Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1085/15-2/BS
z 20 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 22 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania transakcji wymiany waluty obcej (EUR) – jest prawidłowe,

• zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług wymiany waluty obcej (EUR) – jest prawidłowe,

• uznania transakcji wymiany waluty obcej (EUR) za transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wymiany waluty obcej (EUR), zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług wymiany waluty obcej (EUR), ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usług wymiany waluty obcej (EUR) oraz uznania transakcji wymiany waluty obcej (EUR) za transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

L. Sp. z o.o., spółka z siedzibą w Polsce [dalej: Spółka lub Wnioskodawca], prowadzi działalność gospodarczą w branży telekomunikacji przewodowej, bezprzewodowej oraz satelitarnej. Generalnie, sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług [dalej: VAT], w związku z czym Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nabywa różnego rodzaju towary/usługi, które skutkują po jej stronie występowaniem kwot VAT naliczonego. W szczególności, kwoty tego VAT wynikają z faktur wystawianych na rzecz Spółki przez dostawców towarów/usług nabywanych przez Wnioskodawcę.

Wraz z D. Sp. z o.o. [dalej: Spółka 2] Wnioskodawca należy do jednej grupy kapitałowej [dalej: Grupa]. Spółka 2 jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i posiada siedzibę w Polsce.

Część transakcji realizowanych przez Spółkę i Spółkę 2 [dalej również łącznie: Spółki] wiąże się z płatnościami realizowanymi przez Spółki w walutach obcych, w szczególności w EUR. Dotyczy to zarówno:

• transakcji, w ramach których Spółki otrzymują określone kwoty w walutach obcych (np. wynagrodzenie za świadczone przez Spółki usługi, regulowane w EUR), jak i
  

• transakcji, w ramach których Spółki uiszczają określone kwoty w walutach obcych (np. wynagrodzenie za usługi/towary nabywane przez Spółki, regulowane w EUR).
  
  
  

W zależności od wartości/ilości poszczególnych rodzajów transakcji w danym okresie, po stronie Spółek może występować „nadwyżka” lub „niedobór” waluty obcej. Stąd, Spółki mogą być w szczególności zainteresowane pozyskaniem danej waluty obcej lub też jej wymianą na złote.

W celu realizowania ww. transakcji wymiany walut obcych Spółka korzystała dotychczas z usług wyspecjalizowanych instytucji finansowych (np. banków, kantorów). W celu optymalizacji kosztów związanych z tego rodzaju transakcjami na poziomie Grupy (np. prowizje, opłaty, koszty wynikające ze stosowania przez instytucje finansowe tzw. spreadu), podjęta została decyzja o dokonywaniu transakcji wymiany walut również bezpośrednio między Spółką a Spółką 2. Z uwagi na fakt, że w transakcjach takich nie uczestniczą/nie będą uczestniczyć instytucje finansowe, po stronie Spółek wyeliminowane zostaną ewentualne prowizje/opłaty, pobierane przez te instytucje w przypadku realizowania transakcji wymiany walut.

W przypadku transakcji wymiany walut realizowanych między Spółką a Spółką 2, Spółki nie uiszczają/nie będą uiszczały na swoją rzecz wynagrodzenia w postaci prowizji/opłat. Jedyną płatnością realizowaną w ramach takiej transakcji jest/będzie zapłata określonej kwoty w EUR (podlegającej wymianie), a z drugiej strony – zapłata kwoty w PLN wynikającej z przeliczenia kwoty EUR podlegającej wymianie z zastosowaniem średniego kursu EUR ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu dokonania danej operacji.

Wnioskodawca nadmienia, że (poza wyspecjalizowanymi instytucjami finansowymi, np. bankami, kantorami) Spółka 2 jest jedynym podmiotem, z którym Wnioskodawca zawiera i planuje zawierać opisane powyżej transakcje. Dodatkowo, zgodnie z intencją Spółek, operacje te dotyczą/będą dotyczyć jedynie wymiany EUR.

Ww. transakcje wymiany walut (w których uczestniczą/będą uczestniczyć Spółki) dokonywane są/będą w sposób nieregularny – nie ma możliwości jednoznacznego określenia ich częstotliwości. Dochodzi/dochodzić będzie bowiem do nich w miarę bieżącego zapotrzebowania i możliwości obu Spółek (jeśli w jednej ze Spółek zgłoszone zostanie zapotrzebowanie na EUR, którego nie będzie mogła pokryć druga ze Spółek, konieczne będzie zrealizowanie transakcji wymiany walut za pośrednictwem instytucji finansowej).

Z tytułu wymiany walut dokonywanej między Spółką a Spółką 2, Wnioskodawca (podobnie jak Spółka 2) nie uzyskuje/nie będzie uzyskiwał/uiszczał prowizji, opłat ani innego rodzaju wynagrodzenia. Niemniej, przy realizacji danej operacji wymiany waluty może powstać wynik dodatni lub ujemny, wynikający z tzw. różnic kursowych. Przykładowo, w przypadku sprzedaży przez Spółkę na rzecz Spółki 2 kwoty 100 EUR według kursu 1 EUR = 4 PLN (średni kurs NBP z dnia operacji wymiany waluty), „przyjętych” do Spółki według kursu 1 EUR = 3,9 PLN (np. kurs, według którego Spółka zakupiła wcześniej daną walutę lub według którego waluta została przeliczona w związku z jej otrzymaniem od kontrahenta tytułem należnego Spółce wynagrodzenia), po stronie Wnioskodawcy wystąpi „wynik” dodatni z danej operacji w wysokości 10 PLN.

Działalność Spółki polegająca na wymianie waluty obcej (EUR) ze Spółką 2 nie jest realizowana w ramach profesjonalnej działalności finansowej/kantorowej (Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić tego rodzaju działalności). Aktywność ta ma charakter poboczny, realizowany „na marginesie” podstawowej działalności Spółki. Tak jak już wcześniej wspomniano, Wnioskodawca realizuje/będzie realizował opisane w niniejszym wniosku transakcje jedynie w relacji ze Spółką 2. Stąd, Spółka nie prowadzi/nie będzie prowadziła aktywnych działań zmierzających do poszerzenia kręgu podmiotów, z którymi podobne operacje mogłyby być realizowane (w szczególności, Spółka nie będzie się reklamować jako podmiot dokonujący transakcji wymiany walut; nie będzie dążyła do pozyskania nowych kontrahentów, z którymi transakcje takie mogłyby być realizowane). Obrót Spółki z tytułu ww. transakcji wymiany walut będzie stosunkowo niewielki w porównaniu do obrotów Spółki wynikających z jej głównej/podstawowej działalności.

Transakcje wymiany waluty między Spółkami dokonywane są zgodnie z ustalonymi między nimi na wstępie zasadami (kluczową zasadą jest kurs stosowany do przeliczenia EUR, tj. średni kurs ogłoszony przez NBP na moment dokonania transakcji). Stąd, w związku z zawieraniem poszczególnych transakcji Spółki nie muszą prowadzić negocjacji ani ustalać zasad, według których dana operacja zostanie przeprowadzona. Proces ten jest niejako zautomatyzowany, w związku z czym Spółka angażuje/będzie angażować niewielkie zasoby (ludzkie, kapitałowe) w obsługę tego rodzaju transakcji. W praktyce, ich przeprowadzenie/obsługa sprowadza się do podpisania ustalonego wzoru umowy, a następnie – ich ujęcia w rozliczeniach księgowych/podatkowych Wnioskodawcy. W związku z tym, co do zasady, przeprowadzenie/obsługa rozpatrywanych transakcji wymiany waluty nie generuje/nie będzie generować po stronie Spółki dodatkowych kosztów (w szczególności kosztów, które mogłyby skutkować po stronie Wnioskodawcy powstaniem kwot VAT naliczonego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z przedstawionymi transakcjami wymiany waluty obcej (EUR), realizowanymi między Wnioskodawcą a Spółką 2, dochodzi do świadczenia usług zwolnionych z VAT, przy czym podstawą opodatkowania VAT z tego tytułu jest dla Wnioskodawcy dodatni wynik (zysk) osiągnięty z tytułu danej transakcji, określany w momencie sprzedaży waluty obcej (EUR) przez Wnioskodawcę?
2. Czy przedstawione transakcje wymiany walut stanowią transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy VAT i w związku z tym, nie powinny być one uwzględniane przy kalkulacji tzw. proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 i nast. ustawy VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W związku z przedstawionymi transakcjami wymiany waluty obcej (EUR), realizowanymi między Wnioskodawcą a Spółką 2, dochodzi do świadczenia usług zwolnionych z VAT, przy czym podstawą opodatkowania VAT z tego tytułu jest dla Wnioskodawcy dodatni wynik (zysk) osiągnięty z tytułu danej transakcji, określany w momencie sprzedaży waluty obcej (EUR) przez Wnioskodawcę;
2. Przedstawione transakcje wymiany walut stanowią transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy VAT i w związku z tym, nie powinny być one uwzględniane przy kalkulacji tzw. proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 i nast. ustawy VAT.
   
   

Niżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.

Pytanie 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy VAT). Natomiast świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust 1 ustawy VAT).

Z powołanych definicji wynika, że opodatkowaniu VAT podlegają, co do zasady, wszystkie czynności odpłatne wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Taka konstrukcja przepisów realizuje zasadę powszechności opodatkowania VAT wyrażoną w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej [dalej: Dyrektywa VAT].

Należy przy tym zwrócić uwagę, że aby doszło do świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT, muszą wystąpić zasadniczo dwa elementy: świadczenie jednej strony na rzecz drugiej oraz odpłatność, czyli wynagrodzenie za to świadczenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę charakter dokonywanych ze Spółką 2 transakcji wymiany waluty obcej (EUR), w ramach tych transakcji dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT (waluty używane są jako prawny środek płatniczy, w związku z tym nie występują w charakterze dobra zaspokajającego określone potrzeby, w konsekwencji operacje wymiany walut nie mogą być uznawane za dostawę towarów). Nie ulega bowiem wątpliwości, że w związku z analizowanymi transakcjami Spółki uzyskują określone korzyści (w postaci możliwości zakupu/zbycia waluty obcej).

Mając na uwadze równorzędny charakter obu Spółek w ramach realizowanych transakcji wymiany walut (żadna ze Spółek nie jest wyspecjalizowaną instytucją finansową, zaspokajającą potrzeby zwracającego się do niej podmiotu), za podmiot świadczący usługę może być uznany zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka 2. Uczestnictwo Spółek w ramach ww. transakcji zaspokaja bowiem ich obopólne potrzeby i żadna ze Spółek nie może być uznana wobec drugiej Spółki wyłącznie za usługodawcę albo wyłącznie - za usługobiorcę.

Usługi polegające na wymianie walut podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Oznacza to, że w związku z uczestnictwem Spółek w realizowanych między nimi transakcjach wymiany walut, u podmiotu, u którego z tytułu danej transakcji wystąpi (dodatnia) podstawa opodatkowania (vide uwagi poniżej), powinna zostać wykazana sprzedaż zwolniona z VAT.

Pytanie 2

1. Uwagi ogólne
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 90 ust. 1 i 2 ustawy VAT, w przypadku towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy VAT, proporcję, o której mowa powyżej, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku, z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku, z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo [dalej: Współczynnik]. Odliczenie VAT naliczonego według Współczynnika określane jest jako odliczenie w ramach tzw. alokacji pośredniej.

Zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy VAT, do obrotu uwzględnianego w kalkulacji Współczynnika nie wlicza się m.in. obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących pomocniczych transakcji finansowych oraz usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 w zakresie, w jakim czynności te mają charakter pomocniczy. Regulacja ta stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 174 ust. 2 lit. b) i c) Dyrektywy VAT.

Celem wprowadzenia ww. regulacji było wyeliminowanie z kalkulacji Współczynnika tych transakcji, które w sposób minimalny wiążą się z wykorzystaniem zasobów podatnika i których uwzględnienie przy kalkulacji Współczynnika „zaburzyłoby” rzeczywisty charakter jego działalności.

2. Orzecznictwo sądowe/praktyka organów podatkowych
   
   

Ponieważ ani ustawa VAT, ani Dyrektywa VAT nie precyzują, co należy rozumieć przez czynności/transakcje pomocnicze, o których mowa powyżej, należy w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa Trybunału, z którego wynika w szczególności, że:

• za transakcje pomocnicze, nie uwzględniane przy kalkulacji Współczynnika, należy uznać transakcje które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności podatnika (por. np. orzeczenie w sprawie C-306/94 Regie Dauphinoise-Cabinet);
  

• co prawda, skala i wysokość dochodów z tytułu transakcji finansowych może wskazywać, że transakcje te nie są dokonywane „okazjonalnie”, jednak fakt uzyskiwania dochodów z tytułu transakcji finansowych przewyższających obrót z podstawowej działalności podatnika nie jest przesłanką wykluczającą „okazjonalność” takich transakcji. Zdaniem Trybunału, dopóki do realizacji transakcji finansowych zaangażowanie aktywów podatnika oraz usług podlegających VAT jest znikome, transakcje te powinny być traktowane jako „okazjonalne” i, w konsekwencji, nie powinny być uwzględniane przy kalkulacji Współczynnika (por. np. orzeczenie w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro).
  
  
  

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Tytułem przykładu, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego [dalej: WSA] w Rzeszowie z 9 lipca 2015 r. (sygn. akt I SA/Rz 425/15), w którym oceniając, jakie czynności należy uznać za pomocnicze w stosunku do działalności zasadniczej, WSA wyjaśnił m.in, że: (…) należy wziąć pod uwagę ilość wykonywanych tego typu czynności (czy są wykonywane stale, czy sporadycznie, z przyczyn np.: losowych), po drugie należy odnieść się do wartości tego typu czynności czyli ilości środków przeznaczanych przez przedsiębiorstwo na ich dokonywanie, po trzecie wartości te należy odnieść do sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, a więc ogółu przychodów z tego tytułu do ogółu przychodów firmy, jak też wielkości obrotu wynikającego z tego typu działalności z obrotem firmy ogółem, po czwarte należy ustalić wartość nakładów jakie ponosi firma na wykonywanie tego typu działalności w porównaniu z nakładami na działalność główną (wielkość zaangażowanych środków). Porównanie wskaźników finansowych wskazanych powyżej przy uwzględnieniu wielości wykonywanych tego typu operacji, w uwzględnieniu całokształtu sprawy, pozwoli na ocenę, czy dane transakcje są wykonywane przez podatnika jako element prowadzonej działalności gospodarczej, czy też są dokonywane jedynie pomocniczo”.

Z punktu widzenia stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku, Spółka pragnie również przywołać wyrok WSA w Krakowie z 24 listopada 2010 r. (sygn. akt I SA/Kr 1467/10; orzeczenie prawomocne), w którym wskazano m.in, iż: „Udzielenie przez spółkę kilkunastu pożyczek w porównaniu z zasadniczą jej działalnością miało charakter sporadyczny (pomocniczy), nie stanowiło ono bowiem koniecznego, stałego rozszerzenia jej działalności oraz niewykorzystującego niemal w ogóle aktywów od których odliczono VAT naliczony. Pożyczki te stanowiły jedynie ograniczony w czasie sposób lokaty kapitału. Tak więc wypełniały dyspozycję art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem odsetki od udzielonych przez spółkę pożyczek nie powinny być wliczone do ustalenia proporcji o której mowa w art. 90 ust 2 i 3 ww. ustawy.”

Zaprezentowane powyżej orzecznictwo wpisuje się również w utrwaloną linię orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zajmował się wielokrotnie kwestią wliczania do Współczynnika obrotu uzyskanego z tytułu dokonywania transakcji pomocniczych (por. np. wyroki: z 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 912/10; z 28 września 2012 r., sygn. akt I FSK1917/11; z 14 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 571/12; z 5 grudnia 2013 r., sygn. akt I FSK 1757/12).

Zaprezentowane powyżej stanowisko jest również potwierdzane w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z 27 października 2014 r. (sygn. IBPP2/443-753/14/AB) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził m.in., że: „Transakcje zawierane pomocniczo; oznaczają (...) zdarzenia występujące ubocznie do działalności podstawowej, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny i wyrażają się w pomocniczym charakterze czynności w stosunku do podstawowej działalności podatnika. (...) należy każdorazowo rozważyć; czy w konkretnych okolicznościach udzielone pożyczki można uznać za czynności sporadyczne. Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość pożyczek, stopień zaangażowania aktywów podatnika, na tle całokształtu jego działalności”;
  

• w interpretacji indywidualnej z 4 sierpnia 2011 r. (sygn. ILPP2/443-782/11-2/MR) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (odnosząc się jeszcze do pojęcia „sporadyczności”, którym poprzednio posługiwała się ustawa VAT, ale które to pojęcie powinno być traktowane jako odnoszące się do „pomocniczości”) stwierdził m.in., że: „(...) transakcje sporadyczne to te, które nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności podatnika, nie wymagają nadmiernego zaangażowania aktywów podatnika, występują rzadko, a w każdym razie nieregularnie”;
  

• w interpretacji indywidualnej z 5 marca 2009 r. (sygn. IPPP1-443-67/09-2/MP) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził m.in, że: „Transakcje sporadyczne (...) to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie sa bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności”.
  
  
  

Podobne rozstrzygnięcia można znaleźć w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych (przykładowo: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 lutego 2015 r., sygn. IPPP1/443-1400/14-2/BS; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 2 listopada 2011 r., sygn. IPTPP2/443-396/11-4/IR; interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 maja 2014 r., sygn. ILPP1/443-189/14-2/AI, i z 6 lutego 2013 r., sygn. ILPP1/443-1008/12-4/KG; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 marca 2010 r., sygn. IBPP2/443-286/10/Icz).

3. Transakcje wymiany walut realizowane przez Wnioskodawcę jako transakcje pomocnicze
   
   

Mając na uwadze przywołane powyżej orzecznictwo Trybunału, polskich sądów administracyjnych oraz praktykę organów podatkowych dotyczących pojęcia „pomocniczości”, którym posługuje się art. 90 ust. 6 ustawy VAT, Spółka stoi na stanowisku, że opisane w niniejszym wniosku transakcje kupna/sprzedaży waluty obcej (EUR) realizowane między Wnioskodawcą a Spółką 2, mają charakter pomocniczy w rozumieniu ww. przepisów i, jako takie, nie powinny być uwzględniane przez Wnioskodawcę przy kalkulacji Współczynnika.

Niżej Spółka przedstawia argumenty za takim stanowiskiem:

• działalność gospodarcza realizowana przez Spółkę obejmuje działalność w branży telekomunikacji przewodowej, bezprzewodowej oraz satelitarnej. Działalność ta, jako działalność o charakterze komercyjnym/zarobkowym, nakierowana jest na uzyskiwanie przez Spółkę zysków. Aktywność biznesowa Spółki jest skoncentrowana na tej działalności. Opisane w niniejszym wniosku operacje wymiany walut mają natomiast charakter poboczny/pomocniczy w stosunku do zasadniczej działalności Spółki w zakresie, w jakim realizowane są niejako „przy okazji”/ „na marginesie" tej działalności. Intencją ani zamierzeniem Spółki nie jest w żadnym razie prowadzenie działalności kantorowej i realizowanie z tego tytułu zysku, a jedynie zoptymalizowanie sposobów pozyskiwania waluty obcej (EUR) służącej prowadzeniu działalności podstawowej, jak też zoptymalizowanie sposobu wykorzystania „nadwyżek” waluty obcej (EUR), wygenerowanej w ramach działalności zasadniczej. Dlatego, realizowane przez Spółkę operacje wymiany walut powinny być traktowane jako „efekt uboczny” podstawowej działalności realizowanej przez Spółkę, a nie jako rozszerzenie tej działalności;
  

• dokonywane przez Spółkę operacje wymiany walut nie mogą być uznane za bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie jej zasadniczej działalności (tj. działalności w branży telekomunikacyjnej). Potwierdza to w szczególności fakt, że Wnioskodawca mógłby bez przeszkód zrezygnować z dokonywania tego rodzaju transakcji i zastąpić je usługami dostarczanymi przez wyspecjalizowane instytucje finansowe (banki, kantory). Wpłynęłoby to jedynie w niewielki sposób na podstawową działalność Wnioskodawcy, poprzez zwiększenie kosztów pozyskiwania waluty obcej (EUR) lub zmniejszenie zysków z jej sprzedaży. Biorąc pod uwagę całokształt działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, wpływ ten należy uznać za minimalny. Co więcej, w przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji biznesowej o przeprowadzaniu rozliczeń wyłącznie w PLN, transakcje takie w ogóle mogłyby zostać wyeliminowane, bez istotnego wpływu na zasadniczą działalność prowadzoną przez Spółkę;
  

• transakcje wymiany walut mają charakter incydentalny W zakresie, w jakim uzależnione są od bieżącego zapotrzebowania Spółek na walutę obcą (EUR) oraz zasobów waluty obcej posiadanej przez drugą ze Spółek. Stąd, nie można ich uznać za transakcje realizowane stale (jeśli nie będzie takiego zapotrzebowania, w danym okresie rozliczeniowym może nie wystąpić żadna tego typu transakcja);
  

• ewentualny zysk, który może powstać po stronie Wnioskodawcy z tytułu rozpatrywanych transakcji wymiany walut (w wysokości dodatniego wyniku zrealizowanego na danej transakcji, zgodnie z uwagami zawartymi w części dotyczącej pytania nr 1 niniejszego wniosku) stanowi/będzie stanowił jedynie niewielki udział w obrocie generowanym przez Spółkę z tytułu jej podstawowej/zasadniczej działalności. Stąd, zysk ten nie będzie wpływał w istotny sposób na kondycję finansową Wnioskodawcy;
  

• realizowanie poszczególnych transakcji wymiany walut oraz ich obsługa nie wiążą się z zaangażowaniem przez Spółkę istotnych zasobów. W praktyce, zaangażowanie to ogranicza się do podpisania odpowiedniej umowy oraz wykazania danej transakcji dla celów księgowych/podatkowych. Co do zasady, realizowanie ww. transakcji nie skutkuje w szczególności powstaniem/zwiększeniem po stronie Wnioskodawcy kosztów skutkujących wystąpieniem naliczonego VAT.
  
  
  

W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, że realizowane przez nią transakcje wymiany walut należy uznać za czynności wykonywane pomocniczo w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy VAT. W rezultacie, transakcje te nie powinny być uwzględniane przez Wnioskodawcę przy kalkulacji Współczynnika.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wymiany waluty obcej (EUR), zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług wymiany waluty obcej (EUR) oraz uznania transakcji wymiany waluty obcej (EUR) za transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT natomiast w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usług wymiany waluty obcej (EUR) sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.