Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-232/15/HK
z 17 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 grudnia 2015 r. (data wpływu do Biura – 31 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych znajdujących się za granicą przez obywatelkę Białorusi przebywającą na terytorium Polski na podstawie karty czasowego pobytu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych znajdujących się za granicą przez obywatelkę Białorusi przebywającą na terytorium Polski na podstawie karty czasowego pobytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest obywatelką Białorusi, mieszka w Polsce i ma zamiar kupić w Polsce mieszkanie.

Rodzice Wnioskodawczyni, będący obywatelami Białorusi i mieszkający na Białorusi, przekazali Wnioskodawczyni darowiznę w formie gotówki: ojciec w styczniu 2015 r. 7.000,00 USD, matka w sierpniu 2015 r. 80.000,00 USD, co zostało potwierdzone przez dwie umowy darowizny.

Część tej kwoty (ok. 6.600,00 USD) Wnioskodawczyni wpłaciła na swoje konto w polskim banku w styczniu 2015 r. Kolejną część (ok. 5.800,00 USD) wpłaciła w taki sam sposób we wrześniu 2015 r. Potem, w październiku 2015 r., ojciec Wnioskodawczyni przelał na jej konto jeszcze 500,00 USD.

W czerwcu 2015 r. Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego w celu złożenia deklaracji SD-Z2, żeby otrzymać zwolnienie z podatku od spadku i darowizn.

Jednakże uzyskała informację, że nie musi tego robić, bo otrzymała darowiznę od rodziców na terytorium Białorusi, a nie Polski i wystarczy zwykła umowa darowizny (nie w formie notarialnej).

Obecnie od styczniowej darowizny upłynęło już ponad 6 miesięcy, w ciągu których Wnioskodawczyni mogła złożyć taką deklarację, natomiast od momentu przekazania drugiej darowizny ten okres jeszcze nie upłynął.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni jest zwolniona z podatku w przypadku, gdy otrzymała darowiznę od rodziców w formie gotówki na terytorium Białorusi, a potem przywiozła i wpłaciła pieniądze na swoje konto bankowe w Polsce? Czy nie musi deklarować kolejnych wpłat na swoje konto (zarówno wpłat gotówkowych jak i w formie przelewów), w tym ewentualne przyszłych wpłat z zagranicy? Czy wskazane umowy darowizny, które zawarła Wnioskodawczyni „wystarczą” do zwolnienia z podatku?

Uzasadniając swe stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z art. 3 zdanie 1 (winno być: art. 3 ust. 1) ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się w kraju lub praw majątkowych podlegających wykonaniu w kraju, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby w Polsce.

Ani Wnioskodawczyni, ani jej rodzice nie są obywatelami polskimi, nie mają miejsca stałego pobytu lub siedziby w Polsce. Wnioskodawczyni ma tylko kartę czasowego pobytu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ ma umowy darowizny jako potwierdzenie faktu nabycia środków pieniężnych od rodziców, to – ta darowizna nie podlega podatkowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

W myśl art. 2 tej ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak z powyższych przepisów wynika nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Natomiast nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny nie podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca nie był obywatelem polskim lub nie miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub,
• nabywane rzeczy ruchome znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale w dniu nabycia zarówno darczyńca jak i obdarowany nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Uogólniając powyższe należy stwierdzić, że ustawodawca w ustawie o podatku od spadków i darowizn określił dwa samoistne stany prawne – normujące odmienne stany faktyczne – w zakresie przysporzenia majątkowego, z którymi prawo wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Pierwszy, określony w treści art. 1 ww. ustawy, odnosi się do nabycia rzeczy lub praw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od obywatelstwa czy też miejsca zamieszkania uprawnionej osoby fizycznej. Drugi stan prawny określony w art. 2 cyt. ustawy, odnosi się do posiadania obywatelstwa polskiego lub miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawodawca jako wiodącą przyjął zasadę domicylu, zgodnie z którą obowiązek podatkowy ciąży na osobie mającej stałe miejsce zamieszkania w Polsce, nawet gdy chodzi o nabycie rzeczy lub praw majątkowych za granicą. Drugą zaś z zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania jest zasada obywatelstwa lub miejsca stałego pobytu, stosownie do której obowiązek podatkowy powstaje z momentem otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny, jeżeli nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu w Polsce.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką Białorusi, zamieszkującą na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie karty czasowego pobytu. Rodzice Wnioskodawczyni, zamieszkali na Białorusi, przekazali Wnioskodawczyni (tj. na terenie Białorusi) darowiznę w formie gotówki: ojciec w styczniu 2015 r. – 7.000,00 USD, matka w sierpniu 2015 r. – 80.000,00 USD, co zostało potwierdzone przez dwie umowy darowizny.

Część tej kwoty (ok. 6.600,00 USD) Wnioskodawczyni wpłaciła na swoje konto w polskim banku w styczniu 2015 r. Kolejną część (ok. 5.800,00 USD) wpłaciła w taki sam sposób we wrześniu 2015 r. Potem, w październiku 2015 r., ojciec Wnioskodawczyni przelał na jej konto jeszcze 500,00 USD.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że przedmiotowe darowizny środków pieniężnych, które były dokonane na terenie Białorusi, pomiędzy obywatelami Białorusi nie mającymi miejsca stałego pobytu na terytorium Polski nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn – na podstawie powyższej powołanych przepisów – gdyż przedmiot darowizny nie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a obdarowana (nabywca) w chwili zawarcia umowy darowizny nie była obywatelem polskim i nie miała w chwili zawarcia tych umów darowizny miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (przebywała w Polsce na czas oznaczony jedynie na podstawie karty czasowego pobytu).

Zatem w przedstawionej sytuacji nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowej sprawie nie jest konieczne zgłoszenie do urzędu skarbowego nabycia środków pieniężnych tytułem ww. darowizn, niezależnie od tego czy umowy zostały sporządzone w formie aktu notarialnego, czy też nie i czy darczyńca i obdarowany należą do pierwszej grupy podatkowej oraz czy środki te zostaną przekazane do Polski za pośrednictwem banku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Zatem treść dołączonych do wniosku dokumentów pozostaje bez wpływu na załatwienie sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.