczynię wyroków Sądów Administracyjnych należy wskazać, że źródłem prawa są przepisy a nie orzecznictwo. Podkreślić należy, że wyroki stanowią cenny dorobek w wykładni prawa ale jako takie nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w zakresie analizowanego przepisu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.