Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-184/16-2/KF
z 26 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2016 r. (data wpływu 24 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży przewodnika własnego autorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży przewodnika własnego autorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest grafikiem komputerowym, na co dzień pracuje na podstawie umowy o pracę. Pracodawca w związku z zatrudnieniem Zainteresowanego odprowadza składki ZUS oraz zaliczki na podatek dochodowy. Realizując swoje zainteresowania z okazji lecia X Wnioskodawca planuje wydać przewodnik – książkę – utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Przewodnik zawierać będzie opis ciekawych tras spacerowych oraz grafiki autorstwa Wnioskodawcy. Opis tras spacerowych sporządzony zostanie w języku polskim i języku angielskim. Ponieważ Wnioskodawca nie posiada wiedzy specjalistycznej w tym zakresie, planuje zlecić osobom trzecim korektę oraz tłumaczenie tekstu na język angielski. W tym celu zamierza zawrzeć umowy o dzieło z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Przewodnik Wnioskodawca zamierza wydać oraz rozprowadzić jako osoba prywatna – bez pomocy ze strony żadnego z wydawnictw. Wydany przewodnik Zainteresowany planuje rozprowadzić samodzielnie oraz za pośrednictwem domów wczasowych, sanatoriów, kiosków ruchu oraz miejsc, które na mapie spacerowej będą oznaczone jako warte odwiedzenia.

Wnioskodawca planuje wydanie 2.000-3.000 egzemplarzy przewodnika w zależności od kosztu wydania jednego egzemplarza. Łączny koszt wydania dzieła Wnioskodawca szacuje na kwotę około 20.000,00 zł. Koszt ten Wnioskodawca pokryje w całości z własnych środków.

Niestety Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć w jakim czasie nastąpi sprzedaż wszystkich egzemplarzy – może trwać ona kilka lub kilkanaście miesięcy. Sprzedaż poszczególnych egzemplarzy z pewnością będzie następować w sposób nieregularny.

Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej, zarówno w zakresie tworzenia dzieł literackich, jak i ich wydawania. W przyszłości nie planuje wydania kolejnych dzieł literackich. Na chwilę obecną nie planuje kolejnych wydań, choć w przypadku znacznego zainteresowania ze strony odbiorców Wnioskodawca nie wyklucza wznowienia druku przewodnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż wydanej przez Wnioskodawcę książki należy potraktować jako działalność gospodarczą w świetle art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. W jaki sposób należy opodatkować sprzedaż przewodnika własnego autorstwa, tj. w jakiej wysokości i w jakim terminie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, aktywność jakiej podejmie się Wnioskodawca w związku z wydaniem i sprzedażą przewodnika nie jest działalnością gospodarczą w świetle art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku (Dz. U. Nr 80, poz. 350) stanowi, że: „Działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

• wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
• polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegająca na wykorzystywania rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9”.

Jak wynika z powyższego, podstawą uznania aktywności Wnioskodawcy za prowadzenie działalności gospodarczej jest jednoczesne spełnienie trzech warunków, tj. zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. A contrario brak którejkolwiek z nich dyskwalifikuje daną aktywność jako działalność gospodarczą.

Wnioskodawca na co dzień nie zajmuje się działalnością wydawniczą ani literacką, ale pracuje na podstawie umowy o pracę jako grafik komputerowy. Stworzenie przez Wnioskodawcę przewodnika jest wynikiem realizacji Jego zainteresowań, związane jest z obchodami lecia założenia X, ma zatem jedynie charakter incydentalny. Podkreślenia wymaga także, że Wnioskodawca nie ma zamiaru kontynuowania swej działalności w przyszłości. Sama sprzedaż wydanego przez Wnioskodawcę przewodnika będzie rozciągnięta w czasie, bowiem Zainteresowany nie jest w stanie przewidzieć w jakim czasie ona nastąpi. Będzie ona z całą pewnością sprzedażą nieregularną, bowiem będzie ona następować bez wpływu Wnioskodawcy. Mając powyższe na uwadze, aktywności Wnioskodawcy z pewnością należy odmówić waloru ciągłości.

W kwestii zorganizowania podkreślić należy, że sama dystrybucja wydanego przez Wnioskodawcę przewodnika, odbywać się będzie przez Zainteresowanego samodzielnie oraz w kilku miejscach zlokalizowanych jedynie na terenie X, co wskazuje jednoznacznie na jej ograniczony zasięg. W celu jego sprzedaży Wnioskodawca nie zamierza współpracować z żadnym wydawnictwem zajmującym się dystrybucją książek w sposób profesjonalny. Powyższe prowadzi do przekonania, że sprzedaży tej należy odmówić także waloru zorganizowania.

Z ostrożności nawet uznając aktywność Wnioskodawcy za zorganizowaną, a odmawiając jej waloru ciągłości należy uznać, że działalność prowadzona przez Zainteresowanego nie będzie działalnością gospodarczą z uwagi na konieczność jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wyrażonych w treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w przedmiotowej sprawie z całą pewnością nie ma miejsca.

Punktem wyjścia dla dalszych rozważań jest uznanie, że przychód uzyskany z tytułu sprzedaży własnej książki należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych (art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z treścią art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów (…). Odrębnymi przepisami, do których odwołuje się ustawodawca w treści art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są z całą pewnością zapisy ustawy z dnia 04 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 wskazanej powyżej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Co do zasady, z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich, co do których przysługuje im wyłączność, przychody z korzystania z nich i rozporządzania nimi występują jedynie wówczas, gdy przedmiot praw majątkowych ma charakter utworu i jednocześnie osiągnięty przychód ma bezpośredni związek z korzystaniem bądź rozporządzaniem prawami autorskimi przysługującymi twórcy.

Mając na uwadze powyższe, z całą stanowczością należy stwierdzić, że przychody ze sprzedaży przewodnika należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych określonych w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, że stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nr ITPB1/4511-818/15/WM wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Przechodząc dalej do kwestii rozliczenia podatku wskazać należy, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wskazanych w art. 23 ustawy.

Do przychodów z praw majątkowych zastosowanie mają ogólne reguły powstania przychodów określone w art. 11 ustawy. Przychody te powstają więc z chwilą faktycznego otrzymania pieniędzy lub wartości pieniężnych wypłacanych tytułem wynagrodzenia za przeniesienie czy też możliwość korzystania z tych praw.

W przypadku praw majątkowych w postaci praw autorskich i praw własności przemysłowej stosuje się koszty ustawowe w wysokości 50% (art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W skali roku łączne koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, który obecnie wynosi 85 528 zł. Oznacza to, że koszt uzyskania przychodów w wysokości ich 50% nie może przekroczyć 42 764 zł w skali roku podatkowego.

Jednocześnie w przypadku, gdyby Wnioskodawca był w stanie udowodnić poniesienie kosztów uzyskania przychodów w wysokości wyższej niż 50% przychodu, koszty uzyskania przychodu przyjmuje się w wysokości faktycznie poniesionej. Warunkiem skorzystania z powyższej możliwości jest posiadanie dokumentów takich jak faktury, rachunki i inne dowody dokumentujące wydatki.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego z tytułu osiągnięcia dochodu z tytułu praw majątkowych.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego (PIT-36) US według miejsca zamieszkania – na zasadach ogólnych, tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Do tego dnia obowiązany jest także zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych. Dochód z tego źródła podlega kumulacji z dochodami z innych źródeł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca wymienia:

• pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3)
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe (art. 10 ust. 1 pkt 7).
  
  

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Aby zatem określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność ma charakter zarobkowy wówczas, gdy jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Definicja działalności gospodarczej wymaga również, aby działalność taka wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania, powtarzania określonego zespołu konkretnych działań o charakterze incydentalnym i sporadycznym.

Wśród źródeł przychodów wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia się również prawa majątkowe.

Stosownie do treści art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w powyższym artykule są m.in. przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Tut. Organ zauważa, że przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki:

• po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu,
• po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi.
  
  

Wskazać należy, że zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych. W związku z powyższym, przychody ze sprzedaży dzieł wykonanych przez autorów, należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca realizując swoje zainteresowania planuje wydać przewodnik – książkę – utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Przewodnik zawierać będzie opis ciekawych tras spacerowych oraz grafiki autorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje wydanie 2.000-3.000 egzemplarzy przewodnika; koszt wydania pokryje w całości z własnych środków. Wydany przewodnik Zainteresowany będzie rozprowadzać samodzielnie, bez pomocy ze strony żadnego z wydawnictw. Sprzedaż poszczególnych egzemplarzy będzie następować w sposób nieregularny. W przyszłości Wnioskodawca nie planuje wydania kolejnych dzieł literackich. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi, ani nie prowadził działalności gospodarczej, zarówno w zakresie tworzenia dzieł literackich, jak i ich wydawania.

Mając na uwadze przywołane regulacje prawne, należy stwierdzić, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe pozwala przyjąć, że planowana sprzedaż przewodnika własnego autorstwa nie nosi znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie spełnia ona wszystkich przesłanek zawartej w tym przepisie definicji. Jak bowiem wskazano dla uznania określonej aktywności za pozarolniczą działalność gospodarczą konieczne jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie co prawda odpłatnie sprzedawał przewodnik własnego autorstwa, niewątpliwie we własnym imieniu i na własny rachunek, jednakże sprzedaż ta nie będzie odbywać się w sposób zorganizowany i ciągły (powtarzalny i stały), lecz będzie nieregularna (rozciągnięta w czasie).

Zatem, skoro sprzedaż przewodnika własnego autorstwa nie będzie spełniać przesłanek pozwalających uznać ją za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody uzyskane przez Wnioskodawcę ze sprzedaży tego przewodnika należy zakwalifikować do przychodów ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ww. ustawy, tj. do przychodów z praw majątkowych.

Odnosząc się natomiast do sposobu rozliczenia wskazanych wyżej przychodów ze sprzedaży przewodnika własnego autorstwa tut. Organ wskazuje, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednakże zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 powoływanej ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym z art. 22 ust. 9a cyt. ustawy wynika, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ww. ustawy).

Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

Należy zauważyć, że o zastosowaniu podwyższonych, tj. 50%, kosztów uzyskania przychodu decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu z tytułu wykonania czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Z wniosku wynika, że przewodnik (książka), który planuje wydać Wnioskodawca będzie stanowić utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Zatem w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym do osiągniętych przychodów ze sprzedaży przewodnika własnego autorstwa Wnioskodawca będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, przy czym koszty te nie będą mogły przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują obowiązku odprowadzania zaliczek przez podatnika w trakcie roku podatkowego z tytułu osiągnięcia dochodu ze źródła określonego w art. 18 tej ustawy, tj. z praw majątkowych. Na Wnioskodawcy nie spoczywa więc obowiązek uiszczania zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego, bowiem tego rodzaju źródło przychodu nie zostało wymienione w art. 44 ww. ustawy, normującym obowiązek „samodzielnego” wpłacania przez podatników zaliczek na podatek dochodowy.

Ponadto stosownie do treści art. 45 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Wnioskodawca osiągając dochody z praw majątkowych bez pośrednictwa płatnika, obowiązany będzie wykazać dochody ze sprzedaży przewodnika własnego autorstwa w zeznaniu rocznym PIT-36. W tym samym terminie podatnik obowiązany będzie do wpłaty należnego podatku wynikającego z zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Podsumowując, uzyskany przez Wnioskodawcę przychód ze sprzedaży przewodnika własnego autorstwa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany przychód może zostać pomniejszony o 50% koszty uzyskania przychodu, jednakże koszty te nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. W odniesieniu do tego rodzaju dochodów przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przewidują obowiązku uiszczania zaliczek w ciągu roku podatkowego. Dochód z tego źródła podlega kumulacji z dochodami z innych źródeł, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych, czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego. Dochód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym na formularzu PIT-36, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym został uzyskany.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, odnosząc się powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.