Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-1026/15/KM
z 18 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z póżn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego przy nabyciu nieruchomości, która zostanie wyburzona – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego przy nabyciu nieruchomości, która zostanie wyburzona.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., zwana dalej w skrócie Spółką, …..sp. z o.o. lub Wnioskodawcą, jest właścicielem zabudowanych działek nr 514/20, nr 514/21 i nr 514/19 znajdujących się na terenie miasta B. przy ulicy X, które to działki są zabudowane między innymi budynkiem usługowo-handlowym o powierzchni użytkowej 746,80 m2 oraz budynkiem magazynowym o powierzchni użytkowej 161,00 m2, zwanymi dalej budynkami użytkowymi oraz płotem i utwardzonym placem. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym i składa miesięcznie deklaracje dla podatku od towarów i usług. Opisane powyżej nieruchomości zabudowane Spółka w dniu 30 marca 2012 r. nabyła od zlikwidowanej spółki jawnej prowadzącej działalność pod firmą: „A… z siedzibą w B., zwanej dalej w skrócie spółką jawną, także podatnika VAT czynnego oraz odliczyła od podatku należnego za marzec 2012 r. z faktury dokumentującej przedmiotowe nabycie budynków usługowych podatek naliczony w kwocie 69.373,98 zł (sześćdziesiąt dziewięć tysięcy trzysta siedemdziesiąt trzy złote osiemdziesiąt dziewięć groszy). Prezydent Miasta decyzją nr …/11 z dnia 1 lipca 2011 r. zatwierdził dla spółki jawnej projekt rozbiórki ww. opisanych budynków usługowych. W dniu 10 czerwca 2014 r. M. sp. z o.o. zawiadomiła Prezydenta Miasta B. i Państwową Inspekcję Pracy o zamiarze rozpoczęcia rozbiórki opisanych powyżej budynków usługowych oraz wskazała w ww. zgłoszeniu, iż rozbiórka budynków usługowych zostanie zakończona w dniu 30 października 2014 r. Spółka do dnia sporządzenia niniejszego pisma nie rozpoczęła rozbiórki ww. budynków usługowych. Wnioskodawca ma zamiar rozpocząć rozbiórkę przedmiotowych budynków usługowych po dniu 1 stycznia 2016 r. oraz ma zamiar zakończyć rozbiórkę ww. budynków usługowych do dnia 31 stycznia 2016 r. Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku Spółka wystąpiła jako następca prawny spółki jawnej o zmianę oznaczenia strony decyzji Prezydenta Miasta X nr …/11 z dnia 1 lipca 2011 r. poprzez wskazanie, iż stroną postępowania dotyczącego rozbiórki budynków usługowych jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. Spółka do dnia 31 października 2015 r. opisane na wstępie budynki wynajmowała podmiotom gospodarczym na cele związane z działalnością gospodarczą. Do dnia sporządzenia niniejszego pisma Spółka nie wystąpiła do organu nadzoru budowlanego o wyłącznie z użytkowania całości lub części budynków usługowych oraz do dnia sporządzenia niniejszego pisma nie została wydana decyzja przez nadzór budowlany o wyłączeniu z użytkowania całości lub części ww. budynków usługowych. Po wyburzeniu ww. budynków usługowych Spółka „ma zamiar w przyszłości wybudować na przedmiotowych działkach w B. przy ul. X. ma zamiar na ww. działkach rozbudować parking przeznaczony dla klientów galerii handlowo-usługowej znajdującej się na sąsiedniej działce, której to nieruchomości właścicielem gdzie znajduje się galeria jest także Wnioskodawca”. Wartość jednostkowa przyjętego do użytkowania w dniu 30 marca 2012 r. i opisanego powyżej budynku usługowego jest wyższa niż 15.000,00 zł, natomiast utwardzenie placu i płot zostały nabyte w dniu 30 marca 2012 r. przez Spółkę za kwotę netto w wysokości 813,00 zł. (osiemset trzynaście złotych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na Spółce w związku z dokonaniem w miesiącu styczniu 2016 r. rozbiórki budynków usługowych będzie spoczywał za miesiąc styczeń 2016 r. obowiązek korekty podatku naliczonego w kwocie 69.393,98 zł ( sześćdziesiąt dziewięć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt trzy złote) wyszczególnionego w deklaracji dla podatku od towarów i usług za styczeń 2016 r. od odliczonego od podatku należnego za miesiąc marzec 2012 r. na zasadach określonych w art. 91 ust. 1 - 8 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. W jakiej wysokości winna określić Spółka wskaźnik korekty dokonując ewentualnej korekty podatku naliczonego za miesiąc styczeń 2016 r., o którym to wskaźniku mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z rozbiórką budynków usługowych, które to budynki były przez Wnioskodawcę wykorzystywane przy prowadzeniu działalności gospodarczej w okresie od marca 2012 r. do października 2015 r. ?

Ad. 1 Zdaniem Wnioskodawcy, uregulowanie zawarte w art. 91 ust. 7 p.t.u. ma szerszy zakres podmiotowy niż art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dotyczy ono takich sytuacji, gdy dany podatnik nabył towar, który w całości związany miał być z działalnością, w związku z którą przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i w związku z tym podatnik odliczył od kwoty podatku należnego całą kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, a następnie zmienił przeznaczenie tego towaru i wykorzystał go przy czynnościach, w związku z którymi nie przysługiwało mu prawo do odliczenia. Taki szczególny przypadek dokonywania korekt ma miejsce w przypadku między innymi zbycia środka trwałego, przed końcem okresu korekty. Wtedy to podatnik jest zobowiązany do „dokończenia korekty kwoty podatku naliczonego”, odliczonego od podatku należnego (art. 91 ust. 4-6.). W przedmiotowej jednakże sprawie Spółka nie zmienia przeznaczenia nieruchomości w B. przy ul. X., gdyż będą one nadal przez Stronę wykorzystywane przy prowadzeniu działalności gospodarczej, gdyż Strona zamierza na ww. nieruchomości pobudować nowy budynek handlowo-usługowy oraz powiększyć parking dla klientów galerii, której właścicielem jest także Wnioskodawca. Reasumując powyższe należy uznać, iż na Spółce w związku z dokonaniem w miesiącu styczniu 2016 r. rozbiórki budynków usługowych nie będzie spoczywał za miesiąc styczeń 2016 r. obowiązek korekty podatku naliczonego w kwocie 69.393,98 zł (sześćdziesiąt dziewięć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt trzy złote) na zasadach określonych w art. 91 ust.1-8 ustawy o podatku od towarów i usług, od odliczonego od podatku należnego za miesiąc marzec 2012 r. Wskazać też należy, zgodnie z art. 185 ust. 2 Dyrektywy państwa członkowie mogą zobowiązać podatników do dokonania korekty podatku naliczonego między innymi w przypadku kradzieży lub częściowego nieopłacenia transakcji nabycia towaru lub anulowania transakcji, bez wskazania jednakże, iż podatnicy będą zobowiązani do korekty podatku naliczonego w przypadku rozbiórki środka trwałego (dobra inwestycyjnego), przed okresem maksymalnym 20 lat od daty jego nabycia. Z tych też względów, zdaniem strony także z przepisów Dyrektywy opisanych na wstępie, nie wynika, iż Spółka będzie w styczniu 2016 r. zobowiązana do korekty podatku naliczonego w kwocie opisanej na wstępie.

Ad. 2

Zdaniem Strony wartość początkowa wartość środka trwałego (w tym wypadku budynku ) jest wyższa niż 15.000 zł ( piętnaście tysięcy złotych ), to co do zasady podatek naliczony związany z ich nabyciem w przypadku zmiany przeznaczenia budynków usługowych będzie podlegał wieloletniej korekcie w okresie 10 lat począwszy od roku, w którym zostały ww. budynki oddane do używania przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że budynki usługowe zostały przyjęte do używania przy prowadzeniu działalności gospodarczej w marcu 2012 r. na dzień 31 stycznia 2016 r. wskaźnik korekty podatku naliczonego, w przypadku zmiany sposobu użytkowania powinien wynosić 6/10 (sześć dziesiątych ) x 69.393,98 zł (sześćdziesiąt dziewięć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt trzy złote). W przedmiotowej jednak sprawie jak wskazano powyżej następuje jedynie rozbiórka budynków usługowych a nieruchomość nadal będzie użytkowana przez Wnioskodawcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Dlatego też w związku z planowaną w miesiącu styczniu 2016 r. rozbiórką budynków usługowych na Spółce nie będzie spoczywać obowiązek określenia wskaźnika korekty podatku naliczonego za miesiąc styczeń 2016 r., o którym to wskaźniku mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku, które to budynki usługowe które były przez wnioskodawcę wykorzystywane przy prowadzeniu działalności gospodarczej w okresie od marca 2012 r. do października 2015r. Na marginesie niniejszej sprawy wskazać należy, iż zgodnie z art. 187 ust. 1 Dyrektywy do nieruchomości nabytych jako dobra inwestycyjne okres stanowiący podstawę obliczania korekty może zostać przedłużony do 20 lat, z którego to uprawnienia polski ustawodawca nie skorzystał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą przez podatnika wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy o VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Art. 91 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy o VAT.

Ww. zasady stosuje się w odniesieniu do podatników, u których występuje tzw. sprzedaż mieszana (opodatkowana i zwolniona), a podatnik nie jest w stanie określić odrębnie kwot podatku naliczonego związanych ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną. Ustawodawca ustalił też zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi np. sprzedaż towaru.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7a ustawy o VAT w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 18 października 2012 r. w sprawie C-234/11 TEC Haskovo dotyczącej korekty odliczenia w przypadku zniszczenia części majątku w celu zastąpienia go nowym.

Na wstępie Trybunał Sprawiedliwości zauważył, że art. 184-186 dyrektywy 2006/112/WE ustanawiają system do powstania ewentualnego prawa administracji podatkowej do żądania dokonania korekty przez podatnika, w tym także korekty odliczeń dotyczących dóbr inwestycyjnych.

Następnie Trybunał podkreślił, że faktyczne lub zamierzone wykorzystanie towarów lub usług określa zakres pierwotnego odliczenia, do którego podatnik jest uprawniony i zakres ewentualnych korekt, które powinny być dokonane zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 185-187 dyrektywy pkt 29 dyrektywy.

Trybunał wskazał, że art. 185 ust. 1 dyrektywy ustanawia zasadę, zgodnie z którą korekta jest dokonywana w przypadku, gdy po złożeniu deklaracji VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia – pkt 32 wyroku.

Trybunał stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie nabycie nieruchomości, a następnie ich rozebranie w celu ich modernizacji należy uważać za czynności powiązane, których przedmiotem jest dokonanie czynności podlegających opodatkowaniu na tej samej podstawie, co zakup nowych nieruchomości i ich bezpośrednie wykorzystanie. W analizowanej sprawie, zastąpienie przestarzałych struktur nowocześniejszymi budynkami spełniającymi tę samą funkcję i wykorzystanych do czynności opodatkowanych, nie przerywa bezpośredniego związku istniejącego pomiędzy nabyciem danych budynków na wcześniejszym etapie obrotu, a działalnością gospodarczą prowadzoną następnie przez podatnika (pkt 34).

Tym bardziej, że nabyte budynki zostały zniszczone tylko częściowo, a nowe budynki zostały wzniesione na tym samym terenie.

Z powyższych względów Trybunał odpowiedział na drugie pytanie, że art. 185 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE należy interpretować tak, że zniszczenie kilku budynków przeznaczonych do wytwarzania energii i zastąpienie ich nowocześniejszymi budynkami o tym samym przeznaczeniu nie stanowi zmiany czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty dokonanego odliczenia i tym samym nie skutkuje obowiązkiem korekty odliczenia VAT.

Należy podkreślić, że w przepisach art. 91 ustawy o VAT stanowiącego o korektach – całkowite lub częściowe zaniechanie użytkowania środka trwałego, w szczególności z powodu zużycia, uszkodzenia lub utraty przydatności w wykonywanej działalności gospodarczej nie zostały wymienione jako przesłanki powodujące obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego.

W szczególności z okoliczności sprawy nie wynika, że nastąpi sprzedaż lub zmiana przeznaczenia wyburzonego środka trwałego tj. budynku usługowo-handlowego oraz budynku magazynowego, które skutkowałoby zmianą sposobu wykorzystywania z czynności opodatkowanych na czynności zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, podatnik VAT czynny, zakupił w 2012 r. środki trwałe w postaci zabudowanych nieruchomości. Spółka do dnia 31 października 2015 r. ww. budynki wynajmowała podmiotom gospodarczym na cele związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca ma zamiar po dniu 1 stycznia 2016 r. rozpocząć rozbiórkę przedmiotowych budynków usługowych (i zakończyć do dnia 31 stycznia 2016 r.), a następnie zamierza na ww. nieruchomości pobudować nowy budynek handlowo-usługowy oraz powiększyć parking dla klientów galerii, której właścicielem jest także Wnioskodawca.

Z wniosku wynika, że zakup ww. nieruchomości miał związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy i od momentu zakupu był tak wykorzystywany przez Wnioskodawcę w postaci wynajmu budynków podmiotom gospodarczym na cele związane z działalnością gospodarczą.

Natomiast przyczyną planowanej rozbiórki jest konieczność powiększenia parkingu dla klientów galerii, której właścicielem jest Wnioskodawca, a także planowana budowa nowego budynku handlowo-usługowego na przedmiotowej nieruchomości.

Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy środki trwałe w postaci budynku handlowo-usługowego i magazynowego, które wykorzystywane były przez Wnioskodawcę, podatnika podatku VAT, do czynności opodatkowanych, okazały się nieprzydatne i w związku z tym Wnioskodawca podjął decyzję o wyburzeniu (rozbiórce) ww. budynków i wzniesieniu w tym miejscu nowego pawilonu handlowego i powiększeniu parkingu, co w konsekwencji spowoduje, że nieruchomość nadal będzie użytkowana przy prowadzeniu działalności gospodarczej, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego w myśl przepisów art. 91 ustawy o VAT.

Interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ze względu na fakt, że tut. organ w wydanym rozstrzygnięciu ocenił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku dokonania korekty na zasadach określonych w art. 91 ust. 1-8 ustawy jako prawidłowe, ocena stanowiska korelującego z pytaniem dotyczącym wskazania wysokości korekty stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.