INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2010r., sygn. akt I SA/Kr 29/10 (data wpływu do tut. organu prawomocnego wyroku 29 listopada 2011r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2011r. sygn. akt I FSK 1383/10, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2009r. (data wpływu do tut. organu 26 czerwca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2009r. (data wpływu 20 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy zespół składników, który ma być przedmiotem aportu stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2009r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w zakresie ustalenia czy zespół składników, który ma być przedmiotem aportu stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2009r. (data wpływu 20 lipca 2009r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) należy do Grupy będącej światowym liderem w dziedzinie profesjonalnego utrzymania higieny. Grupa zajmuje się produkcją środków czystości, żywności, środków bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz świadczy usługi dla przemysłu spożywczego, podmiotów ochrony zdrowia oraz innych gałęzi przemysłu.

W efekcie działań restrukturyzacyjnych planowane jest stworzenie nowego modelu biznesowego spółek z Grupy, m.in. poprzez wydzielenie działalności produkcyjnej oraz dystrybucyjnej (sprzedażowej) do odrębnych podmiotów.

Obecna struktura organizacyjna

W chwili obecnej działalność produkcyjna i dystrybucyjna w Polsce skupiona jest w jednym podmiocie – Spółce z o.o. Jednocześnie w Spółce z o.o. istnieje faktyczne rozdzielenie funkcji i zadań związanych z produkcją od funkcji dystrybucyjnych.

Cała działalność produkcyjna prowadzona jest w odrębnym zakładzie produkcyjnym , podczas gdy funkcje dystrybucyjne realizuje centrala Spółki. W konsekwencji, również wszelkie aktywa materialne i niematerialne przypisane są odrębnie do zakładu produkcyjnego i odrębnie do pionu dystrybucji.

Zakład produkcyjny posiada swoich pracowników przypisanych wyłącznie do wykonywania zadań w zakresie produkcji, natomiast odrębny personel wykonuje działania w zakresie sprzedaży. Zakład produkcyjny ma również swoje własne procedury postępowania ISO.

Zakład produkcyjny nie stanowi oddziału Spółki, nie jest też dla niego sporządzany odrębny bilans. Jednakże system księgowy używany przez Spółkę umożliwia przyporządkowanie do działalności produkcyjnej związanych z nią przychodów i kosztów (w wewnętrznej strukturze księgowej Spółki prowadzone są odrębne centra przychodów i kosztów dla działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej).

Struktura docelowa

W związku z działaniami restrukturyzacyjnymi w ramach Grupy, planowane jest rozdzielenie funkcji produkcyjnych i sprzedażowych (dystrybucyjnych) realizowanych dotychczas przez Spółke z o.o. Wydzielenie przeprowadzone zostanie poprzez wniesienie w formie wkładu niepieniężnego wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością produkcyjną (realizowaną dotychczas przez zakład produkcyjny do nowej spółki – zwanej dalej Spółka P. Aktywa tworzące pion dystrybucji pozostaną w rękach Spółki z o.o. W rezultacie funkcjonować będą dwa odrębne podmioty: nowa spółka produkcyjna –Spółka P i dotychczas istniejąca spółka, w której pozostaną jedynie funkcje dystrybucyjne, tj. Spółka z o.o.

Przedmiot aportu

Spółka P będzie kontynuować działalność w zakresie produkcji prowadzoną wcześniej przez zakład produkcyjny Spółki z o.o.

W ramach aportu do Spółki P zostaną wniesione wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z działalnością produkcyjną tj. m.in.:

• nieruchomości (grunty, budynki), na których znajduje się zakład produkcyjny;
• ruchomości związane z działalnością produkcyjną (w tym: maszyny produkcyjne, wózki widłowe, narzędzia, zapasy materiałów i towarów handlowych, wyposażenie biurowe, komputery itp.);
• wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności produkcyjnej;
• zezwolenia (pozwolenia związane z działalnością produkcyjną (w tym: zintegrowane pozwolenie produkcyjne Wojewody, zezwolenia do używania wózków widłowych, kompresorów wysokociśnieniowych itp.);
• zobowiązania związane z działalnością produkcyjną;
• wierzytelności związane z działalnością produkcyjną;
• prawa i obowiązki z umów związanych z działalnością produkcyjną, w tym m.in.:
  umowa produkcyjna zawarta z centralą Grupy z siedzibą w Szwajcarii, na podstawie której realizowana jest całość produkcji Spółki,
  • umowa o usługi logistyczne zawarta ze Spółką w Szwajcarii,
  • umowa najmu gruntów ,
  • umowy dotyczące mediów zakładu (prąd, gaz, nieczystości itp.),
  (umowy zostaną przeniesione w drodze cesji praw i obowiązków zawartej w dniu wniesienia aportu).
  
  

Wnioskodawca stwierdził także, iż Spółka P przejmie w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy, tych pracowników, którzy obecnie zatrudnieni są w Spółce z o.o. i wykonują pracę związaną z działalnością w zakresie produkcji.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca stanie się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Dodatkowo, w dniu wniesienia aportu do Spółki P, pomiędzy tą Spółką a Spółka z o.o. zostanie zawarta umowa , na podstawie której spółka z o.o. będzie świadczyła na rzecz Spółki P usługi w zakresie: kadr, usług informatycznych i finansowych.

Planowany aport nie obejmuje natomiast składników majątkowych i niemajątkowych Spółki, które nie są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością produkcyjną, tj.:

• ksiąg handlowych Spółki,
• składników majątkowych i niemajątkowych oraz pracowników Spółki związanych z prowadzeniem księgowości, kadr oraz działu informatycznego Spółki,
• składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością handlową Spółki.
  
  

W związku z przedstawionym powyżej zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, czy zespół składników, który ma być przedmiotem aportu do Spółki P stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie przepisów ustawy o VAT zespół składników, będący przedmiotem wkładu niepieniężnego do Spółki P stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, iż z dniem 1 grudnia 2008r. do ustawy o VAT została wprowadzona definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa -ZCP (art. 2 pkt 27e ustawy o VAT). Wnioskodawca wskazał, iż definicja ta jest tożsama z definicją ZCP istniejącą już wcześniej na gruncie ustawy o PDOP (art. 4a pkt 4 ustawy o PDOP). W konsekwencji, uznanie na gruncie ustawy o PDOP, że określony zespół składników stanowi ZCP, skutkuje uznaniem takiego zespołu za ZCP także na gruncie ustawy o VAT. Powyżej wskazane przepisy definiują ZCP jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wnioskodawca stwierdził, iż biorąc pod uwagę literalne brzmienie ww. przepisów należy wskazać, że aby możliwe było uznanie określonego zespołu składników majątku za ZCP, muszą być spełnione wszystkie poniższe warunki:

• musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
• zespół ten musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
• składniki zespołu muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, przy czym zespół ten mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
  
  

Zespół składników materialnych i niematerialnych

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji zespołu składników tworzących ZCP. Niemniej jednak doktryna prawa podatkowego wskazuje, że składniki materialne i niematerialne tworzą ZCP wówczas, gdy pozostają we wzajemnych relacjach pozwalających na stwierdzenie, że mamy do czynienia z czymś więcej niż tylko z przypadkowym zbiorem elementów. Również organy podatkowe podkreślają że składniki majątku muszą tworzyć zespół, a nie zbiór niepowiązanych ze sobą elementów. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy, których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość) – interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 maja 2008r., sygn. 1P-PB3-423-391/08-4/MB (analogicznie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 2 maja 2008r., sygn. ILPB3/423-116/08-2/HS, Naczelny Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 23 lutego 1999r., sygn. akt. SA/Rz 1266/97 (niepublikowany). Pogląd taki zaprezentowali również autorzy Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, G. Dźwigała, Z. Huszcz, P. Karwat, R. Krasnodębski, M. Ślifirczyk, F Świtała LexisNexis, str. 52-53).

Wnioskodawca stwierdził,. iż co do zasady, zespół składników powinien zawierać elementy materialne (np. grunty, budynki, maszyny) oraz niematerialne (np. umowy, wierzytelności, zobowiązania), które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej, prowadzonej dotychczas przez podmiot dokonujący zbycia. W wydanych w tym zakresie interpretacjach przepisów prawa podatkowego czytamy, że elementami zespołu składników stanowiących ZCP powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki (przykładowo: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/423-116/08-2/HS oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 października 2007r., sygn. ILPB3/423-29/07-2/HS). W większości interpretacji przepisów prawa podatkowego pojawia się teza, że określenie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, oznacza, że konieczne jest wystąpienie co najmniej po jednym składniku z każdej z tych grup. Nie można zatem mówić o ZCP gdy brakuje któregokolwiek z opisanych składników np. zobowiązań – interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 15 listopada 2007r., sygn. ITPB3/423-87/07/AM (analogicznie wypowiedział się Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w postanowieniu z 14 września 2005r., sygn. ZD/406-177/1/CIT/05 oraz Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej w postanowieniu z 20 października 2005r., sygn. 2403-PDF-415-60-05). Jeżeli chodzi o składniki niematerialne, powyższy warunek uznawany jest za spełniony, gdy przedmiotem zbycia są wszystkie te umowy, wierzytelności i zobowiązania, które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez zbywaną część przedsiębiorstwa. W analizowanej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do części przedsiębiorstwa wnoszonej do Spółki P mamy niewątpliwie do czynienia z zespołem składników materialnych i niematerialnych służących realizacji określonych zadań gospodarczych. W analizowanym stanie faktycznym przedmiotem aportu będą zarówno materialne, jak i niematerialne składniki służące wykonywaniu działalności produkcyjnej, na które składają się m.in. grunty, budynki, maszyny i urządzenia produkcyjne, umowy, zobowiązania, pracownicy związani z prowadzoną działalnością produkcyjną itd. Poszczególne środki majątkowe, które będą przedmiotem aportu będą zatem stanowiły zespół umożliwiający Spółce P podjęcie działalności. Nie ulega więc wątpliwości fakt, iż wymienione powyżej składniki stanowią zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie

Zespół składników materialnych i niematerialnych tworzących ZCP musi być wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, przy czym warunek wydzielenia musi zachodzić na płaszczyźnie organizacyjnej i finansowej. Zgodnie z poglądami prezentowanymi przez doktrynę prawa podatkowego oraz organy podatkowe zespół składników materialnych i niematerialnych tworzy ZCP wówczas, gdy spełnione są kryteria opisane poniżej.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że powinno być możliwe alokowanie wszystkich składników materialnych i niematerialnych (w tym również pracowników) do działalności prowadzonej przez ZCP. Działalność ta powinna mieć określone miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako np. dział, wydział, oddział itp. i cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie (przykładowo: Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 października 2007r., sygn. akt I SA/Lu 403/07, Podatek dochodowy od osób prawnych, rok 2006, komentarz pod redakcją J. Marciniuka, Wydawnictwo C.H.BECK, Warszawa 2006, s. 73). Niemniej jednak zgodnie z postanowieniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego US w Warszawie z 27 stycznia 2005r. (sygn. US72/ROP1/423-863/IW/04) również wyodrębnienie o charakterze faktycznym „nie stanowi przeszkody w uznaniu samodzielności organizacyjnej przedsiębiorstwa". Również w postanowieniu z 24 maja 2005r. Naczelnik Pierwszego US w Rzeszowie (Sygn. I US.VII/423/709/5/05) stwierdził, iż „...poszczególne składniki materialne i niematerialne muszą być połączone czynnikiem organizacyjnym..." i potwierdzając stanowisko podatnika, wskazał na brak konieczności wyodrębnienia w formie np. filii, oddziału czy zakładu. Analogicznie wypowiedział się Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego US w piśmie z października 2006r. (Sygn. ZD/4061-185/06) potwierdził stanowisko podatnika, że wnoszony aportem Departament Dystrybucji (niestanowiący oddziału) jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Jak wskazano w stanie faktycznym, działalność produkcyjna prowadzona przez Spółkę z o.o. jest wydzielona organizacyjnie w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Powyższe potwierdzają następujące elementy:

• działalność produkcyjna została skupiona w odrębnym pionie organizacyjnym wyodrębnionym w strukturze organizacyjnej w formie zakładu produkcyjnego;
• działalność produkcyjna i handlowa prowadzone są w dwóch odrębnych lokalizacjach (zakład produkcyjny , a działalność dystrybucyjna prowadzona przez siedzibę Spółki );
• zakład produkcyjny ma swoje własne procedury postępowania ISO;
• można jednoznacznie wyodrębnić grupę składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) związanych z działalnością produkcyjną oraz odrębnie z działalnością dystrybucyjną;
• zakład produkcyjny posiada pracowników przypisanych wyłącznie do tego pionu działalności, odrębna kadra zajmuje się sprawami dystrybucji;
• obydwa rodzaje działalności obejmują realizację ściśle określonych przedsięwzięć gospodarczych (produkcję oraz sprzedaż).
  
  

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy warunek organizacyjnego wyodrębnienia działalności produkcyjnej w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (Spółki z o.o.) należy uznać za spełniony.

Wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość alokacji przychodów i kosztów do działalności prowadzonej przez ZCP. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Pogląd taki wyrażony został przykładowo w interpretacji Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego US w Poznaniu z 14 września 2005r. oraz w postanowieniu Naczelnika Pomorskiego US z 6 stycznia 2006r. (sygn. DP/PD/423-0132/05AK). Podobne stanowisko prezentuje w tym zakresie doktryna prawa podatkowego (Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, J.Marciniuk, Legalis, komentarz do art. 4a, pkt 27).

Wnioskodawca stwierdził, że pragnie wskazać, iż prowadzi ewidencję księgową w postaci odrębnych centrów kosztów i przychodów dla działalności produkcyjnej oraz odrębnych centrów kosztów i przychodów dla pozostałej działalności. Podejście takie umożliwia wskazanie i identyfikację poszczególnych kosztów i przychodów związanych z działalnością produkcyjną.

Niewielka część kosztów i przychodów oraz wierzytelności i zobowiązań Spółki odnosi się zarówno do działalności produkcyjnej, jak i dystrybucyjnej. W takim przypadku, Spółka, aby przyporządkować odpowiednią część kosztów i przychodów/wierzytelności i zobowiązań do jednego z rodzajów działalności, podzieli takie pozycje według przychodowego klucza alokacji, zgodnie ze stosunkiem przychodów, jakie generuje każda z działalności.

Powyższe podejście Spółki sprawia, iż możliwe jest oddzielne ewidencjonowanie zapisów operacji gospodarczych funkcjonalnie związanych z działalnością produkcyjną. Pozwala to Spółce na uzyskiwanie dla wewnętrznych celów zarządczych rzetelnych informacji finansowych związanych z prowadzoną działalnością produkcyjną. Dzięki temu Spółka ma również możliwość obliczenia wyniku finansowego z takiej działalności.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy warunek finansowego wyodrębnienia działalności produkcyjnej w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (Spółki z o.o.) należy uznać za spełniony.

Samodzielne realizowanie zadań gospodarczych

Warunek samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych (określany niekiedy przez organy podatkowe jako wyodrębnienie funkcjonalne) oznacza, że aby można było uznać zespół składników za ZCP, musi go cechować możliwość samodzielnego działania jako niezależny podmiot. Innymi słowy, zespół składników majątkowych tworzących ZCP nie tylko musi spełniać określone funkcje gospodarcze w istniejącym przedsiębiorstwie, ale powinien również być w stanie prowadzić działalność samodzielnie, gdyby został wydzielony z istniejącego przedsiębiorstwa. Niezwykle istotne jest zatem wystąpienie elementu organizacyjnego spajającego niejako składniki majątkowe w pewną organizacyjną całość zdolną samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w Gdańsku, aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną jego część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa, np. zakładu (fragment z uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 26 czerwca 1998r., sygn. akt I SA/Gd 1097/96, zacytowany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w uzasadnieniu wyroku z 6 czerwca 2008r., sygn. akt I SA/Wr 355/08). Podobne podejście prezentują też organy podatkowe w wydawanych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stanął na stanowisku, że dla przyjęcia istnienia ZCP nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Jak z powyższego wynika, zorganizowana część przedsiębiorstwa to taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który może stanowić odrębny zakład mogący realizować zadania gospodarcze – interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPPB3/423-29/07-2/HS (Analogiczne stanowisko zajął ten sam organ w interpretacji indywidualnej z 2 maja 2008r., sygn. ILPB3/423-116/08-2/HS).

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki, należy zauważyć, iż zespół składników, który będzie przenoszony w ramach aportu przeznaczony jest do realizacji konkretnych zadań gospodarczych Spółki, tj. produkcji środków czystości, produktów spożywczych, środków bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Zadanie to po dokonaniu aportu będzie mogło być, bez żadnych dodatkowych działań, realizowane przez Spółkę P. Trzeba bowiem podkreślić, iż po wniesieniu aportu:

• Spółka P będzie miała zapewnione wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe jakie potrzebne są do prowadzenia działalności produkcyjnej (tj. wszelkie aktywa, pozwolenia, pracowników itp.);
• Spółka P będzie miała zapewnione źródło przychodów (zamówienia) dzięki przeniesionej na ten podmiot umowie produkcyjnej ze Spółką w Szwajcarii;
• zachowana zostanie ciągłość w działalności produkcyjnej (brak przestojów z powodu konieczności dodatkowych zakupów czy dostosowania urządzeń technicznych), również w odniesieniu do tych zamówień, których realizacja jest w toku w dniu wniesienia aportu;
• wszelkie potrzebne do prowadzenia działalności produkcyjnej elementy Spółka P będzie w stanie zapewnić sobie we własnym zakresie lub też na podstawie umowy ze Spółka z o.o., zgodnie z którą Spółka z o.o. będzie świadczyła na rzecz Spółki P usługi w zakresie: kadr, usług informatycznych i finansowych (brak wpływu zawarcia umów z podmiotem, z którego wydzielamy jest aport na istnienie ZCP zostało potwierdzone przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 października 2007r. (sygn. IP-PB3-423-63/07-2/MS).
  
  

W świetle powyższego należy w ocenie Wnioskodawcy stwierdzić, iż warunek samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych jest w opisywanym przypadku spełniony.

Podsumowanie

Reasumując powyższe, w opinii Wnioskodawcy zespół składników, który będzie przenoszony w ramach aportu do Spółki P stanowi ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W dniu 18 września 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-490/09/BW uznając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 6 października 2009r., złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 27 października 2009r. znak: IBPP2/443W-72/09/BW podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 18 września 2009r. znak: IBPP2/443-490/09/BW.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 18 września 2009r. znak: IBPP2/443-490/09/BW, złożył skargę z dnia 3 grudnia 2009r. (data wpływu 7 grudnia 2009r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Kr 29/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku Sąd wskazał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem wydana interpretacja indywidualna wydana została z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy.

Sąd stwierdził, iż zasadniczą kwestią sporną pomiędzy stronami było ustalenie, czy planowane przez stronę skarżącą wniesienie do spółki P aportu obejmowało swym zakresem zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w konsekwencji tego faktu, czy transakcja ta objęta była wyłączeniem z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zawiera definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Co do zasady, transakcje zbycia należą do czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczą się bowiem w zakresie odpłatnej dostawy towarów lub świadczenia usług. Jednak ze względu na wskazane wyłączenie czynności te nie podlegają opodatkowaniu. Jeżeli w sprawie nie doszło do transakcji zbycia składników przedsiębiorstwa stanowiących minimum, bez którego konkretne przedsiębiorstwo nie mogło realizować swoich zadań gospodarczych, to przeprowadzona transakcja nie mieści się w zakresie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i w konsekwencji nie korzysta z wyłączenia spod działania ustawy o podatku VAT.

Zdaniem Sądu, rozstrzygnięcie sprawy sprowadza się więc do oceny, czy przedstawiony we wniosku stan przyszły pozwala na przyjęcie, że przedmiotem aportu jest zorganizowana część przedsiębiorstwa. Pojęcie "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" obejmuje składniki materialne i niematerialne, które połączone funkcjonalnie mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. Warunek wyłączenia z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT będzie zatem spełniony wtedy, gdy przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa mogąca samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą.

Sąd wskazał, że w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zorganizowana część przedsiębiorstwa jest:

1. zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych;
2. istniejącym w ramach danego przedsiębiorstwa;
3. wyodrębnionym organizacyjnie;
4. wyodrębnionym finansowo;
5. mogącym stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze, które realizuje w ramach przedsiębiorstwa.
   
   

Przy czym najistotniejszym dla określenia, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa są trzy ostatnie, formułujące warunki wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a więc przesądzające o wydzieleniu zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Z tych warunków najistotniejszy jest ostatni z nich – przesądzenie czy dany zespół składników majątkowych może stanowić niezależne przedsiębiorstwo – decyduje o tym, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Sąd stwierdził, iż wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przyjmuje się, że zorganizowana część przedsiębiorstwa to określony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności odpowiadającej definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Sąd wskazał, iż w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że strony mają swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, jednak zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Wynika z tego, że o transakcji zbycia przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników wchodzących w jego skład musi stanowić niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych, co oznacza, że nie wszystkie elementy wskazane w art. 55¹ kodeksu cywilnego muszą wystąpić łącznie, aby uznać je za przedsiębiorstwo. Niemniej istnieje pewne niezbędne minimum składników, które należy ustalić osobno w każdym indywidualnym przypadku, pod względem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej.

Sąd stwierdził, że Organ podkreślił, że w związku z tym, iż w dniu wniesienia aportu zostanie zawarta umowa, na podstawie której Spółka z o.o. będzie świadczyła na rzecz Spółki P usługi w zakresie kadr, usług informatycznych i finansowych, przedmiotem aportu nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa. W ocenie organu powyższe przesądza, iż opisany zespół składników majątkowych nie posiada zdolności funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo.

Powyższe stanowisko, w ocenie Sądu, nie jest prawidłowe.

Sąd wskazał, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wskazane przez Spółkę składniki majątku będące przedmiotem aportu, są przeznaczone do realizacji konkretnego zadania gospodarczego, jakim jest działalność w zakresie produkcji. Składniki te są wyodrębnione pod względem organizacyjnym i finansowym ze Spółki (istniejącego przedsiębiorstwa) w taki sposób, że przedmiotowa działalność może być realizowana samodzielnie. Nie ma znaczenia, w ocenie Sądu, że Spółka P w zakresie: kadr, usług informatycznych i finansowych będzie korzystać z usług zewnętrznych świadczonych przez Spółkę z o.o. na podstawie umowy. Obecnie coraz więcej podmiotów gospodarczych, zwłaszcza w celu redukcji kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników, bądź ze względów organizacyjnych, decyduje się na korzystanie w pewnych obszarach działalności z usług świadczonych przez podmioty zewnętrzne (outsourcing), co bynajmniej nie odbiera takim podmiotom charakteru samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Co więcej, z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku wynika, że działalność produkcyjna Spółki była dotychczas prowadzona w oparciu o przedmiot aportu, co wskazuje, iż pomiędzy składnikami aportu istnieje funkcjonalny związek pozwalający na prowadzenie działalności gospodarczej.

Ocena przedstawiona więc przez stronę skarżącą we wniosku zdarzenia przyszłego, w ocenie Sądu, pozwala przyjąć, iż przedmiotem aportu jest zorganizowana część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące samodzielnie te zadania.

Sąd wskazał, iż przy udzieleniu ponownej interpretacji przepisów Minister Finansów winien dokonać wykładni w oparciu o powyższe wskazania.

Od powyższego wyroku Minister Finansów, reprezentowany przez pełnomocnika, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem tego Sądu z dnia 27 września 2011r. sygn. akt I FSK 1383/10 skarga kasacyjna została oddalona.

NSA wskazał, iż zasadniczą kwestią sporną w tej sprawie jest, czy zespół składników, który ma być przedmiotem aportu do Spółki P, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e u.p.t.u., kiedy w ustawie tej mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zdaniem NSA, przypomnieć zatem należy, że – jak wynika z wniosku o interpretację podatnika – przedmiotem aportu do Spółki P mają być wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z działalnością produkcyjną, tj. m. in: nieruchomości (grunty i budynki), na których znajduje się zakład w R, ruchomości związane z działalnością produkcyjną (w tym: maszyny produkcyjne, wózki widłowe, narzędzia, zapasy materiałów i towarów handlowych, wyposażenie biurowe, komputery itp.), wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez spółkę działalności produkcyjnej, zezwolenia/pozwolenia związane z działalnością produkcyjną, zobowiązania związane z działalnością produkcyjną, wierzytelności związane z działalnością produkcyjną, prawa i obowiązki z umów związanych z działalnością produkcyjną. Spółka P ma przejąć również w trybie art. 23¹ ustawy z 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy, tych pracowników, którzy obecnie zatrudnieni są przez spółkę i wykonują pracę związaną z działalnością w zakresie produkcji.

NSA stwierdził, iż zgodzić się w pełni należy z Sądem pierwszej instancji, że tak określony przedmiot aportu spełnia przesłanki do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

Nie jest bowiem trafny zarzut naruszenia tego przepisu, w którym podnosi się brak możliwości uznania tak określonych składników aportu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa z tego względu, że tak wyodrębniona część przedsiębiorstwa nie będzie w pełni samodzielna, gdyż w zakresie spraw kadrowych, informatycznych i finansowych będzie korzystała z outsourcingu.

Zdaniem NSA, powołana wyżej definicja wskazuje jakie kluczowe cechy powinna zawierać zorganizowana część przedsiębiorstwa:

1. obejmuje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół składników składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze.
   
   

NSA stwierdził, iż zakreślony w pytaniu podatnika zakres przedmiotowy aportu do Spółki P w całości spełnia te warunki. W szczególności spełnia warunek czwarty, tj. jest zespołem składników, który stanowić może niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze, które dotychczas były przez ten zespół realizowane. Zdaniem NSA, definicja ta nie wymaga, aby zespół ten obejmował wszelkie elementy obsługi funkcjonowania przedsiębiorstwa, gdyż zawęża ona pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do składników materialnych i niematerialnych pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych jako niezależne przedsiębiorstwo. Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych.

NSA stwierdził, iż istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowania jako podmiotu gospodarczego. Stanowisko skarżącego organu prowadziłoby do wniosku, że podmiot gospodarczy, który realizując swoje zadania gospodarcze korzysta z zewnętrznych usług niematerialnych, np. w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej – nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. Praktyka gospodarcza pokazuje natomiast coś przeciwnego: wiele przedsiębiorstw realizujących zadania gospodarcze, dla których zostały powołane, korzysta w powyższych spornych zakresach z usług outsourcingowych, co nie wyklucza uznawania ich za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Zdaniem NSA, reasumując: dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) konieczny jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, co oznacza, że zespół ten nie musi obejmować działów obsługujących przedsiębiorstwo pod względem niematerialnym, w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, które nie są niezbędne do realizacji, przez zespół tak wyodrębnionych składników majątkowych, jego określonych zadań gospodarczych.

Tym samym, zdaniem NSA, za niepodważone należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji, że określony przez podatnika zakres przedmiotowy składników, które mają stanowić aport do nowotworzonej spółki, może być uznany za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w ujęciu art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez Sąd obu instancji oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przy czym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 19 – art. 8 ust. 3 ww. ustawy.

Natomiast w świetle art. 6 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach aportu do Spółki P zostaną wniesione wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z działalnością produkcyjną tj. m.in.:

• nieruchomości (grunty, budynki), na których znajduje się zakład w R;
• ruchomości związane z działalnością produkcyjną (w tym: maszyny produkcyjne, wózki widłowe, narzędzia, zapasy materiałów i towarów handlowych, wyposażenie biurowe, komputery itp.);
• wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności produkcyjnej;
• zezwolenia/pozwolenia związane z działalnością produkcyjną (w tym: zintegrowane pozwolenie produkcyjne Wojewody, zezwolenia do używania wózków widłowych, kompresorów wysokociśnieniowych itp.);
• zobowiązania związane z działalnością produkcyjną;
• wierzytelności związane z działalnością produkcyjną;
• prawa i obowiązki z umów związanych z działalnością produkcyjną, w tym m.in.:
  • umowa produkcyjna zawarta z centralą Grupy z siedzibą w Szwajcarii, na podstawie której realizowana jest całość produkcji Spółki,
  • umowa o usługi logistyczne zawarta ze Spółką w Szwajcarii,
  • umowa najmu gruntów w R zawarta z S.A.,
  • umowy dotyczące mediów zakładu w R (prąd, gaz, nieczystości itp.),
  (umowy zostaną przeniesione w drodze cesji praw i obowiązków zawartej w dniu wniesienia aportu).
  
  

Wnioskodawca stwierdził także, iż Spółka P przejmie w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy, tych pracowników, którzy obecnie zatrudnieni są w Spółce z o.o. i wykonują pracę związaną z działalnością w zakresie produkcji.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca stanie się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Dodatkowo, w dniu wniesienia aportu do Spółki P, pomiędzy tą Spółką a Spółką z o.o. zostanie zawarta umowa na podstawie której spółka z o.o. będzie świadczyła na rzecz Spółki P usługi w zakresie: kadr, usług informatycznych i finansowych.

Należy wskazać, że w świetle ww. wyroku WSA w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2010r. 2010r., o transakcji zbycia przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników wchodzących w jego skład musi stanowić niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych, co oznacza, że nie wszystkie elementy wskazane w art. 55¹ kodeksu cywilnego muszą wystąpić łącznie, aby uznać je za przedsiębiorstwo. Niemniej istnieje pewne niezbędne minimum składników, które należy ustalić osobno w każdym indywidualnym przypadku, pod względem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej.

Sąd stwierdził, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wskazane przez Spółkę składniki majątku będące przedmiotem aportu, są przeznaczone do realizacji konkretnego zadania gospodarczego, jakim jest działalność w zakresie produkcji. Składniki te są wyodrębnione pod względem organizacyjnym i finansowym ze Spółki (istniejącego przedsiębiorstwa) w taki sposób, że przedmiotowa działalność może być realizowana samodzielnie. Co więcej, z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku wynika, że działalność produkcyjna Spółki była dotychczas prowadzona w oparciu o przedmiot aportu, co wskazuje, iż pomiędzy składnikami aportu istnieje funkcjonalny związek pozwalający na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem powyższe, w ocenie Sądu, pozwala przyjąć, iż przedmiotem aportu jest zorganizowana część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące samodzielnie te zadania.

Zauważa się, iż NSA w ww. wyroku z dnia 27 września 2010r. sygn. akt I FSK 1383/10 niepodważalnie podzielił ww. stanowisko Sądu pierwszej instancji, tj. że określony przez podatnika zakres przedmiotowy składników, które mają stanowić aport do nowotworzonej spółki, może być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w ujęciu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku opis sprawy, treść powołanych przepisów oraz ocenę prawną wyrażoną w ww. orzeczeniach WSA w Krakowie oraz NSA w Warszawie, stanowisko Wnioskodawcy, że zespół składników, który będzie przenoszony w ramach aportu do Spółki P stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 e ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji uchylonej wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Kr 29/10, tj. na dzień 18 września 2009r.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie objęte pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 2 i nr 3 będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.