Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-1157/15-3/15/WM
z 17 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wykorzystywaniem przez wspólnika spółki cywilnej własnego samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wykorzystywaniem przez wspólnika spółki cywilnej własnego samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednoosobowym przedsiębiorcą. Od 1 listopada 2015 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej z innym jednoosobowym przedsiębiorcą. Wnioskodawca jest także właścicielem samochodu osobowego, który nie stanowił wkładu do spółki. Wnioskodawca zamierza zacząć wykorzystywać prywatny samochód, będący jego własnością i niebędący środkiem trwałym spółki cywilnej, do celów działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki cywilnej. W tym celu Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 23 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Drugi wspólnik, ani pracownicy spółki nie będą użytkować tego samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki na użytkowanie prywatnego samochodu Wnioskodawcy do celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej (koszty zakupu: benzyny, olejów i innych materiałów eksploatacyjnych, koszty napraw, koszty ubezpieczenia OC/AC/NNW itp.) mogą stanowić koszt uzyskania przychodów z tej działalności (podlegający zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - prowadzonej przez spółkę cywilną - do wysokości wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu?
2. Czy w celu zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów spółki cywilnej faktury na koszty użytkowania prywatnego samochodu wspólnika, powinny być wystawiane na wspólnika czy też na spółkę cywilną?
3. Czy z tytułu użytkowania prywatnego samochodu Wnioskodawcy do celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej, powstanie przychód po stronie spółki?

Przedmiotem interpretacji indywidualnej, jest odpowiedź na pytanie pierwsze i trzecie. W zakresie pytania drugiego, wniosek został rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on jako wspólnik spółki cywilnej zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu użytkowania prywatnego samochodu, do wysokości nie wyższej niż odpowiadająca kwocie limitu określonej w odrębnych przepisach, pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoba prowadząca działalność gospodarczą, będąca właścicielem samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu poniesione wydatki (takie jak: paliwo, myjnia, polisa ubezpieczeniowa, naprawy, itp.) z tytułu używania takiego samochodu do wysokości wynikającej z przemnożenia kilometrów faktycznego przebiegu (ewidencja przebiegu) oraz stawki za 1 km określonej w odrębnych przepisach.

Podobne stanowisko zajęto m.in. w interpretacji z dnia 18 maja 2009 r. IS w Poznaniu ILPB1/415-249/09-2/AMN oraz z dnia 30 listopada 2009 r. IS w Warszawie IPPB1/415-683/09-2/ES.

Fakt użytkowania takiego pojazdu może być kosztem podatkowym rozliczanym w księgach rachunkowych spółki na zasadach wskazanych powyżej.

W ocenie Wnioskodawcy, brak jest podstaw do kwalifikowania użytkowania prywatnego samochodu do celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej jako źródła przychodu spółki. Podatnikiem podatku dochodowego jest wspólnik spółki (osoba fizyczna), a nie spółka. Spółka nie osiąga przychodu/dochodu wynikającego z użytkowania prywatnego samochodu Wnioskodawcy do celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej. Fakt użytkowania takiego pojazdu może być natomiast kosztem podatkowym rozliczanym w księgach spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Funkcjonowanie spółek cywilnych oparte jest o przepisy art. 860 - 875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, szczególności przez wniesienie wkładów. Na gruncie prawa cywilnego spółka cywilna nie jest podmiotem prawnym odrębnym od wspólników, lecz wielostronnym stosunkiem zobowiązaniowym łączącym tych wspólników.

Spółka cywilna nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych. Na gruncie przepisów ww. ustawy, spółka cywilna stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych, za pośrednictwem której osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej używa swojego prywatnego samochodu osobowego. Samochód będący własnością Wnioskodawcy nie stanowił wkładu do spółki, nie stanowi środka trwałego w tej spółce, ani nie został użyczony spółce (wspólnikom spółki). W związku z używaniem ww. samochodu Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup paliwa, oleju, innych materiałów eksploatacyjnych, koszty napraw i remontów, koszty polisy ubezpieczeniowej. Rozliczenie wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodu dokonywane jest na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej spółki cywilnej wykorzystuje swój własny samochód osobowy, a spółka nie posiada prawa do wykorzystywania tego samochodu, bowiem jak wskazano we wniosku nie został on wniesiony do spółki (gdyż nie stanowi środka trwałego spółki), ani też użyczony spółce, to tym samym nie sposób uznać, że wykorzystywanie tego samochodu w sposób, o którym mowa we wniosku generuje przychód podatkowy.

W konsekwencji u Wnioskodawcy jako wspólnika spółki cywilnej nie powstanie przychód z prowadzonej działalności gospodarczej z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do sposobu rozliczania i dokumentowania kosztów eksploatacji samochodu osobowego, niestanowiącego środka trwałego w prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W tym miejscu należy zauważyć, że w odniesieniu do samochodów osobowych nie stanowiących środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, ustawodawca przewidział pewne ograniczenie w możliwości pełnego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ich używaniem w działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 5 ww. ustawy, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia „wydatków z tytułu używania” należy w tym zakresie odwołać się do słownika języka polskiego, w którym, przez „wydatek” rozumie się „sumę, która ma być wydana” lub „sumę wydaną na coś”, natomiast „używać” oznacza „stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek” (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy, że będą to wszelkie wydatki, które podatnik ponosi w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego dla swoich potrzeb, jako podmiotu gospodarczego, np. takie jak zakup paliwa, wymiana oleju, koszty drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, ubezpieczenia, opłaty parkingowe oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania.

Elementy jakie powinna zawierać prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu określa art. 23 ust. 7 ww. ustawy. Stanowi on, że ewidencja, o której mowa w ust. 5 powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w części ustalonej od wartości samochodu nie przekraczającej równowartości 20.000 euro (przeliczonej na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia).

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro Wnioskodawca będzie faktycznie wykorzystywał prywatny samochód osobowy na potrzeby prowadzonej w formie spółki cywilne pozarolniczej działalności gospodarczej, to wydatki na użytkowanie tego samochodu Wnioskodawcy do celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej (koszty zakupu: benzyny, olejów i innych materiałów eksploatacyjnych, koszty napraw, koszty ubezpieczenia OC/AC/NNW itp.) mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w tej działalności podlegający zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez spółkę cywilną - do wysokości limitów określonych zgodnie z cytowanymi przepisami ustawy.

Warunkiem koniecznym dla zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki cywilnej powyższych wydatków związanych z eksploatacją własnego samochodu osobowego, jest właściwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów z uwzględnieniem informacji, o których mowa w art. 23 ust. 7 ww. ustawy oraz prawidłowe udokumentowanie poniesionych wydatków, będących podstawą do ujęcia w ewidencji przebiegu pojazdów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa sposobu dokumentowania poniesionych wydatków, niemniej należy pamiętać o prawidłowym udokumentowaniu kosztów związanych z używaniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej własnego samochodu osobowego. Wnioskodawca powinien zatem dysponować dowodami stwierdzającymi zarówno sam fakt poniesienia i wysokość danego wydatku na eksploatację danego samochodu osobowego, jak i związek poniesienia tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą (wykorzystaniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej).

W ewidencji przebiegu pojazdu, Wnioskodawca winien na koniec każdego miesiąca zsumować wysokość ujętych w niej wydatków i tak ustaloną kwotę w wysokości nieprzekraczającej kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, zgodnie z cyt. powyżej art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym, w odniesieniu do wydatków z tytułu ubezpieczenia ww. samochodu Wnioskodawca winien uwzględnić również limit określony w art. 23 ust. 1 pkt 47 cyt. ustawy.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, ustalone powyżej koszty eksploatacji samochodu osobowego wykorzystywanego w tej działalności, stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów, proporcjonalnie do jego udziału w zysku spółki cywilnej, zgodnie z cytowanym powyżej przepisem art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie skutków podatkowych jakie dla Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem spółki cywilnej, wywoła używanie jego prywatnego samochodu do załatwienia spraw spółki, nie dotyczy zatem skutków podatkowych jakie dla drugiego wspólnika tej spółki wywoła używanie przez Wnioskodawcę jego prywatnego samochodu do załatwienia spraw spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.