INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Szkoły, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 21 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2012 r. (data wpływu 18 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej dla uczniów i nauczycieli Publicznego Gimnazjum oraz dla Ośrodka Pomocy Społecznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej dla uczniów i nauczycieli Publicznego Gimnazjum, opodatkowania sprzedaży obiadów dla Ośrodka Pomocy Społecznej oraz określenia ceny obiadów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Szkoła Podstawowa jest jednostką budżetową, prowadzi stołówkę. Stołówka nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym - usługa ta jest w zakresie edukacji. Pracownicy stołówki mają podpisaną umowę o pracę z dyrektorem Szkoły Podstawowej. Obiady sprzedawane są uczniom, nauczycielom, pracownikom niepedagogicznym szkoły. Sprzedawane są także uczniom i nauczycielom Publicznego Gimnazjum, które funkcjonuje w tym samym budynku szkolnym. Obiady sprzedawane są również dla Ośrodka Pomocy Społecznej. Ośrodek finansuje obiady uczniom SP i PG znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej. Szkoła Podstawowa co miesiąc wystawia rachunek za wyżywienie uczniów - Opiece Społecznej.

Organem prowadzącym dla wszystkich szkół jest Gmina. Szkoła Podstawowa i Publiczne Gimnazjum są jednostkami budżetowymi. Między SP i PG nie ma podpisanej umowy na świadczenie sprzedaży obiadów.

Stołówka prowadzona jest na zasadach art. 67a Ustawy o Systemie Oświaty. Sprzedaż obiadów uczniom i nauczycielom następuje w ramach „edukacji w zakresie kształcenia i wychowania”. Uczniowie Publicznego Gimnazjum płacą za obiady tylko tzw „wsad do kotła”. Sprzedaż obiadów w roku 2011 nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.

Szkoła nie wykonuje czynności opodatkowanych, takich jak: wynajem sali - stołówki, sprzedaż obiadów osobom obcym. Usługi wykonywane przez Szkołę sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 80.10.12.- 00.00, PKD 8520Z.

W piśmie z dnia 15 maja 2012 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz Ośrodek Pomocy Społecznej jest jednostką budżetową Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy do opłaty za obiady sprzedawane dla uczniów i nauczycieli Publicznego Gimnazjum należy doliczyć podatek VAT...
2. Czy do opłaty za obiady sprzedawane dla Ośrodka Pomocy Społecznej, z których korzystają uczniowie Szkoły Podstawowej i Publicznego Gimnazjum należy doliczyć podatek VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, do opłaty za obiady dla uczniów i nauczycieli PG nie dolicza podatku VAT. Sprzedaż między jednostkami jest zwolniona z podatku ponieważ w myśl art. 113 ustawy o VAT nie przekroczyła w roku 2011 kwoty 150 000 zł. (sumując sprzedaż obiadów w szkole oraz obsługę). Wnioskodawca do opłat za obiady sprzedawane Ośrodkowi Społecznemu nie dolicza podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy– rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 5a ustawy, stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

1. sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
2. przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.
   
   

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług - zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.
   
   

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

W myśl § 13 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., nadanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 136, poz. 798) - zwalnia się od podatku usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r.) zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, pod warunkiem, że:

1. są one niezbędne do wykonywania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25 oraz art. 43 ust. 1 pk 19, 20, 24 i 25 oraz art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, lub
2. ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia

- (§ 13 ust. 9 ww. rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r.).

W myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Zgodnie z uregulowaniem art. 67a ust. 1 ww. ustawy o systemie oświaty, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne (art. 67a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Stosownie do treści art. 67a ust. 3 cyt. ustawy, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Zgodnie z art. 67a ust. 4 ustawy o systemie oświaty, do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

Powołane przepisy o systemie oświaty wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia przez szkoły publiczne stołówek. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno - bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez szkoły funkcji opiekuńczej. Ponieważ szkoła nie prowadzi działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających szkole zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie może ona przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższego funkcjonowanie stołówek szkolnych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są między innymi powołane.

Ponadto w § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. wskazano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenie wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Ponadto w myśl § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

1. jednostkami budżetowymi,
2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.
   
   

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką budżetową i prowadzi stołówkę. Stołówka nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym - usługa ta jest w zakresie edukacji. Pracownicy stołówki mają podpisaną umowę o pracę z dyrektorem Szkoły Podstawowej. Obiady sprzedawane są uczniom, nauczycielom, pracownikom niepedagogicznym szkoły. Sprzedawane są także uczniom i nauczycielom Publicznego Gimnazjum, które funkcjonuje w tym samym budynku szkolnym.

Organem prowadzącym dla wszystkich szkół jest Gmina. Szkoła Podstawowa i Publiczne Gimnazjum są jednostkami budżetowymi. Między SP i PG nie ma podpisanej umowy na świadczenie sprzedaży obiadów.

Obiady sprzedawane są również dla Ośrodka Pomocy Społecznej, który jest jednostką budżetową Gminy. Ośrodek finansuje obiady uczniom SP i PG znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej. Stołówka prowadzona jest na zasadach art. 67a Ustawy o Systemie Oświaty. Sprzedaż obiadów uczniom i nauczycielom następuje w ramach „edukacji w zakresie kształcenia i wychowania”. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Szkoła nie wykonuje czynności opodatkowanych, takich jak: wynajem sali - stołówki, sprzedaż obiadów osobom obcym. Usługi wykonywane przez Szkołę Podstawową sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 80.10.12.- 00.00, PKD 8520Z.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż skoro wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2011 Wnioskodawcy nie przekroczyła 150.000 zł, to Zainteresowany dokonując sprzedaży obiadów dla uczniów i nauczycieli Publicznego Gimnazjum oraz dla Ośrodka Pomocy Społecznej, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy i nie ma obowiązku naliczania podatku VAT z tytułu ich sprzedaży.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące niedoliczania podatku VAT do opłat za obiady na rzecz ww. podmiotów należy uznać za prawidłowe.

Jednakże należy zauważyć, iż w przypadku utraty prawa do zwolnienia podmiotowego, Wnioskodawca z tytułu sprzedaży obiadów dla uczniów i nauczycieli Publicznego Gimnazjum będzie obowiązany naliczać podatek VAT. W tej sytuacji bowiem znajdzie zastosowanie stawka podatku w wysokości 8%, zgodnie § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, o ile świadczone przez Wnioskodawcę usługi na rzecz tych uczniów i nauczycieli mieszczą się w PKWiU w grupowaniu 56 jako „usługi związane z wyżywieniem”.

Zwolnienie przewidziane w tym zakresie w art. 43 ust 1 pkt 24 ustawy w związku z art. 43 ust. 17 ustawy nie będzie miało zastosowania dla sprzedaży obiadów uczniom i nauczycielom Gimnazjum, ponieważ w tym przypadku sprzedaż dotyczy indywidualnych zakupów obiadów w stołówce Wnioskodawcy przez uczniów i nauczycieli innej szkoły.

Natomiast Wnioskodawca po utracie prawa do zwolnienia podmiotowego nie będzie obowiązany odprowadzać podatku należnego z tytułu sprzedaży obiadów dla Ośrodka Pomocy Społecznej, z których korzystają uczniowie Szkoły Podstawowej i Publicznego Gimnazjum, gdyż w tej sytuacji zastosowanie znajdzie zwolnienie przedmiotowe, wynikające z § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów, jako sprzedaż pomiędzy jednostkami budżetowymi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej dla uczniów i nauczycieli. Natomiast, kwestia dotycząca określenia ceny obiadów została załatwiona odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.