INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15 września 2009 r. Zainteresowany sprzedał mieszkanie nabyte w dniu 26 listopada 2004 r. W dniu 18 lutego 2006 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński, umowy małżeńskiej Zainteresowany i Jego żona nie zawierali.

W dniu 25 lutego 2009 r. żona Wnioskodawcy zakupiła grunt orny o powierzchni 0,2102 ha. W akcie notarialnym żona Zainteresowanego oświadczyła, że pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa, jednakże grunt nabywa z majątku osobistego do majątku osobistego. Zbywający w ww. akcie oświadczył, iż dokona na rzecz małżonki Wnioskodawcy cesji przysługujących mu praw z tytułu uzyskanego pozwolenia budowlanego oraz praw do przyłącza energetycznego, wodnego i gazowego.

W dniu 20 sierpnia 2010 r. Zainteresowany wraz z małżonką rozszerzyli wspólność ustawową na majątek nabyty w czasie trwania związku małżeńskiego. Żona Wnioskodawcy wprowadziła do majątku wspólnego nieruchomość, tj. grunt. Od chwili nabycia tego gruntu przez małżonkę do chwili rozszerzenia wspólności Zainteresowany wraz z żoną wybudowali na tym gruncie budynek mieszkalny jednorodzinny w stanie surowym zamkniętym i taką nieruchomość żona Wnioskodawcy wniosła do majątku wspólnego.

Środki na budowę budynku mieszkalnego pochodziły ze sprzedaży mieszkania sprzedanego w dniu 15 września 2009 r. Wszystkie wydatki poniesione zostały przez małżonków na budowę budynku mieszkalnego do chwili rozszerzenia wspólności ustawowej, udokumentowane zostały fakturami wystawionymi na imię i nazwisko Zainteresowanego.

Od kwietnia 2011 r. Wnioskodawca wraz z rodziną mieszka w wybudowanym wspólnie z żoną domu. Wszystkie środki pieniężne ze sprzedaży Jego mieszkania przeznaczył na budowę budynku mieszkalnego, z tego w okresie do 20 sierpnia 2010 r. – tj. do chwili rozszerzenia wspólności ustawowej oraz w okresie od dnia 20 sierpnia 2010 r. do dnia 15 września 2011 r.

Innego mieszkania ani innej nieruchomości zarówno Wnioskodawca, jak i Jego żona nie posiadają.

Ww. budynek mieszkalny położony jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie służy żadnej działalności gospodarczej. W całości służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i Jego rodziny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki udokumentowane fakturami wystawionymi na imię i nazwisko Wnioskodawcy w okresie do 20 sierpnia 2010 r., tj. do chwili rozszerzenia wspólności majątkowej, poniesione na budowę budynku mieszkalnego, Zainteresowany może uwzględnić w rozliczeniu przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania stanowiącego Jego majątek odrębny i w konsekwencji skorzystać ze zwolnienia od podatku na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku z tytułu sprzedaży mieszkania z uwagi na to, że środki te w całości wydatkował na cele mieszkaniowe, tj. na budowę budynku mieszkalnego zgodnie z warunkami określonymi w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowany uważa, że Jego wydatki poniesione na cele, o których mowa wyżej pochodziły z wcześniej sprzedanego mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny w 2004 r. Zatem w przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie bowiem z art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w tej ustawie w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Na mocy art. 28 ust. 2 i 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika. Zasada ta nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania zbycia złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Z analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Zainteresowany dokonał sprzedaży przedmiotowego mieszkania w 2009 r. Środki uzyskane z tego tytułu Wnioskodawca przeznaczył na budowę budynku mieszkalnego posadowionego na gruncie należącym do Jego żony. Zainteresowany posiada, wystawione na siebie, faktury potwierdzające zakupy związane z budową. W dniu 20 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną rozszerzyli wspólność ustawową o nieruchomość, tj. grunt wraz z budynkiem jednorodzinnym w stanie surowym zamkniętym.

Problematyka małżeńskich ustrojów majątkowych została uregulowana w Dziale III ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

O zaliczeniu do majątku wspólnego przedmiotu majątkowego nabytego przez jednego małżonka przesądza zatem istnienie stosunku wspólności majątkowej małżeńskiej. O zaliczeniu prawa do majątku wspólnego decyduje moment jego nabycia przypadający na czas trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Zgodnie z art. 47 § 1 ww. ustawy, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Biorąc pod uwagę treść wyżej wymienionych przepisów, stwierdzić należy, że działka na której - ze środków pochodzących ze sprzedaży należącego do Wnioskodawcy mieszkania - zbudowano budynek mieszkalny w stanie surowym zamkniętym, do dnia rozszerzenia wspólności ustawowej, tj. do dnia 20 sierpnia 2010 r. stanowiła wyłącznie majątek odrębny żony Wnioskodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości. W związku z powyższym, należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym.

W myśl przepisu art. 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zatem, prawo rzeczowe rozróżnia trzy rodzaje nieruchomości: gruntowe, budynkowe, części budynków (lokalowe).

Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 ww. ustawy). Co więcej, w myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane (…).

Tak więc, biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, iż budynek trwale związany z nieruchomością stanowi jej część składową, co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu jak i budynku wzniesionego na tym gruncie jest zawsze właściciel nieruchomości, na której budynek ten został wybudowany.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ponosił zatem wydatki związane z zakupami przeznaczonymi na budowę domu posadowionego na cudzym gruncie, tj. na gruncie żony. Tymczasem z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarte ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ze zwolnienia z opodatkowania może korzystać przychód wydatkowany nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży m. in. na budowę własnego budynku mieszkalnego.

Wskazać przy tym należy, iż w art. 21 ust. 16 ustawy zapisano, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane uregulowania prawne, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania wydatkowany na zakupy związane z budową domu posadowionego na cudzym gruncie – nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. Należy bowiem zauważyć, iż Zainteresowany środki uzyskane z ww. sprzedaży wydatkował na budowę budynku mieszkalnego wzniesionego na cudzym gruncie, do którego – w chwili wydatkowania środków – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo własności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.