2016.03.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-59/16-2/BH
z 18 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2016 r. (data wpływu 26 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania czynności wydawania nagród przy użyciu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania czynności wydawania nagród przy użyciu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący podatnikiem podatku VAT, świadczyć będzie usługi na rzecz przedsiębiorców w zakresie obsługi konkursów i innych przedsięwzięć marketingowych. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca będzie dokonywać obsługi Zleceniodawcy (Klienta).

W związku z obsługą Zleceniodawcy, Wnioskodawca będzie wykonywał następujące usługi związane z obsługą konkursu:

będzie organizatorem programu, podmiotem naliczającym punkty,
podmiotem wydającym nagrodę,
właścicielem katalogu nagród,
podmiotem odpowiedzialnym za rozpoznawanie ewentualnych reklamacji związanych z programem i wydaniem nagród.

W konkursie dostępne będą dwa rodzaje nagród, tj.:

nagrody nieodpłatne,

nagrody odpłatne (jako sprzedaż premiowa za 1 zł, przy założeniu, że obrót zrealizowany przez Wnioskodawcę nie przekroczy w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000,00 zł (słownie: dwadzieścia tysięcy złotych).

Przykładowymi nagrodami w konkursie będą: sprzęt radiowy, telewizyjny oraz telekomunikacyjny, sprzęt fotograficzny, wyroby z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, zapisane i niezapisane nośniki danych cyfrowych i analogowych, perfumy i wody toaletowe oraz wyroby tytoniowe, napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% bez względu na symbol PKWiU.

Dostawca, na zlecenie Wnioskodawcy, będzie wysyłał nagrody bezpośrednio uczestnikom programu. Wysyłka będzie następować każdorazowo po złożeniu zamówienia na nagrodę przez uczestnika i złożeniu zamówienia przez Wnioskodawcę do Dostawcy.

Następnie, Wnioskodawca będzie wystawiał na rzecz Zleceniodawcy (Klienta) zbiorczą fakturę na koniec miesiąca z tytułu świadczonych usług oraz notę obciążeniowo-księgową z tytułu zwrotu kosztów nagród wydanych w programie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca działający w imieniu Zleceniodawcy (Klienta) i wydający nieodpłatnie nagrody na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami VAT jest obowiązany ewidencjonować to wydanie na kasie rejestrowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Nagrody nieodpłatne

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki w przedmiotowej sprawie do Wnioskodawcy znajdzie zastosowania przepis art. 111 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na fakt, że dokonuje on nieodpłatnego przekazania towarów na rzecz osób fizycznych (wydanie nagród w konkursach), o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Niemniej jednak, Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku ewidencjonowania tego wydania na kasie rejestrującej. Wynika to z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 7 listopada 2014 r.) (dalej jako: „Rozporządzenie”) gdzie czynności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT zostały zwolnione z obowiązku ewidencjonowania (pozycja 44 załącznika).

Należy również w tym przypadku powołać się na stanowisko doktryny, które wyraźnie podkreśla, że w przypadku czynności nieodpłatnych (np. określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 VAT-u) nie występuje kwota należna, nie ma więc obrotu ergo nie występuje konieczność ewidencjonowania wydania na kasie rejestrowej. Do obrotu, zgodnie z art. 111 ust. 1 a VATU, nie wlicza się bowiem kwoty podatku. W związku z tym podatnicy nie są obowiązani do wykazywania w kasie rejestrującej czynności takich, jak np. przekazanie towarów na potrzeby reprezentacji lub reklamy (na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej czy rolników ryczałtowych). Konstatacji tej nie zmienia zbędne zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania takich czynności zamieszczone w załączniku do rozporządzenia o kasach. Nie ma żadnego powodu ku temu, by zwalniać z ustawowego obowiązku czynność, której ustawa tym obowiązkiem nie obejmuje.

Nagrody odpłatne

Zwolnienia wskazane w pozycji 44 załącznika do Rozporządzenia nie maję charakteru bezwzględnego. Zgodnie bowiem z § 4 przedmiotowego Rozporządzenia, zwolnienia tego nie stosuje się w przypadku dostaw określonych towarów, enumeratywnie wymienionych w ust. 1 powołanego przepisu. W takim wypadku, należy mieć jednakże na względzie § 3 Rozporządzenia, który stanowi, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym podatników, których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nie przekroczy w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000,00 zł (słownie: dwadzieścia tysięcy złotych), a taką sprzedaż zakłada prowadzić Wnioskodawca.

Wobec powyższego, jeśli dostawy towarów nie zostaną zwolnione z obowiązku ewidencjonowania na podstawie pozycji 44 załącznika do Rozporządzenia, ze względu na przepisy wyłączające takie zwolnienie co do niektórych dostaw towarów, tj. § 4 Rozporządzenia, a zostaną zrealizowane warunki wynikające z § 3 Rozporządzenia, finalnie zwolnienie takie będzie występowało, jednakże z innej podstawy.

Reasumując, posiadanie przez Wnioskodawcę kasy rejestrującej i ewidencjonowanie wydawania nagród, zarówno nieodpłatnego jak i odpłatnego w powyżej wskazanych okolicznościach oraz przy spełnieniu wymaganych przepisami prawa warunków, nie będzie wymagane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu. Przypadki takie uregulowane zostały w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

Zauważyć tutaj należy, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczyć będzie usługi na rzecz przedsiębiorców w zakresie obsługi konkursów i innych przedsięwzięć marketingowych. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca będzie dokonywać obsługi Zleceniodawcy (Klienta).

W związku z obsługą Zleceniodawcy, Wnioskodawca będzie wykonywał następujące usługi związane z obsługą konkursu:

będzie organizatorem programu,

podmiotem naliczającym punkty,

podmiotem wydającym nagrodę,

właścicielem katalogu nagród,

podmiotem odpowiedzialnym za rozpoznawanie ewentualnych reklamacji związanych z programem i wydaniem nagród.

W konkursie dostępne będą dwa rodzaje nagród, tj.:

nagrody nieodpłatne,

nagrody odpłatne (jako sprzedaż premiowa za 1 zł, przy założeniu, że obrót zrealizowany przez Wnioskodawcę nie przekroczy w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000,00 zł (słownie: dwadzieścia tysięcy złotych).

W związku z faktem, że Wnioskodawca będzie właścicielem katalogu nagród, będzie zamawiał i kupował towary stanowiące nagrody w programie we własnym imieniu od Dostawcy. Dostawca będzie natomiast wystawiał na rzecz Wnioskodawcy zbiorczą fakturę VAT na koniec miesiąca, z której Wnioskodawca będzie odliczał podatek VAT z tytułu nabytych towarów. Dostawca, na zlecenie Wnioskodawcy, będzie wysyłał nagrody bezpośrednio uczestnikom programu. Wysyłka będzie następować każdorazowo po złożeniu zamówienia na nagrodę przez uczestnika i złożeniu zamówienia przez Wnioskodawcę do Dostawcy.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w opisanych okolicznościach jest On obowiązany ewidencjonować wydanie nagród przy użyciu kasy rejestrującej.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu Wnioskodawca zamierza wydawać nagrody nieodpłatne jak również odpłatne o wartości 1 zł – jako sprzedaż premiowa. Aby zatem odpowiedzieć na wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy nieodpłatne wydanie uczestnikom/laureatom akcji marketingowych nagród przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że czynność wydania uczestnikom nieodpłatnie przez Wnioskodawcę nagród w ramach akcji marketingowych wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy. Zauważyć trzeba, że następuje tu przeniesienie na uczestników prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami (nagrodami), których Zainteresowany jest właścicielem od momentu ich zakupu do momentu wydania nagrody uczestnikowi. Podkreślić też należy, że fakt, że wydanie ww. nagród uczestnikom następuje nieodpłatnie, nie oznacza, że czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Jak wynika bowiem z wniosku, Zleceniodawca usługi marketingowej zwraca Wnioskodawcy koszty nabycia ww. nagród. A zatem w przypadku ww. wydania nagród zapłaty nie dokonuje nabywca (uczestnik) lecz osoba trzecia, tj. Zleceniodawca.

W tych okolicznościach przedmiotowa czynność wydania nagród w ramach akcji marketingowej, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zauważyć należy, że podobna kwestia była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 7 października 2010 r. w sprawach połączonych Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs v. Loyalty Management UK Ltd i Baxi Group (C-53/09, C-55/09). Spółka Baxi zleciła zarządzanie programem lojalnościowym spółce @1 Ltd. Zarządzanie tym programem przez spółkę @1 obejmowało w szczególności jego promocję wśród klientów poprzez katalogi oraz Internet, rozpatrywanie wniosków o członkostwo w programie, zarządzanie kontami klientów, wybór, nabywanie i dostarczanie prezentów lojalnościowych, jak również prowadzenie infolinii dla klientów.

TSUE rozpatrując sprawę wskazał, że „płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.”

TSUE wskazał, że spółka @1, której spółka Baxi zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego spółka @1 nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem.

W analizowanej sprawie TSUE stwierdził, że aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczeniu prezentów lojalnościowych podlega podatkowi VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze.

TSUE powołał art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. TSUE stwierdził, iż z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel. Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy, zgodnie z którym „świadczenie usług” należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów.

TSUE stwierdził, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem. Szósta dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, aby wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a) tej dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W konsekwencji, TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

Analizując przedstawione we wniosku okoliczności sprawy tut. Organ stoi na stanowisku, że czynność wydania przez Spółkę towarów w ramach świadczonej usługi marketingowej wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ramach świadczenia na rzecz Zleceniodawcy wykonywane są dwie czynności: świadczenie usługi marketingowej na rzecz Zleceniodawcy i dostawa towarów na rzecz uczestnika. Obie te czynności dokonywane są odpłatnie. Płatności za świadczenie usług i dostawę towarów na rzecz uczestników Programu dokonuje Zleceniodawca. W związku z tym obie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jedna jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a druga jako świadczenie usług, o czym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca powinien zatem wykazać sprzedaż towaru jako odrębną od świadczonej usługi transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestia obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej została uregulowana w art. 111 ust. 1 i ust. 1a ustawy, zgodnie z którym, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Przepis ten określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w tym przepisie odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z kolei, kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie zwolnień.

Przepisy zawarte w rozporządzeniu w sprawie zwolnień przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu – do określonej wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

I tak, zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Stosownie zaś do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Zgodnie z § 4 pkt 1 tego rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą",
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów
- z wyjątkiem dostawy, o której mowa w lit. b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 35 załącznika do rozporządzenia.

Powyższy przepis wskazuje, że w przypadku dostawy, której przedmiotem są towary wymienione w tym przepisie, nie mają zastosowania żadne zwolnienia - zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe. Podatnicy dokonujący dostawy towarów wymienionych w § 4 pkt 1 ww. rozporządzenia obowiązani są do ewidencji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wnioskodawca w swoim stanowisku dotyczącym nagród wydawanych nieodpłatnie wskazał poz. 44 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień, uznając, że w przedstawionym we wniosku zdarzeniu Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ewidencji czynności wydawania nagród z tego względu, że czynność ta będzie czynnością nieodpłatną.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić. Wydanie nagród rzeczowych uczestnikom programu lojalnościowego, jak wskazano wcześniej, wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ następuje przeniesienie na ww. podmioty prawa do rozporządzania jak właściciel przekazanymi towarami, nabytymi uprzednio przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny rachunek. Jednocześnie spełniona jest przesłanka dotycząca odpłatności tej czynności, bowiem – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca obciąża Zleceniodawcę notą księgową obejmującą wartość nagród wydanych uczestnikom. A zatem w rozpatrywanym przypadku zapłaty za towary nie dokonuje ich nabywca (uczestnik programu), lecz zleceniodawca. W związku z tym, poz. 44 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień nie będzie miała w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Oznacza to, że wydawanie nagród, które jest nieodpłatne dla uczestników konkursu marketingowego należy traktować na równi z odpłatną dostawą towarów (nagrody odpłatne).

Przy czym, należy wskazać, że zwolnienie podmiotowe określone § 3 rozporządzenia nie będzie miało zastosowania w przypadku towarów wymienionych w § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień. W takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencji każdej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej bez stosowania jakichkolwiek zwolnień. Jak bowiem z wniosku wynika, nagrodami w konkursach mogą być towary wymienione w § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień takie jak np.: sprzęt radiowy, sprzęt telewizyjny oraz telekomunikacyjny, sprzęt fotograficzny, wyroby z metal szlachetnych lub z udziałem tych metali i inne.

W sytuacji, natomiast dostawy towarów innych niż wymienione w § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie w sprawie zwolnień, Wnioskodawca będzie mógł rozpocząć ich ewidencjonowanie przy użyciu kasy rejestrującej po przekroczeniu limitu, na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień w terminach wskazanych w tym rozporządzeniu, przy czym w limicie należy uwzględnić wartość wszystkich wydawanych towarów.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy, że posiadanie przez Wnioskodawcę kasy rejestrującej i ewidencjonowanie wydawania nagród, zarówno nieodpłatnie dla uczestnika konkursu jak i odpłatnie, w opisanych we wniosku okolicznościach, nie będzie wymagane, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin