INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011 r. (data wpływu 20 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2012 r. (data wpływu 13 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie jednorazowej amortyzacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie jednorazowej amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie przedsiębiorstwa usługowego. Posiada status małego podatnika. W dniu 6 maja 2010 r. zawarł umowę o dofinansowanie Projektu „Wdrożenie systemu druku cyfrowego ze zintegrowanym systemem kontrolno - zarządzającym wraz z outsourcingiem tej usługi” - Regionalny Program Operacyjny Województwa na lata 2007-2013. Z umowy wynika, że beneficjent po spełnieniu warunków określonych w umowie otrzyma dofinansowanie stanowiące 60% całkowitych wydatków kwalifikowanych.

W dniu 19 maja 2010 r. Wnioskodawca zawarł umowę o dofinansowanie Projektu „Zakup urządzeń poligrafii biurowej na potrzeby działającej wypożyczalni sprzętu biurowego” - Regionalny Program Operacyjny Województwa na lata 2007-2013. Z powyższej umowy wynika również, że beneficjent po spełnieniu warunków określonych w umowie otrzyma dofinansowanie stanowiące 60% całkowitych wydatków kwalifikowanych.

Dofinansowanie stanowi pomoc de minimis.

W ramach powyższych projektów dofinansowane są do 60% wartości, składniki majątku zakupione przed zawarciem umów lub zakupione po zawarciu przedmiotowych umów. Pozyskane dofinansowanie przeznaczone jest na zakup kilkuset sztuk urządzeń drukarskich mieszczących się w grupie 3-8 KŚT.

Wnioskodawca dokonywał zakupów urządzeń od 2009 roku przed podpisaniem dokumentów przyznających dofinansowanie, nie mając gwarancji podpisania umowy o dofinansowanie. Korzystał przy tym z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zachowaniem limitów kwotowych wskazanych w ustawie.

W maju 201l r. nastąpiło przekazanie przez Instytucję Zarządzają Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa zaliczki, co spowodowało przekroczenie pomocy określonej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 11 października 2007 r. w sprawie udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej w ramach regionalnych programów operacyjnych (Dz. U. Nr 193, poz. 1399 ze zm.) a w szczególności § 13.

Przedmiotowa pomoc jako jednorazowy odpis amortyzacyjny stanowi pomoc de minimis.

Łączna wartość pomocy nie może przekroczyć limitu dopuszczalnego zapisami rozporządzenia ustanawiającego mapę pomocy regionalnej. Maksymalna intensywność pomocy na obszarach należących do województwa wynosi 60% (40% plus podwyższenie o 20% w przypadku małego i mikroprzedsiębiorcy).

Wnioskodawca dokonał wyksięgowania z kosztów w ramach jednorazowej amortyzacji stanowiącej pomoc de minimis część wartości środka trwałego stanowiącego dofinansowanie w ramach projektu 60% wartości w dacie otrzymania świadczenia. Urządzenia, tj. drukarki i kopiarki wielofunkcyjne zakupiono, zaksięgowano i zamortyzowano jednorazowo w 2010 roku (proces inwestycyjny rozpisany jest według harmonogramu do roku 2013).

Suma pomocy de minimis nadal przekracza dopuszczalną wartość.

Wartość początkowa środka trwałego jest większa niż 3.500 zł, jednakże przy zastosowaniu amortyzacji częściowej, wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jest mniejsza niż 3.500 zł

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku Nr 2).

Czy, jeżeli przy zastosowaniu amortyzacji częściowej, wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jest mniejsza niż 3.500 zł, to odpis ten stanowi pomoc de minimis...

Wnioskodawca uważa, że jeżeli kwota odpisu jest mniejsza niż 3.500 zł, czyli jeden z dwóch kryteriów przepisu nie jest spełniony, to nie zachodzi przesłanka, aby taki przypadek uznać jako pomoc de minimis. Uznanie, bowiem powyższego odpisu jako pomoc de minimis, którego kwota oscyluje zawsze na znikomych wartościach, trudno jest interpretować jako „pomoc”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22d ust. 2).

Od 2007 roku niektórzy podatnicy mogą skorzystać ze szczególnych preferencji w zakresie amortyzacji środków trwałych, tj. z tzw. amortyzacji jednorazowej. Szczegółowe zasady jej stosowania określają przepisy art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587) zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 Euro w każdym z tych lat podatkowych.

Zatem limit ten wynosił 100.000 euro wyłącznie w latach 2009-2010, natomiast w latach 2011-2012 wynosi 50.000 euro.

Zgodnie z przepisem art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 ww. ustawy - stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE l 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego. Powyższe rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6 tego aktu prawnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, iż z cytowanego uprzednio przepisu art. 22k ust. 9 ustawy, wynika, że do określenia limitu wynikającego z art. 22k ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł. Wnioskodawca natomiast odnosi się do mniejszej niż 3.500 zł wartości odpisu amortyzacyjnego.

Mając na uwadze brzmienie ww. przepisów należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - bez względu na wysokość jednorazowego odpisu - jeżeli wartość początkowa środka trwałego przekracza 3.500 zł, to dokonany przez podatnika na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy, jednorazowy odpis amortyzacyjny od tego środka trwałego uwzględnia się do limitu wynikającego z art. 22k ust. 7.

Zatem, jeżeli wartość początkowa środka trwałego przekracza 3.500 zł – to nawet jeśli w przypadku dokonania amortyzacji „częściowej” jednorazowy odpis amortyzacyjny jest niższy niż 3.500 zł, to w myśl ww. przepisu stanowi pomoc de minimis.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.