Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-79/16/EN
z 8 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 8 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków związanych z zakupem i eksploatacją samochodu osobowego w części dotyczącej:

• zastosowania limitu określonego w art. 23 ust. 1 pkt 4 i 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do nieodliczonego w 50% podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie innych niż ubezpieczenie wydatków związanych z eksploatacją samochodu, o którym mowa we wniosku – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym, a będącym przedmiotem wniosku zakresie - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków związanych z zakupem i eksploatacją samochodu osobowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą (produkcja ogrodzeń i balustrad metalowych). Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności planuje kupić samochód osobowy o wartości przekraczającej kwotę 20.000 Euro, który zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych, amortyzować, a odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, ograniczając je do kwoty 20.000 Euro, w przeliczeniu na walutę polską wg kursu średniego NBP z dnia przekazania auta do użytkowania. Nie zamierza jednak składać do urzędu skarbowego informacji VAT-26, ani też prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, w związku z czym odliczy VAT w wysokości 50%. Samochód będzie wykorzystywany przede wszystkim do działalności, ale może być również wykorzystywany do celów prywatnych tzw. „wariant mieszany”.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy odpisy amortyzacyjne, koszty eksploatacji i ubezpieczenie samochodu osobowego będą kosztami uzyskania przychodu?
2. Czy nieodliczony podatek VAT (50%) od zakupu samochodu i kosztów jego eksploatacji będzie kosztem uzyskania przychodu?
3. Czy ograniczenie w wysokości 20.000 Euro obejmuje oprócz ceny zakupu samochodu również nieodliczony podatek VAT (50%)?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne będą kosztem uzyskania przychodu z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „updof”), który ogranicza je do kwoty 20.000 Euro. Na wysokość odpisów amortyzacyjnych nie wpływa fakt, iż samochód, którego amortyzacja ta dotyczy będzie wykorzystany do celów mieszanych.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na eksploatację samochodu osobowego również może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, jeżeli służą uzyskaniu przychodów z działalności, będą to np. przegląd samochodu, części zamienne czy paliwo (pod warunkiem wykorzystania go do podróży służbowych). Ubezpieczenie samochodu osobowego także będzie stanowiło koszt uzyskania przychodu przy uwzględnieniu ograniczenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47 updof.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodliczony podatek VAT (50%) od zakupu samochodu będzie kosztem uzyskania przychodu z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 4 updof.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty eksploatacji również będą w całości kosztem uzyskania przychodów z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 4 i 47 updof. Mowa tu np. o przeglądzie samochodu czy zakupie części zamiennych, bez których samochód nie może być wykorzystywany, a więc nie służyłby osiąganiu przychodów z działalności.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, 20.000 Euro, to maksymalna wartość środka trwałego (ww. samochodu osobowego), podlegająca amortyzacji. Na kwotę tą oprócz ceny zakupu może się składać również nieodliczony podatek VAT. Jeśli jednak Wnioskodawca kupi samochód, którego już sama cena zakupu przekroczy 20.000 Euro, to nieodliczonego podatku VAT nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Gdyby jednak cena zakupu była niższa niż równowartość 20.000 Euro przeliczona na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania, to nieodliczony podatek VAT mógłby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku samochodu osobowego, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wykorzystywaniem samochodu, a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy. To on bowiem osiąga korzyści, polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie samochodu osobowego i jego eksploatację do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 23 ww. ustawy, nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części; wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Powyższe oznacza, że (co do zasady) wydatki poniesione przez podatnika na nabycie środków trwałych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pośrednio – poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji ogrodzeń i balustrad metalowych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów; jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności planuje kupić samochód osobowy o wartości przekraczającej kwotę 20.000 euro, który zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych, amortyzować, a odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, ograniczając je do kwoty 20.000 euro, w przeliczeniu na walutę polską wg kursu średniego NBP z dnia przekazania auta do użytkowania. Nie zamierza jednak składać do urzędu skarbowego informacji VAT-26, ani też prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, w związku z czym odliczy podatek od towarów i usług (dalej: „VAT”) w wysokości 50%. Samochód będzie wykorzystywany przede wszystkim do działalności, ale może być również wykorzystywany do celów prywatnych tzw. „wariant mieszany”.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro przedmiotowy samochód osobowy Wnioskodawca będzie wykorzystywał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i zostanie on uznany za środek trwały w tej działalności, to do kosztów podatkowych prowadzonej działalności będzie mógł on zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej z uwzględnieniem limitu wskazanego w art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodu (np. przegląd samochodu, części zamienne, paliwo - pod warunkiem wykorzystania go do podróży służbowych, ubezpieczenie samochodu), stwierdzić należy, że co do zasady tego rodzaju wydatki ponoszone przez podatników w związku z wykorzystywaniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodu stanowiącego środek trwały w tej działalności, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, o ile wydatki te zostaną właściwie udokumentowane. Przy czym pamiętać należy, że wydatki związane z ubezpieczeniem samochodu osobowego, podlegają ograniczeniu kwotowemu na mocy art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Odnosząc się z kolei do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nieodliczonego w 50% podatku VAT od zakupu samochodu, w pierwszej kolejności wskazać należy, w jaki sposób ustalić wartość początkową środka trwałego (w tym przypadku samochodu osobowego), która jest uzależniona m.in. od sposobu jego nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z powyższego przepisu wynika, że do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć podatek od towarów i usług wtedy, gdy podatek ten nie stanowi podatku naliczonego lub, gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem podatnik skorzysta z odliczenia podatku od towarów i usług, to wówczas kwota odliczonego podatku nie zwiększy wartości początkowej środka trwałego.

Zauważyć także należy, że (co do zasady) naliczony podatek od towarów i usług, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady.

Zgodnie bowiem art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z cytowanego przepisu wynika więc, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego obowiązuje również podatników, którzy w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r., nie będą korzystać ze 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem samochodu osobowego, o ile samochód ten będzie wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że wartość początkową samochodu (środka trwałego) ustala się zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ww. ustawy. Zatem w cenie nabycia tego samochodu, który będzie środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej można uwzględnić kwotę podatku VAT naliczonego dot. jego zakupu, tj. tą część tego podatku, która zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, nie została rozliczona jako podatek naliczony. Jeżeli jednak (jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego), cena zakupu będącego przedmiotem wniosku samochodu osobowego będzie przekraczać 20.000 euro, to Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nieodliczonego (w 50%) podatku VAT od zakupu tego samochodu, gdyż odpisy amortyzacyjne powyżej kwoty 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania nie są kosztem podatkowym, zgodnie z wyżej powołanym art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nieodliczonego w 50% podatku VAT od wskazanych we wniosku wydatków eksploatacyjnych dot. wskazanego we wniosku samochodu osobowego (np. od przeglądu samochodu, czy zakupu części zamiennych, bez których samochód nie może być wykorzystywany), czyli tej część tego podatku, która jak już zostało wskazane powyżej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej), nie została rozliczona jako podatek naliczony, stwierdzić należy, że wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu tej działalności, z uwzględnieniem zakresu wykorzystywania tego samochodu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że do innych niż ubezpieczenie samochodu wydatków eksploatacyjnych znajdą zastosowanie ograniczenia zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 4 i 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepisy te nie mają zastosowania do ww. wydatków.

Ponadto podkreślić należy, że skoro będący przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej samochód osobowy, będzie użytkowany zarówno na cele służbowe związane z prowadzoną działalnością, jak i na cele prywatne, niezbędna będzie szczegółowa analiza wskazanych we wniosku wydatków związanych z eksploatacją samochodu w celu właściwego ich przyporządkowania w zależności od sposobu wykorzystywania (na cele służbowe, czy prywatne). Wysokość tych kosztów nie jest przy tym ograniczona z uwagi na sam fakt złożenia, bądź też niezłożenia stosownego oświadczenia (VAT-26) w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków związanych z zakupem i eksploatacją samochodu osobowego w części dotyczącej:

• zastosowania limitu określonego w art. 23 ust. 1 pkt 4 i 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do nieodliczonego w 50% podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie innych niż ubezpieczenie wydatków związanych z eksploatacją samochodu, o którym mowa we wniosku – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym, a będącym przedmiotem wniosku zakresie - jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że zasadność wykorzystania przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej samochodu osobowego, a także zaliczania wskazanych we wniosku wydatków do kosztów podatkowych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.