Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-109/16-2/KP
z 22 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży (zamiany) wieczystego użytkowania gruntu oznaczonego symbolem ZP4 (zieleń urządzona) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży (zamiany) wieczystego użytkowania gruntu oznaczonego symbolem ZP4 (zieleń urządzona).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia zamierza dokonać wymiany swojego gruntu z gruntem należącym do Miasta. Umowa zamiany nastąpiłaby w jednym akcie notarialnym. Nieruchomość gruntowa Spółdzielni będąca przedmiotem transakcji jest w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni do dnia 3 marca 2088 roku, nieruchomość ta stanowi działkę gruntu o numerze ewidencyjnym 3/232, w obrębie ewidencyjnym..., o powierzchni 1595 metrów kwadratowych.

Zgodnie z umową wieczystego użytkowania działka ta jest przeznaczona pod zabudowę mieszkalną. Użytkowanie wieczyste przedmiotowej nieruchomości Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła na podstawie umowy użytkowania wieczystego sporządzonej dnia 3 marca 1989 roku.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej według stanu na dzień 25 listopada 2015 roku działka gruntu będąca przedmiotem sprzedaży stanowi inne tereny zabudowane Bi, o powierzchni 0,1595 ha.

Zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu osiedla X., zgodnie z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu osiedla X., zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta z dnia 26 października 2006 roku, opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 16 listopada 2006 roku, działka gruntu, z obrębu..., znajduje się na obszarze jednostki terenowej oznaczonej na rysunku planu symbolem ZP4 o przeznaczeniu pod zieleń publiczną. Zgodnie z par. 149 planu zagospodarowania przestrzennego dla działki oznaczonej na planie symbolem ZP4 ustala się przeznaczenie podstawowe jednostki terenowej - zieleń publiczna - oznacza tereny zieleni urządzonej ogólnodostępnej o charakterze rekreacyjnym - parki, skwery, zieleńce oraz ciągi zieleni, w tym tereny pokryte roślinnością naturalną bądź urządzoną, występującą wzdłuż cieków wodnych, z wyłączeniem zieleni osiedlowej i pasów zieleni w obrębie terenów komunikacji. Plan przewiduje iż można na tym terenie wybudować posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej oraz obiekty służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na sprzedaż (w ramach umowy zamiany) posiadanego przez Spółdzielnię gruntu będzie można wystawić fakturę z podatkiem VAT, czy też fakturę bez podatku VAT ze stawką zwolnioną?

Zdaniem Wnioskodawcy: nie będzie można wystawić faktury z 23% podatkiem VAT w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości, ponieważ sprzedaż ta będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym to przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z definicją terenów budowlanych określoną w art. 2 pkt 33 ustawy o podatku VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Podatnik stoi na stanowisku, iż pomimo określenia w umowie wieczystego użytkowania przeznaczenia gruntu pod zabudowę mieszkalną, a także w wypisie rejestrów gruntów - inne tereny zabudowane. Najistotniejsze jest określenie przeznaczenia działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, o jakim to planie bezpośrednio wspomina ustawa o podatku VAT. Nie jest zatem istotny faktyczny i aktualny sposób wykorzystania danego gruntu, nie ma znaczenia też subiektywne przekonanie i zamiar sprzedawcy lub nabywcy takiego terenu. Na gruncie ustawy o VAT o przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę decydują bowiem w pierwszej kolejności zapisy zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (tj. w akcie prawa miejscowego powszechnie obowiązującego na obszarze działania organu, który ustanowił to prawo), a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy (tj. akt indywidualny prawa administracyjnego wydany dla konkretnego inwestora).

Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym nieruchomość gruntowa będąca przedmiotem sprzedaży - zamiany jest określona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako zieleń publiczna co oznacza, iż nie spełnia kryteriów do uznania tego gruntu za teren przeznaczony pod zabudowę i tym samym sprzedaż opisanego w interpretacji gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT ze stawką 23% natomiast sprzedaż ta będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z pózn. zm.), zwanej dalej ustawa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z pózn. zm.), rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 233 Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości (art. 237 ww. ustawy).

Powyższe przepisy wskazują, że rozporządzając swoim prawem, użytkownik wieczysty może przenieść użytkowanie wieczyste na inną osobę. Do przeniesienia użytkowania wieczystego stosowane są przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Przy czym przez przeniesienie prawa użytkowania wieczystego należy rozumieć przejście tego prawa na podstawie umowy (m.in. zamiany, sprzedaży, darowizny).

W myśl art. 603 Kodeksu cywilnego, przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na druga stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycje odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Rożnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Zatem grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż (zamiana) stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stanowi również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, co znajduje potwierdzenie w treści powołanego wyżej art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług określona jest w art. 41 ust. 1 ustawy i wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Treść powyższego artykułu jest zgodna z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen z którego wynika, że teren budowlany oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Należy w tym miejscu nawiązać do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.), który określa:

• zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
  
• zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy.
  
  

Natomiast art. 4 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

O przeznaczeniu terenu decydują więc akty prawa miejscowego – miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy.

Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonych pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać wymiany swojego gruntu z gruntem należącym do Miasta. Umowa zamiany nastąpiłaby w jednym akcie notarialnym. Nieruchomość gruntowa Spółdzielni będąca przedmiotem transakcji jest w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni do dnia 3 marca 2088 roku. Zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu osiedla X., zgodnie z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu osiedla X.: przedmiotowa działek znajduje się na obszarze jednostki terenowej oznaczonej na rysunku planu symbolem ZP4 o przeznaczeniu pod zieleń publiczną. Zgodnie z par. 149 planu zagospodarowania przestrzennego dla działki oznaczonej na planie symbolem ZP4 ustala się przeznaczenie podstawowe jednostki terenowej - zieleń publiczna - oznacza tereny zieleni urządzonej ogólnodostępnej o charakterze rekreacyjnym - parki, skwery, zieleńce oraz ciągi zieleni, w tym tereny pokryte roślinnością naturalną bądź urządzoną, występującą wzdłuż cieków wodnych, z wyłączeniem zieleni osiedlowej i pasów zieleni w obrębie terenów komunikacji. Plan przewiduje iż można na tym terenie wybudować posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej oraz obiekty służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy sprzedaż (zamiana) przedmiotowej działki podlega opodatkowaniu stawką VAT 23% czy też korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii wskazać należy, że grunty niezabudowane podlegają zwolnieniu z VAT w przypadku gdy nie stanowią terenów budowlanych. Natomiast tereny budowlane – stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy – to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego grunt będący przedmiotem sprzedaży (zamiany), znajduje się na obszarze jednostki terenowej oznaczonej symbolem ZP4 o przeznaczeniu pod zieleń publiczną. Przy czym zieleń publiczna oznacza tereny zieleni urządzonej ogólnodostępnej o charakterze rekreacyjnym - parki, skwery, zieleńce oraz ciągi zieleni, w tym tereny pokryte roślinnością naturalną bądź urządzoną, występującą wzdłuż cieków wodnych, z wyłączeniem zieleni osiedlowej i pasów zieleni w obrębie terenów komunikacji. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że plan przewiduje, iż można na tym terenie wybudować posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej oraz obiekty służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku.

Zatem w ocenie tut. Organu nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że tereny o przeznaczeniu pod zieleń publiczną określane jako tereny zieleni urządzonej oznaczone symbolem ZP4 nie spełniają kryteriów do uznania ich za tereny przeznaczone pod zabudowę. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego istnieje możliwość wybudowania na przedmiotowym gruncie posągów, wodotrysków i innych obiektów architektury ogrodowej oraz obiektów służących rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku. Tym samym mając na uwadze, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza na działce mającej być przedmiotem dostawy wybudowania posągów, wodotrysków i innych obiektów architektury ogrodowej należy stwierdzić, że działka ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem jest terenem budowlanym.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że sprzedaż (zamiana) przedmiotowego gruntu nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak bowiem wyżej stwierdzono grunt mający być przedmiotem dostawy dla celów podatku VAT traktowany jest jako teren niezabudowany, który stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, gdyż zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczony pod zabudowę.

Wskazać w tym miejscu należy, że skoro nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany) to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: „Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).”

Jak wynika z wniosku Zainteresowany nabył użytkowanie wieczyste przedmiotowej nieruchomości na podstawie umowy użytkowania wieczystego sporządzonego dnia 3 marca 1989 r.

Zatem mając na uwadze powołane orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie został spełniony warunek dotyczący braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przez Wnioskodawcę. Wskazać należy, że podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Zatem w momencie nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę nie występował podatek od towarów i usług. Tym samym w takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości lub, że takie prawo mu nie przysługiwało, ponieważ z uwagi na brak danego podatku dostawa nie mogła być nim obciążona. Zauważyć należy, że nie można uznać, iż skoro danego podatku w momencie nabycia nieruchomości nie było to Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do jego odliczenia.

Mając na uwadze powyższe w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Nie można bowiem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w momencie nabycia przedmiotowego gruntu w 1989 r., skoro dostawa nie mogła być objęta tym podatkiem, gdyż w tym okresie podatek VAT nie występował. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji dostawa (zamiana) przedmiotowego gruntu będzie podlegał opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym sprzedaż (w ramach umowy zamiany) przedmiotowego gruntu Spółdzielnia winna wystawić fakturę z podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.