2016.03.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-983/15/MG
z 14 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 7 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 3 lutego 2016 r. (data wpływu 9 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego – jest prawidłowe,
określenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku VAT z tytułu darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego –jest prawidłowe,
opodatkowania podatkiem VAT darowizny zarejestrowanego znaku towarowego – jest prawidłowe,
określenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku VAT z tytułu darowizny zarejestrowanego znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny zarejestrowanego znaku towarowego i darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego oraz w zakresie określenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku VAT z tytułu tej darowizny.

Ww. wniosek został przesłany do tut. organu do załatwienia zgodnie z właściwością za pismem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 15 grudnia 2015 r. znak: IPTPP3/4512-524/15-2/OS.

Wniosek został uzupełniony pismem z 3 lutego 2016 r. (data wpływu 9 lutego 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 stycznia 2016 r. znak IBPP1/4512-983/15/MG.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą.

Wnioskodawca w chwili obecnej ma zawieszoną działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest właścicielem niezarejestrowanego znaku towarowego, którego wzór graficzny stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Znak ten został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która obecnie jest zawieszona (dalej zwany również Znak towarowy). Nie jest wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca złoży wniosek o rejestrację wspólnotowego prawa ochronnego do ww. znaku towarowego do Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM).

Wnioskodawca ma zamiar przekazać w przyszłości swojej żonie w formie umowy darowizny (nieodpłatne przekazanie) Znak towarowy. Znak towarowy zostanie darowany z majątku osobistego Wnioskodawcy do majątku osobistego jego żony. Znak towarowy przekazany przez Wnioskodawcę żonie będzie wykorzystywany w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W momencie zawarcia umowy darowizny działalność Wnioskodawcy będzie odwieszona a Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena Znaku towarowego. Wartość Znaku towarowego na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać rynkową wartość Znaku towarowego. Znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez żonę Wnioskodawcy będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez żonę działalności gospodarczej.

Znak towarowy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest był amortyzowany przez Wnioskodawcę. Znak towarowy stanowiący przedmiot darowizny nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy ani nie będzie amortyzowany przez Wnioskodawcę na dzień zawarcia umowy darowizny.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

Przed zawieszeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia rozpoczęcia działalności, tj. od dnia 10 maja 2013 r. z tytułu prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej.
W momencie wytworzenia znaku towarowego, Wnioskodawca był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca ma zawieszoną działalność gospodarczą od dnia 31 maja 2015 r.
Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest w szczególności sprzedaż hurtowa wyrobów metalowych.
Wnioskodawca wytworzył znak towarowy w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej.
Znak towarowy został wytworzony w celu oznaczenia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i jego działalności a także w celu udzielenia prawa do korzystania z tego znaku przez inne podmioty.
Znak towarowy dotyczy działalności w zakresie sprzedaży różnego rodzaju wyrobów metalowych oraz działalności usługowej o podobnym charakterze.
Znak towarowy był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, oznaczania przedsiębiorstwa oraz towarów.
Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy wytworzeniu znaku towarowego ponieważ takich wydatków nie ponosił - Wnioskodawca sam wytworzył znak towarowy. Wnioskodawca jest w stanie określić wartość własnej pracy w tym zakresie. Wnioskodawca może ponieść wydatki związane z rejestracją tego znaku tj. np. koszty wniosku oraz doradztwa prawnego. W takim przypadku Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i wtedy z tego prawa Wnioskodawca skorzysta (dotyczy wynagrodzenia za usługi prawne).
W odpowiedzi na pytanie zadane w wezwaniu cyt.: „Czy a jeśli tak to jakiego rodzaju wydatki zostały poniesione przez Wnioskodawcę na wytworzenie znaku towarowego? Czy wydatki te były udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę i czy z tytułu poniesienia tych wydatków Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego i z tego prawa skorzystał?”, Wnioskodawca podał, że odpowiedź na to pytanie została uwzględniona w odpowiedzi na pytanie nr 9 powyżej.
W odpowiedzi na pytanie cyt.: „Czy rejestracja wspólnotowego prawa ochronnego do znaku towarowego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) będzie dokonana przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą?” Wnioskodawca odpowiedział, że tak, stosowne wnioski, jeżeli w ogóle, będą złożone już po wznowieniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
Na pytanie zadane w wezwaniu cyt.: „Czy Wnioskodawcy w związku z rejestracją znaku towarowego będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”, Wnioskodawca wskazał, że jeżeli dojdzie do złożenia wniosku o rejestrację znaku towarowego w OHIM, Wnioskodawcy będzie co do zasady przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu m.in. zakupionych usług doradczych (prawnych). Niemniej jednak nie wiadomo czy Wnioskodawca będzie ponosił wydatki wiążące się z naliczeniem podatku od towarów i usług. Sam wniosek rejestracyjny nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.
Wnioskodawca przekaże zarejestrowany znak towarowy swojej żonie w celu wykorzystania go do prowadzenia działalności gospodarczej przez żonę Wnioskodawcy.
Zarejestrowany znak towarowy zostanie przekazany na cele działalności żony Wnioskodawcy. Możliwe, że Wnioskodawca będzie korzystał ze znaku na zasadach licencji.
Wnioskodawca przekaże niezarejestrowany znak towarowy swojej żonie w celu wykorzystania go do prowadzenia przez żonę Wnioskodawcy działalności gospodarczej.
Niezarejestrowany znak towarowy zostanie przekazany na cele działalności żony Wnioskodawcy. Możliwe, że Wnioskodawca będzie korzystał ze znaku na zasadach licencji.
Darowizna zarejestrowanego znaku towarowego zostanie przekazana przez Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą.
Darowizna niezarejestrowanego znaku towarowego zostanie przekazana przez Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą.
Żona Wnioskodawcy prowadzi samodzielną jednoosobową działalność gospodarczą.
Darowizna znaku towarowego przez Wnioskodawcę będzie dokonana na rzecz żony Wnioskodawcy prowadzącej samodzielną jednoosobową działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie w drodze umowy darowizny przez Wnioskodawcę żonie Wnioskodawcy niezarejestrowanego Znaku towarowego będącego przedmiotem prawa autorskiego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów usług?
Czy w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie w drodze umowy darowizny przez Wnioskodawcę żonie Wnioskodawcy zarejestrowanego wspólnotowego Znaku towarowego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów usług?
W przypadku uznania, iż przekazanie nieodpłatne niezarejestrowanego Znaku towarowego będącego przedmiotem prawa autorskiego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny praw do niezarejestrowanego Znaku towarowego i czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej koszty wytworzenia Znaku towarowego nie zaś od innej wartości np. wartości rynkowej Znaku towarowego?
W przypadku uznania, iż przekazanie nieodpłatne zarejestrowanego wspólnotowego Znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny praw do zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego i czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej koszty wytworzenia tego Znaku towarowego nie zaś od innej wartości np. wartości rynkowej tego znaku towarowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1-2

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego w momencie udzielania darowizny Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej ustawą VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy VAT, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się także nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność, gospodarcza podatnika. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca obecnie ma zawieszoną działalność gospodarczą jednak w momencie dokonywania darowizny znaku towarowego Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą i będzie podatnikiem VAT. Znak towarowy będący przedmiotem transakcji nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie amortyzowany przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie żonie ww. znak towarowy.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż znak towarowy będzie nieodpłatnie przekazany żonie, a zatem na cele niezwiązane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W związku z powyższym przedmiotowe nieodpłatne przekazanie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 3-4

Podstawą opodatkowania w sytuacji świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy VAT jest, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy VAT, koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawodawca nie sprecyzował do jakich kosztów odnosi się omawiany przepis. Wydaje się jednak, że mowa jest tutaj o kosztach rzeczywiście poniesionych w związku ze świadczoną usługą. Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, iż chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe np. są to koszty zaprojektowania znaku.

Art. 29a ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku, gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a) Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej — należnego z tytułu danej transakcji. Zarówno w polskich przepisach, jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy, i choć orzecznictwo w tym zakresie nie jest jednolite, należy wziąć je pod uwagę, analizując okoliczności przedstawionej sprawy.

Zgodnie z dorobkiem orzeczniczym TSUE (C-572/07, C-349/96, C-111/05), w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Należy zaznaczyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. W orzecznictwie sądowym, także w sprawach dotyczących świadczeń złożonych, wielokrotnie akcentowany jest fakt, iż potraktowanie kilku usług za jedną złożoną stanowi odstępstwo od powszechności opodatkowania, zgodnie z którą każde świadczenie należy postrzegać odrębnie.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, iż w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania niezarejestrowanego znaku towarowego będącego przedmiotem praw autorskich lub zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy — będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem tj. koszt zaprojektowania znaku oraz, w przypadku zarejestrowanego znaku towarowego, koszty poniesione na jego rejestrację.

Za takie koszty należy uznać koszt zaprojektowania znaku, który może określić sam Wnioskodawca jeżeli on zaprojektował przedmiotowy znak. Podobne stanowisko przedstawiono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 sierpnia 2013 r., sygn. ILPP2/443-590/13-3/PR. Ponadto, w przypadku darowizny zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego, kosztem jego wytworzenia powinny być również koszty poniesione w celu jego rejestracji, tj. koszty opłat, usług doradztwa prawnego, czy zastępstwa przed OHIM.

Natomiast stawka podatku od towarów i usług mająca zastosowanie dla przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy VAT, wynosi 23 %.

Reasumując, należy stwierdzić, że z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej całkowitą kwotę wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem znaku towarowego. W przedmiotowym opisie sprawy wydatkami takimi będą koszty wytworzenia znaku takie jak: wydatki na zaprojektowanie znaku towarowego, który może określić sam Wnioskodawca jeżeli on zaprojektował przedmiotowy znak natomiast w przypadku, gdy darowizna będzie dotyczyła zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego do kosztów tych będą również należały wydatki na opłaty od wniosków oraz ewentualne wydatki na doradztwo prawne i zastępstwo przed OHIM. Podstawą opodatkowania dla celów VAT z tytułu dokonania darowizny dla celów nie będzie zaś inna wartość np. wartość rynkowa Znaku towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego,
prawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku VAT z tytułu darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego,
prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny zarejestrowanego znaku towarowego,
prawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku VAT z tytułu darowizny zarejestrowanego znaku towarowego.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki przedstawionej we wniosku tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące dwóch zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w chwili obecnej ma zawieszoną działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest właścicielem niezarejestrowanego znaku towarowego, którego wzór graficzny stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Znak ten został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nie jest wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca złoży wniosek o rejestrację wspólnotowego prawa ochronnego do ww. znaku towarowego do Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). W momencie wytworzenia znaku towarowego Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wytworzył znak towarowy w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej. Znak towarowy został wytworzony w celu oznaczenia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i jego działalności a także w celu udzielenia prawa do korzystania z tego znaku przez inne podmioty. Znak towarowy dotyczy działalności w zakresie sprzedaży różnego rodzaju wyrobów metalowych oraz działalności usługowej o podobnym charakterze. Znak towarowy był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, oznaczania przedsiębiorstwa oraz towarów. Wnioskodawca sam wytworzył znak towarowy. Wnioskodawca ma zamiar przekazać w przyszłości swojej żonie w formie umowy darowizny (nieodpłatne przekazanie) znak towarowy. W momencie zawarcia umowy darowizny działalność gospodarcza będzie odwieszona a Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Znak towarowy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Znak towarowy stanowiący przedmiot darowizny nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych na dzień zawarcia umowy darowizny. Wnioskodawca przekaże niezarejestrowany znak towarowy swojej żonie w celu wykorzystania go do prowadzenia przez żonę Wnioskodawcy działalności gospodarczej. Możliwe, że Wnioskodawca będzie korzystał ze znaku na zasadach licencji. Darowizna niezarejestrowanego znaku towarowego zostanie przekazana przez Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy darowizna niezarejestrowanego znaku towarowego na rzecz żony będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z przedstawionym opisem sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, że przekazanie w formie darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego wytworzonego w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej i w celu oznaczenia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i jego działalności oraz wykorzystywanego przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz żony prowadzącej samodzielną jednoosobową działalność gospodarczą będzie dokonane przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy również podkreślić, że analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) przez Wnioskodawcę niezarejestrowanego znaku towarowego na rzecz żony Wnioskodawcy nie będzie miała związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Niezarejestrowany znak towarowy zostanie przekazany na cele działalności żony Wnioskodawcy. Wnioskodawca podał, iż możliwe jest, że Wnioskodawca będzie korzystał ze znaku na zasadach licencji. W takiej zatem sytuacji licencji na znak towarowy udzieli Wnioskodawcy już inny podmiot gospodarczy dysponujący ww. znakiem towarowym.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna niezarejestrowanego znaku towarowego żonie będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jej wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Czynność nieodpłatnego przekazania (darowizna) niezarejestrowanego znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz żony nastąpi do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do stwierdzenia Wnioskodawcy, że nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego przy wytworzeniu znaku towarowego należy stwierdzić, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążąc się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Z pośrednim związkiem dokonanych zakupów z działalnością podatnika mamy zatem do czynienia wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo sprzedaży. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej, koszty utrzymania pomieszczeń.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy wytworzeniu niezarejestrowanego znaku towarowego bowiem Wnioskodawca wytworzył znak w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej i do działalności gospodarczej. Ponadto w momencie wytworzenia znaku towarowego Wnioskodawca był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podsumowując należy stwierdzić, że darowizna niezarejestrowanego znaku towarowego, która zostanie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług i będzie podlegać opodatkowaniu.

Zatem w odniesieniu do darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego, stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne przekazanie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego i określenia stawki podatku VAT właściwej dla tej darowizny.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Ww. przepis art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.) z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy o VAT nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej – należnego z tytułu danej transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zamiar przekazać w przyszłości swojej żonie w formie umowy darowizny (nieodpłatne przekazanie) znak towarowy. Wnioskodawca sam wytworzył znak towarowy. Wnioskodawca jest w stanie określić wartość własnej pracy w tym zakresie.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. art. 29a ust. 5 ustawy o VAT – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będzie suma wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem znaku towarowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania niezarejestrowanego znaku towarowego będącego przedmiotem praw autorskich, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem tj. koszt zaprojektowania znaku, należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

Jednakże czynność darowizny znaku towarowego nie została w tych przepisach wskazana jako korzystająca ze stawki preferencyjnej bądź zwolniona od podatku.

W związku z powyższym nieodpłatne przekazanie (darowizna) niezarejestrowanego znaku towarowego znaku towarowego będzie podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również opodatkowania darowizny zarejestrowanego znaku towarowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem niezarejestrowanego znaku towarowego, którego wzór graficzny stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Znak ten został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nie jest wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca złoży wniosek o rejestrację wspólnotowego prawa ochronnego do ww. znaku towarowego do Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). Wnioskodawca ma zamiar przekazać w przyszłości swojej żonie w formie umowy darowizny (nieodpłatne przekazanie) znak towarowy. Wnioskodawca może ponieść wydatki związane z rejestracją tego znaku tj. np. koszty wniosku oraz doradztwa prawnego. W takim przypadku Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i wtedy z tego prawa Wnioskodawca skorzysta (dotyczy wynagrodzenia za usługi prawne). Wnioskodawca przekaże zarejestrowany znak towarowy swojej żonie w celu wykorzystania go do prowadzenia działalności gospodarczej przez żonę Wnioskodawcy. Możliwe, że Wnioskodawca będzie korzystał ze znaku na zasadach licencji. Darowizna zarejestrowanego znaku towarowego zostanie przekazana przez Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą.

Jak już stwierdzono w niniejszej interpretacji Wnioskodawcy przy wytworzeniu znaku towarowego przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż jego wytworzenie nastąpiło w celu oznaczenia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i jego działalności. Wnioskodawcy będzie również przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z rejestracją tego znaku np. koszty wniosku oraz doradztwa prawnego i Wnioskodawca z tego prawa skorzysta.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że darowizna zarejestrowanego znaku towarowego będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponadto nieodpłatne przekazanie (darowizna) przez Wnioskodawcę zarejestrowanego znaku towarowego na rzecz żony nie będzie miało związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą tj. nie będzie miało wpływu na przyszłą sprzedaż Wnioskodawcy, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Należy również zauważyć, że jeżeli Wnioskodawca będzie korzystał z ww. znaku towarowego na zasadzie licencji to usługę udzielenia licencji będzie świadczył inny podmiot gospodarczy na rzecz Wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Czynność nieodpłatnego przekazania (darowizna) zarejestrowanego znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz żony nastąpi do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że darowizna przez Wnioskodawcę zarejestrowanego znaku towarowego, która zostanie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym w odniesieniu do darowizny zarejestrowanego znaku towarowego stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne przekazanie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny zarejestrowanego znaku towarowego i określenia stawki podatku VAT właściwej dla tej darowizny.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy o VAT nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić że, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny zarejestrowanego znaku towarowego, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. art. 29a ust. 5 ustawy o VAT – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będzie całkowita kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem tego znaku towarowego oraz rejestracją prawa do znaku towarowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem tj. koszt zaprojektowania znaku oraz koszty poniesione na jego rejestrację, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii określenia stawki podatku VAT właściwej dla darowizny zarejestrowanego znaku towarowego należy stwierdzić, że czynność darowizny znaku towarowego nie została w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej wskazana jako korzystająca ze stawki preferencyjnej bądź zwolniona od podatku tym samym darowizna zarejestrowanego znaku towarowego będzie podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do darowizny zarejestrowanego znaku towarowego, że z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin