2016.03.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1671/15-2/AK
z 10 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będąca osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012, poz. 361), dalej zwaną „u.p.d.o.f.”. Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, na podstawie wpisu do CEIDG, w zakresie transportu drogowego towarów. Działalność ta opodatkowana będzie podatkiem dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem stawki liniowej, stosownie do art. 9a ust. 2 w zw. z art. 30c u.p.d.o.f. W związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawca otrzyma od swojego ojca prawo ochronne na znak towarowy. Znak towarowy, będący znakiem towarowym słowno–graficznym, na dzień złożenia wniosku nie jest jeszcze zarejestrowany, natomiast ojciec Wnioskodawcy zamierza złożyć wniosek o jego rejestrację w Urzędzie Patentowym RP, bądź Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante. Po jego rejestracji udzielone na rzecz ojca Wnioskodawcy prawo ochronne na znak towarowy zostanie przekazane na rzecz Wnioskodawcy na mocy umowy darowizny, w związku z faktem, że Wnioskodawca rozpocznie prowadzenie działalności w tym samym zakresie, co jego ojciec.

Otrzymane prawo ochronne na znak towarowy będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, oraz możliwe, że będzie oddawane innym podmiotom do używania na podstawie umowy licencyjnej.

Na potrzeby planowanej darowizny zostanie dokonana wycena znaku towarowego objętego prawem ochronnym. Wartość znaku towarowego na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Znak towarowy objęty prawem ochronnym, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawcę, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3.500,00 zł. W związku z powyższym, po dokonaniu darowizny, znak towarowy otrzymany przez Wnioskodawcę zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez niego działalności, zgodnie z wartością określoną w umowie darowizny na podstawie wyceny (wartości rynkowej znaku towarowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uprawnionym jest twierdzenie, że w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzyma przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy w drodze darowizny, po rozpoczęciu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, będzie on uprawnionym do wprowadzenia prawa ochronnego na znak towarowy do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej, równej wartości rynkowej, określonej na podstawie wyceny, przeprowadzonej przez niezależnego biegłego rzeczoznawcę i wykazanej w umowie darowizny, a następnie będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości prawa ochronnego na znak towarowy, zgodnie z przepisami u.p.d.o.f., które to odpisy będą pomniejszać przychód Wnioskodawcy, osiągnięty z tytułu prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., „opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów, wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”.

Ponadto, przepis art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f. wskazuje definicję dochodu ze źródła przychodów, którym jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeśli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f powołanej ustawy nie stanowią inaczej. Jeśli natomiast koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f. precyzuje ponadto, że za koszt uzyskania przychodów uznane zostają m.in. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Powyższe prowadzi zatem do wniosku, że jeśli przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy, nabyte przez Wnioskodawcę w drodze darowizny wypełniać będzie znamiona uznania go za wartość niematerialną i prawną oraz spełnione zostaną przesłanki, opisane w przepisach u.p.d.o.f., odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę od wartości prawa ochronnego na znak towarowy, zgodnie z przepisami art. 22a-22o u.p.d.o.f., z uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f. będą mogły pomniejszyć przychód Wnioskodawcy, osiągnięty z tytułu prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 22b u.p.d.o.f. definiuje pojęcie „wartości niematerialnej i prawnej”, która może podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami powoływanej ustawy, a odpisy amortyzacyjne dokonywane od jej wartości mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f.

Przepis art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, iż „amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi”.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (dalej: „p.w.p.”). P.w.p. normuje m.in.: stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 p.w.p., na warunkach określonych w przedmiotowej ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Zgodnie z art. 120 p.w.p., znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 153 p.w.p.). Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 p.w.p.).

Analiza przepisów p.w.p. prowadzi zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że prawa do znaków towarowych w rozumieniu ustawy p.w.p., które spełnią przesłanki, wyrażone w art. 22b u.p.d.o.f., mogą, jako wartości niematerialne i prawne, podlegać amortyzacji podatkowej. W związku z powyższym, mając na uwadze, że prawo ochronne na znak towarowy, które zostanie przez Wnioskodawcę nabyte, będzie nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok i będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, to w ocenie Wnioskodawcy spełniać będzie ono przesłanki do uznania je na gruncie u.p.d.o.f. za wartość niematerialną i prawną, podlegającą amortyzacji.

Jednocześnie, przepisy u.p.d.o.f. pozwalają na uznanie, że dla określenia momentu rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego na znak towarowy bez znaczenia będzie data przerejestrowania praw do zarejestrowanych znaków towarowych na Wnioskodawcę, który po nabyciu prawa ochronnego zamierza je następnie amortyzować. Zgodnie z art. 67 ust. 2 w związku z art. 162 ust. 1 p.w.p. dla skutecznego przeniesienia prawa z rejestracji znaku towarowego wystarczy zachowanie formy pisemnej. Wniosek ten potwierdził Minister Finansów w piśmie „Skutki podatkowe otrzymania przez spółkę znaku towarowego, wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, wniesionego do niej tytułem wkładu niepieniężnego” zamieszczonym w Biuletynie Skarbowym Ministra Finansów nr 4/2007. Minister Finansów wskazał, że skoro amortyzacji podlegają nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania prawa, o których mowa w p.w.p., to w przypadku zachowania formy pisemnej przy ich przenoszeniu „spółka, do której został wniesiony wkład obejmujący prawo do znaku towarowego, może (...) dokonywać amortyzacji tego prawa. Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, czy i kiedy dokonany zostanie wpis w rejestrze patentowym przeniesienia prawa do znaku towarowego”.

Ponadto odnosząc się do zawartych w u.p.d.o.f. przepisów dotyczących amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia w posiadanie przez podatnika składników majątkowych podlegających amortyzacji – wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b u.p.d.o.f.).

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, czy na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Mając powyższe na uwadze, w związku z faktem, że prawo ochronne na znak towarowy zostanie nabyte przez Wnioskodawcę w drodze umowy darowizny, w dniu przyjęcia do używania będzie nadawało się do używania, przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok oraz będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, to w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy będzie mogło podlegać amortyzacji w rozumieniu u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f. „podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b”. Ponadto, stosownie do art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f. „składniki majątku, o których mowa w art. 22a - 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4”. W przedmiotowej sprawie powoływany przepis znajdzie zastosowanie, ponieważ zgodnie z wyceną biegłego rzeczoznawcy wartość przedmiotowego prawa ochronnego na znak towarowy będzie wyższa od 3.500,00 złotych.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 u.p.d.o.f. „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów”.

Uwzględniając wskazane przepisy u.p.d.o.f., za prawidłowe będzie należało uznać wprowadzenie prawa ochronnego na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania oraz prawidłowym jest, że odpisy amortyzacyjne od prawa ochronnego na znak towarowy są dokonywane od pierwszego miesiąca po miesiącu, w którym zostało ono wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Ponadto, wskazać należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Uznać tym samym należy, że odpisy amortyzacyjne, dokonywane od przedmiotowego prawa ochronnego na znak towarowy, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy, bowiem z uwagi na ich nabycie w drodze umowy darowizny, nie znajdzie zastosowania wyłączenie możliwości uznania odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów od składników majątku, nabytych nieodpłatnie.

Reasumując, mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy, które to odpisy stanowić będą mogły koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Ponadto, wskazać należy, że wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa ochronnego na znak towarowy nabytego w drodze umowy darowizny należy ustalić wedle jego wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny, chyba że umowa darowizny wskazuje niższą wartość.

Jak wskazano powyżej prawo ochronne na znak towarowy, które będzie przedmiotem darowizny spełniać będzie przesłanki do uznania go za wartość niematerialną i prawną, stosownie do art. 22b ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., a u Wnioskodawcy, powstanie obowiązek wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych regulują przepisy art. 22g u.p.d.o.f. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. „za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości”.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy, znak ten, jako wartość niematerialna i prawna podlegał będzie wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy według wartości początkowej równej wartości rynkowej tego znaku, chyba że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

zostały nabyte,
nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
przewidywany okres ich używania przekracza rok,
są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Wskazać należy, że amortyzacji podlegają nabyte przez podatnika prawa ochronne do znaków towarowych udzielone na zasadach wynikających z przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 tej ustawy, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Z kolei w myśl art. 121 ww. ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 cytowanej ustawy).

Wobec powyższego, prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto odnosząc się do zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów dotyczących amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia w posiadanie przez podatnika składników majątkowych podlegających amortyzacji – wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku lub na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (art. 22g ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy).

W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej (prawo do znaku towarowego) nabytej w drodze darowizny, należy ustalić wg wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19.

W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny od ojca prawo ochronne do znaku towarowego. Na potrzeby planowanej darowizny zostanie dokonana wycena znaku towarowego objętego prawem ochronnym. Wartość znaku towarowego na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Przewidywany okres używania znaku towarowego objętego prawem ochronnym będzie dłuższy niż rok, a jego wartość w dniu przyjęcia do używania przekroczy 3.500,00 zł. Znak towarowy, będący znakiem towarowym słowno–graficznym, na dzień złożenia wniosku nie jest jeszcze zarejestrowany. Otrzymane prawo ochronne na znak towarowy będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, oraz możliwe, że będzie oddawane innym podmiotom do używania na podstawie umowy licencyjnej. Ten składnik majątku Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że kosztem uzyskania przychodów będą odpisy z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za wartości niematerialne i prawne.

Ponadto wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej nabytej w drodze darowizny, należy ustalić według wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. W takiej wartości Wnioskodawca będzie również zobowiązany wprowadzić wartość niematerialną i prawną otrzymaną w drodze darowizny do swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i od tak ustalonej wartości początkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Podsumowując, w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzyma przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy w drodze darowizny, po rozpoczęciu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, będzie on uprawnionym do wprowadzenia prawa ochronnego na znak towarowy do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej, równej wartości rynkowej, określonej na podstawie wyceny, przeprowadzonej przez niezależnego biegłego rzeczoznawcę i wykazanej w umowie darowizny, a następnie będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości prawa ochronnego na znak towarowy, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które to odpisy będą pomniejszać przychód Wnioskodawcy, osiągnięty z tytułu prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin