INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 07 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura 24 listopada 2011r.), uzupełnionym w dniu 16 lutego 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy dzierżawa gospodarstwa rolnego pod uprawę wierzby energetycznej, topoli energetycznej i innych zasadzeń, które następnie będą przerabiane na opał stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy dzierżawa gospodarstwa rolnego pod uprawę wierzby energetycznej, topoli energetycznej i innych zasadzeń, które następnie będą przerabiane na opał stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 10 lutego 2012r. Znak: IBPBII/2/415-1317/11/AK wezwano do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. Biura w dniu 16 lutego 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Oddał w dzierżawę łącznie 249 ha, które zgodnie z umową „dzierżawca będzie wykorzystywał dzierżawione tereny do uprawy roślinnej (m.in. wierzba energetyczna)”. Na gruntach tych będzie prowadzona po prostu uprawa wierzby energetycznej, topoli energetycznej lub podobnych zasadzeń. Zasadzenia te raz do roku lub raz na dwa lata będą ścinane na odpowiednią wysokość. Produkty po ścięciu dzierżawca będzie przerabiał na tzw. pallety lub brykiety. Są one używane w energetyce jako opał

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dzierżawa części gospodarstwa rolnego na cele rolnicze nie stanowi źródła przychodu, a w związku z tym przychody te nie są opodatkowane podatkiem dochodowym.

W art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została zdefiniowana działalność rolnicza. Określono w niej, że jest to działalność polegająca na wytworzeniu produktów roślinnych z własnych upraw.

Na gruntach dzierżawionych prowadzona będzie działalność polegająca na wytworzeniu produkcji roślinnej, czyli uprawa wierzby energetycznej, topoli energetycznej lub innych podobnych zasadzeń. To co dzierżawca będzie robił na tych gruntach jest działalnością rolniczą, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dopiero po zbiorze, czyli ścięciu zasadzeń będą one dalej przerabiane. Ale to nie zmienia stanu faktycznego, że tereny dzierżawione są używane do wytwarzania produktów roślinnych z własnych upraw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dzierżawa części gospodarstwa rolnego w tym w wyżej przedstawionym przypadku zalicza się do przychodów opodatkowanych zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, dzierżawa części gospodarstwa rolnego w przedstawionej sytuacji nie zalicza się do przychodów opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera dla własnych potrzeb definicji pojęcia „gospodarstwa rolnego”, lecz odsyła w tym zakresie poprzez postanowienia art. 2 ust. 4 do definicji gospodarstwa rolnego zawartej w ustawie o podatku rolnym. W myśl bowiem art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984r. o podatku rolnym (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 136 poz. 969 ze zm.) za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Gospodarstwem rolnym, w rozumieniu przepisów o podatku rolnym są więc wyłącznie wymienione wyżej grunty o powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, będące własnością lub znajdujące się w posiadaniu określonego podmiotu.

Natomiast definicja działalności rolniczej dla potrzeb powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została zawarta przez ustawodawcę w art. 2 ust. 2 ww. ustawy. W myśl tej definicji działalnością rolniczą jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

– licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Powyższe oznacza, że wszelkie produkty działalności rolniczej powstawać mają wyłącznie na skutek działania normalnych biologicznych procesów wzrostu.

Przenosząc zatem powyższe na grunt art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że jeśli przedmiotem dzierżawy jest gospodarstwo rolne lub jego składniki (grunty), które wykorzystane będą przez dzierżawcę na cele rolnicze polegające m.in. na wytwarzaniu produktów roślinnych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw i składniki te nie będą stanowiły majątku związanego z działalnością gospodarczą, to przychody uzyskane z tego tytułu nie stanowią przychodów ze źródła określonego wyżej wymienionym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy, a jako niewymienione w pozostałych źródłach przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak zostało wskazane w zdarzeniu przedstawionym we wniosku wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Oddał w dzierżawę grunty o łącznej powierzchni 249 ha, które zgodnie z umową dzierżawca będzie wykorzystywał do uprawy roślinnej – wierzby energetycznej, topoli energetycznej lub podobnych zasadzeń.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż tego rodzaju działalność, czyli uprawa wierzby energetycznej, topoli energetycznej lub podobnych zasadzeń zgodnie z cytowanym art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi działalność rolniczą. Oznacza to zarazem, że dochód uzyskiwany tytułem czynszu dzierżawnego gruntów na ww. cele rolnicze co do zasady nie będzie stanowił źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie wątpliwość budzi natomiast kwestia tego jaki wpływ przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów ma fakt, iż ww. zasadzenia raz do roku lub raz na dwa lata będą ścinane na odpowiednią wysokość, a następnie dzierżawca będzie przerabiał je na tzw. pallety lub brykiety, które są używane w energetyce jako opał.

Zauważyć zatem należy, że aby przychód m.in. z dzierżawy nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem dzierżawy musi być gospodarstwo rolne lub jego składniki (nie związane z działalnością gospodarczą) i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze. Przy czym ustawodawca nie zastrzega, że uzyskanych z tej działalności rolniczej – w stanie nieprzetworzonym (naturalnym), produktów roślinnych dzierżawca nie może następnie przetwarzać (przerabiać), w konsekwencji czego powstaną inne produkty, które przeznaczone będą np. do sprzedaży.

Mając zatem na uwadze informacje zawarte we wniosku oraz przytoczone wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż dochód uzyskiwany przez wnioskodawcę tytułem czynszu dzierżawnego w związku z dzierżawą gruntów o łącznej powierzchni 249 ha, w sytuacji, gdy przedmiotowe grunty będą wydzierżawiane na cele rolnicze – a więc faktycznie będzie na nich prowadzona uprawa wierzby energetycznej, topoli energetycznej lub podobnych zasadzeń, jako nie stanowiący źródła przychodów nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od faktu, iż ww. zasadzenia raz do roku lub raz na dwa lata będą ścinane na odpowiednią wysokość, a następnie dzierżawca będzie przerabiał je na tzw. pallety lub brykiety używane w energetyce jako opał.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.