INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 20 grudnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 1 marca 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na nabycie produktów rolnych poniesionych przez podatnika prowadzącego:

1. podatkową księgę przychodów i rozchodów, udokumentowanych:
   • notą księgową, jako zastępczym dowodem księgowym – jest nieprawidłowe,
   • dowodem wewnętrznym – jest prawidłowe.
2. księgi rachunkowe, udokumentowanych zastępczymi dowodami księgowymi, o których mowa w ustawie o rachunkowości – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na nabycie produktów rolnych udokumentowanych zastępczymi dowodami księgowymi.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 lutego 2012r. Znak: IBPBI/1/415-1307/11/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 1 marca 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży bakalii i owoców. W tym celu nabywa od rolników orzechy, fasole, mak oraz owoce porzeczki, truskawki, agrestu i maliny. Wnioskodawczyni zamierza kupować towar od jednej osoby, reprezentującej większą ilość osób. Rolnicy w ten sposób otrzymaną kwotę będą dzielić pomiędzy siebie. Wnioskodawczyni ma zamiar nabywać także towar na targowisku lub indywidualnie od poszczególnych rolników. W transakcjach przeprowadzanych pomiędzy Wnioskodawczynią, a rolnikami nie będą wystawiane faktury VAT RR, o których mowa w art. 116 ustawy o podatku od towarów i usług. Powodem jest niechęć rolników do takiej formy potwierdzania transakcji.

W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawczyni sporządzi dokumentację za pomocą dowodów wewnętrznych, stosując się do art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości oraz art. 14 ust. 1 (winno być § 14 ust. 1) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W uzupełnieniu wniosku, opatrzonym datą 27 lutego 2012r., wskazano m.in., iż:

1. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. obecnie prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, jednak zamierza w przyszłości ewidencjonować zdarzenia gospodarcze w księgach rachunkowych i w podobny sposób dokumentować zakup produktów rolnych,
3. Wnioskodawczyni nabywa jedynie produkty rolne od producentów krajowych,
4. nabywa towary handlowe o poniższych symbolach PKWiU:
   • orzechy włoskie łuskane 01.25.35,
   • mak niebieski 01.11.35-00.40,
   • jabłka 01.24.1,
   • pestki dyni łuskanej 01.13.60,
   • chińska dynia łuskana 01.13.60,
   • migdał płatek 01.13.24-00.30,
   • migdał łuskany 01.25.31-0,
   • żurawina 01.25.19,
   • winogrona 01.21.11,
   • słonecznik łuskany 01.11.95,
   • soja nasiona 01.11.27,
   • mak biały 01.11.99,
   • gruszka 02.24.21,
   • orzechy laskowe w łupinie 01.13.24-00.10,
   • orzechy laskowe łuskane 01.25.35,
   • orzech nerkowca 01.25.39,
   • proso łuskane 01.11.42,
   • morela 01.24.23,
   • kminek 01.11.99,
5. sposób zakupów płodów rolnych przebiega w trojaki sposób:
   • zakup od sprzedawców na giełdach towarowych, targowiskach rolnych itp. – od ich faktycznych producentów. Powyższa sytuacja dotyczy ok. 70% transakcji,
   • zakup dokonywany jest od jednego rolnika indywidualnego, który np. hoduje fasolę, ale jadąc na targ ze swoimi plonami, zabrał orzechy włoskie od sąsiada i w jego imieniu i na jego rzecz (grzecznościowo) sprzedaje te płody na targowisku, bądź rolnicy z danej miejscowości, znoszą np. orzechy włoskie w jedno miejsce, do jednego rolnika, aby nabywca mógł nabyć te płody jednokrotnie nie jeżdżąc po całej lub kilku miejscowościach, wówczas zbywca sprzedaje swoje płody oraz płody innych osób na ich rzecz i w ich imieniu. Sytuacja taka jest najrzadsza i wynosi ok. 5% zakupów,
   • zakup w miejscu zamieszkania danego rolnika indywidualnego poprzez przyjazd i odbiór płodów rolnych. Zakup taki dotyczy 25% transakcji.
     Jak wyjaśnia Wnioskodawczyni, sprzedaż tzw. wspólna wynika jedynie z ekonomiki działania i wspólnego interesu danych producentów rolnych, którym nie opłaca się jechać na targowisko specjalnie po to, aby sprzedać np. 2 kg orzechów, przez co proszą swoich sąsiadów jadących na targ o sprzedanie im tych produktów,
6. Wnioskodawczyni zamierza dokumentować zakupy płodów rolnych dowodami wewnętrznymi, zastępczymi, w sposób opisany w § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dowody te skoro nie dokumentują operacji gospodarczych opodatkowanych podatkiem VAT oraz skupu metali nieżelaznych od ludności, mogą być w związku z trudnościami uzyskania danych sprzedawcy, dokumentowane dowodami zastępczymi, które nie zawierają danych sprzedawcy, a wszelkie dane dot. osoby dokonującej zakupu, ilości i ceny produktów. Ceny zakupu produktów roślinnych mogą być weryfikowane poprzez odniesienie do cen rynkowych, a ilość zakupionego produktu – ilością sprzedanego wyrobu, z uwagi na ustalone procedury suszenia bakalii oraz faktu, iż te produkty stanowią towary handlowe po wysuszeniu.
7. Wnioskodawczyni, na ogół, nie dokonuje zakupów od „dużych” producentów rolnych lub rolników ryczałtowych, gdyż na ogół wyroby u takich producentów są gorszej jakości i często droższe niż u indywidualnych rolników, którzy tylko „przy okazji” produkcji dla siebie, sprzedają niewielką część swych płodów rolnych. Opłacalność transakcji wynika z prowadzenia szybkiego skupu płodów rolnych u rolników indywidualnych, którzy nie prowadzą działalności rolniczej, a jedynie sprzedają nadwyżki wyprodukowanego dla siebie pożywienia.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w celu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków na zakup towarów, możliwe jest ich udokumentowanie za pomocą księgowych dowodów zastępczych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, właściwe jest sporządzenie noty księgowej, jako zastępczego dowodu poniesionych przez przedsiębiorcę kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 87 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, rolnik sprzedający produkty pochodzące z własnej uprawy lub hodowli, nie jest zobowiązany do wystawiania rachunku potwierdzającego dokonanie sprzedaży. Osoby te, dokonując sprzedaży produktów rolnych, nie są zobowiązane do wystawiania rachunków, nawet w przypadku, gdy zwróci się o to nabywca. Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, iż obowiązek wystawienia faktury VAT RR, dotyczy jedynie sytuacji zakupu towarów od rolnika ryczałtowego.

Ustalenie wysokości kosztów uzyskania przychodów jest niezbędne dla ustalenia wysokości dochodu. Natomiast art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Natomiast wg art. 22 ust. 5d cyt. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Jak wskazuje Wnioskodawczyni, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku brak jest wcześniej wspomnianego dowodu w postaci faktury (rachunku). W omawianym przypadku zastosowanie wspomnianego dowodu zastępczego jest niezbędne w celu wykazania przez przedsiębiorcę kosztów poniesionych przez niego w celu uzyskania przychodu, z uwagi na brak możliwości udokumentowania transakcji za pomocą dowodu zewnętrznego.

Przedstawiając własne stanowisko, Wnioskodawczyni wskazała również, na brzmienie art. 14 ust. 1 (winno być § 14 ust. 1) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z którym na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Natomiast w ust. 2 tego przepisu wyliczono zdarzenia, z których sporządzone mogą być dowody wewnętrzne. Wśród nich w pkt 2 i 3 znajduje się m.in. zakup od ludności, sklasyfikowanych wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0) oraz wartość produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni, zakup produktów roślinnych pochodzących z uprawy własnej rolników, może być potwierdzony sporządzonym dowodem wewnętrznym z przeprowadzonej transakcji. Na ich podstawie może zaliczyć te dowody, jako prawidłowo udokumentowane koszty uzyskania przychodu.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretację indywidualną z dnia 8 grudnia 2009r. Znak IBPBI/2/423-1062/09/BG.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki – wydatek winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki związane z zakupem towarów handlowych są bezsprzecznie związane z uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej, jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. O ile zatem, ich zakup jest prawidłowo udokumentowany, stanowią co do zasady, koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwanej dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

W myśl § 26 ww. rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   • wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   • datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   • przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   • podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   – oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   
   

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, iż za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem,
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi,
3. dowody przesunięć,
4. dowody opłat pocztowych i bankowych,
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku), ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

W myśl bowiem § 14 ust. 2 pkt 1 – 3 ww. rozporządzenia dowodami wewnętrznymi można udokumentować jedynie:

• zakup, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
• zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
• wartość produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika.
  
  

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawczyni prowadzi działalność handlową polegającą obrocie bakaliami i owocami. W transakcjach przeprowadzanych pomiędzy Wnioskodawczynią a rolnikami nie będą wystawiane faktury VAT RR, o których mowa w art. 116 ustawy o podatku od towarów i usług. Powodem jest niechęć rolników do takiej formy potwierdzania transakcji, w związku z czym nabycie tych towarów Wnioskodawczyni zamierza ewidencjonować w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodów wewnętrznych lub not księgowych. Zakup dokonywany będzie w trojaki sposób:

• bezpośrednio od producentów na giełdach towarowych, czy w ich miejscu zamieszkania lub
• za pośrednictwem jednego rolnika, któremu inni rolnicy przekazują produkty do sprzedaży.
  
  

Jednakże każdorazowo zakup dokonywany będzie od producentów krajowych bezpośrednio, bowiem nawet w sytuacji, gdy nabycie towarów nastąpi za pośrednictwem niebędącego producentem tego towaru rolnika, to właścicielem towaru do czasu jego zbycia będzie producent.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być – co do zasady – faktura, o której mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jednakże sytuacja opisana we wniosku mieści się w zakresie § 14 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia, wskazującego wprost, iż na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt – mogą być sporządzane dowody wewnętrzne.

Wobec powyższego, jeżeli wystawione przez Wnioskodawczynię dowody wewnętrzne, potwierdzające dokonanie ww. transakcji, będą spełniały wymagania określone ww. przepisami rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a ewentualny przerób tych towarów przez producenta nie będzie odbywał się metodą przemysłową, to dokumenty te mogą stanowić podstawę zaewidencjonowania poniesionych wydatków w prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w konsekwencji również do zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych. W tym też zakresie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Nie sposób jednakże uznać za prawidłowe ewidencjonowania, przez podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów, zakupu towarów handlowych, wskazaną we wniosku „notą księgową”. Z treści § 13 pkt 2 rozporządzenia wynika bowiem, iż „nota księgowa” jest dowodem księgowym pozwalającym jedynie na skorygowanie zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi. Nie stanowi jednakże samodzielnego dowodu księgowego pozwalającego na ewidencjonowanie zakupu towarów handlowych. Oznacza to, iż w tym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć ponadto należy, iż w sytuacji, gdy dla celów ewidencyjnych Wnioskodawczyni prowadzić będzie księgi rachunkowe, to o ile zastępcze dowody księgowe wystawione będą zgodnie z niebędącymi przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przepisami ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 Nr 152, poz. 1223 ze zm.), wydatki stwierdzone tymi dowodami będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów. W tym też zakresie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów informuje, iż została ona wydana w indywidualnej sprawie podmiotu, który o jej wydanie wystąpił, w odmiennym niż wynikający z wniosku stanie prawnym. W związku z czym nie jest wiążąca dla tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.