INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku ewidencyjnego w rozumieniu przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku ewidencyjnego w rozumieniu przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne. W związku z tym pismem z dnia 8 listopada 2011 r. Nr IPPB5/423-852/11-3/AJ podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w dniu 17 listopada 2011r. W dniu 6 grudnia 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, po analizie przedmiotowego wniosku, wydał postanowienie znak IPPP2/443-1056/11-5/MM o odmowie wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie wydania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, na które Spółka złożyła zażalenie w dniu 15 grudnia 2011r. (data wpływu 19 grudnia 2011r.). W wyniku rozpatrzenia zażalenia tut. Organ podatkowy pismem z dnia 10 lutego 2012r. Nr IPPP2/443-1056/11-7/MM wydał postanowienie o uchyleniu w całości postanowienia z dnia 6 grudnia 2011r. Nr IPPP2/443-1056/11-5/MM i orzekł, że w przedmiotowej sprawie zostanie wydana indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego. W związku z tym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 10 lutego 2012r. Nr IPPP2/443-1056/11-8/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o braki formalne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

D. jest publicznym otwartym funduszem inwestycyjnym rynku nieruchomości utworzonym na podstawie niemieckiego prawa inwestycyjnego. Zgodnie z odpowiednimi regulacjami prawnymi, Fundusz jest zarządzany i reprezentowany przez spółkę zarządzającą A., wcześniej występująca pod nazwą D. . Spółka funkcjonuje w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną w oparciu o przepisy niemieckiego prawa handlowego, która w swojej konstrukcji odpowiada polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka specjalizuje się w zarządzaniu aktywami kilku otwartych funduszy inwestycyjnych rynku nieruchomości, w tym między innymi aktywami Funduszu. Spółka posiada zezwolenie na prowadzenie działalności finansowej, w tym zarządzania aktywami D., udzielone przez niemiecki organ nadzoru „B.” oraz podlega jego nadzorowi w tym zakresie. Nadzorowi B. podlega również sam Fundusz, tj. B. dokonuje m.in. weryfikacji zgodności rodzajów aktywów posiadanych przez Fundusz z niemiecką ustawą inwestycyjną i udziału procentowego danego rodzaju aktywów w masie majątkowej Funduszu.

Fundusz, jak i Spółka funkcjonują w oparciu o niemiecką ustawę inwestycyjną Ustawa ta reguluje sposób prowadzenia działalności gospodarczej przez Fundusz oraz warunki, które muszą być spełnione przez Spółkę w celu pełnienia funkcji zarządczych w stosunku do aktywów zgromadzonych przez Fundusz. Natomiast kwestia opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez Fundusz uregulowana jest w niemieckiej ustawie o podatku od inwestycji.

Zgodnie ze strategią Funduszu określoną w prospekcie emisyjnym Funduszu, Fundusz prowadzi działalność gospodarczą polegającą na gromadzeniu środków finansowych od inwestorów indywidualnych oraz instytucjonalnych, które są następnie inwestowane na rynku nieruchomości. W zamian za uzyskane środki pieniężne, Fundusz wydaje inwestorom jednostki uczestnictwa. W zakresie uprawnień inwestora leży dysponowanie posiadanymi jednostkami uczestnictwa oraz wykonywanie uprawnienia inwestora do partycypacji w zysku Funduszu. Inwestorowi nie przysługuje jednak żadne uprawnienie o charakterze majątkowym w stosunku do aktywów, w które inwestuje Fundusz.

Zgodnie z niemiecką ustawą inwestycyjną, Fundusz co do zasady nie posiada osobowości prawnej. W związku z tym, Spółka działa we własnym imieniu, lecz na rzecz Funduszu. Działalność Funduszu jest całkowicie oddzielona od działalności Spółki. W konsekwencji Spółka nie ujawnia w swoich sprawozdaniach finansowych aktywów Funduszu, jak również przychodów uzyskanych w związku z inwestycjami dokonanymi na rzecz Funduszu. Zgodnie z niemiecką ustawą inwestycyjną, Fundusz nie odpowiada za bieżące zobowiązania Spółki, także w przypadku jej niewypłacalności. W związku z posiadanymi uprawnieniami, Spółka jest zobowiązana do reprezentowania Funduszu i prowadzenia jego spraw. W szczególności, Spółka jest odpowiedzialna za zarządzanie aktywami Funduszu, dysponowanie nimi i podejmowanie decyzji o ich ewentualnym wynajmie bądź sprzedaży.

Usługi zarządzania aktywami Funduszu są wykonywane przez Spółkę przy założeniu staranności wykonania powierzonych jej zadań oraz posiadania przez nią niezbędnych procedur i wiedzy w tym zakresie. Ponadto Spółka zobligowana jest do zabezpieczenia interesów inwestorów indywidualnych w toku decyzji inwestycyjnych podejmowanych przez nią we własnym imieniu, ale na rzecz Funduszu. W związku z tym, zakres i przedmiot czynności, jakie Spółka może podejmować w ramach czynności zarządzania majątkiem Funduszu, jak również poziom dopuszczalnych rozmiarów ryzyka przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych przez Spółkę, jest ściśle określony w statucie Funduszu oraz podlega wytycznym wynikającym z niemieckiej Ustawy inwestycyjnej.

W konsekwencji, środkami zgromadzonymi od inwestorów Fundusz dysponuje poprzez Spółkę, a nie samodzielnie. Zgodnie ze statutem Funduszu, środki pieniężne Funduszu mogą być inwestowane na rynku nieruchomości poprzez inwestycje bezpośrednie, tj. zakup nieruchomości lub inwestycje pośrednie, tj. nabycie udziałów w spółkach kapitałowych lub w spółkach osobowych posiadających nieruchomości. Możliwe jest także udzielanie finansowania od strony Funduszu dla spółek, których jest on udziałowcem, za pośrednictwem Spółki. Ponadto, środki pieniężne Funduszu mogą być alokowane w instrumenty rynku pieniężnego, instrumenty pochodne, papiery wartościowe, depozyty bankowe celem utrzymania płynności finansowej Funduszu. W związku z powyższym, statut Funduszu szczegółowo określa, jakiego rodzaju nieruchomości mogą być nabywane przez Spółkę na rzecz Funduszu, jaka może być wartość jednostkowa nabywanej nieruchomości, jaki może być udział procentowy danego rodzaju aktywów w masie majątkowej Funduszu, warunki udzielenia finansowania spółkom, których pośrednim lub bezpośrednim udziałowcem jest Fundusz, jaki procent wartości majątku funduszu mogą stanowić inne aktywa niż nieruchomości i udziały w spółkach nieruchomościowych, etc.

Powyższe aktywa mogą zostać nabyte na rzecz Funduszu także poza granicami Niemiec, jednak na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego, pod warunkiem zastosowania dywersyfikacji regionalnej i zachowania określonych proporcji w strukturze zgromadzonych przez Fundusz aktywów.

Aktywa nabywane przez Fundusz w toku inwestycji podejmowanych przez Spółkę stanowią wyodrębnioną masę majątkową, którą zarządza Spółka. W ramach zarządzania aktywami Funduszu Spółka świadczy w szczególności usługi bieżącego utrzymania nieruchomości oraz zarządzania nieruchomościami komercyjnymi przeznaczonymi na wynajem. Usługi te świadczone są przez Spółkę na rzecz Funduszu bezpośrednio lub poprzez wykwalifikowane podmioty, którym Spółka zleca świadczenie tych usług. Ponadto, Spółka może zaciągać na rzecz Funduszu zobowiązania w postaci kredytów krótko- i długoterminowych, pod warunkiem, że transakcje te przeprowadzane są na warunkach rynkowych. Wysokość kredytów, jaką Spółka może zaciągnąć na rzecz Funduszu, określa statut Funduszu.

Należy zaznaczyć, iż czynności podejmowane przez Spółkę na rzecz Funduszu podlegają ścisłej kontroli depozytariusza, którym w przypadku Funduszu jest C.. Depozytariusz sprawując kontrolę nad działalnością prowadzoną na rzecz Funduszu przez Spółkę udziela zgody na m.in. nabycie lub zbycie nieruchomości albo udziałów w spółce nieruchomościowej oraz zatwierdza warunki transakcji zawieranych przez Spółkę na rzecz Funduszu, w szczególności w zakresie pozyskania zewnętrznego finansowania dla Funduszu. Oprócz kontroli Spółki, do zadań Depozytariusza wynikających z umowy, należy także prowadzenie rejestru aktywów Funduszu oraz rachunku bankowego Funduszu.

Jak zostało wskazane powyżej, ze względu na fakt, że Fundusz nie posiada osobowości prawnej, aktywa Funduszu (tj. nieruchomości lub udziały w kapitałowych lub osobowych spółkach nieruchomościowych) są nabywane przez spółkę nim zarządzającą, czyli Spółkę, lecz na rzecz Funduszu. Należy jednak podkreślić, że na gruncie prawa niemieckiego następuje odłączenie prawnej własności aktywów nabytych ze środków zgromadzonych w Funduszu od ich własności ekonomicznej, czyli odłączenie prawa własności od prawa do pobierania korzyści ekonomicznych z majątku, co wynika ze specyfiki funkcjonowania Funduszu i Spółki na podstawie niemieckiej Ustawy inwestycyjnej. Spółka nabywa bowiem aktywa ze środków zgromadzonych w Funduszu we własnym imieniu tzn. jest ich prawnym właścicielem, ale na rzecz Funduszu. Oznacza to, że Spółce przysługuje szereg uprawnień o charakterze formalnym do dokonywania czynności prawnych dotyczących masy majątkowej, np. wpisu do ksiąg wieczystych, zawierania umów najmu oraz umów sprzedaży. Natomiast prawo do pobierania ekonomicznych pożytków z tytułu tych aktywów przysługuje wyłącznie Funduszowi, a tym samym jego inwestorom.

Niemniej jednak podkreślenia wymaga fakt, że mimo iż prawnym właścicielem aktywów Funduszu jest Spółka, to de facto własność ta jest własnością powierniczą. Zgodnie bowiem z niemiecką ustawą inwestycyjną, aktywa Funduszu na podstawie odpowiedniej umowy zdeponowane są u Depozytariusza. W rezultacie, w przypadku likwidacji Funduszu, prawo Spółki do zarządzania aktywami Funduszu wygasa po upływie ściśle określonego okresu. W takim przypadku aktywa Funduszu nie zostają w majątku Spółki, ale ich własność przechodzi na inny fundusz zarządzany przez Spółkę lub podlega sprzedaży do niezależnego podmiotu. Z końcem wyznaczonego dla celów likwidacji Funduszu okresu, własność pozostałych aktywów Funduszu przechodzi na Depozytariusza, który następnie dokonuje ich sprzedaży w celu dystrybucji zysków do inwestorów indywidualnych Funduszu.

Ponadto, Spółka zobowiązana jest zapewnić w stosunku do każdej nieruchomości nabytej na rzecz Funduszu, że ograniczenie prawa Spółki do zbycia tego aktywa zostało wpisane do księgi wieczystej lub zagwarantowane w inny sposób. Należy wskazać, że Spółka może dokonać zbycia aktywów wchodzących w skład majątku Funduszu tylko pod warunkiem uzyskania zgody na zbycie od Depozytariusza i tylko w przypadku, gdy warunki transakcji odpowiadają warunkom rynkowym i zabezpieczają interesy inwestorów. W konsekwencji, pomimo bycia prawnym właścicielem aktywów Funduszu, prawo Spółki do rozporządzania aktywami Funduszu jak właściciel jest bardzo ograniczone.

W związku z tym, że prawo do pobierania ekonomicznych pożytków z aktywów Funduszu przysługuje wyłącznie Funduszowi, wszelkie dochody lub straty powstałe w wyniku zarządzania aktywami Funduszu przez Wnioskodawcę są przypisane do Funduszu. Spółka jako podmiot zarządzający aktywami Funduszu zobligowana jest do sporządzania rocznych i półrocznych raportów finansowych Funduszu, które zawierają informację na temat m.in. działalności Funduszu, posiadanych aktywów i pasywów, transakcji przeprowadzonych podczas danego okresu finansowego, wartości aktywów netto, rachunek zysków i strat. Dzięki odpowiednio zorganizowanemu systemowi księgowemu Spółki, możliwe jest odpowiednie przypisanie uzyskanych przez Fundusz przychodów, poniesionych kosztów jak również posiadanych aktywów oraz pasywów związanych z działalnością gospodarczą Funduszu w celu przygotowania w/w raportów. Dodatkowo należy zaznaczyć, iż niemieckie standardy księgowości nie są bezpośrednio stosowane przez Spółkę dla celów sprawozdawczych Funduszu, jednakże stanowią wytyczne mające zastosowanie jako generalne zasady księgowości wykorzystywane dla celów dokumentowania transakcji przeprowadzanych przez Fundusz.

Natomiast Spółce przysługuje prowizja za zarządzanie aktywami Funduszu, która ustalona jest jako procent przeciętnej wartości majątku Funduszu Przeciętna wartość majątku obliczana jest w odniesieniu do wartości majątku Funduszu ustalanej na koniec każdego miesiąca. W przypadku wystąpienia dodatkowych transakcji dokonywanych na rzecz Funduszu. np. sprzedaży lub zakupu nieruchomości albo udziałów w spółce nieruchomościowej, remontu czy przebudowy nieruchomości, Spółka może otrzymać dodatkowe wynagrodzenie, którego wartość określana jest jako procent wartości transakcji lub wysokości poniesionych kosztów.

Ponadto, oprócz w/w wynagrodzenia, koszty Funduszu obciążają także wszystkie koszty związane z funkcjonowaniem Funduszu i prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, jak np. koszty depozytariusza, koszty wszelkich opłat poniesionych w celu nabycia lub sprzedaży nieruchomości czy udziałów w spółce nieruchomościowej, koszty przebudowy lub remontu nieruchomości, koszty utrzymania nieruchomości, podatki, koszty ogłoszenia sprawozdań finansowych, badań podatkowych, ogłoszeń w związku z emisją jednostek uczestnictwa, koszty ustawowej wyceny posiadanych nieruchomości, etc. Natomiast przychody uzyskane w toku działalności gospodarczej prowadzonej przez Fundusz za pośrednictwem Spółki przekazywane są na konto Funduszu prowadzone przez jego Depozytariusza.

Przychody i koszty wykazane w rocznym sprawozdaniu finansowym Funduszu, powstałe w wyniku zarządzania aktywami Funduszu przez Spółkę, stanowią podstawę ustalenia zysku Funduszu do wypłaty dla inwestorów lub straty za dany okres sprawozdawczy. Fundusz nie jest zobligowany do wypłaty wypracowanego zysku na rzecz inwestorów. Zatem zyski te mogą zostać zatrzymane w Funduszu i zostać zainwestowane lub zostać wypłacone na rzecz inwestorów w kolejnych latach. W sytuacji wygenerowania przez Fundusz straty, może ona zostać pokryta przez zyski niewypłacone do inwestorów (zyski zatrzymane). W konsekwencji, strata ta obniża zysk do wypłaty inwestorom w bieżącym roku lub w latach kolejnych.

Z punktu widzenia podatkowego, ze względu na fakt, że Fundusz posiada siedzibę i zarząd w Niemczech, to zgodnie z niemiecką ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych podlega on opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Niemczech od całości swoich dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy), jednakże na mocy niemieckiej Ustawy o podatku od inwestycji podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym. W konsekwencji dochód wygenerowany przez Fundusz na prowadzonej działalności jest opodatkowany jedynie na poziomie inwestorów. Dochód uzyskany przez Fundusz jest przypisywany do inwestorów indywidualnych na podstawie posiadanych przez nich jednostek uczestnictwa.

Konsekwencje podatkowe wynikające z posiadania jednostek uczestnictwa Funduszu zależą od klasyfikacji dochodu dla celów podatkowych w Niemczech. Dochody podlegające opodatkowaniu stanowią „dochody wypłacane inwestorom” oraz „dochody uznane za wypłacane inwestorom” zdefiniowane w niemieckiej ustawie o podatku od inwestycji. Dochody wypłacane inwestorom są definiowane jako dochody Funduszu, które są faktycznie dystrybuowane do inwestorów posiadających jednostki uczestnictwa w Funduszu.

Co do zasady dochody wypłacane inwestorom podlegają opodatkowaniu na poziomie inwestorów w momencie otrzymania wypłaty. Jednakże w przypadku inwestorów instytucjonalnych, dochody te podlegają opodatkowaniu w momencie podjęcia uchwały przez Spółkę o wypłacie tych dochodów.

Dochody uznane za wypłacone inwestorom stanowią dochody uzyskiwane z wynajmu nieruchomości, otrzymanych odsetek i dywidend oraz innych dochodów, jak również dochody kapitałowe uzyskiwane ze sprzedaży nieruchomości będących w posiadaniu Funduszu przez okres 10 lat, jeśli dochody te zostaną zatrzymane w Funduszu. Dochody uznane za wypłacone inwestorom podlegają opodatkowaniu na poziomie inwestorów z końcem danego roku finansowego Funduszu. Dochodu uznanego za wypłacony inwestorom w szczególności nie stanowią dochody kapitałowe uzyskane ze sprzedaży akcji, jeśli nie podlegają dystrybucji. W powyższej sytuacji, dochód kapitałowy podlegać będzie opodatkowaniu na poziomie inwestorów w momencie umorzenia jednostek uczestnictwa w Funduszu.

W chwili obecnej Fundusz uzyskuje dochody na terytorium Polski z wynajmu 2 nieruchomości oraz przychody z dywidend otrzymanych z tytułu udziału w spółce nieruchomościowej D. Sp. z o.o. („D.”). W roku 2010r. Fundusz nie otrzymał dywidendy z tytułu udziału w D. Planuje się, iż w przyszłości Fundusz będzie także osiągał dochody z tytułu bycia właścicielem innych nieruchomości, bycia wspólnikiem w innych spółkach osobowych (poprzez nabycie lub zawiązanie takiej spółki albo przekształcenie spółki kapitałowej, w której jest obecnie wspólnikiem, w spółkę osobową), z tytułu bycia wspólnikiem w spółkach kapitałowych w związku z posiadaniem udziałów lub akcji w tychże spółkach oraz z tytułu odsetek w związku z udzielonym finansowaniem dla spółek, których jest lub będzie wspólnikiem lub w związku z posiadanymi depozytami bankowymi.

Podmiotem zarejestrowanym dla celów podatkowych w Polsce ze względu na ograniczony obowiązek podatkowy i rozliczającym podatki od przychodów wypracowywanych z majątku Funduszu położonego na terytorium Polski w chwili obecnej jest Spółka. Niemniej jednak, po ponownej analizie przepisów prawa oraz ze względu na fakt, że Fundusz jest w stanie uzyskać certyfikat rezydencji potwierdzający, iż podlega on nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech, Spółka stoi na stanowisku, że podatnikiem w Polsce powinien być sam Fundusz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 2 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 2 Ustawy o NIP, pomimo zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10a Ustawy o CIT, Fundusz zobowiązany jest do rejestracji i uzyskania numeru NIP w związku z prowadzoną w Polsce działalnością gospodarczą...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 2 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 2 Ustawy o NIP, pomimo zwolnienia dochodów Funduszu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10a Ustawy o CIT w związku z prowadzoną w Polsce działalnością gospodarczą Fundusz zobowiązany jest do rejestracji i uzyskania numeru NIP.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 Ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269 poz. 2681 z póź zm.) podatników”=""> osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, .

Stosownie do art. 7 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) , podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Art. 1 ust. 2 i ust. 3 Ustawy o CIT stanowi, iż przepisy Ustawy o CIT mają zastosowanie do m.in. do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Z kolei art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT wskazuje, iż podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Zatem, jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1 i 2, ze względu na fakt, że Fundusz w świetle niemieckiej ustawy o podatku dochodowym traktowany jest jako osoba prawna podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz jest i będzie rzeczywistym beneficjentem i ekonomicznym odbiorcą dochodów uzyskiwanych z majątku posiadanego w Polsce, Fundusz jest podatnikiem podatku dochodowego w Polsce podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Natomiast art. 3 Ordynacji podatkowej stanowi, iż za zobowiązanie podatkowe należy uważać wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

W związku z dokonanymi przez Spółkę na rzecz Funduszu inwestycjami bezpośrednimi oraz pośrednimi, Fundusz uzyskuje dochody na terytorium Polski. Ze względu na fakt, iż Fundusz korzysta ze zwolnienia określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a Ustawy o CIT, w przypadku Funduszu nie dochodzi do przekształcenia obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowe. Jednakże ze względu na osiągane przez Fundusz dochody na terytorium Polski, spoczywa na nim obowiązek podatkowy, przez co jest on podatnikiem dla celów podatku dochodowego.

A zatem, ze względu na status podatnika w Polsce oraz powstanie obowiązku podatkowego wynikającego z osiąganych przez Fundusz dochodów na terytorium Polski, należy uznać, iż Fundusz jest zobowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego i uzyskania numeru NIP, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 Ustawy o ewidencji podatników podlega on obowiązkowi ewidencyjnemu. W konsekwencji, stanowisko Spółki przedstawione we wniosku należy uznać w całości za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 roku o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, ustawa określa zasady ewidencji podatników, płatników podatków, płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne; zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, (…); zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym. Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków (art. 2 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych obowiązani są dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie złożenia pierwszej, od dnia wejścia w życie ustawy, deklaracji dotyczącej zaliczki na ten podatek.

Analizując brzmienie powyższych przepisów wskazać należy, iż na gruncie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ustawodawca rozróżnia dwie kategorie podmiotów: osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które są podatnikami na podstawie innych ustaw oraz inne podmioty, które także na mocy odrębnych ustaw mają przypisany status podatnika, a obok tej grupy płatników podatków, którym odrębne ustawy prawa nie nadają statusu podatnika. Wniosek taki wspiera analiza art. 6 ustawy, gdzie ustawodawca literalnie rozróżnia kategorię „podatników" oraz „płatników”.

Mocą art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawa lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Pojęcie „osoby prawnej" zostało zdefiniowane w art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Osobowość prawną uzyskuje się z chwilą wpisu do właściwego rejestru, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej (art. 37 § 1 Kodeksu cywilnego).

Prawo cywilne nie zawiera natomiast definicji pojęcia „jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej". Art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi jedynie, że do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych. W doktrynie przyjmuje się, że jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej są podmioty, którym przepisy prawa w ograniczonym zakresie przyznają zdolność prawną, głównie zdolność sądową (podmiot może pozywać i być pozywany) oraz zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Ponadto jednostka organizacyjna posiada pewną, choćby minimalną strukturę organizacyjną.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca specjalizuje się w zarządzaniu aktywami kilku otwartych funduszy inwestycyjnych rynku nieruchomości, w tym między innymi aktywami Funduszu D., zwanym dalej „Funduszem”. Fundusz jest publicznym otwartym funduszem inwestycyjnym rynku nieruchomości utworzonym na podstawie niemieckiego prawa inwestycyjnego. Fundusz jest zarządzany przez spółkę zarządzającą - Wnioskodawcę. Fundusz prowadzi działalność gospodarczą polegającą na gromadzeniu środków finansowych od inwestorów indywidualnych oraz instytucjonalnych, które są następnie inwestowane na rynku nieruchomości. W chwili obecnej Fundusz uzyskuje dochody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z wynajmu nieruchomości oraz przychody z dywidend otrzymanych z tytułu udziału w spółce nieruchomościowej D. Sp. z o.o.

Na tle powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie obowiązku uzyskania przez Fundusz Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP).

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Zgodnie z brzmieniem tego artykułu osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz inne podmioty, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Fundusz jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Odnosząc powyższe ustalenia do powoływanego art. 2 ustawy, zgodnie z którym obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają m.in. podmioty nieposiadające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych przepisów są podatnikami stwierdzić należy, iż Fundusz jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, podlega obowiązkowi ewidencyjnemu, a co za tym idzie zobowiązany jest do złożenia zgłoszenia ewidencyjnego i posiadania numeru NIP w rozumieniu art. 2 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej obowiązku ewidencyjnego w rozumieniu przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. W kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.