UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży posiłków.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – … – jest stacjonarną jednostką specjalistyczną będącą dysponentem środków budżetu państwa III stopnia, utworzoną w celu realizacji zadań finansowo gospodarczych na rzecz jednostek wojskowych stacjonujących na jej obszarze. Oddział realizuje również zadania mobilizacyjne jako jednostka mobilizująca. Wnioskodawca jest jednostką budżetową, pokrywającą swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane środki w całości przekazywane są na dochody budżetowe. Jest podmiotem zarejestrowanym do VAT i co do zasady wykonuje czynności opodatkowane (czynny), jednak nie korzysta z możliwości pomniejszania podatku należnego (od sprzedaży) od podatku naliczonego (od zakupów związanych z prowadzoną działalnością). Wnioskodawca prowadzi pełną ewidencję realizowanych zadań w systemie księgowym (ZWSiRON), każdy odbiorca ma założoną analitykę, co umożliwia dokładną ewidencję należności. Zapłata odbywa się na rachunek bankowy, bądź bezpośrednio w kasie. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku jest ewidencjonowana w taki sposób, że jednoznacznie można stwierdzić, której czynności dotyczy.

Wniosek dotyczy świadczeń pozastatutowych realizowanych na rzecz osób fizycznych, innych jednostek (będących na zaopatrzeniu) – żołnierzy i pracowników.

Świadczone usługi polegają na organizacji usług gastronomicznych (przygotowanie posiłku, podanie na terenie jednostek będących na zaopatrzeniu).

Wnioskodawca posiada 3 Punkty Żywienia Kadry (PŻK), czyli miejsca, gdzie przygotowywane są posiłki dla osób uprawnionych. Żołnierz lub pracownik resortu obrony narodowej może wykupić posiłek, po uprzednim wniesieniu opłaty w kasie jednostki wojskowej lub należności wynikające ze spożytych posiłków potrącane są z comiesięcznych list uposażeń. Od ww. opłat odliczany jest podatek od towarów i usług w wysokości 8% i przekazywany na konto właściwego Urzędu Skarbowego, a pozostała kwota przekazywana jest na konto dochodów budżetowych państwa. W Punkcie Żywienia Kadry nie mogą się żywić osoby z zewnątrz (spoza resortu MON z wyjątkiem upoważnionych kontrahentów), gdyż na terenie mogą przebywać tylko osoby uprawnione (posiadające stosowne imienne przepustki).

Przedmiotowe opłaty za żywienie wnoszone są zgodnie Decyzją Nr 399/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie wprowadzenia do użytku w resorcie obrony narodowej „Przepisów o działalności służby żywnościowej DD/4.21.1” (Dz. Urz. MON z 2015 poz. 210) oraz Decyzji Nr 75/MON z dnia 16 marca 2015 roku w sprawie określenia wartości norm wyżywienia (Dz. Urz. MON z 2015 poz. 73).

Według Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 grudnia 2014 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką (Dz. Urz. MON 2015 poz. 42) § 2 ust 4 Wartość pieniężna normy wyżywienia jest to wartość normatywnych środków spożywczych, w średnich cenach zakupu, wchodzących w skład zasadniczej lub dodatkowej normy wyżywienia.

Osoby uprawnione wnoszą opłaty zgodnie z decyzją Nr 75/MON z dnia 16 marca 2015 roku w sprawie określenia wartości norm wyżywienia (Dz. Urz. MON z 2015 poz.73), określoną na podstawie pkt 1051 decyzji Nr 399/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie wprowadzenia do użytku w resorcie obrony narodowej „Przepisów o działalności służby żywnościowej DD/4.21.1” w wysokości obowiązującej normy wyżywienia, bądź przypadający na posiłek jej części zgodnie z podziałem wynikającym z ppkt 1045 niniejszych Przepisów…”

Wyżywienie realizowane jest na zasadzie centralnego zaopatrywania, a osoby korzystające z odpłatnego wyżywienia ponoszą odpłatność w wysokości norm wyżywienia zawierających wszystkie koszty zużytych produktów. Jednostka nie ponosi żadnych kosztów zakupu ani transportu.

Podatek od towarów i usług odprowadzany jest od wszystkich należności z tytułu PŻK, „korzystając ze zwolnienia na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych” (Dz.U. z 2013 r., poz. 1719). Rozporządzenie to zawiera katalog czynności, których dokonanie korzysta z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług 8% tj. Dział 56 Usługi związane z wyżywieniem PKWiU 56.29.20.0 – Usługi stołówkowe. W związku z powyższym od ww. opłat odliczany jest podatek od towarów i usług w wysokości 8% i przekazywany na konto właściwego Urzędu Skarbowego. Spełniony zostaje zatem warunek wynikający z ppkt 1055 decyzji Nr 399/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie wprowadzenia do użytku w resorcie obrony narodowej „Przepisów o działalności służby żywnościowej DD/4.21.1” (Dz. Urz. MON z 2015 poz. 210).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy właściwym jest stosowanie za odpłatne wyżywienie osób uprawnionych wskazanej pieniężnej normy wyżywienia w wysokości stawki brutto zawierającej wszystkie koszty wytworzenia posiłku oraz doliczonej stawki podatku od towaru i usług 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób rozliczenia podatku od towarów i usług poprzez przyjęcie przedmiotowej wartościowej normy wyżywienia jako stawki netto stanowiącej podstawę opodatkowania, a następnie doliczenie podatku VAT 8% do wysokości normy wskazanej w podstawie Decyzji Nr 75/MON z dnia 16 marca 2015 roku w sprawie określenia wartości norm wyżywienia, naruszałoby Decyzję Nr 399/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie wprowadzenia do użytku w resorcie obrony narodowej „Przepisów o działalności służby żywnościowej DD/4.21.1” (Dz. Urz. MON 2015 poz. 210) w ppkt 1051, które stanowią że, za wyżywienie osoby uprawnione wnoszą opłaty w wysokości obowiązującej normy wyżywienia.

Wnioskodawca nadmienia, że norma określona za jeden posiłek, w tym przypadku obiad wg Decyzji Nr 75/MON z dnia 16 marca 2015 roku w sprawie określenia wartości norm wyżywienia (Dz. U. MON z 2015 poz.73) wynosi 15,74 zł x 40% = 6,30 zł, a faktyczna średnio miesięczna kalkulacja (sporządzona wyłącznie na potrzeby powyższego zapytania tego posiłku) wynosi 5,59 zł, co dowodzi, że wpłacana przez osobę uprawnioną kwota po odliczeniu i odprowadzeniu podatku VAT pokrywa koszty surowcowe i mieści się w granicach pieniężnej normy wyżywienia. Należy zauważyć także, że taki sposób rozliczeń nie powoduje zaniżenia wielkości odprowadzanego podatku od towarów i usług.

Ponadto należy zauważyć, że Decyzja nr 399/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie wprowadzenia do użytku w resorcie obrony narodowej „Przepisów o działalności służby żywnościowej DD/4.21.1” (Dz. Urz. MON 2015 poz. 210), nie różnicuje żołnierzy względem ustanowienia statusu jednostki, w której są zatrudnieni, np. „jeżeli żołnierz zatrudniony jest w jednostce, która nie jest płatnikiem Vat płaci stawkę wg ustanowionej normy i nie jest mu z tego tytułu doliczany podatek Vat, to dlaczego żołnierz zatrudniony w jednostce, która jest zarejestrowana jako podatnik czynny ma mieć doliczony z tego tytułu podatek Vat?” Domniemywać zatem należy, że określona kwota normy została tak skonstruowana, aby pokryć wszystkie koszty z nią związane dla wszystkich osób uprawnionych jednakowo.

Dlatego też, Wnioskodawca uważa, że zasadne jest stosowanie stawki wskazanej pieniężnej normy wyżywienia w wysokości stawki brutto zawierającej także wszystkie koszty wytworzenia posiłku i odliczony 8 procentowy podatek od towarów i usług celem rozliczenia z Urzędem Skarbowym, nie przekraczając przy tym norm określonych w Decyzji Nr 399/MON Ministra Obrony Narodowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do zapisu art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów (art. 29a ust. 2).

Podstawa opodatkowania – stosownie do zapisu art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług – obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, że wynagrodzenie z tytułu sprzedaży wyrażone jest najczęściej w formie ceny. Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r. poz. 915), przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową (art. 3 ust. 2 ww. ustawy).

Należy zaznaczyć, że cena w rozumieniu powołanej ustawy o cenach obejmuje VAT, a zatem jest ceną brutto. Regulacja art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jest bardzo istotna bowiem oznacza, że tam, gdzie strony nie określiły wyraźnie, czy umówiona przez nie cena jest kwotą brutto czy netto, przyjmuje się, że jest to cena brutto, a zatem obejmuje VAT.

Kryterium zapłaty jest jednym z najbardziej obiektywnych i oczywistych sposobów ustalenia podstawy wymiaru podatku, odnosi się bowiem do konkretnych kwot będących w rzeczywistości elementem transakcji.

Biorąc pod uwagę fakt, że w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zapłaty na rzecz sprzedawcy określonej sumy pieniężnej w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy przyjąć, że w tej płatności mieści się należny podatek VAT.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy w umowie nie wyodrębniono wartości netto z kwoty należnej z tytułu sprzedaży (wartość brutto), to podatek należny z tytułu dokonania tej czynności powinien być ustalany metodą „w stu”.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w odniesieniu do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca prawidłowo przyjmuje, że należność otrzymywana tytułem odpłatności za wyżywienie osób uprawnionych, obejmuje m.in. kwotę podatku od towaru i usług obliczoną według właściwej stawki.

W świetle powyższego, zgodnie z art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania z tytułu sprzedaży posiłków będzie wszystko co stanowi zapłatę za wykonane świadczenie, tj. należność otrzymywana tytułem odpłatności za wyżywienie osób uprawnionych, którą Wnioskodawca otrzyma z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będących przedmiotem zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zatem nie oceniono w niniejszej interpretacji kwestii prawidłowości zastosowania stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży posiłków, gdyż nie zostały one objęte pytaniem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.