INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2011 r. (data wpływu 12 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Skarb Państwa jest właścicielem działki nr 2/6 o powierzchni 3,3719 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów jako grunty orne. Działka jest niezabudowana i położona w sąsiedztwie działek niezabudowanych i wykorzystywanych rolniczo. Starosta oddaje działkę w dzierżawę w całości na cele rolne. Działka objęta jest dwoma planami zagospodarowania przestrzennego, część działki nr 2/6 ma przeznaczenie przemysłowe i usługowe, część działki ma przeznaczenie rolnicze. Na podstawie „ § 13 pkt 1 ppkt 4 ” rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze (...).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z „ § 13 pkt 1 ppkt 4 ” rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), czy należy zastosować zwolnienie od podatku w stosunku do całej działki z uwagi na to, że będzie ona w całości oddana w dzierżawę na cele rolne, czy też zastosować dwa rodzaje opodatkowania: jedno przewidziane dla terenów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod przemysł i usługi (23%) i drugie przewidziane dla terenów przeznaczonych rolniczo (zwolnienie od podatku VAT), dzieląc powierzchnię proporcjonalnie, biorąc pod uwagę plan zagospodarowania i granice obszaru przeznaczonego pod usługi i rolnictwo.

Zdaniem Wnioskodawcy, działka nie ma jednolitego charakteru, nie jest w całości ani rolnicza ani przemysłowo-usługowa, jednakże będzie w całości oddana w dzierżawę na cele wyłącznie rolnicze i tak wykorzystywana. W związku z tym należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług (bez podziału powierzchni pod względem obszarów z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług, bowiem nie daje dzierżawcy prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel. Czynność ta, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy. Wyjątek od tej zasady ustanowiony jest w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „cele rolnicze”. W art. 2 pkt 15 zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt przeznaczony do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wydzierżawić grunty niezabudowane, które w ewidencji gruntów oznaczone są jako grunty orne. Działka objęta jest dwoma planami zagospodarowania przestrzennego, część ma przeznaczenie przemysłowe i usługowe, część natomiast rolnicze. Działka będzie oddana w dzierżawę w całości na cele rolne i tak wykorzystywana.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa wskazać należy, że dla możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług z tytułu dzierżawy gruntów, znaczenie ma ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystywanie przez niego gruntu wyłącznie na cele rolnicze. A zatem dla określenia celu przeznaczenia gruntu istotny jest sposób jego wykorzystania, wynikający z treści umowy dzierżawy.

A zatem skoro jak wskazano we wniosku, grunty będą w całości oddane w dzierżawę na cele wyłącznie rolnicze i tak też będą wykorzystywane, to zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia ich dzierżawa korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.