Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-202/16-3/MS1
z 8 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 23 lutego 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 3 marca 2016 r. (data nadania 4 marca 2016 r., data wpływu 26 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej środków przeznaczonych na spłatę kredytu,
• prawidłowe - w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Pismem z dnia 3 marca 2016 r. (data nadania 4 marca 2016 r., data wpływu 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2013 r. zmarła żona Wnioskodawcy. Z chwilą śmierci, a później na podstawie postanowienia Sądu, Wnioskodawca nabył w spadku po żonie lokal mieszkalny (zakupiony w 2005 r. przez żonę – będącą w chwili zakupu panną). W 2013 r. Wnioskodawca przystąpił do kredytu hipotecznego, który spłacał razem z żoną, a po jej śmierci kontynuował spłatę sam. Po śmierci żony stał się jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego.

W lipcu 2015 r. Wnioskodawca zawarł drugi związek małżeński. W grudniu 2015 r. Wnioskodawca sprzedał ww. lokal mieszkalny będący majątkiem własnym i spłacił kredyt hipoteczny zaciągnięty w 2005 r. na jego zakup. Po sprzedaży lokalu mieszkalnego i spłacie kredytu pozostała określona kwota pieniędzy.

Druga żona Wnioskodawcy jest właścicielem lokalu mieszkalnego zakupionego w 2011 r. na kredyt hipoteczny. Wnioskodawca mieszka w nim razem z drugą żoną, oboje są tam zameldowani i oboje ponoszą koszty związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego. Najpóźniej w marcu 2016 r. Wnioskodawca stanie się współwłaścicielem lokalu mieszkalnego swojej drugiej żony (na podstawie aktu notarialnego – sprawa jest w trakcie załatwiania). W styczniu i lutym 2016 r. Wnioskodawca z drugą żoną przeprowadzili w tym lokalu mieszkalnym remont, który został sfinansowany ze środków finansowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca z drugą żoną zamierzają kolejne remonty i modernizacje tego lokalu mieszkalnego przeprowadzić w ciągu kolejnych dwóch lat i sfinansować je także ze środków finansowych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości wydatkowany na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na sprzedany lokal mieszkalny oraz wydatki na remont lokalu mieszkalnego, którego współwłaścicielem stanie się w 2016 r., korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zarówno spłata kredytu hipotecznego ciążącego na sprzedanej nieruchomości, jak i wydatki na remont lokalu mieszkalnego, którego współwłaścicielem Wnioskodawca stanie się w 2016 r. korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe zwolnione z podatku od sprzedaży lokalu mieszkalnego uważa się wydatki poniesione w ciągu dwóch lat na „... remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.”

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że fakt zameldowania w grudniu 2015 r. w lokalu mieszkalnym Jego drugiej żony oraz zostanie współwłaścicielem lokalu mieszkalnego w marcu 2016 r., upoważnia Go do zaliczenia kosztów związanych z remontem tego lokalu mieszkalnego, poniesionych zarówno w styczniu i lutym 2016 r. (udokumentowanych fakturami na nazwisko Wnioskodawcy), a także w kolejnych 2 latach po sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawcy, jako kosztów i wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe i zwalnia Wnioskodawcę z zapłacenia podatku.

Powyższe stanowisko dotyczące możliwości zaliczenia kosztów remontu w styczniu i lutym 2016 r., a więc po sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawcy, a przed ustanowieniem współwłasności na rzecz osoby Wnioskodawcy w marcu 2016 r., zostało Wnioskodawcy potwierdzone podczas rozmowy telefonicznej z konsultantem Krajowej Informacji Podatkowej w dniu 18 stycznia 2016 r.

Lokal mieszkalny, będący przedmiotem sprzedaży w 2015, który stał się własnością Wnioskodawcy na podstawie postanowienia sądu ze stycznia 2014 r. było obciążone kredytem, który w 2005 r. zaciągnęła pierwsza żona Wnioskodawcy, jako panna. W 2009 roku Wnioskodawca zawarł związek małżeński z pierwszą żoną, w kwietniu 2013 roku, a więc przed śmiercią żony Wnioskodawca przystąpił do ww. kredytu, podpisał aneks bankowy do umowy na równi z dotychczasowym kredytobiorcą zrównany prawami i obowiązkami. Zgodnie z prawem bankowym przystępujący do długu nie odpowiada za niego jak za cudze zobowiązanie (jak poręczyciel), lecz jak za własne, co jest jednoznaczne z zaciągnięciem zobowiązań finansowych a więc zaciągnięciem kredytu.

Wnioskodawca podpisał aneks do zawartej wcześniej umowy kredytu mieszkaniowego, w którym występuje jako kredytobiorca oraz podpisał umowę przystąpienia do długu.W momencie przystąpienia do długu osoba trzecia ponosi solidarną odpowiedzialność wobec banku wraz z pierwotnym dłużnikiem. Kredyt został zatem przez Wnioskodawcę zaciągnięty na jego własne cele mieszkaniowe przed dniem zbycia nieruchomości.

Do chwili śmierci żony Wnioskodawca spłacał razem z nią kredyt a od czerwca 2013 roku (po śmierci żony) faktycznie sam spłacał zaciągnięty kredyt, w celu zaspokojenia swoich własnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż był zameldowany w ww. lokalu mieszkalnym do chwili sprzedaży i wykorzystywał je dla własnych celów, ponosząc realny ciężar ekonomiczny w postaci rat kredytowych, co może być rozumiane jako określone w ustawie podatkowej pojęcie „zaciągnięcia zobowiązania kredytowego”. Wobec braku definicji „zaciągnięcia zobowiązania” w ustawach podatkowych, należy odwołać się do prawa cywilnego. Zgodnie z art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika spełnienia świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Czynność prawna dokonana przez Wnioskodawcę w postaci przystąpienia do kredytu wypełnia elementy konstrukcyjne „zaciągnięcia zobowiązania”.

Kredyt hipoteczny nie stał się zobowiązaniem spadkowym, ale zobowiązaniem przed nabyciem spadku i przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości a więc podlega zwolnieniu podatkowemu zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią ww. artykułu spłata kredytu może być uznana za wydatek na cele mieszkaniowe w sytuacji, gdy zaciągnął go podatnik, który domaga się zwolnienia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
  
• zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2005 r. pierwsza żona Wnioskodawcy zakupiła lokal mieszkalny (będąc w chwili zakupu panną). W 2013 r. żona Wnioskodawcy zmarła. Wnioskodawca w grudniu 2015 r. sprzedał przedmiotowy lokal mieszkalny.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej.

Zgodnie z art. 922 ustawy Kodeks cywilny, spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Spadkobierca może przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić (art. 1012 Kodeksu). Spadkobierca, który spadek odrzucił zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku (art. 1020 Kodeksu). Przy dziedziczeniu ustawowym w miejsce spadkobiercy, który spadek odrzucił wstępują jego zstępni, a jeżeli zstępnych nie ma spadek przechodzi na spadkobierców powołanych do dziedziczenia w dalszej kolejności.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że datą nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego jest data śmierci małżonki Wnioskodawcy, tj. czerwiec 2013 r. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy liczyć od końca roku 2013 r., wobec czego upływa on z końcem 2018 roku.

W wyniku powyższego stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego w 2015 r., nabytego w spadku po zmarłej żonie, która nastąpiła przed upływem pięciu lat od daty ich nabycia, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Przy czym, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
   
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części,

przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Ponadto należy wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek osobisty przeznaczone na dokonany już w styczniu i lutym 2016 r. remont lokalu mieszkalnego, którego współwłaścicielem zostanie w 2016 r., a do tego momentu przedmiotowy lokal należy do majątku odrębnego drugiej żony Wnioskodawcy, będą korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zgodnie z powołanym powyżej art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego opiekuńczego - oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak wynika z art. 33 pkt 2 Kodeksu - do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

W świetle powyższego przepisu w sytuacji, gdy przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego majątek odrębny Wnioskodawcy, zostanie wydatkowany na remont innego lokalu mieszkalnego, objętego współwłasnością małżeńską, to przychód ten może w całości korzystać ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak podkreślić, że samo wydatkowanie środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na remont innego lokalu mieszkalnego, celem realizacji własnych celów mieszkaniowych - bez zaistnienia faktu jego nabycia na własność w ustawowym terminie - nie przesądza o prawie do zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne jest bowiem zarówno wydatkowanie środków, jak i podpisanie aktu notarialnego przenoszącego własność, sporządzonego nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży lokalu mieszkalnego w 2015 r., zatem wydatkowanie środków uzyskanych z tej sprzedaży na remont innego lokalu oraz nabycie udziału we własności lokalu mieszkalnego musi nastąpić do 31 grudnia 2017 r.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że nabyty w 2013 r. lokal mieszkalny, stanowiący majątek osobisty Wnioskodawcy został sprzedany w 2015 r. Środki uzyskane ze sprzedaży tego lokalu, Wnioskodawca wydatkował w styczniu i lutym 2016 r. na remont lokalu mieszkalnego, który w tym czasie należał do majątku odrębnego drugiej żony. Umowa w formie aktu notarialnego, na mocy której Wnioskodawca zostanie współwłaścicielem, ma zostać zawarta w 2016 r., tj. przed terminem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, jeżeli faktycznie Wnioskodawca stał się/stanie się współwłaścicielem lokalu mieszkalnego drugiej żony w 2016 r., to wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego jego majątek odrębny, w okresie dwóch lat licząc od końca roku, w którym został uzyskany, na remont tego lokalu mieszkalnego, także przed datą uzyskania prawa własności do tego lokalu, spełni warunki do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko potwierdza ugruntowana linia orzecznicza sądów administracyjnych, np.: wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 2013 r. sygn. akt II FSK 2418/11, wyrok NSA z dnia26 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 3015/11. W wyroku z dnia 6 sierpnia 2013 r. Sąd wskazał, że „(...) "Nabycie”, o którym mowa w ust. 25 lit. a)-c) art. 21 u.p.d.o.f. oznacza uzyskanie na własność wymienionych w tym przepisie nieruchomości. W przypadku nieruchomości normodawca zastrzegł obowiązek dochowania formy aktu notarialnego (art. 158 k.c.). Czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna (art. 73 § 2 zd. 1 k.c.). Tak więc, dopiero z chwilą zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości w przewidzianej prawem formie (akt notarialny) podatnik nabywa nieruchomość (...).”

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy, że wydatki poniesione na remont lokalu mieszkalnego, którego współwłaścicielem stanie się w 2016 r., korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prawidłowe.

Przechodząc natomiast do możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży przeznaczonego na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez pierwszą żonę należy stwierdzić, co następuje.

Powołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania, ma charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Treść art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) wskazuje natomiast, że wydatkami uprawniającymi do przedmiotowego zwolnienia jest spłata kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1.

Spłacony kredyt nie ma być więc jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt – co wynika literalnie z powołanego przepisu – zaciągnięty przez podatnika na jego własne cele mieszkaniowe, które obejmują m.in. nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie.

Podatnikiem jest zaś osoba, u której powstał z tytułu sprzedaży nieruchomości obowiązek podatkowy.

Tymczasem, w przedmiotowej sprawie nabywcą lokalu mieszkalnego, na zakup którego został zaciągnięty kredyt mieszkaniowy w 2005 r. była pierwsza żona Wnioskodawcy (w momencie zaciągania kredytu panna). Wnioskodawca nie jest więc osobą, która ten kredyt zaciągnęła na nabycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego tylko osobą, która przystąpiła do kredytu pierwszej żony na podstawie aneksu do umowy kredytowej. Przedmiotowy lokal Wnioskodawca otrzymał w czerwcu 2013 r. w drodze spadkobrania po pierwszej zonie. Przystąpienie do długu absolutnie w żadnym stopniu nie zmieniło celu, na jaki zawierana była umowa kredytowa.

Zatem, przedstawiony we wniosku sposób wydatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na spłatę kredytu nie wypełnia dyspozycji realizacji własnego celu mieszkaniowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy bowiem podkreślić, że wydatki aby były zwolnione z opodatkowania, powinny być poniesione na własne cele mieszkaniowe przez podatnika.

W związku z powyższym przeznaczenie przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w 2013 r. na spłatę kredytu zaciągniętego w 2005 r. przez przyszłą żonę Wnioskodawcy, do którego Wnioskodawca przystąpił w 2013 r., nie stanowi wydatku na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie uprawnia do zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Reasumując przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży w 2015 r. lokalu mieszkalnego nabytego w 2013 w spadku po pierwszej żonie, przeznaczony na spłatę kredytu zaciągniętego przez pierwszą żonę na przedmiotowy lokal, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Natomiast przychód ten, w części przeznaczonej na remont lokalu mieszkalnego, którego współwłaścicielem stanie się w 2016 r. (najpóźniej do 31 grudnia 2017 r.), korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.