Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-152/16/SR
z 27 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 lutego 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

S.(dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce. Spółka jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę obejmuje m.in. sprzedaż oprogramowania i narzędzi do budowy infrastruktury sieciowej i serwerowej, sprzedaż hurtową sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego, sprzedaż hurtową i detaliczną komputerów oraz urządzeń peryferyjnych, zarządzanie stronami internetowymi.

Działalność Spółki obejmuje działania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej opodatkowane podatkiem VAT.

Ponadto Spółka osiąga również przychody z poniżej wymienionych zdarzeń gospodarczych:

1. odszkodowania z tytułu utraconych przez przewoźnika przesyłek lub ich uszkodzenia,
   
2. odszkodowania z tytułu szkód komunikacyjnych,
   
3. odszkodowania z tytułu utraconych należności,
   
4. zwrot z polisy za bezszkodowość,
   
5. zwrot z tytułu kradzieży dokonanej przez byłego pracownika,
   
6. zwrot kosztów windykacyjnych od ubezpieczyciela,
   
7. odsetki od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych,
   
8. odsetki należne za zwłokę w zapłacie zobowiązań należnych z tytułu wykonanych przez Spółkę usług/dostaw,
   
9. dywidendy bądź udział w zyskach otrzymane od zagranicznych spółek, w których Spółka posiada akcje/udziały,
   
10. dywidendy bądź udział w zyskach otrzymane od spółek krajowych, w których Spółka posiada akcje/udziały,
    
11. dotacje celowe z Unii Europejskiej na ogólną działalność Spółki, które Wnioskodawca traktuje jako niemające bezpośredniego wpływu na cenę,
    
12. należności otrzymane wskutek sprzedaży wierzytelności własnych.
    
    

W przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę należności związanych z wystąpieniem zdarzeń wymienionych w pkt 1-12, po stronie Spółki pojawia się przychód, który nie jest przez nią traktowany jako wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wystąpieniem zdarzeń opisanych w stanie faktycznym w pkt 1-12 Spółka ma obowiązek od 1 stycznia 2016 r. stosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, dodanym do ustawy o VAT z dniem 1 stycznia 2016 r., w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

W przypadku gdy podatnik wykonuje zarówno działalność gospodarczą, jak i działalność inną niż gospodarcza, jest on zasadniczo obowiązany do wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami wykorzystywanymi: (i) do celów działalności gospodarczej oraz (ii) do innych celów. W sytuacji natomiast, gdy bezpośrednie przyporządkowanie podatku naliczonego do obu rodzajów działalności nie jest możliwe (tj. poszczególne wydatki dotyczą zarówno działalności gospodarczej, jak i pozostałej), podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji (zwaną dalej: preproporcją w odróżnieniu od proporcji z art. 90 ustawy o VAT).

Jak wskazuje uzasadnienie do nowelizacji wprowadzającej powołany powyżej art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, „cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieścić będą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), (...)”.

Należy zatem zauważyć, iż – zgodnie ze wskazanymi powyżej uwagami – definicja działalności gospodarczej dla celów zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT powinna być rozumiana możliwie szeroko – jako wszelka działalność pozostająca w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Sytuacja Spółki

W konsekwencji, w celu ustalenia zakresu prawa Spółki do odliczenia VAT naliczonego na gruncie regulacji dotyczących preproporcji, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r., konieczne jest określenie, czy w ramach prowadzonej działalności Spółka wykonuje również czynności dla celów innych niż działalność gospodarcza.

Zdaniem Spółki opisane w stanie faktycznym zdarzenia gospodarcze, pomimo tego, iż w ocenie Wnioskodawcy nie generują opodatkowania podatkiem VAT, są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, wobec czego nie będą skutkowały koniecznością stosowania przez Wnioskodawcę preproporcji.

Należy bowiem zauważyć, że odszkodowania uzyskiwane przez Spółkę oraz zwroty z tytułu kradzieży są konsekwencją prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Gdyby bowiem Spółka nie prowadziła działalności gospodarczej, przykładowo nie sprzedawałaby swoich towarów i nie dokonywała w związku z tym przesyłek, nie uzyskałaby odszkodowania za utratę takiej przesyłki. Również świadczenia uzyskiwane przez Spółkę od jej ubezpieczyciela wiążą się z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą – Spółka chcąc bowiem zabezpieczyć ryzyko związane z prowadzeniem tej działalności zawarła umowy ubezpieczenia. To samo tyczy się odsetek za nieterminowe spłaty zobowiązań czy też należności otrzymanych z tytułu sprzedaży wierzytelności własnych – wierzytelności te powstały bowiem w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (w związku z dostawą towarów i świadczeniem usług), odsetki i należności z tytułu sprzedaży są zatem bezpośrednią konsekwencją prowadzenia tej działalności. Również uzyskiwane przez Spółkę dotacje są przez nią przeznaczane na ogólny rozwój działalności gospodarczej, a zatem bez wątpienia mają z nią związek. Także, dochody uzyskiwane z majątku Spółki takie jak odsetki od rachunków bankowych czy dywidendy są konsekwencją pomnażania majątku Spółki, uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej i będą służyć dalszemu rozwojowi tej działalności.

Jednocześnie należy podkreślić, że celem wprowadzenia przepisu art. 86 ust. 2a ustaw o VAT było ograniczenie prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku podatników, których istotną częścią działalności jest działalność inna niż działalność gospodarcza, w szczególności działalność o charakterze publicznym prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego czy inne jednostki publiczne czy też działalność statutowa stowarzyszeń, fundacji etc. Celem wprowadzonych przepisów nie jest natomiast ograniczenie prawa do odliczenia podatku VAT podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność gospodarczą, a dodatkowo uzyskują wpływy z tytułu zdarzeń pozostających poza zakresem opodatkowania VAT, ale bez wątpienia związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem przykładowo gmina oprócz prowadzonej działalności gospodarczej, w przeważającej mierze prowadzi działalność publiczną pozostającą w całości poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, polegającą przykładowo na poborze podatków lokalnych, wydawaniu dokumentów, pozwoleń, budowie infrastruktury publicznej, to należy odróżnić jej sytuację od sytuacji podmiotów takich jak Wnioskodawca, który z założenia prowadzi wyłącznie działalność gospodarczą.

Ponadto, mając na uwadze dotychczasowe rozważania, w tym w szczególności uzasadnienie nowelizacji ustawy o VAT, fakt, iż w toku działalności gospodarczej podatnika dochodzi do zdarzeń gospodarczych pozostających poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, nie oznacza, że podatnik winien mieć ograniczone prawo do odliczenia podatku VAT, z uwagi na konieczność stosowania preproporcji.

Stanowisko takie zostało w pełni potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 28 października 2015 roku (sygn. IPPP1/4512-881/15-3/MP), w której organ wskazał, że: „Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną, działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika. (...) Wydatki ponoszone przez Spółkę nie służą sferze wykraczającej poza działalność gospodarczą Fundacji. Zatem należy uznać, że art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania przez Fundację podatku naliczonego.”

Jak również zostało wyjaśnione w odpowiedzi na interpelację poselską nr 30157 autorstwa podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów (odpowiedź z upoważnienia Ministra Finansów): „Obowiązek wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu ww. prewspółczynnika dotyczy bowiem tylko wąskiej grupy podatników, którzy poza działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT wykonują również działalność nieobjętą systemem VAT (np. jako organ władzy publicznej), i nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie podatku naliczonego do każdego z tych typów działalności. Powyższe zapewni realizację zasady neutralności podatku VAT, która uniemożliwia odliczanie podatku w związku z działalnością nieobjętą systemem VAT”.

Obowiązek zastosowania preproporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług będzie ciążył zatem wyłącznie na tych podmiotach, które nie będąc podatnikami w całej swojej aktywności, wykonują również inne czynności, nie stanowiące działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy, w związku z czym dokonują również zakupów, dla celów innych niż działalność gospodarcza.

Jak już wskazano przykładami takich podatników są gminy, stowarzyszenia, spółki komunalne czy muzea. Działalność tych podmiotów, przynajmniej w części, nie ma żadnego związku z działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę fakt, iż działalność Spółki to z założenia w całości działalność gospodarcza, jak również czynności z nią związane bądź będące jej konsekwencją, zdarzenia gospodarcze opisane w stanie faktycznym nie będą skutkowały, w ocenie Wnioskodawcy, obowiązkiem stosowania przez Spółkę preproporcji.

Spółka pragnie wskazać, że za prawidłowością jej stanowiska przemawia jednolite orzecznictwo Ministra Finansów. Można tu wskazać przykładowo na:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 października 2015 roku (sygn. IPPP1/4512-881/15-3/MP), w której organ wskazał; że: „Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. (…) W analizowanej sprawie nabywane towary i usługi nie mają związku z innymi czynnościami niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Wydatki ponoszone przez Spółkę nie służą sferze wykraczającej poza działalność gospodarczą Fundacji. Zatem należy uznać, że art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania przez Fundację podatku naliczonego.”
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2015 (sygn. IPPP1/4512-765/15-2/BS), w której organ wskazał, że: „Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.”
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 września 2015 roku (sygn. IBPP3/4512-521/15/AZ), w której organ wskazał, że: „Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT). Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki. (...) W konsekwencji, skoro czynności skutkujące otrzymaniem określonego rodzaju świadczeń opisane powyżej stanowią przedmiot gospodarczej działalności Banku, to mieszczą się one w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą banku”, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem należy uznać, że art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania podatku naliczonego VAT Spółki.”
• interpretacje indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2015 roku (sygn. IPPP1/4512-1028/15-2/EK), w której organ wskazał, że: „Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca wykonuje działalność z zakresie leasingu środków transportu, maszyn i urządzeń. Z tytułu tej działalności gospodarczej u Wnioskodawcy pojawiają się przychody takie jak: odsetki od nieterminowych płatności, kary umowne, odszkodowania, dywidendy, sprzedaż wierzytelności windykacyjnych. Należy zauważyć, że wszystkie opisane przez Wnioskodawcę przychody związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W konsekwencji, skoro czynności skutkujące otrzymaniem określonego rodzaju świadczeń opisane powyżej związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, to mieszczą się one w pojęciu „celów związanych z działalnością, gospodarczą”, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. (...)Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nie będzie na nim ciążył obowiązek stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, jest prawidłowe.
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 listopada 2015 r. (sygn. IPTPP1/4512-488/15-4/RG), w której organ wskazał, że: „Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.”
  
  

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż nie będzie zobowiązana do stosowania preproporcji w związku z wystąpieniem zdarzeń gospodarczych opisanych w stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), dalej ustawa; w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a oraz pkt 9 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z dnia 4 maja 2015 r.) dodano do ustawy art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90c, które obowiązują od 1 stycznia 2016 r.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 3 ustawy – za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę obejmuje m.in. sprzedaż oprogramowania i narzędzi do budowy infrastruktury sieciowej i serwerowej, sprzedaż hurtową sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego, sprzedaż hurtową i detaliczną komputerów oraz urządzeń peryferyjnych, zarządzanie stronami internetowymi. Działalność spółki obejmuje działania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej opodatkowane podatkiem VAT. Spółka osiąga również przychody, (tj. odszkodowania z tytułu utraconych przez przewoźnika przesyłek lub ich uszkodzenia, odszkodowania z tytułu szkód komunikacyjnych, odszkodowania z tytułu utraconych należności, zwrot z polisy za bezszkodowość, zwrot z tytułu kradzieży dokonanej przez byłego pracownika, zwrot kosztów windykacyjnych od ubezpieczyciela, odsetki od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, odsetki należne za zwłokę w zapłacie zobowiązań należnych z tytułu wykonanych przez Spółkę usług/dostaw, dywidendy bądź udział w zyskach otrzymane od zagranicznych spółek, w których Spółka posiada akcje/udziały, dywidendy bądź udział w zyskach otrzymane od spółek krajowych, w których Spółka posiada akcje/udziały, dotacje celowe z Unii Europejskiej na ogólną działalność Spółki, które Wnioskodawca traktuje jako niemające bezpośredniego wpływu na cenę, należności otrzymane wskutek sprzedaży wierzytelności własnych), które nie są przez nią traktowane jako wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w związku z wystąpieniem zdarzeń opisanych w stanie faktycznym w pkt 1-12.

Jak już wyżej wskazano art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

W przedmiotowej sprawie działalność Spółki – jak wskazał Wnioskodawca – obejmuje działania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej opodatkowane podatkiem VAT. Z powyższego wynika, że nie prowadzi ona działalności „innej niż działalność gospodarcza”. W konsekwencji wszystkie opisane przez Spółkę przychody tj. odszkodowania z tytułu utraconych przez przewoźnika przesyłek lub ich uszkodzenia, odszkodowania z tytułu szkód komunikacyjnych, odszkodowania z tytułu utraconych należności, zwrot z polisy za bezszkodowość, zwrot z tytułu kradzieży dokonanej przez byłego pracownika, zwrot kosztów windykacyjnych od ubezpieczyciela, odsetki od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, odsetki należne za zwłokę w zapłacie zobowiązań należnych z tytułu wykonanych przez Spółkę usług/dostaw, dywidendy bądź udział w zyskach otrzymane od zagranicznych spółek, w których Spółka posiada akcje/udziały, dywidendy bądź udział w zyskach otrzymane od spółek krajowych, w których Spółka posiada akcje/udziały, dotacje celowe z Unii Europejskiej na ogólną działalność Spółki, które Wnioskodawca traktuje jako niemające bezpośredniego wpływu na cenę, należności otrzymane wskutek sprzedaży wierzytelności własnych, związane są z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Wobec tego, skoro opisane powyżej zdarzenia gospodarcze skutkujące otrzymaniem określonego rodzaju świadczeń związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, to mieszczą się one w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą”, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem należy uznać, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), w którym wskazano, że działalność Spółki obejmuje działania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej opodatkowane podatkiem VAT. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, Organ jest zobowiązany do dokonania oceny własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast stanowisko w części zawierającej odniesienie do interpretacji wydanych dla innych wnioskodawców, chociażby w podobnych sprawach, nie może być przedmiotem oceny Organu upoważnionego do wydawania interpretacji. Powołane przez Wnioskodawcę interpretacje przepisów prawa podatkowego zostały wydane w indywidualnych sprawach, w konkretnych stanach faktycznych i w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.