Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-1009/15/RH
z 30 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2015 r. (data wpływu 3 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2015 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie której znajduje się między innymi świadczenie usług związanych z rekreacją w ramach klubu fitness. Wnioskodawca prowadzi sprzedaż biletów wstępu do klubu, które można podzielić na dwie kategorie:

1. karnety na dowolną liczbę wejść w okresie objętym ważnością karnetu,
2. bilety/karnety na określoną liczbę wejść, w tym bilety jednorazowe, do wykorzystania w określonym terminie.

Nabycie przez klienta Wnioskodawcy odpowiedniego rodzaju biletu/karnetu umożliwia korzystanie z usług, polegających na udostępnianiu klientom:

1. urządzeń siłowni,
2. sali fitness, w której ponadto odbywają się zgodnie z wyznaczonym w klubie grafikiem grupowe zajęcia rekreacji ruchowej, według przyjętych w klubie nazw, np. „pilates”, „mocny brzuch”,
3. „strefy relaksu”, składającej się z dwóch saun, stref odpoczynku z podgrzewanymi leżankami ceramicznymi, a także leżakami,
4. basenu, w którym ponadto odbywają się zgodnie z wyznaczonym w klubie grafikiem grupowe zajęcia rekreacji ruchowej, według przyjętych w klubie nazw, np. „interwał”, „betomic”.

Karnety obejmują, w zależności od rodzaju, możliwość korzystania ze wszystkich (np. karnet „VIP”), albo niektórych z wymienionych usług (np. karnet „Siłownia”). Korzystanie z siłowni w ramach biletów i karnetów odbywa się indywidualnie, bez pomocy instruktora. Zgodnie z wyznaczonym w klubie grafikiem na siłowni odbywa natomiast dyżur instruktor, którego zadaniem jest bieżąca pomoc w zakresie właściwego użycia danego urządzenia, prace porządkowe i konserwacyjne sprzętu. Instruktor nie świadczy usług dla określonej osoby, jest dostępny dla wszystkich znajdujących się na siłowni. Korzystanie ze „strefy relaksu” odbywa się indywidualnie. Korzystanie z basenu i sali fitness również odbywa się indywidualnie, bez pomocy instruktora. W określonych godzinach w sali fitness i na basenie odbywają się grupowe zajęcia rekreacyjne z instruktorem. Podczas tych zajęć instruktor nie jest przypisany do konkretnego klienta, jego zadaniem jest pokazywanie wszystkim uczestnikom zajęć ćwiczeń, które powinni wykonywać. Program zajęć grupowych nie jest dopasowany do konkretnego uczestnika. Zajęcia te odbywają się niezależnie od liczby osób, które wyrażą wolę wzięcia w nich udziału, w każdym jednak przypadku są zajęciami grupowymi.

Klienci mogą korzystać z wymienionych usług w godzinach otwarcia klubu, bez ograniczeń czasowych, z wyjątkiem zajęć, których zakres czasowy określa „grafik”.

W ramach wykupionych karnetów i biletów Wnioskodawca nie prowadzi zajęć indywidualnych z instruktorem. Usługa taka, na życzenie klienta, może być dodatkowo wykupiona, jednak nie wchodzi w zakres usług objętych biletem lub karnetem wstępu do klubu. Wszelkie inne usługi oferowane przez Wnioskodawcę, m.in. sprzedaż napojów, odżywek i usług korzystania z solarium wymagają odrębnej płatności.

Przy sprzedaży karnetów i biletów wstępu do klubu fitness Wnioskodawcy stosuje stawkę 23% VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wyżej opisanym stanem faktycznym sprzedaż biletów i karnetów uprawniających do wstępu na teren prowadzonego przez Wnioskodawcę klubu fitness i korzystania z infrastruktury klubu, w tym uczestnictwa w grupowych zajęciach rekreacyjnych, podlega opodatkowaniu według stawki 8% VAT, o której mowa w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”), z uwzględnieniem poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, sprzedaż przez Wnioskodawcę biletów i karnetów uprawniających do wstępu na teren prowadzonego przez Wnioskodawcę klubu fitness i korzystania z infrastruktury klubu, w tym uczestnictwa w grupowych zajęciach rekreacyjnych, powinno podlegać opodatkowaniu według stawki VAT 8%. Wskazane w opisie stanu faktycznego usługi mieszczą się w zakresie poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, który wskazuje na „pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu”, bez względu na symbol PKWiU.

Zdaniem Wnioskodawcy pojęcie „usług związanych z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do biletów i karnetów, umożliwiających wstęp do klubu fitness, w którym znajduje się siłownia, sala fitness, strefa relaksu i basen, ale także korzystanie z dostępnych tam urządzeń. Wykładnia pojęcia „wstęp” wyłącznie do wejścia do obiektu, bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących stanowiłaby zawężenie tego pojęcia. Stanowisko takie potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. I FSK 311/13. NSA wskazał na stawkę 8% jako właściwą dla sprzedaży karnetów pozwalających na wejście na siłownię z jednoczesną możliwością korzystania z urządzeń znajdujących się na terenie siłowni.

Ponadto w dniu 2 grudnia 2014 r. została wydana Interpretacja Ogólna Nr PT1/033/32/354/LJU/14 Ministra Finansów (Dz. Urzędowy Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 2014 r. poz. 53) w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W interpretacji tej organ wskazał, że za rekreację należy uznać różne formy aktywności, mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu. Tak rozumiana rekreacja obejmuje w szczególności zajęcia takie jak fitness, czy aerobik, ale również taką aktywność jak np. korzystanie z sauny. Minister Finansów podkreślił, że ustawodawca nie określił ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%. Posługując się wykładnią językową, Minister Finansów wskazał, że „wstęp” jest to możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, bez rozróżnienia czy chodzi o jednorazowy bilet czy też karnet upoważniający do kilku wejść.

Co istotne, Minister Finansów zauważył, że ze wstępem nie można kojarzyć jedynie możliwości wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia), ponieważ ze wstępem związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). Organ wskazał, że nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do danego obiektu.

Skoro więc typowe dla obiektu typu „klub fitness” jest korzystanie z urządzeń znajdujących się na siłowni, strefie relaksu, czy też sali fitness, a także możliwość uczestniczenia w grupowych zajęciach rekreacyjnych, to usługi świadczone przez Wnioskodawczynię w zakresie objętym wnioskiem znajdują się w zakresie objętym treścią poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT i w związku z tym sprzedawane przez Wnioskodawcę bilety i karnety wstępu winny być objęte stawką VAT 8%.

Stanowisko takie zostało również potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, w tym m.in. interpretacjach: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP1/4441-48/14-4/BS, z dnia 9 lutego 2015 r., czy ITPP1/4512-223/15/JP, z dnia 14 maja 2015 r., ale także: Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi np. IPTPP1/4512-184/15-4/RG z dnia 29 maja 2015 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu np. ILPP1/4512-1-235/15-2/AI z dnia 3 czerwca 2015 r., czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, np. IBPP2/4512-452/15/BW z dnia 5 czerwca 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a powołanej ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą możliwości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% na sprzedaż biletów wstępu i karnetów uprawniających do wstępu na teren prowadzonego klubu fitness oraz korzystania z jego infrastruktury.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 cyt. ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. – 8%), pod pozycją 186 zostały wymienione „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 179, 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

• poz. 179 – usług związanych z działalnością obiektów sportowych – PKWiU 93.11.10.0;
  
• poz. 182 – usług kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu:
  
  
  
  1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
     
  2. do obiektów kulturalnych
     bez względu na symbol PKWiU;
     
     
     
• poz. 183 – usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne – bez względu na symbol PKWiU;
  
• poz. 184 – usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU;
  
• poz. 185 – wstępu na imprezy sportowe – bez względu na symbol PKWiU.
  

Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „rekreacja”, aby zatem poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sip.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”. Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem” Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił”.

Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 179, 182-185 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy – na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń gdyż wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp „na siłownię”, czy do parku rozrywki).

Co do zasady zróżnicowanie ceny biletu wstępu np. w zależności od rodzaju usług związanych z rekreacją, do skorzystania z których dany bilet uprawnia (np. do pomieszczenia siłowni, w którym znajdują się urządzenia do ćwiczeń siłowych, sali fitness) nie ma wpływu na wysokość stawki podatku, która ma zastosowanie do ich sprzedaży.

Pojęcie „Usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Powyższa interpretacja przepisów ustawy jest zgodna z linią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne, w szczególności ze stanowiskiem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 311/13.

Zatem stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu), co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie której znajduje się m.in. świadczenie usług w ramach klubu fitness. Wnioskodawca sprzedaje bilety i karnety wstępu do klubu uprawniające klientów do korzystania z siłowni, sali fitness, „strefy relaksu” (składającej się z dwóch saun, stref odpoczynku z podgrzewanymi leżankami ceramicznymi oraz leżakami) i basenu. Rola instruktora ogranicza się jedynie do udzielania pomocy w zakresie właściwego posługiwania się sprzętem dostępnym na siłowni oraz do prowadzenia, w godzinach określonych grafikiem, zajęć grupowych na basenie oraz sali fitness, które odbywają się niezależnie od liczby uczestników, a ich program nie jest dopasowany do konkretnego uczestnika. W ramach wykupionych karnetów i biletów Wnioskodawca nie prowadzi zajęć indywidualnych z instruktorem.

Odnosząc opisane we wniosku okoliczności sprawy do przytoczonych przepisów prawa stwierdzić należy, że w sytuacji kiedy świadczona przez Wnioskodawcę usługa uprawnia klienta do:

• samodzielnego korzystania z urządzeń (sprzętu) do ćwiczeń na siłowni lub na zajęciach fitness,
• uczestniczenia w grupowych zajęciach prowadzonych w ramach rekreacji ruchowej z instruktorem fitness oraz grupowych zajęciach na basenie,
• samodzielnego korzystania ze „strefy relaksu”.
  
  
  wpisuje się ona w definicję usług wstępu związanych z rekreacją, o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy.
  

Ww. czynności należą bowiem do świadczeń, które związane są z normalnym typowym użytkowaniem danego obiektu (siłowni, sali fitness, basenu, „strefy relaksu”).

W ocenie tut. organu charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, oceniany przez pryzmat przywołanej wyżej definicji „rekreacji” wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako „usługi związane z rekreacją”. Zainteresowany – jak wynika z opisu sprawy – świadczy ww. usługi sprzedając bilety/karnety wstępu do klubu wyposażonego w odpowiedni, niezbędny do realizacji tych usług sprzęt oraz daje możliwość uczestniczenia w grupowych zajęciach rekreacyjnych.

Jak wskazano wyżej, dla usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu) – na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – stosuje się stawkę podatku obniżoną do wysokości 8%.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie sprzedaż biletów wstępu (karnetów) na siłownię, salę fitness, „strefę relaksu” oraz basen można sklasyfikować jako „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”, o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, w związku z czym Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% na świadczone usługi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.